จับยัยตัวยุ่งมาจุ้นหัวใจ

ตอนที่ 1

            ณ. โรงเรียนมัธยมอิกซา ในชั่วโมงเข้าชมรม   แต่ตอนนี้ดูเหมือนความสนใจของนักเรียนจะไม่ได้อยู่ที่ชมรมของตนเองสักเท่าไหร่  โดยเฉพาะนักเรียนหญิง   ที่ต่างพากันมายืนตามระเบียงเพื่อรอดูคนที่ลงจากรถยนต์คันโต   ถ้าเป็นเพียงแค่รถยนต์คันเดียวก็คงไม่สะดุดตานัก แต่นี่ต้องเรียกว่าขบวนรถมากกว่า   เพราะนอกจากรถยนต์สีดำคันหรูแล้วยังมีรถนำขบวนและรถติดตามอีก ขบวนรถยนต์จอดหน้าตึกอำนวยการของโรงเรียน   คนขับรถลงมาเปิดประตูให้เด็กหนุ่มที่นั่งตอนท้ายของรถลงมายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างรถเสียงกรี๊ดก็ตามมาทันที แต่เด็กหนุ่มที่ลงมาจากรถกลับแสดงท่าทางไม่รู้สึกอะไรกับเสียงกรี๊ดเหล่านั้นเลย ใบหน้าติดจะบึ้งตึงอยู่ด้วยซ้ำไป เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในตึกพร้อมทั้งชายหญิงสองคนที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อแม่ที่ยังหนุ่มสาวทั้งคู่ แม่นั้นดูอารมณ์ดี สีหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผิดกับพ่อที่มีสีหน้าเครียด พ่อลูกคู่นี้ท่าจะถอดแบบกันออกมา

            “ หล่อจังเลย!” “ เท่ห์สุดสุดเลย!” “ ชั้นจอง” “ ของชั้น” สารพัดประโยคที่แสดงความชื่นชม และพยายามจับจองเป็นเจ้าของ โดยที่เจ้าตัวเขาไม่ได้รู้ด้วยเลยสักนิด

            ดูเหมือนเสียงดังข้างนอกจะไม่มีผลกระทบต่อเด็กสาวที่กำลังวาดภาพอยู่ในชมรมศิลปะเลย จนรุ่นน้องวิ่งเข้ามา  ทำท่าทางให้เอาหูฟังออก

            “ รุ่นพี่คะ ไม่ไปดูนักเรียนใหม่เหรอ ทุกคนกรี๊ดกันมากเลย ได้ยินว่าหล่อมากๆ ”     ลียูจิน

 ยิ้มน้อยๆแต่ก็ดูน่ามองนักสำหรับฮองเจอิน ‘คนอะไรเหมือนเจ้าหญิงชะมัด ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าหญิงของเมืองไหนซักเมืองเจอินก็คงจะเชื่อ ท่วงท่าสง่างาม อ่อนโยน จิตใจดี โอ๊ย! คนอะไรมีครบสูตรนี่ไม่นับว่ามีน้องหล่อ พ่อรวยนะเนี่ย ‘

            “ ไม่จ้ะ” ตอบเสร็จก็หันไปสนใจกับภาพตรงหน้าต่อ อย่าเพิ่งคิดว่ายูจินไร้มารยาท สำหรับคนอื่นที่อยู่นอกตระกูลดังสามตระกูลที่ช่วยกันดูแลยูจินมาตั้งแต่เล็กแล้ว นับว่าเจอินโชคดีที่สุดที่ยูจินยิ้มให้เห็น และพูดคุยด้วยบ้าง ถึงแม้จะเป็นประโยคที่สั้นแสนสั้นยังกับไม่พูดก็ตาม

            “ ถ้าอย่างนั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้” เจอินบอกเบาๆ แล้ววิ่งออกไป เจอินวิ่งมุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว โดยไม่ทันได้คิดว่าจะมีคนอื่นเดินมาตรงทางเลี้ยวพอดี

“ โอ๊ย!”ตอนที่ 1

            ณ. โรงเรียนมัธยมอิกซา ในชั่วโมงเข้าชมรม   แต่ตอนนี้ดูเหมือนความสนใจของนักเรียนจะไม่ได้อยู่ที่ชมรมของตนเองสักเท่าไหร่  โดยเฉพาะนักเรียนหญิง   ที่ต่างพากันมายืนตามระเบียงเพื่อรอดูคนที่ลงจากรถยนต์คันโต   ถ้าเป็นเพียงแค่รถยนต์คันเดียวก็คงไม่สะดุดตานัก แต่นี่ต้องเรียกว่าขบวนรถมากกว่า   เพราะนอกจากรถยนต์สีดำคันหรูแล้วยังมีรถนำขบวนและรถติดตามอีก ขบวนรถยนต์จอดหน้าตึกอำนวยการของโรงเรียน   คนขับรถลงมาเปิดประตูให้เด็กหนุ่มที่นั่งตอนท้ายของรถลงมายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างรถเสียงกรี๊ดก็ตามมาทันที แต่เด็กหนุ่มที่ลงมาจากรถกลับแสดงท่าทางไม่รู้สึกอะไรกับเสียงกรี๊ดเหล่านั้นเลย ใบหน้าติดจะบึ้งตึงอยู่ด้วยซ้ำไป เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในตึกพร้อมทั้งชายหญิงสองคนที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อแม่ที่ยังหนุ่มสาวทั้งคู่ แม่นั้นดูอารมณ์ดี สีหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผิดกับพ่อที่มีสีหน้าเครียด พ่อลูกคู่นี้ท่าจะถอดแบบกันออกมา

            “ หล่อจังเลย!” “ เท่ห์สุดสุดเลย!” “ ชั้นจอง” “ ของชั้น” สารพัดประโยคที่แสดงความชื่นชม และพยายามจับจองเป็นเจ้าของ โดยที่เจ้าตัวเขาไม่ได้รู้ด้วยเลยสักนิด

            ดูเหมือนเสียงดังข้างนอกจะไม่มีผลกระทบต่อเด็กสาวที่กำลังวาดภาพอยู่ในชมรมศิลปะเลย จนรุ่นน้องวิ่งเข้ามา  ทำท่าทางให้เอาหูฟังออก

            “ รุ่นพี่คะ ไม่ไปดูนักเรียนใหม่เหรอ ทุกคนกรี๊ดกันมากเลย ได้ยินว่าหล่อมากๆ ”     ลียูจิน

 ยิ้มน้อยๆแต่ก็ดูน่ามองนักสำหรับฮองเจอิน ‘คนอะไรเหมือนเจ้าหญิงชะมัด ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าหญิงของเมืองไหนซักเมืองเจอินก็คงจะเชื่อ ท่วงท่าสง่างาม อ่อนโยน จิตใจดี โอ๊ย! คนอะไรมีครบสูตรนี่ไม่นับว่ามีน้องหล่อ พ่อรวยนะเนี่ย ‘

            “ ไม่จ้ะ” ตอบเสร็จก็หันไปสนใจกับภาพตรงหน้าต่อ อย่าเพิ่งคิดว่ายูจินไร้มารยาท สำหรับคนอื่นที่อยู่นอกตระกูลดังสามตระกูลที่ช่วยกันดูแลยูจินมาตั้งแต่เล็กแล้ว นับว่าเจอินโชคดีที่สุดที่ยูจินยิ้มให้เห็น และพูดคุยด้วยบ้าง ถึงแม้จะเป็นประโยคที่สั้นแสนสั้นยังกับไม่พูดก็ตาม

            “ ถ้าอย่างนั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้” เจอินบอกเบาๆ แล้ววิ่งออกไป เจอินวิ่งมุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว โดยไม่ทันได้คิดว่าจะมีคนอื่นเดินมาตรงทางเลี้ยวพอดี

“ โอ๊ย!”ตอนที่ 1

            ณ. โรงเรียนมัธยมอิกซา ในชั่วโมงเข้าชมรม   แต่ตอนนี้ดูเหมือนความสนใจของนักเรียนจะไม่ได้อยู่ที่ชมรมของตนเองสักเท่าไหร่  โดยเฉพาะนักเรียนหญิง   ที่ต่างพากันมายืนตามระเบียงเพื่อรอดูคนที่ลงจากรถยนต์คันโต   ถ้าเป็นเพียงแค่รถยนต์คันเดียวก็คงไม่สะดุดตานัก แต่นี่ต้องเรียกว่าขบวนรถมากกว่า   เพราะนอกจากรถยนต์สีดำคันหรูแล้วยังมีรถนำขบวนและรถติดตามอีก ขบวนรถยนต์จอดหน้าตึกอำนวยการของโรงเรียน   คนขับรถลงมาเปิดประตูให้เด็กหนุ่มที่นั่งตอนท้ายของรถลงมายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างรถเสียงกรี๊ดก็ตามมาทันที แต่เด็กหนุ่มที่ลงมาจากรถกลับแสดงท่าทางไม่รู้สึกอะไรกับเสียงกรี๊ดเหล่านั้นเลย ใบหน้าติดจะบึ้งตึงอยู่ด้วยซ้ำไป เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในตึกพร้อมทั้งชายหญิงสองคนที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อแม่ที่ยังหนุ่มสาวทั้งคู่ แม่นั้นดูอารมณ์ดี สีหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผิดกับพ่อที่มีสีหน้าเครียด พ่อลูกคู่นี้ท่าจะถอดแบบกันออกมา

            “ หล่อจังเลย!” “ เท่ห์สุดสุดเลย!” “ ชั้นจอง” “ ของชั้น” สารพัดประโยคที่แสดงความชื่นชม และพยายามจับจองเป็นเจ้าของ โดยที่เจ้าตัวเขาไม่ได้รู้ด้วยเลยสักนิด

            ดูเหมือนเสียงดังข้างนอกจะไม่มีผลกระทบต่อเด็กสาวที่กำลังวาดภาพอยู่ในชมรมศิลปะเลย จนรุ่นน้องวิ่งเข้ามา  ทำท่าทางให้เอาหูฟังออก

            “ รุ่นพี่คะ ไม่ไปดูนักเรียนใหม่เหรอ ทุกคนกรี๊ดกันมากเลย ได้ยินว่าหล่อมากๆ ”     ลียูจิน

 ยิ้มน้อยๆแต่ก็ดูน่ามองนักสำหรับฮองเจอิน ‘คนอะไรเหมือนเจ้าหญิงชะมัด ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าหญิงของเมืองไหนซักเมืองเจอินก็คงจะเชื่อ ท่วงท่าสง่างาม อ่อนโยน จิตใจดี โอ๊ย! คนอะไรมีครบสูตรนี่ไม่นับว่ามีน้องหล่อ พ่อรวยนะเนี่ย ‘

            “ ไม่จ้ะ” ตอบเสร็จก็หันไปสนใจกับภาพตรงหน้าต่อ อย่าเพิ่งคิดว่ายูจินไร้มารยาท สำหรับคนอื่นที่อยู่นอกตระกูลดังสามตระกูลที่ช่วยกันดูแลยูจินมาตั้งแต่เล็กแล้ว นับว่าเจอินโชคดีที่สุดที่ยูจินยิ้มให้เห็น และพูดคุยด้วยบ้าง ถึงแม้จะเป็นประโยคที่สั้นแสนสั้นยังกับไม่พูดก็ตาม

            “ ถ้าอย่างนั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้” เจอินบอกเบาๆ แล้ววิ่งออกไป เจอินวิ่งมุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว โดยไม่ทันได้คิดว่าจะมีคนอื่นเดินมาตรงทางเลี้ยวพอดี

“ โอ๊ย!”ตอนที่ 1

            ณ. โรงเรียนมัธยมอิกซา ในชั่วโมงเข้าชมรม   แต่ตอนนี้ดูเหมือนความสนใจของนักเรียนจะไม่ได้อยู่ที่ชมรมของตนเองสักเท่าไหร่  โดยเฉพาะนักเรียนหญิง   ที่ต่างพากันมายืนตามระเบียงเพื่อรอดูคนที่ลงจากรถยนต์คันโต   ถ้าเป็นเพียงแค่รถยนต์คันเดียวก็คงไม่สะดุดตานัก แต่นี่ต้องเรียกว่าขบวนรถมากกว่า   เพราะนอกจากรถยนต์สีดำคันหรูแล้วยังมีรถนำขบวนและรถติดตามอีก ขบวนรถยนต์จอดหน้าตึกอำนวยการของโรงเรียน   คนขับรถลงมาเปิดประตูให้เด็กหนุ่มที่นั่งตอนท้ายของรถลงมายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างรถเสียงกรี๊ดก็ตามมาทันที แต่เด็กหนุ่มที่ลงมาจากรถกลับแสดงท่าทางไม่รู้สึกอะไรกับเสียงกรี๊ดเหล่านั้นเลย ใบหน้าติดจะบึ้งตึงอยู่ด้วยซ้ำไป เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในตึกพร้อมทั้งชายหญิงสองคนที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อแม่ที่ยังหนุ่มสาวทั้งคู่ แม่นั้นดูอารมณ์ดี สีหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผิดกับพ่อที่มีสีหน้าเครียด พ่อลูกคู่นี้ท่าจะถอดแบบกันออกมา

            “ หล่อจังเลย!” “ เท่ห์สุดสุดเลย!” “ ชั้นจอง” “ ของชั้น” สารพัดประโยคที่แสดงความชื่นชม และพยายามจับจองเป็นเจ้าของ โดยที่เจ้าตัวเขาไม่ได้รู้ด้วยเลยสักนิด

            ดูเหมือนเสียงดังข้างนอกจะไม่มีผลกระทบต่อเด็กสาวที่กำลังวาดภาพอยู่ในชมรมศิลปะเลย จนรุ่นน้องวิ่งเข้ามา  ทำท่าทางให้เอาหูฟังออก

            “ รุ่นพี่คะ ไม่ไปดูนักเรียนใหม่เหรอ ทุกคนกรี๊ดกันมากเลย ได้ยินว่าหล่อมากๆ ”     ลียูจิน

 ยิ้มน้อยๆแต่ก็ดูน่ามองนักสำหรับฮองเจอิน ‘คนอะไรเหมือนเจ้าหญิงชะมัด ถ้าบอกว่าเป็นเจ้าหญิงของเมืองไหนซักเมืองเจอินก็คงจะเชื่อ ท่วงท่าสง่างาม อ่อนโยน จิตใจดี โอ๊ย! คนอะไรมีครบสูตรนี่ไม่นับว่ามีน้องหล่อ พ่อรวยนะเนี่ย ‘

            “ ไม่จ้ะ” ตอบเสร็จก็หันไปสนใจกับภาพตรงหน้าต่อ อย่าเพิ่งคิดว่ายูจินไร้มารยาท สำหรับคนอื่นที่อยู่นอกตระกูลดังสามตระกูลที่ช่วยกันดูแลยูจินมาตั้งแต่เล็กแล้ว นับว่าเจอินโชคดีที่สุดที่ยูจินยิ้มให้เห็น และพูดคุยด้วยบ้าง ถึงแม้จะเป็นประโยคที่สั้นแสนสั้นยังกับไม่พูดก็ตาม

            “ ถ้าอย่างนั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้” เจอินบอกเบาๆ แล้ววิ่งออกไป เจอินวิ่งมุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว โดยไม่ทันได้คิดว่าจะมีคนอื่นเดินมาตรงทางเลี้ยวพอดี

“ โอ๊ย!”