ดวงใจสันนิวาส

 

*** นิยายเรื่องนี้เคยอัพครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อนค่ะ แต่ผู้เขียนนำกลับมาอัพใหม่อีกครั้ง 

มีการรีไรท์ปรับคำผิดนิดหน่อย แต่เนื้อหาเหมือนเดิมนะคะ ***

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The author does not own all the images used in this novel. 

The images shall only be used for entertaining and not commercial purposes.

 

Special thanks to the original owners.

 

 

 

 

   

            “ฉันไม่เคยอาบน้ำให้ใครมาก่อน อย่างมากก็เช็ดตัว” บัวบุษบาอึกอัก แก้มใสแดงเรื่อเมื่อโจรสลัดหนุ่มสืบเท้าใกล้เข้ามา หล่อนพยายามไล่ความรู้สึกวูบวาบปั่นป่วนในร่างกายออกไปให้พ้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดขึ้นจากอะไร

“ก็ข้าไม่อยากเช็ดตัว อาบมือซ้ายไม่ค่อยถนัดเสียด้วย”

“แล้วทำไมฉันต้องอาบให้คุณด้วย”
            “เมื่อกี้ข้าได้ยินเจ้าพูดว่าห่วงข้า แต่เห็นทีว่าตอนนี้คงห่วงไม่จริง” วิลเลียมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่หญิงสาวไร้ข้อแก้ตัว เพราะหล่อนเป็นห่วงเขาจริงๆ และไม่อยากให้แผลที่เกิดจากการช่วยชีวิตหล่อนต้องมาเปียกน้ำด้วย “หรือที่เจ้าไม่อยากอาบน้ำให้ข้า... ก็เพราะกลัวจะหวั่นไหวกับสรีระเย้ายวนใจของข้า แม่หญิง”
             “ทะลึ่ง” บัวบุษบาหน้าร้อนเมื่ออีกฝ่ายยกยอตัวเองดังนั้น “ฉันน่ะเหรอจะหวั่นไหวกับสรีระของคุณ ฉันเห็นของคนไข้มาเยอะแล้ว ไม่คิดอะไรลามกพรรค์นั้นหรอก ถ้าอยากให้ฉันอาบก็หันหลังไป ฉันจะอาบให้”
             “ให้ตาย...” วิลเลียมหัวเราะร่วน “ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงไทยจะตายด้าน”
             “ผู้หญิงไทยไม่ได้ตายด้าน” บัวบุษบาค้อน “แต่ที่ฉันไม่คิดอะไรกับสรีระของคุณเพราะฉันบริสุทธิ์ใจต่างหาก”
             “ก็ดี” ชายหนุ่มไหวไหล่น้อยๆ ตาพราวระยับยามมองใบหน้าหล่อน “ข้าจะได้ไม่ต้องระแวงว่าอาจถูกเจ้าแตะนั่นจับนี่ รู้อะไรไหมแม่หญิง สาวๆ ที่ข้ารู้จักล้วนบอกเป็นเสียงเดียวกันหมดว่าข้า... น่ากิน”

 

   

E-Book ดวงใจสันนิวาส

    

หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้ลงเป็นตัวอย่างเท่านั้นค่ะ