ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5: การบ้านสุดสยอง
คาบวิทยาศาสตร์
"เอาล่ะ การบ้านสำหรับวันนี้ให้ไปผ่ากบแล้ววาดรูปออกมาให้คลายคลึงที่สุดพร้อมกับ อธิบายส่วนต่างๆของมัน ส่งก่อน 8.00 น.ของวันพรุ่งนี้ เลิกได้!" ผ่ากบ...
ไม่นะ!! =[]= ผ่ากบงั้นหรอ!!! ผ่ากบเป็นอะไรที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิต!!! ม้าย!!!!! TTOTT
"เป็นอะไร นางิ -_-"เรียวจิคุงที่นั่งข้างๆถามขึ้นมา ให้เขารู้ได้ยังไงว่าผมเกลียดการชำแหละสัตว์ TT^TT
"ไม่ครับ Y-Y"
"หน้านายเหมือนอยากร้องไห้ -_-"ก็เออดิ T-T"กลัวล่ะสิ -_-"
"ป่าวนะ! YOY"
"งั้นเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมล่ะ เจอกันที่หอ ฉันจะไปเอากบ -_-"
"(T-T)(_ _)"
"อย่ากลัวจนคลุมโปงล่ะ -_-"
"T-T"
ณ ห้อง 195
"เริ่มนะ -_-"
"(T-T)(_ _)"ตอนนี้ผมและโฮโทริคุงน้ำตากำลังไหล เรียวจิคุงหยิบกบขึ้นมาตั้งบนกระจกใสบนโต๊ะ เขาเริ่มใช้มีดกรีดท้องมันเป็นทางยาวแล้วค่อยๆใช้ปลายมีดเขี่ยอวัยวะมันให้ เห็นทั่ว โฮโทริคุงทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมาแต่ก็เก็บไว้ได้ เรียวจิคุงช่างโหดร้าย สามารถทำแบบนี้ได้ลงคอ TTXTT"มั่วนั่งเหม่ออะไรอยู่ รีบวาดเข้าสิ -_-"
"T-T"มือผมที่สั่นระริกๆเริ่มเอื้อมไปหยิบกระดาษและดินสอแล้ววาด กลิ่นคาวเลือดจากกบผู้สงสารลอยติดจมูกผม น่าขยะแขยงที่สุด T-T
ผมเริ่มวาดไม่ถูก
โฮโทริคุงกำลังจะอ้วก
เรียวจิคุงหมุนดินสอสบายใจ TTOTT
เอี๊ยด~
"ไง ทำกันเสร็จยัง ^^"โซมะคุงเข้ามาถาม แต่เมื่อเห็นท่าทางโฮโทริคุงก็ถึงกับถอดใจ _ _"ฉันช่วยนะ ทาดาเสะ _ _"
"ขอคุณครับ _ _"
มือของผมสั่นระริกจนไม่สามารถจับดินสอได้อีกต่อ ผมเริ่มรู้สึกเหมือนมีใครเข้ามาทางด้านหลัง มือหนาๆจับมือผมที่ถือดินสอแล้วร่างรูป
"ฉันช่วย"เสียงเรียวจิคุงกระซิบข้างหู หน้าผมแดงไปหมดเลย >////< ผมไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้ายังไง แต่หัวใจของผมในตอนนี้เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วสิ...
"เอาล่ะ การบ้านสำหรับวันนี้ให้ไปผ่ากบแล้ววาดรูปออกมาให้คลายคลึงที่สุดพร้อมกับ อธิบายส่วนต่างๆของมัน ส่งก่อน 8.00 น.ของวันพรุ่งนี้ เลิกได้!" ผ่ากบ...
ไม่นะ!! =[]= ผ่ากบงั้นหรอ!!! ผ่ากบเป็นอะไรที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิต!!! ม้าย!!!!! TTOTT
"เป็นอะไร นางิ -_-"เรียวจิคุงที่นั่งข้างๆถามขึ้นมา ให้เขารู้ได้ยังไงว่าผมเกลียดการชำแหละสัตว์ TT^TT
"ไม่ครับ Y-Y"
"หน้านายเหมือนอยากร้องไห้ -_-"ก็เออดิ T-T"กลัวล่ะสิ -_-"
"ป่าวนะ! YOY"
"งั้นเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมล่ะ เจอกันที่หอ ฉันจะไปเอากบ -_-"
"(T-T)(_ _)"
"อย่ากลัวจนคลุมโปงล่ะ -_-"
"T-T"
ณ ห้อง 195
"เริ่มนะ -_-"
"(T-T)(_ _)"ตอนนี้ผมและโฮโทริคุงน้ำตากำลังไหล เรียวจิคุงหยิบกบขึ้นมาตั้งบนกระจกใสบนโต๊ะ เขาเริ่มใช้มีดกรีดท้องมันเป็นทางยาวแล้วค่อยๆใช้ปลายมีดเขี่ยอวัยวะมันให้ เห็นทั่ว โฮโทริคุงทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมาแต่ก็เก็บไว้ได้ เรียวจิคุงช่างโหดร้าย สามารถทำแบบนี้ได้ลงคอ TTXTT"มั่วนั่งเหม่ออะไรอยู่ รีบวาดเข้าสิ -_-"
"T-T"มือผมที่สั่นระริกๆเริ่มเอื้อมไปหยิบกระดาษและดินสอแล้ววาด กลิ่นคาวเลือดจากกบผู้สงสารลอยติดจมูกผม น่าขยะแขยงที่สุด T-T
ผมเริ่มวาดไม่ถูก
โฮโทริคุงกำลังจะอ้วก
เรียวจิคุงหมุนดินสอสบายใจ TTOTT
เอี๊ยด~
"ไง ทำกันเสร็จยัง ^^"โซมะคุงเข้ามาถาม แต่เมื่อเห็นท่าทางโฮโทริคุงก็ถึงกับถอดใจ _ _"ฉันช่วยนะ ทาดาเสะ _ _"
"ขอคุณครับ _ _"
มือของผมสั่นระริกจนไม่สามารถจับดินสอได้อีกต่อ ผมเริ่มรู้สึกเหมือนมีใครเข้ามาทางด้านหลัง มือหนาๆจับมือผมที่ถือดินสอแล้วร่างรูป
"ฉันช่วย"เสียงเรียวจิคุงกระซิบข้างหู หน้าผมแดงไปหมดเลย >////< ผมไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้ายังไง แต่หัวใจของผมในตอนนี้เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วสิ...
นี่ผมหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันงั้นหรอ...
บ้าน่า ผมแค่ตื้นเต้นมั้ง?...
"เสร็จแล้ว"เสียงเรียวจิคุงดังข้างๆหูผมจนทำให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์ความคิด ผมมองกระดาษที่อยู่ในมือ มันสวยจัง *O*
"ขอบคุณนะ เรียวจิคุง *-*"
"ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณ ฉันต้องการรางวัล -_-"
"เอ๊ะ! O_O"
จุ๊บ!
"OoO!!!"
"O_O!!!"
"O[]O!!!"
เรียวจิคุง เขา...
เขา...
เขาหอมแก้มโผ้ม!!!!!! =[]=
"แก้มนุ่มดี หอมด้วย ขอบใจสำหรับรางวัล "เรียวจิคุงโบกมือบ๊ายบายเดินเข้าห้อง ทิ้งให้ผมอึ้งค้างอยู่กับคนอื่นๆ
"นางิ!!! เตรียมตัวย้ายห้องเดียวนี้!!!!!"
"แง้ๆๆๆ TOT"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น