คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3: ค่ำคืนสุดวุ่น
ณ หอพักห้อง 195 ที่แสนคุ้นเคย
ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาสีดำแล้วหลับตาลง เหนื่อยจัง~ นี่ขนาดยังไม่เรียนนะเนี่ย เพลียจิต -_- ห้องพักจะมีห้องนอน 2 ห้อง และตรงกลางจะเป็นห้องนั่งเล่นขนาดเล็กและห้องน้ำริมสุด ตอนนี้เรียวจิคุงคงจะอาบน้ำอยู่มั้ง ได้ยินเสียงซ่าๆดังต่อเนื่อง น่าอยู่ เอ๊ะ ทำไมรู้สึกเหมือนมีใครนั่งคร่อมผมเลยนะ แถมมีน้ำไหลติงๆลงมาโดนหน้าผมด้วย ผมลืมตาข้างนึง -_O และภาพคนตรงหน้าเกือบทำให้ผมหัวใจวายตาย!! OoO
เรียวจิคุง! OoO
"ไง ตื่นแล้วหรอ J"เขายิ้มแบบนั้นอีกแล้ว ตอนนี้จมูกของผมแตะจมูกเขาเบาๆแสดงให้เห็นว่าหน้าผมและเขาห่างกันแค่ไหน o////o แถมเขาตอนนี้ก็นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวปิดส่วนล่างด้วย T-T
"เอ่อ... ผมจะไปอาบน้ำ -////-"
"น่าเสียดายจัง นอนต่อก็ได้ J"พอเขายิ้มแบบนี้ไม่กล้านอนเลย T-T
"คุณกำลังทำให้ผมกลัว TT^TT"
"งั้นหรอ J"
"TT^TT"
แกร๊ก!
"เฮ้! นางิ ไปกินข้าวห้องฉัน... มั๊ย? O_O!!!"
"OoO!!"
ทำไมโซมะคุงถึงชอบเปิดเข้ามาเจอตอนแบบนี้ด้วย!!! TTOTT แถมมีโฮโทริคุงอยู่ด้านหลังอีก โอ้! ม้าย!!!! TTOTT "ว๊า~ รุ่นพี่นี่ชอบเข้ามาขัดจังหวะจัง หมดอารมณ์เลย -_-"พูดจบเขาก็ลุกออกไปจากตัวผมแล้วเดินออกเข้าห้องเขาไป โซมะคุงหันมาหาผม...
"อีกแล้วหรอ!!! นางิ!!!"
"ป๋มไม่รู้!!! TTOTT"
ณ ห้องโซมะคุง T-T
"ผมว่าคุณนิวาชิต้องชอบฟูจิซากิคุงแน่เลยล่ะ ^^"
"พอเลย ทาดาเสะ! นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีนะ!"
"(T-T)(_ _)" ผมนั่งทานข้าวพร้อมกับน้ำตาไหลพรากจากเรื่องเมื่อกี้ โซมะคุงด่าผมฉอดๆตั้งแต่เปิดประตูเข้าไปเจอฉากนั้นพอดี T-T เหมือนผมได้พ่อคนที่สองเลย T-T
"ว่าแต่นาย คืนนี้ระวังตัวล่ะ ดีไม่ดีมันเข้าไปปล้ำนายแน่ -_-;"
"แบบนั้นก็ดีสิครับ *-*"
"อะไรของนายเนี่ย! ทาดาเสะ!"โซมะคุงตวาดแล้วทานข้าวไปพลางดูๆไปแล้ว เขาก็น่ากลัวเหมือนกัน T-T "นางิ นายกินเสร็จแล้วนิ รีบไปอาบน้ำแล้วล็อกประตูห้องนอนเลยไป เดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าหน้าห้องให้เอง"
"ขอบคุณครับ ^^"
"แล้วผมล่ะ O^O"โฮโทริคุงชี้ที่ตัวเอง
"นายล้างจานรอไปเถอะ"
"โอเค O.<"
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องตัวเอง เรียวจิคุงนอนบนโซฟาสวมหูฟังใหญ่ๆสีดำไม่สนใจอะไร ผมรีบไปหยิบของวิ่งเข้าห้องน้ำ
30 นาทีผ่านไป~
ผมออกมาจากห้องน้ำ โซมะคุงก่อนเดินเข้ามากระซิบกับผมตรงริมประตูห้องผม
"ถ้าฉันมา ฉันจะเคาะประตู 3 ครั้ง ถ้าไม่ใช่ฉัน นายห้ามเปิดประตูเด็ดขาด"
"ครับ"
"เข้าห้องไปซะ"
"ครับ"
ผมรีบเดินเข้าห้องแล้วล็อกประตูทันที เย้! ปลอดภัยไปอีกคืน ฮิๆ >O<
ก๊อกๆๆ
เอ๊ะ! O_O โซมะคุงหรอ O_o
"ครับ โซ..."
"ไง "
เฮือก! =[]=
"ขอเข้าไปหน่อยสิ " เขาเบียดตัวเข้ามาในห้อง ซวยล่ะทีนี้ T-T ผมวิ่งเข้าไปหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาโซมะคุง แต่เรียวจิคุงดันหยิบไปเฉยเลย YOY เขาขึ้นไปนั่งบนเตียงของผมแล้วนอนลง "วันนี้นอนด้วยสิ ไฟห้องฉันเสีย -_-"
ดันมาเสียอะไรตอนนี้ T-T
"แล้วไม่เอาผ้ามาปูนอนหรอ ^^+"
"นอนเตียงเดียวกับนายก็ได้นิ -_-"ว่าไงนะ!!! TTOTT
"แต่ถ้ามีใครมาเห็นเข้า มันจะไม่ดีนะ ^^+"
"ไม่ดียังไง -_-"ถามแบบนี้ ตอบไม่ถูกเลย _ _
"ก็..."
"ที่บอกว่าไม่ดีเพราะกลัวมีใครมาเห็นหรือว่าจะถูกกินบนเตียง J"เรียวจิคุงพูดแล้วกระตุกยิ้ม น่ากลัว! YOY น่ากลัวเกินไป Y-Y
"ผม..."
"ฉันนอนนะ -_-"เขาล้มตัวลงนอน แถมยังกรนออกมาเบาๆอีก เอาไงดีล่ะ ไปนอนหน้าห้องดีมั๊ย? "มั่วทำอะไรอยู่ ไม่ง่วงหรอ -_-"
"ป่าวครับ ^^"ผมปิดไฟแล้วเดินเข้าไปนอนบนเตียง เรียวจิคุงขยับให้ผมนิดนึง ทันทีที่ล้มตัวลงนอน เรียวจิคุงก็โอบกอดผมทันที แถมเอาผ้าห่มคลุมถึงหัวด้วยจนเหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่เราสองคน เขาเอื้อมมือมากอดผมให้ซบอกเขา อยากหายตัวไปณตอนนี้เลย o////o แต่ช่างเถอะ นอนดีกว่า Zz... Zz... Zz...
เช้าวันต่อมา~~
"อะ อืม"ผมขยี้ตาปรับแสงที่สาดเข้ามาจากหน้าต่าง ลมหายใจอุ่นๆที่กระทบแก้มทำให้ผมหันไปมอง เรียวจิคุงนอนกอดเอวผมอยู่ ดวงตาเลื่อนไปมองนาฬิกา
7 โมง 25 นาที!!! OoO
ว๊าก!!! OoO สายขนาดนี้แล้วหรอ!!! แสดงว่าเดี๋ยวต้อง...!!!
"นางิ! ทำไมไม่ล็อก! OoO"
"=[]=!!!!"
"อีกแล้วนะ!!!! นางิ!!!!!"
"ป๋มขอโทษ!!!!!! YoY"
ความคิดเห็น