JoJo's AU fan-fiction : tonight, I love you

เนื้อเรื่อง

<p style="text-align:center;">ดีค่ะ พี่น้อง  เนย  เองนะคะ ตอนนี้เอาฟิคมาลงก่อนจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบ (เซ็งมาก แง้....) เป็นแฟนฟิคที่คนเขียนมโนติ่งเอาเองทั้งน้านนน   ผลมาจากรูปนี้แหละค่ะ</p>

<a href="http://rinaryaln.files.wordpress.com/2013/12/lolibaka-com_400418.png"><img class="aligncenter wp-image-209" alt="lolibaka.com_400418" src="http://rinaryaln.files.wordpress.com/2013/12/lolibaka-com_400418.png?w=698" width="558" height="772" />

</a>

 

ที่มา - <a href="http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&amp;illust_id=32719861">http://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&amp;illust_id=32719861</a>

เท่านั้นแหละ ต่อมอยากเขียนมันก็ระเบิดออกมาเลยเขียนให้หายอยาก 555+ ม่ะ เรามาเริ่มกันเลยนะ

 

<span style="color:#ff0000;"><b>คำเตือน!!!!! (โปรดอ่านก่อนนะจ๊ะ)</b></span>

 

<span style="color:#ff0000;">โปรดใช่วิจารณญาณในการรับชม  จึงเรียนมาเพื่อทราบค่ะ นะจ๊ะ </span>

<span style="color:#ff0000;"> ปล.โจโจ้ ไม่ใช่การ์ตูนวายแต่สาวๆอยากมโนติ่งไปเอง</span>

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

AU fan-fiction   :  JoJo’s Bizarre Adventure  All star

Rate : ก็ไม่รู้สินะ …….

Pairing : Dio Brando  *  Jonathan  Joestar

“Tonight , I love you”

 

แกร่ก....

เสียงจดหมายลอดช่องส่งจดหมายมาจากหน้าประตูคฤหาสน์ โจสตาร์  พ่อบ้านชราเดินมาก้มเก็บจดหมาย และมองไปรอบๆซอง

“คุณหนูโจนาธานขอรับ มีจดหมายมาถึงขอรับ”

เสียงพ่อบ้านชรายื่นซองจดหมายให้กับชายหนุ่มผมน้ำเงินที่นั่งทานข้าวเช้าอยู่บนตะอาหารในโถงกว้าง

“ขอบคุณครับคุณลุง  ว่าแต่  จดหมายจากใครครับนั่น?”  <b>โจนาธาน</b>  เจ้าบ้านหนุ่มแห่งตระกูลโจสตาร์ถามลุงพ่อบ้านที่ยืนก้มหัวอยู่ข้างๆโต๊ะ

“ต้องขออภัยด้วยขอรับ  กระผมเองก็มิทรายว่าเป็นของใคร แต่ว่าเป็นจดหมายที่จ่าหน้ามาถึงบ้านนี้ขอรับ” ร่างของชายชราตอบตามความจริง

“จดหมายจากใครเหรอครับ ปู่?  ขอผมเปิดได้มั๊ยครับ นะๆๆ”  เสียงห้าวของ  <b>โจเซฟ  </b>หลานชายคนโตมองจดหมายอย่างตื่นเต้น

“ป๋า....ให้ปู่เค้าดูก่อนเถอะ....ปู่เปิดเลยครับ”   <b>โจสึเกะ</b>  หลานชายคนที่สามไว้ผมทรงรีเจ้นท์  รั้งพ่อของตนให้นั่งลง

“จ้ะ...ปู่จะเปิดล่ะนะ....”  โจนาธานยิ้มรับหลานชายผมทรงรีเจ้นท์ ก่อนจะมองไปที่ตัวจดหมาย

จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่ไม่มีจ่าหน้าซองว่าเป็นที่อยู่ของใครแต่เป็นจดหมายซองสีชมพูที่มีกลิ่นน้ำหอมดอกลิลลี่อยู่ด้วย แต่จดหมายนั้นมีครั่งสีแดงที่ปั๊มตราดอกลิลี่ลงไปไป โดยแค่จ่าหน้าซองว่า    ถึง  บ้านโจสตาร์

 

“โห...มีจดหมายมาหาเหรอ?”

 

เสียงใหญ่ทุ้มดังมาจากข้างหลังมือแกร่งอ้อมมากอดคอของโจนาธานไว้

“<b>ดีโอ</b> อย่าทำแบบนี้สิฮะ”  โจนาธานยิ้มก่อนจะดันตัวออกมาจากอ้อมแขนของดีโอ บรันโด้ ชายหนุ่มผมทองลูกเลี้ยงของบ้านโจสตาร์ แต่ว่าสำหรับเขาดีโอไม่เหมือนน้องชายแต่เหมือน  <b>เพื่อน</b>  มากกว่า

“พ่อโจนาธาน อรุณสวัสดิ์ ฮะ”  เสียงหวานของ โจรูโน่  ลูกชายคนเล็กของเขาก้มลงมาหอมแก้มโจนาธานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

“อรุณสวัสดิ์ครับ <strong>โจรูโน่</strong>”  ชายหนุ่มยิ้มให้ลูกชายผมสีทองของเขา

“ว่าแต่จดหมายอะไรน่ะ เอามานี่ซิ?”  ร่างสูงผมทองดึงจดหมายออกไปจากโจนาธาน

“อ๋า..ผมยังไม่รู้เลยว่าของใครนะ...”  โจนาธานเสียงแหวก่อนจะทำท่าจะขอจดหมายคืน

“หึ...ตรานี้ไม่ต้องบอกหรอก ตราดอกลิลลี่แบบนี้มีแค่คนเดียว ลองดูดีๆสิ”  ยื่นจดหมายคืน

โจนาธานมองที่ตราประทับของครั่งแดงที่ปั๊มตรงจดหมายก่อนจะแกะออกมาดู

“ อ๋า  นี่มันจดหมายจาก  <b>คุณหญิงยูริไอ</b> นี่นา” โจนาธานร้องอ๋อ

“ปู่ครับ คุณหญิงไอๆอะไรนั่นน่ะใครเหรอครับ?” โจเซฟที่โพล่งออกมากลางทั้งสองคนถามขึ้น

“อ๋อ คุณหญิงยูริไอ เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของปู่จ้ะ  เธอเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ญี่ปุ่น ส่วนตรานี้เป็นตราประจำตระกูลยูริไอของเขา” โจนาธานอธิบายให้หลานชายฟัง

“เอาล่ะเดี๋ยวปู่จะอ่านจดหมายแล้วนะ” เขาเปิดจดหมายออก ภายในเขียนว่า

 

<span style="color:#0000ff;">ถึง บ้านโจสตาร์

</span>

<span style="color:#0000ff;">  กราบสวัสดีคุณโจนาธาน และทุกๆคนในบ้านโจสตาร์  ไม่ได้เจอกันนานเลย    รีลีโอ้ เองค่ะ สบายดีกันมั๊ยคะ? ทุกๆคน </span>

<span style="color:#0000ff;"> ทางดิฉันเองตอนนี้ค่อนข้างยุ่ง เพราะคุณพ่อของดิฉันได้นำผ้าไหมและผ้าแพรลายสวยๆมาจากญี่ปุ่นหลายผืนเลยค่ะ </span>

<span style="color:#0000ff;"> ช่วงนี้กิจการตลาดผ้ากับตลาดดอกไม้ที่ร้านของดิฉันค่อนข้างยุ่งพอตัวเพราะว่าใกล้ปีใหม่แล้วทุกๆคนจึงอยากซื้อดอกไม้ไปประดับบ้าน

และเป็นของขวัญเยอะมาก </span>

<span style="color:#0000ff;">ช่วงนี้ดิฉันต้องคอยดูแลร้านที่ลอนดอนกับอีกสาขาหนึ่งต้องเดินทางไป-กลับทั้งสองร้าน   เหนื่อยนิดหน่อยแต่สนุกค่ะ </span>

<span style="color:#0000ff;">              </span>

<span style="color:#0000ff;"> นอกจากนี้  ดิฉันอยากเชิญคุณโจนาธานและทุกๆคนในบ้านโจสตาร์มางานเลี้ยงปีใหม่ที่บ้านดิฉันตอนบ่ายโมงวันนี้ค่ะ  เป็นงานเลี้ยงส่วนตัวของดิฉันเองค่ะ  มากันให้ได้นะคะ</span>

 

<span style="color:#0000ff;">ด้วยรักและคิดถึง</span>

<span style="color:#0000ff;">

รีลีโอ้ ยูริไอ</span>

<span style="color:#0000ff;">ปล.คุณโจนาธานเองก็ชวนคุณเอรีน่ามาด้วยนะคะ จะรอค่ะ</span>

 

หลังจากอ่านจบโจนาธานก็หันไปมองเหล่าลูกหลานตัวเองที่นั่งฟังตาแป๋วยกเว้นโจทาโร่ที่หน้านิ่งแล้วเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร

“เอ่อ.....ตกลงคือ พวกเราอยากไปกันใช่มั๊ย?” โจนาธานยิ้มๆให้กัลป์ลูกๆหลานๆของตน

“ไปครับ/ไปค่า” ทั้งหมดคว้าตัวโจนาธานเข้ามากอด กันกลุ่มใหญ่

“อืม.....ดีโอไปมั๊ยครับ?”  โจนาธานถามชายร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ข้างๆ

“ไปด้วยก็ได้.....ยังไงซะก็ไม่ได้มีมีที่ไหนอยากไปเป็นพิเศษอยู่แล้ว”  เจ้าตัวพูดก่อนจะลุกขึ้นออกจากโต๊ะไป

 

..................................................................................................................................................

 

ช่วงราวๆบ่ายรถม้าร่วม4-5คันได้มาหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่งที่มีลานกว้างใหญ่ มองออกไปทางทิศตะวันออกมีเรือนแยกแบบสไตล์ญี่ปุ่นกับสวนแบบญี่ปุ่นขนาดใหญ่ปลูกอยู่ไม่ไกลนัก  ภายในรั้วบ้านมีต้นไม้ ดอกไม้นานาชนิดปลูกขึ้นมากมายแต่ที่เด่นชัดที่สุดน่าจะเป็น  <b>แปลงดอกลิลี่ทั้งสองข้างทางเข้าบ้าน</b>มากกว่า

“สวัสดีค่ะ ทุกๆคน  ยินดีต้อนรับทุกๆคนค่ะ”

เสียงหวานของริลีโอ้เจ้าบ้านหญิงผมดำรวบมวยสูงดังขึ้น เธอสวมชุดปกคอบัวแขนยาวแบบอังกฤษผสมผสานกับฮากามะแบบญี่ปุ่นด้วยเสื้อผ้าที่เข้ากันอย่างลงตัว

“สวัสดีครับรีลีโอ้” ชายหนุ่มผมน้ำเงินยิ้มทักหญิงสาวผมดำรวมมวย

“สวัสดีค่ะ คุณโจนาธาน”  เธอกล่าวทักทายชายหนุ่มก่อนจะทักทายทุกๆคน

“คุณเอรีน่า สบายดีนะคะ” เธอถามหญิงสาวผมทองก่อนจะหอมแก้ม

“ฮิๆ สบายดีค่ะ คุณรีลีโอ้” หญิงสาวยิ้ม ทักกับหญิงสาวผมดำ

“บ้านของเธอนี่ยังจัดอะไรเอิกเกริกเหมือนเดิมเลยนะ ยัยแว่น”  เสียงทุ้มของชายหนุ่มผมทองโพล่งขึ้นมาทำเอาบรรยากาศที่ดูเฮฮา มีความสุขเริ่มเศร้าหมอง

“แหม.....มาด้วยเหรอคะ อีตาคุณไรน้ำ” หญิงสาวเองก็ไม่ได้เกรงกลัวชายหนุ่มผมทองแต่อย่างใด จึงสวนกลับไปด้วยคำพูดแรงๆ

“เฮอะ!! แต่ช่างเถอะค่ะ วันนี้ดิฉันไม่ได้เชิญทุกคนมาเพื่อมาชวนทะเลาะกัน แต่วันนี้ดิฉันอยากจะเชิญทุกคนมางานเลี้ยงส่วนตัวพร้อมกับถ่ายรูปซักหน่อยน่ะค่ะ”

 

เธอผายมือไปทางเหล่าพ่อบ้านและสาวเมดที่รายล้อมไปร่วมๆ20-30คน  มองไปอีกหน่อยก็มีพวกเหล่าช่างภาพและช่างตัดเสื้อมากมายคอยต้อนรับ

................................................................................................................................................................................

หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว  หญิงสาวผมดำพูดคุยกับช่างกล้องสองสามคน ก่อนจะกลับมาที่ห้องนั่งเล่น

“เอาล่ะค่ะทุกคน เดี๋ยวพวกผู้ชายตามไปปเปลี่ยนเสื้อกับพวกพ่อบ้านไปที่ห้องทางซ้ายนะคะ ส่วนพวกผู้หญิงก็ตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ”

ว่าจบเธอก็คว้าแขนเอรีน่าไปแล้วเดินออกไปข้างนอก...................หลังจากที่หายไปซักพัก ทั้งหมดก็เดินออกมาจากห้อง ทุกๆคนเปลี่ยนเป็นเสื้อแบบญี่ปุ่นดูโดดเด่นและสง่างาม  หญิงสาวผมดำตาเป็นประกาย

“ว้าวววว   สุดยอดเลย ทุกๆคนเหมาะกับชุดญี่ปุ่นมากๆเลย  อ๊า....อยากจะเก็บไว้เป็นชุดสะสมจังเลย.....”

หญิงสาวผมดำตาเป็นประกายพูดไปหอบไป

“เอาล่ะ ไปถ่ายรูปกันเถอะค่ะ!!”

หญิงสาวกวักมือเรียกทุกๆคน หลังจากถ่ายรูปไปซักพักก็ราวๆสองถึงสามชั่วโมง ทำเอาหลายๆคนง่วงเพลียและหลับไป

 

“อ๊ะ ทุกคน หลับแล้วเหรอเนี่ย.....”

โจนาธานมองเหล่าลูกหลานของตนที่นอนฟุบที่โซฟาเมื่อมองนาฬิกาก็ปาไปร่วมๆ4ทุ่มครึ่งแล้ว

“อ๊ะ  ตายจริงดึกป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย?  วันนี้พวกคุณๆพักกันที่เรือนรับรองก่อนละกันนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ ดิฉันจะเตรียมรถม้าให้”

หญิงสาวผมดำบอกกับโจนาธานก่อนจะไปเรียกพวกพ่อบ้านแม่บ้านให้มารับแขกให้ไปพักที่เรือนรับรอง

................................................................................................................................................................................

ในห้องนอนเรือนรับรอง เป็นเรือนรับรองตามแบบญี่ปุ่น ที่ห้องนอนนั้นทางพ่อบ้านและแม่บ้านได้เตรียมปูผ้าปูที่นอนไว้หมดแล้ว จึงไม่ต้องเตรียมอะไรมาก   เพราะ ทางฝ่ายเจ้าบ้านได้เตรียมเอาไว้หมดแล้ว

“อือ.......”

ชายหนุ่มร่างสูงผมทอง นอนแผ่บนฟูกหนาสีขาว ทั้งๆที่เจ้าตัวยังใส่ชุดยูกาตะอยู่เลย

“เหนื่อยหน่อยนะครับ ดีโอ”

ร่างสูงผมน้ำเงิน  ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะลงไปนอนที่ฟูกข้างๆของอีกฝ่าย

“อืม...นิดหน่อย.....” ร่างผมทองนอนตะแคงเข้าฝาห้องก่อนจะแอบยิ้มและฉุดร่างที่นั่งอยู่ลงมานอนก่อนประทับจูบลงที่ปาก

“อ๊ะ..!! เดี๋ยวครับ...อืม...” โจนาธานพยายามจะดันตัวเองออกจากดีโอแต่ว่าดีโอกลับกอดเอาไว้ ก่อนจะกระซิบที่หู

“รักนะครับ.....” คำเดียวจากปากคนตรงข้างหน้าทำให้โจนาธานเขินหน้าแดง

“...ครับ....”

 

-Fin จบเถอะเธอ มโนติ่งกันไป ฟินแล้ว เย้!!!- #อีนี่เพ้อ

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

คนเขียน Talk : อ่า.....สวัสดีค่ะ เนย น้าา จะปีใหม่แล้ว ยังไงก็ขอให้ทุกๆคนมีความสุขมากๆนะคะ ทางนี้เนยเองก็ขอเอาฟิคมาลงก่อน เพราะ เดี๋ยวหมดช่วงนี้ไปก็ต้องเตรียมอ่านหนังสือสอบแล้วค่ะ (T v T) แถมยังไม่ค่อยมั่นใจด้วยว่าปีนี้จะทำคะแนนได้ดีรึเปล่า จะลองพยายามดูนะคะ  แล้วถ้ามีข่าวสารอะไรจะพยายามรีบมาอัพเดทแน่นอนค่ะ  สำหรับวันนี้ขอตัวไปก่อนนะคะ

 

<span style="color:#ff0000;"><strong>Happy New Year 2014 ค่ะ ทุกๆคน </strong></span>

 

บายยยย