ลวงรักร้อน ซ่อนรักเร้น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ลวงรักร้อน ซ่อนรักเร้น   บทนำ

“ยิ่งรัก หัวใจดวงนี้ก็ยิ่งเจ็บ ทำไม ทำไม เธอต้องรักเขาด้วย” เสียงร่ำร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่งในหัว ยิ่งทำให้ฉันเจ็บ...เจ็บราวกับหัวใจโดนมีดกรีด...

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งใช้หลอดเขี่ยก้อนน้ำแข็งที่ละลายจนเกือบหมด ทุกครั้งที่ประตูร้านอาหารเปิดออก สายตาของเธอก็เข้าไปจับจ้องอยู่ที่หน้าประตูนั้น..แต่ก็ต้องผิดหวังทุกครั้งเมื่อคนที่เดินเข้ามาในร้านนี้ไม่ใช่คนที่เธอต้องการจะเจอสักคน จนในที่สุดหญิงสาวก็เลิกมองประตูต่อไปพร้อมกับหัวใจที่เหี่ยวแห้ง

“รอนานมั้ย ฝ้าย   ขอโทษที่มาช้านะ คุยงานกับอาจารย์นานไปหน่อย”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาด้วยความคาดไม่ถึง ริมฝีปากอวบอิ่มค่อยๆแย้มยิ้มออกมาด้วยความดีใจเป็นที่สุดในขณะที่หัวใจนั้นเต้นแรงเสียจนแม้แต่ตัวเองยังรู้สึกได้ วงหน้าขาวๆนั้นขึ้นสีเรื่อเล็กน้อยเพราะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ พี่วิน ฝ้ายเพิ่งมาถึงเมื่อกี๊นี้เอง” ถึงปากจะพูดแบบนี้ แต่จริงๆแล้วเธอมารอเขาได้เกือบๆ 2 ชม. แล้ว หญิงสาวตื่นเต้นมาก เมื่อได้รับโทรศัพท์มากจากผู้ชายที่เธอเคยแอบชอบ..จนอาจถึงขั้นแอบรักเลยก็ว่าได้ แม้ว่าจะผ่านมาถึงเกือบ 6 ปีแล้ว แต่เธอก็ยังไม่มีใครเข้ามาในใจเสียที  

จนเมื่ออาทิตย์ก่อนเธอได้พบกับรักแรกอีกครั้ง ถึงแม้จะเป็นการทักทายกันตามประสาผู้เป็นพี่สายรหัสฝากกับน้องสายรหัสที่ไม่สนิทกันนักและมีการแลกเบอร์โทรกันไว้  หญิงสาวก็ไม่อยากจะฝันเฟื่องเกินไปนัก..ทั้งที่ใจจริงอยากจะฝันมากแค่ไหนก็ตาม

 “ฝ้ายสั่งอาหารได้เลยนะ ตามสบาย นี่ยำผักบุ้ง ที่ฝ้ายชอบไง” แค่ได้ยินเสียงเค้า   เธอก็มีความสุขแล้ว

พี่วินผมยาวขึ้นแฮะ  แถมยังมีหนวดขึ้นด้วย  ไม่ดูแลตัวเองบ้างเลย ตาก็ดูโทรมๆ  ท่าจะทำงานหนัก  พวกสถาปัตย์ก็งี้แหละน้า แต่พี่เขาก็ดูภูมิฐานขึ้น อ้วนกว่าเดิมนิดหน่อยแต่ก็ทำให้ดูดี ตอนที่อยู่มหาลัยติดจะผอมแห้งไปด้วยซ้ำ

                “เอ๋?? รู้ได้ไงคะว่า ฝ้ายชอบยำผักบุ้ง” หญิงสาวทำหน้าเหลอหราไม่คาดว่า เขาจะรู้ว่าเธอชอบอะไรด้วย

                “อ้าว ก็ตอนเลี้ยงสายรหัสเมื่อ 2 ปีที่แล้ว น่ะ ฝ้ายเอาแต่นั่งกินยำผักบุ้งนี่จนหมดไปหลายจานเลยนี่นา” พี่วินยิ้มขำๆ ในขณะที่หญิงสาวต้องอ้าปากค้างอีกครั้งพร้อมกับที่ หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

                ก็สองปีที่แล้วน่ะ..พี่รหัสเธอ พี่นิ้งรู้ว่าเธอแอบชอบพี่วินซึ่งเป็นพี่บัณฑิตจบไปแล้ว พี่นิ้งจับเธอไปนั่งคู่กับพี่วิน ทำให้เธอเขินจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ ใช้ส้อมจิ้มอาหารที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วเผอิญว่าตรงหน้าเธอเป็นยำผักบุ้งที่เธอชอบพอดี  สริษาจึงกล่าวแก้เกี้ยวไปว่า

                “แค่ 2 จานเอง ไม่ใช่หลายจานสักหน่อย”หญิงสาวแก้ตัวด้วยเสียงพึมพำเบาๆ สริษาเผลอมองหน้าหล่อของวิธวินท์นานไปหน่อยจน..

“ฝ้าย ฝ้าย มัวแต่จ้องหน้าพี่อยู่นั่นแหละ   จะสั่งอะไรอีกมั้ย” พี่วินยิ้มแกมเอ็นดู

“คะ...แล้วแต่พี่สิคะ ฝ้ายทานอะไรก็ได้ค่ะ”เธอเส มองไปที่อื่น เพราะกิริยาเมื่อกี๊ที่ทำให้เธออาย...เซี้ยว จริงๆเลยเรา มองหน้าเขาจนพี่เค้าทัก

“ว่าแต่ พี่วินมีเรื่องอะไรจะคุยกับฝ้ายเหรอคะ”หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ตอนนี้ฝ้ายมีแฟนยัง”

“ยะ..ยังไม่มีค่ะ แล้วพี่ล่ะคะ พี่ตา สบายดีเหรอคะ” หญิงสาวดูจะเหวอๆไปเลยเมื่อถูกคำถามแปลกๆจู่โจม เธอเลยถามกลับไปบ้างถึง พี่ตา...แฟนคนสุดท้ายก่อนที่พี่วินจะเรียนจบ

“เฮ้อ อย่าพูดถึงเขาเลย  พี่ถูกหักอก น่ะ” ชายหนุ่มพยายามทำเป็นไม่มีอะไร แต่คนที่แอบสังเกตท่าทีมาตลอด 3 ปีที่อยู่ใกล้ๆกัน ก็รู้สึกว่า เขาต้องเศร้ามากๆแน่ๆ

“อุ้ย ขอโทษค่ะพี่”

“เอาน่า ไม่มีไรหรอก อย่าคิดมากเลย”วิธวินท์เอื้อมมือไปลูบศีรษะสริษาเบาๆ หญิงสาวชะงักนิ่งเพราะไม่คิดเลยว่าจะถูกชายที่แอบรักลูบหัวเธออยู่ มันเป็นกิริยาแปลกๆเพราะเธอกับพี่วินไม่สนิทกันถึงขั้นจะมาลูบผมอะไรแบบนี้ได้ ...เพียงแต่เธอก็ใจเต้นไปกับเรื่องที่เกิดขึ้น

วงหน้าหล่อเหล่าของวิธวินท์ยังคงมียิ้มละไมดูแล้วชวนอบอุ่นใจเป็นอย่างมาก หน้าขาวๆของสริษาขึ้นสีระเรื่อนิดๆเมื่อรู้สึกตัว เธอจึงเสหลบสายตาอ่อนหวานของอดีตพี่รหัส

“เอ่อ พี่วิน มีเรื่องอะไรกับฝ้ายเหรอคะ”หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง

“พี่เห็นว่า ฝ้ายรับเป็น ฟรีแลนซ์ ใช่ไหมล่ะ ทีนี้บริษัทพี่นะ คนทำทรีดี*มีไม่พอน่ะ งานมันยุ่งๆเลยหาคนมาทำงานทรีดีเพิ่ม พี่เลยมาชวนฝ้ายน่ะ”

“ว้าว  ขอบคุณมากเลยค่ะพี่วิน ฝ้ายกำลังหางานอยู่พอดีเลย”

“ตกลงแล้วล่ะสิ แต่พี่ยังไม่ได้ตกลงนะ”

“อ้าว...มาชวนแล้วทำแบบนี้ให้ฝ้ายดีใจเก้อ พี่วินนี่ใจร้ายชะมัดเลย”

“เรานี่”ว่าแล้วชายหนุ่มก็ยกมือที่เคยลูบหัวเปลี่ยนไปเป็นเขกหัวแทนด้วยเพราะหมั่นไส้เล็กๆ

“พี่ไม่ใช่เจ้าของบริษัทนี่นา อีกอย่างพี่ยังไม่เคยเห็นงานเราเลยนะ ขืนพี่รับสุ่มสี่สุมห้า เราจะทำให้พี่เสียเครดิตเอาเปล่าๆ”

“แหะๆ ขอโทษค่ะ ฝ้ายลืมไปว่าต้องทำพอร์ตให้ดูก่อน”หญิงสาวคลำศีรษะป้อยๆ ไม่นึกโกรธสักนิดที่ถูกเขกหัว...มีแต่ใจละลายมากขึ้นกว่าเดิม

“ฝ้ายนี่สวยจริงๆน่ะแหล่ะ บางลงตั้งเยอะนะเราน่ะ แถมหน้าก็ใส  ดูเหมือนเด็กมัธยมปลายเลย ใครจะเชื่อเนี่ยว่าอายุ 25 แล้ว”

“แหม พี่ก็พูดเกินจริง  ฝ้ายก็ยังเหมือนเดิมแหล่ะ แค่ผอมลงนิดหน่อยเอง” ...จริงๆก็ไม่นิด ตอนที่เรียนอยู่เธอหนักถึง 60 กม. สูง 165 ซม. อาจจะแค่อวบๆ แต่พอเรียนจบปุ๊ป หญิงสาวก็ไปดัดฟัน จนตอนนี้เธอถอดเหล็กดัดไปเรียบร้อยแล้ว  หน้าเธอเลยเปลี่ยนไปเลย  แถมพอเรียนจบ หน้าเธอก็ใสขึ้นเพราะไม่ต้องอดหลับอดนอนอีกต่อไป สิวที่ขึ้นก็พลอยห่างหายไปด้วย 

ต่อมาสริษาก็ลดน้ำหนักลงจนเหลือแค่  48 กม.เท่านั้น เพราะขืนลดมากกว่านี้เธอจะดูบักโกรกเกินไป แต่พอถูกคนที่แอบชอบผมแบบนี้ สริษาก็รู้สึกเลยว่า คุ้มแล้วกับความลำบากตอนที่พยายามลดน้ำหนัก

                “ไม่ได้พูดเกินจริงเลยเนี่ย สวยขึ้นจนจำไม่ได้เชียวนะเรา น่าแปลกที่ยังไม่มีแฟน” สริษาตอบยิ้มๆ

                “คนไม่น่ารักแบบฝ้าย ไม่มีใครเขามาจีบหรอกค่ะ ไม่เหมือนหนุ่มเนื้อหอมแบบพี่วินหรอก  ตอนที่อยู่มหาลัย เห็นมีแต่สาวรุมตอมไม่เว้นวัน ตอนนี้ก็คงไม่ต่างกันสินะคะ”

                “อย่ามาแซวพี่เลย คนแก่ที่ถูกสาวทิ้งแบบพี่เนี่ย รัศมีไม่จับขนาดนั้นหรอก”

                “แหม แก่ที่ไหนคะ แค่ 28 เอง “ ไม่ทันที่จะพูดต่อ บ๋อยก็นำอาหารมาเสิร์ฟต่อ วิธวินท์ชวนคุยเรื่องสัพเพเหระ เมื่อของหวานหมดลง

                “นี่ฝ้ายจะกลับไงเนี่ย”

“รถแท็กซี่มั้งคะ ตอนนี้รถเมลล์คงหมดแล้ว”

“ได้ไง มา เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฝ้ายกลับเองได้”หญิงสาวปฎิเสธด้วยใจจริง เพราะไม่อยากให้พี่วินของเธอนั้นต้องลำบาก

“บ้านอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า”ว่าแล้วก็ถือวิสาสะหยิบกระเป๋าสะพายใบโตของหญิงสาวขึ้นมาถือซะเอง ทำให้ฝ้ายต้องจำใจบอกทางให้

จนเมื่อรถเบนซ์แล่นมาจอดที่หน้าบ้านของหญิงสาว  วิธวินท์เอ่ยคำลาพร้อมทิ้งท้ายไว้ว่า

“อย่าลืมส่งงานมาให้พี่ดูทางเมลล์ก่อนล่ะ ตามนามบัตรที่พี่ให้ไปน่ะนะ ถ้าเกิดเจ้านายพี่โอเค พี่จะโทรมาบอกเรานะ ” สริษาเอ่ยขอบคุณและรับปากว่าจะส่งงานไปให้เขาดู ทันทีหญิงสาวเดินเข้าบ้านเรียบร้อย ริมฝีปากบางของชายหนุ่มก็ยกขึ้น

“เหยื่อใกล้ติดกับแล้ว”นัยน์ตาสีเข้มวาววับด้วยความยินดี เหยื่อของเขาสมควรเป็นคนที่ว่านอนสอนง่ายและเชื่อฟังเขายิ่งกว่าใคร และสริษาก็ตรงสเปกเขาพอดี ควงได้ไม่อายใคร ชายหนุ่มนึกยินดีล่วงหน้า

ฝ่ายหญิงสาวหลังจากที่เดินเข้าบ้าน เธอก็ร้องเพลงออกอย่างอารมณ์ดีสุดๆ

“เธอใจง่าย..ไปไหมนะ ถ้าจะกลับไปแอบรักพี่เขาเหมือนแต่ก่อน คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ก็ตอนนี้พี่เขาไม่มีเจ้าของแล้วนี่”

 .................................................................................................................
รีไรท์จากของเก่า มาเพิ่ม+ขยาย+ปรับ+เปลี่ยน

มาดูกันว่าเรื่องไทยๆของฟ้าจะเป็นไงมั่ง หุๆๆ