คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4: คาบพละแสนวุ่น
ผมเดินไปส่งเอกสารที่ห้องวิชาการ เฮ๊ย~~ แน่นอนว่ามีโซมะคุงด้วย เพราะต้องคอยกันเรียวจิคุงอย่างแน่นอน แต่เอกสารเนี่ยหนักไม่ใช่ย่อยเลยนะ _ _ เมื่อไรชีวิตผมจะรอดพ้นจากกองกระดาษที่จะทับหัวตายนามว่าเอกสารสักที _ _
"อ้าว! นางิคุงนิ ^^"เอ๊ะ! O_O โชตะคุงหรอ O_o
"ครับ ^^"
"จะไปไหนหรอ O_o"
"ห้องวิชาการนะ ^^"
"ดูท่าแข็งแรงจัง ถือกองเอกสารสูงพ้นหัวเลยนะ ^^"ดูเขายิ้มแย้มจัง ผมกำลังจะตายนะ _ _
"ป่าวหรอก จำเป็นนะครับ"
"งั้นฉันช่วย ^^"โชตะคุงเดินเข้ามายกเอกสารกว่า 75% จากแต่เดิม เบาขึ้นเยอะ ^-^ "รีบไปเถอะ เดี๋ยวไปเรียนสาย"
"ครับ ^^"
ณ ห้องวิชาการ
"ขอบคุณมากๆนะครับ ^-^"
"อืม เดี๋ยวเจอกัน ^^"โชตะคุงโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินไป เดี๋ยวเจอกันงั้นหรอ O_o
"นางิ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวไปเรียนสายนะ ไปล่ะ ^^"
"ครับ ^^"
ณ ห้องเปลี่ยนชุด
"ฟูจิซากิ รีบเถอะครับ ^^"
"อื้ม! ^^"ผมรีบไปที่ล็อกเกอร์แล้วเปิดออก ก่อนที่รีบสวมชุดพละของโรงเรียน งะ! กางเกงสั้นจัง ผมหันไปมองขาโฮโทริคุง ขาเรียวเล็กขาวๆ แต่โชคดีที่กางเกงของโฮโทริคุงยาวมาปิดขาอ่อนหมดเลย แต่ผมสิ TOT กางเกงสั้นเห็นขาอ่อนหมดเลย หวังว่าเรียวจิคุงคงจะไม่ล้อนะ T-T
"ขาของฟูจิซากิคุงสวยมากๆเลยล่ะครับ อย่างกับผู้หญิงเลย ^^"แง้ๆ อย่าว่าแบบนั้นสิ TOT
"นั้นสิ สวยจริงๆ"
"เฮือก! =[]="
เสียงคุ้นๆที่เกือบทำให้ผมจำได้แทบทันทีดังมาจากหลังโฮโทริคุง เรียวจิคุงและโชตะคุงเดินเข้ามาพร้อมกัน แถมสายตาพวกเขามองขาผมอย่างมันวาวเชียว T-T
"ขาสวยๆควรค่าแก่การลูบไล้ J"
"อ่ะ!"
ตึ่ก!
เรียวจิคุงผลักผมให้ติดกับฝาผนังก่อนที่จะค่อยๆลูบขาผมขึ้นมา หน้าของเขาซุกคอผมเบาๆ ผมอยากตาย T///T ผมรีบหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนอีก 2 คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง โฮโทริคุงยิ้มให้ผมแล้วจ้องมองราวกับเป็นเรื่องสนุก ส่วนโชตะคุงไม่ต้องพูดถึง เขาส่ายหน้าไปมาราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดา ง่า อยากตาย TT^TT
"อย่าเกรงสิ นางิ"เรียวจิคุงพยายามลูบขาผมอย่างเร้าร้อน
"ปล่อยผม ปล่อย TT^TT"
"ไม่ "
"งั้นผมขอโทษนะ _ _"
ผลัวะ!
"อั่ก!!! หยุดนะ นางิ!!"ผมที่ถีบเขาออกไปจากห้องเปลี่ยนชุดทันที ทำไมรู้สึกเหมือนมีไฟมาเผาหน้าเลยล่ะ Y/////Y
"เรียวจิ ครูเรียกแล้ว ไปเถอะ ^^"
"ก็ได้ -_-"
ณ สนามบาส
"วันนี้ห้อง A และ B เรียนรวมนะ ให้แข็งขันห้องละทีม เริ่มได้!"ทุกคนในห้องรีบหันมามองผมทันที
"เชิญเลย ท่านประธานนักเรียน ^^"
"ครับ ^^" ผมเดินไปกลางสนาม ทำไมนักเรียนห้อง B ถึงมองผมด้วยตาประกายแบบนั้นล่ะ O_o ทุกคนเริ่มประจำที่ ผมอยู่ตำแหน่งประจำของตนเอง
"เริ่มได้!" ทุกคนเริ่มแย่งลูกบาสกัน ผมกระโดดจับลูกบาสที่กำลังจะถูกส่งไปให้ผู้เล่นอีกคนของฝ่ายตรงข้าม ผมรีบรุกแดนอีกฝ่ายทันที ผมหลบผู้เล่นอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
"นางิ!"เสียงเรียวจิคุงดังมา ผมหันไปส่งลูกให้เขา แต่ดันถูกอีกฝ่ายชิงมาได้ ผมกระโดดเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา เขานิ่งไปชั่วขณะ ดวงตาเขามองขาผมตาประกาย ผมรีบใช้ทีเผลอชิงทันที
"ฮ่าๆๆ มาแล้วไง ท่าขาเรียวพิฆาต ^^"เพื่อนร่วมห้องหัวเราะยกใหญ่ ท่าบ้าบออะไรของเขา -_- ผมรีบทำแต้มให้ทีมทันที
"เย้! สมแล้วที่เป็นประธานนักเรียน ^^"
"นางิ เก่งนิ -_-"เรียวจิคุงไม่คิดจะเปลี่ยนสีหน้าบ้างหรอ -_- แต่ตอนนี้รู้สึกว่าขาเริ่มไม่ปลอดภัยซะแล้ว TT^TT เรียวจิคุงเดินมาโอบไหล่ผม
"เดี๋ยวนายรอดูฉันบ้าง -_-"ผมเดินกลับมานั่งที่พักแข่ง เพื่อนส่งขวดน้ำมาให้ ผมยกขึ้นดื่ม จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีใครมานั่งข้างๆ เอ๊ะ! เด็กห้อง B หรอ O_o
"นายเล่นเก่งมากเลย"
"ขอบคุณครับ ^^"ผมปิดฝาขวดน้ำ มือของเขาเลื่อนมาจับขาอ่อนผม!
"ขานายยาวนะ"
"ครับ _/\_"เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วสิ _////_
"ขาเนียนอย่างกับผู้หญิง"งะ! เขาลูบไล้ขาผมอย่างกับนุ่นแน่ะ!
"ผมขอตัวก่อนนะครับ ^^+"ผมรีบลุกขึ้นยืน เดินไปที่อื่น
"แล้วเจอกัน J"
หมับ!
เฮือก! =[]=
ว๊าก!!!!! ไอ้เวรนั้นจับก้นโผ้ม!!!!!!!! >///0///<
ความคิดเห็น