คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3: ซื้อของ
หลังเลิกเรียน
“ต่อไปก็แป้งทำเค้ก ไข่ไก่ และก็... ช็อกโกแลต”ฉันมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตที่ใกล้โรงเรียนมากที่สุด ฉันมากับ...
“คาริเนะจัง แป้งทำเค้กกับไข่ไก่ได้แล้วครับ ^^”นางิฮิโกะ -_- เหตุผล...
ย้อนกลับไปเมื่อ 30 นาทีก่อนหน้านี้
“คาริเนะจัง ผมว่าเราแยกทางกันไปซื้อของกันดีกว่านะ ^^”
“เอางั้นหรอ”
“ครับ ^^ เดี๋ยวผมจะไปกับนางิฮิโกะซัง ส่วนคาริเนะจังก็ไปกับรินจังก็แล้วกันนะ ^^”
“อืม”
“คาเนะจี้ขอคุยด้วยหน่อยสิ >_<”
“มีอะไร”
“คือเค้าอยาก...”
“ไปกับสึซึเนะหรอ”
“เยสเซอร์ >///<”
“โอเค แต่มีตัวเกะกะด้วยนะ”
“ไม่เป็นไร~~ ^///^”
“สึซึเนะ ฉันว่าจะไปคนเดียว”
“เอ๊ะ! จะดีหรอ แต่ของที่คาริเนะจังต้องซื้อมีตั้งเยอะแยะเลยนะ”
“ไม่เป็นไร ถ้ารินไปด้วยมันเกะกะ”
“งั้นให้นางิฮิโกะคุงไปด้วยก็แล้วกันนะ ^^”
“ไม่เด็ดขาด!!!”
“ไปกันเถอะครับ คาริเนะจัง ^^”
“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้!!!”
“อย่าดื้อสิ ถ้าคาริเนะจังไม่เดิน ผมอุ้มนะ ^^”
“ชิ!”
“เดินแล้วสินะเด็กดี ^^”
“ฉันไม่ใช่เด็กนะ!”
จบเหตุผลที่แสนจะน่ารำคาญ -_-
“คาริเนะจังเป็นอะไรไปหรอ O_o”ยังมีหน้ามาถามอีก -_-^
“เกลียดขี้หน้านาย มีปัญหาป่าว -*-”
“เค้าบอกว่ายิ่งเกลียดยิ่งเจอนะ ^^”จริง! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นด้วยกับนางิฮิโกะ
โครม!
“โอ๊ย!!”ทำไมฉันถึงได้ซวยขนาดนี้นะ ชนใครเนี่ย!
“ขอโทษครับ >_<”เสียงผู้ชายอีกแล้ว ฉันเบื่อ -_-“อ้าว! คาริเนะจัง O_O”
“ฮืม?”ฉันเงยหน้ามองคนที่เดินชนฉัน ล้อเล่นน่า!“ฮิมิรุ!!!”
“คาริเนะจังจริงๆด้วย >_<”พูดจบ ฮิมิรุก็เข้ากอดฉันราวกับไม่เจอกันมา 10 ปี
“ฮิมิรุ ฉัน-อึด-อัด”
“>_<”
โป๊ก!
“โอ๊ย! เจ็บนะ T^T”ยังมีหน้ามาพูดอีก -*-
“แบร่P;) สมน้ำหน้า ไปกันเถอะ นางิฮิโกะ”ฉันจับแขนเสื้อของนางิฮิโกะ นางิฮิโกะหันมามองฉันอย่างงงๆ“เพื่อนตอนประถมนะ”
“งั้นหรอ คาริเนะจังไปรอผมที่สวนสาธารณะก่อนก็ได้นะ ^^”
“ทำไมอ่ะ -O-”
“ของเหลือนิดเดียวแล้วนิ ผมจัดการที่เหลือเองได้ ^^”
“งั้นไปล่ะ”
“อืม ^^”
ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ ลมพัดเย็นสบาย ฉันนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ เฮ้ย~~ ฉันจำที่นี่ได้ดี มันเป็นที่ฉันเจอ‘เขา’ครั้งแรก ภาพอดีตอันแสนเจ็บปวดย้อนกลับเข้ามาในหัว อดีตทำให้ฉันเจ็บปวด แต่ปัจจุบันทำให้ฉันเจ็บปวดยิ่งกว่าที่ไม่สามารถพูดกับใครได้
ฉันไม่น่ารับงานนี้เลย
[Nagihiko//Part]
คาริเนะจังไปไหนแล้วนะ (-_- )( -_-)ผมหันซ้ายหันขวาก็ไม่เจอ อยู่ตรงไหนนะ เอ๊ะ! นั้นมัน!
“คาริเนะจัง~~”
“...”
“คาริเนะจัง”ผมเรียกเธอเบาๆ แต่คาริเนะจังยังนั่งนิ่ง ผมหันไปเห็นดอกกุหลาบสีแดงก่อนจะเด็ดมันออกมา แล้วยื่นให้เธอ
“อะไร”
“กุหลาบไง เหมาะกับคาริเนะจังดีนะ ^^”
“เอามาทำไม -_-”
“คาริเนะจังทำหน้าบูดบึ้งอีกแล้วนะ ยิ้มสิ ^^”ผมพูดพลางจูบผมของเธอ
“นายทำบ้าอะไรนะ!!! -////-”คาริเนะจังจะใช้มือฟาดอกผม แต่ถือว่าเป็นโชคร้ายของคาริเนะจังนะ เพราะผมจับข้อมือของเธอทัน ^^ ตอนนี้คาริเนะจังหน้าแดงขึ้นมานิดๆแล้ว แถมทำหน้าบูดบึ้งอีกด้วย แต่ก็น่ารักไปอีกแบบนะ >_<
“คาริเนะจัง เขินแล้วน่ารักดีนะ >_O”
“ชิ! ใครเขิน ฉันไม่ได้เขินซักหน่อย -///-”
“อยากให้คาริเนะจังเขินมากกว่านี้จังเลย >_< เพราะฉะนั้น...!”
“คิดจะทำอะไรของนาย -///-”
“เรามาจูบกันหน่อยมั้ย ^^”
[End Nagihiko//Part]
“นายพูดว่าอะไรนะ!!! O////////////O”ฉันตะโกนสุดเสียง ตะลึ่งกับสิ่งที่ไอ้ลามกนั้นพูด!
“เรา-มา-จูบ-กัน-หน่อย-มั้ย ^^”อ๊าก! เน้นชัดอ่ะ TOT
“ไม่! >////<”
พรึ่ก!
นางิฮิโกะจับไหล่ฉันชนกับต้นไม้ ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ลมหายใจอุ่นๆกระทบแก้ม มือทั้งสองข้างที่จับไหล่เริ่มพิงต้นไม้ กรี๊ด! ทำแบบนี้ก็ไม่มีทางหนีสิ
“ปล่อยฉันนะ!! >///<”
“ไม่ปล่อย ^^”ดู ดูมันพูด -///-
“ปล่อย -///-++”
“ไม่ปล่อย ++^_^”พูดจบ นางิฮิโกะก็ใช้ลิ้นเลียแก้มฉัน อ๊าก! มันจะมากเกินไปแล้วนะ >///<
“หยุดเดี๊ยว อุ๊บ!!”ฉันที่ถูกประกบริมฝีปากโดยไม่ตั้งตัวสะดุ้งไอ้บ้าลามกนี่ก็เอาแต่รุกลูกเดียวไม่คิดจะให้ฉันหายใจเลยเหรอ >///< ฉันเริ่มหายใจติดขัดจึงเผลอไปกัดริมฝีปากของนางิฮิโกะเข้า
“โอ๊ย!! คาริเนะจัง ผมเจ็บนะ>.<” นางิฮิโกะที่ถอดริมฝีปากไปเพราะโดนกัด(สมน้ำหน้า^o^ : snsd)พูดออกมาแต่สำหรับฉันนายน่าจะโดนมากกว่านี้!
“สมน้ำหน้า!!”
ความคิดเห็น