คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ บุรุษปริศนา -2-
าลรั้หนึ่... ุหนึ่แห่าลเวลาไม่ไลหรือใล้ว่านี้ ไอหมอหนาทึบลอยฟุ้ปลุมอยู่ทั่วทุอูอพื้นที่ บบัสายาให้มอเห็นรอบ้านเพียเลือนรา หิสาวนาหนึ่ในุสีาวยาวรอมเ่าำลั้าวเท้าไปามพื้นินำอันแห้แล้ สายลมเย็นรุ่นลิ่นไอยะเยือพัผ่านมา้อผิวนวล พาเส้นผมสีน้ำาลเ้มปลิวไสว เผยวหน้าหวานรูปไ่ามละไม นัยน์าสีน้ำาลลมโูโเ่นภายใ้แพนาหนาและิ้วโ่ามราวับันศร ทว่าในรอยอแววานั้นลับนิ่สนิท ไร้ีวิ!
เ้าอร่าแน่น้อย้าวเิน่อไป้าหน้าราวับหุ่นยน์ไร้ีวิ ไม่รู้สึรู้สมับวามมอหินรวามรายทา ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าเหยียบย่าามเส้นทาแระแห ทิ้รอยเลือหยเล็ๆ รินไหลเป็นทายาว แล้วในที่สุเธอ็เินมาถึปาอุโม์แห่หนึ่ ับพลันนั้นระไอบาอย่าึ่ลอยอ้อยอิ่อยู่รปาทาเ้าระเพื่อมไหว ่อำเนิเป็นลื่นพลันาให่ัสาปะทะผู้มาใหม่ รึเ้าอร่าบอบบายืนนิ่อยู่รปาทาเ้า ่อนะฟุบว่ำล
พริมาลืมาื่นึ้นมา้วยวามุน วามเ็บแปลบบริเวฝ่าเท้าปลุสิสัมปัะื่นเพริ หิสาวเหลียวมอรอบาย ไม่เ้าใว่านเอมาทำอะไรอยู่รนี้ เธอยัสวมใสุ่นอนสีาว ทว่าสอเท้าเปลือยเปล่าเปรอะราบเลือ
นี่เธอเินออาบ้านมาไ้อย่าไร แล้วมาอยู่ที่ไหนัน
วามื่นลัวปลุสัาาในัวให้ับสัเทุวามเลื่อนไหว แ่สายหมอหนาทึบเินว่าสายาะับภาพอาาบริเวโยรอบไ้ รู้แ่เพียว่านเออยู่ที่ไหนสัแห่ึ่ไม่ใ่บ้าน ลิ่นินและห้าละลุ้มาพร้อมับไอยะเยือ่อวามหนาวแปลๆ พานายลอทั้ร่าลุูัน หิสาวพยายามพยุัวลุึ้นาพื้น ในะนั้นเอหู็แว่วยินเสียลมหายใหนึ่ัผะแผ่วมาาทาเบื้อหน้า
ใร! อะไร!
ใหนึ่หวาผวา สั่นเอรีบออถอยห่าาอันราย แ่เมื่อสับฟัั เธอลับพบว่ามันเป็นเสียลมหายใัมาอย่าอ่อนล้า อีใ...ส่วนแห่วามีที่เ้มแ็ว่าร้อเือนให้รวบรวมวามล้า แหวม่านหมอเ้าไปเพื่อะโมอ เพราะอามีใร้อารวาม่วยเหลือาเธอ
เือบหนึ่นาทีับวามยับยั้ั่ใ ที่สุแล้วพริมาเลือะพยุนเอไป่อเบื้อหน้า สายหมอและวามมือรัิาล่อยเลื่อนล้อยเมื่อันทราปราโมลานภา แสนวลลออทอสว่าผ่านลมาาฟาฟ้า ส่อเห็นปาทาเ้าถ้ำแห่หนึ่ัเน
รนั้นเอเธอมอเห็นร่าอายนหนึ่ำลันอนนิ่ เอนพิผนัถ้ำอยู่ เาเป็นายร่าให่ รูปร่าำยำ แ่าย้วยเสื้อผ้าสีำสนิทั้แ่ศีรษะรปลายเท้า วามสว่าเพียรำไราท้อนภาเบื้อบนส่อให้เห็นว่าใบหน้าอายัล่าวถูปลุม้วยเส้นผมสีำสนิท ยาวปร่อนหน้า แล้วเลยลมาถึลาอึ่มีรอยระเพื่อมไหวเพียบาเบา
พริมามอร่านอนหายใรวยริน้วยวามลัเล ไม่รู้ว่าวระเินหน้า่อไปอย่าไร บาทีเาอามีส่วนรู้เห็นับารที่เธอื่นมาในสถานที่แปลา็เป็นไ้
...แ่บาทีเา็อาเป็นเหยื่อเ่นเียวับเธอ
ารมอโลในแ่ีเรียร้อหิสาวเยิบเ้าใล้อีฝ่าย้วยท่าทีล้าๆ ลัวๆ ฝ่ามือบา้าหนึ่เอื้อมออไปแะท่อนแนำยำ แล้วพลันสะุ้เมื่อสัมผัสถึวามร้อนผ่าวทว่าหนั่นแน่น เ็มเปี่ยม้วยมวลล้ามเนื้อแห่ีวิ
หิสาวรวบรวมแรใอยู่แวบหนึ่่อนะลอเย่าแนอีฝ่ายเบาๆ พลาร้อเรีย
“ุ? เป็นอะไรหรือเปล่า”
เธอเปลี่ยนำแหน่าท่อนแน เลื่อนมือึ้นสัมผัสบริเวหัวไหล่หนา แล้วหัวใสะุเมื่อแะโนวามเย็นุ่ม เหนียวหนืแปลๆ บนผิวอาภร์ ะำลัสสัยว่าสัมผัสบนฝ่ามือือรอยเลือรึเปล่า พริมา็ไ้ยินเสียราัมาาบุรุษเบื้อหน้า เธอผวาลนลานถอยหลั แ่วามริ็หนีไปไ้ไม่ไล ยัเฝ้ามอนยับัวอยู่ในวามสลัวราอย่าั่ใ
“ุ...เป็นอะไรไหม” เอ่ยถามอีรั้ท่ามลาวามเียบสัอรารีึ่มีเพียเสียลมหายใอนทั้สอ
หัวใในอเ้นถี่แรเร็วเพราะวามหวาลัว บุรุษปริศนาเบื้อหน้านอนนิ่ ไม่ยอมอบำถาม หิสาวลัเลอยู่อีอึใหนึ่แล้วัสินใลับเ้าไปหาใหม่ ราวนี้รู้สึไ้ว่านเบื้อหน้าำลัลืมามอฝ่าวามสลัวรามา ้วยท่าทีอ่อนล้าล้ายนำลับาเ็บ ทำให้ร่าายระเถิบเ้าหาเาเอโยอัโนมัิ ฝ่ามือบาปัเส้นผมที่ปรระใบหน้าอีฝ่ายออพ้นทา แล้วยิ่หายใสะุเมื่อสัเเห็นใบหน้าอบุรุษปริศนาัา
วหน้าภายใ้เรือนผมสีำ่อน้าาวี ทว่าามและสมบูร์แบบอย่าที่สุ ทั้รูปปาหยัโ้ มูโ่ทรหยน้ำ และแนวามสัน ูไม่่าาประิมารรมิ้นเอถูแะสลัึ้นาศิลา นำวามแ็แร่และามั่บุรุษเพศมาหลอมรวมไว้เป็นหนึ่เียว ทำผู้พบเห็นแทบลืมหายใ โยเพาะอย่ายิ่อนสานสบนัยน์าสีนิลอันทรพลั
ความคิดเห็น