คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2: ถอนคำพูด
กริ๊ง~~
“เอาละหมดคาบแล้ว พักได้”พออาจารย์นิไคโดพูดจบ ฉันเลยเก็บหนังสือใส่กระเป๋า เตรียมตัวไปทานอาหารกลางวัน
หมับ!
ฉันหันไปหาคนที่จับแขนฉัน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...
นางิฮิโกะ...
“มีอะไร”ฉันถามห้วนๆ
“เที่ยงนี้ ไปทานข้าวกับพวกเรามั้ยครับ ^ ^”นางิฮิโกะถามฉัน ฉันส่ายหัว ทำไมมาวันแรกรู้สึกอยากฉีกหน้ากากจอมปลอมของหมอนี่จริงๆ -_-
“หรอครับ น่าเสียดายจัง นางิสะจังอยากจะไปทานข้าวกับพวกเรามั้ยครับ ^ ^”
“ที่ไหนหรอค่ะ ฟูจิซากิคุง ^ ^”นางิสะถาม
“Royal Garden ครับ ^ ^”เขตพิเศษของการ์เดี้ยนสินะ
“ค่ะ แน่นอนค่ะ ฟูจิซากิคุงชวนทั้งที ไม่ไปคงไม่ได้สินะค่ะ ^ ^”ทำไมนางิสะไปตอบรับคำชวนของอีตาน่าหมั่นไส้นี้ด้วย
“เฮ้! นางิสะ ทำไมเธอถึง...”
“ไหนๆ นางิสะจังก็ตอบรับแล้ว ผมว่าเราไปกันเถอะครับ ^ ^”ฉันพูดไม่ทันจบนางิฮิโกะก็ตัดบท แล้วก็กระชากฉันที่ไม่ยอมเดินตามจนเซ
ไอ้บ้า! ฉันจะไว้คิดบัญชีทีหลัง!
ณ Royal Garden
“ว้าว~~ Royal Garden ของพวกคุณเนี่ยสวยมากๆเลยค่ะ ^ ^”
“อากาศดีจังเลยนะครับ ^ ^”
“ก็สวยดีนิ ^ ^”
“คาเนะจี้ จะไม่ชมบ้างหรอ สวยนะ ^ ^”
ตอนนี้ฉัน พี่ นางิสะ รินและไค กำลังอยู่ในRoyal Garden ชมกันเข้าไปฉันชักอยากจะลางานแล้วสิ
“ฉันอยากกลับ Rose Queen Garden มากกว่า”ฉันพูดพลางทานคุ๊กกี้
“Rose Queen Garden?! O_O”แน่นอน นี่คือเสียงของการ์เดี้ยน
“อ้อ! นี่ค่ะ ^ ^”นางิสะยื่นบัตรเชิญสีดำลายทองให้เหล่าการ์เดี้ยน
“ลายมือคาริเนะจังสินะครับ ^ ^”นางิฮิโกะพูดพลางเปิดอ่าน ฉันก็ทานขนมไปเรื่อยจน...”ลายมือเหมือนเด็กประถมเลยนะครับเนี่ย ^ ^”
ความอดทนของฉันขาดพรึ่ง!!!
“นายว่ายังไงนะ!!!”ฉันตะโกนเสียงดัง การ์เดี้ยนคนอื่นตกใจ ส่วนเพื่อนฉันนั่งอมยิ้มบ้าอยู่ -_-
“ก็ลายมือหมือนเด็กประถมยังไงล่ะครับ ^ ^”นางิฮิโกะพูดจบก็เอียงคอ”หรือว่าคาริเนะจังหูตึงล่ะครับ?! O_o”
“นาย! อีตาบ้าปากเสีย! ไอ้บ้า! คนไร้มารยาท! อีตา! อุ๊บ!!!”ฉันด่าหมอนี่อยู่ฉอดๆ มันก็เอามือมากปิดปากฉัน แหวะ! เค็มปี๊เลย =_=
“อย่าด่าคนอื่นทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันสิครับ ^ ^”นางิฮิโกะพูดแล้ว เอามือออกไป
“นี่ทีหลังหัดล้างซะบ้าง มือสกปรกแล้วเอามาปิดปากคนอื่นมันทุเรศ!!!”ฉันเน้นคำว่าทุเรศให้ดังที่สุด
“แล้วจะให้ผมเอาอะไรปิดล่ะครับ รึว่าใช้ปาก”พูดจบนางิฮิโกะก็จับคางฉันเชิดขึ้นต่อหน้าทุกคน”ก็ได้นะครับ ^ ^”
“ทุเรศ!!!”ฉันด่าหมอนี่เต็มๆ ตี่มันยังยิ้มบ้าอยู่ นี่ฉันด่านายอยู่นะ =_=
ฉันน่าจะตบหมอนี่สักทีสองทีมายุ่งฉันอยู่ได้ ไม่มีอะไรทำรึไง =_= พอฉันนั่ง หมอนี่ก็นั่งข้างฉัน แล้วเอาหน้าเกยโต๊ะ ตอนแรกนั่งจ้อง นานๆไปหมอนี่เริ่มใช้มือแหย่ฉัน ฉันด่าไปหลายทีแล้วยังแหย่ฉันอยู่ได้ -_-^ ฉันเริ่มอึดอัดเพราะสังเกตว่าทุกคนนั่งจองฉันกับนางิฮิโกะมานาน
“มองอะไร”ฉันถามทุกคนสะดุ้งเล็กน้อยมีแต่ไคนั้นแหละที่ยังนั่งจ้องอยู่“มองอะไรไค -_-”
“มองผู้หญิงกับผู้ชายเขาจีบกัน ^ ^”
“^ ^”<---นางิฮิโกะ&ไค
“^ ^+”<---พี่ นางิสะ & ทาดาเสะ
“>////<”<---ริน&ยายะ
“-_-^”<---คุไค ริมะ & อามุ
“=_=”<--- ฉัน
“ปาก”ฉันพูดเตือนไค
“ปากหวานใช่ม๊า~~ ^ ^”
“ปากหมา -_-”
“อ้าว นึกว่าชม-_-”ชมบ้านแกสิ”นี้! ไม่กลัวสึซึเนะหึงบ้างหรอ ^ ^”
“เฮ้!”ฉันตะโกนเพื่อเตือน
“โอเค ไม่พูดก็ไม่พูด^ ^”
[Nagihiko//Part]
คาริเนะจังกับคุโจคุง เขามีใจให้กันหรอ บ้า! ทำไมผมต้องคิดเรื่องแบบนี้ด้วย>_< ถ้าพวกเขามีใจให้กันก็ไม่เกียวกับผมนี่!>_< ทำไมผมต้องเครียดด้วย!
“เฮ้! เป็นอะไรของนาย”คาริเนะจังถามผม ผมก็แค่ส่ายหน้าตอบ อ้าก! ผมเป็นอะไรเนีย>_<
“คาริเนะจัง ตอนเย็นไปซื้อของด้วยกันนะครับ^ ^”ไม่เป็นไรแค่คุโจคุงกับคาริเนะจังไปซื้อของด้วยกันเอง^ ^ เดี๊ยว! เมื่อกี้มัน...
ไปซื้อของด้วยกัน!!!
“อืม”คาริเนะจังก็ตอบหน้าตาเฉยเลย ไม่คิดจะปฎิเสธบ้างหรอ นี้มันเหมือนชวนออกเดตเลยนะ”พารินไปด้วย จะได้ไปซื้อของที่รินชอบ”
“ไชโย!>_<”รู้สึกดีขึ้นหน่อยที่รินจังไปด้วย^ ^
“งั้นนางิฮิโกะคุงช่วยไปด้วยกันหน่อยนะครับ^ ^ “
“ผมหรอ?!O_O”ผมพูดแล้วชี้ตัวเอง
“ครับ ผมไม่รู้ว่าการ์เดี้ยนชอบกินอะไรบ้าง^ ^”คุโจคุงพูด มันเกี่ยวกันด้วยหรอ”เพราะทางเราจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับการ์เดี้ยนนะครับ^ ^”
“เอ๊ะ?!O_O”ผมและการ์เดี้ยนคนอื่นสงสัย
“วันนี้ตอน6โมงเย็นตามบัตรเชิญของพวกเรา จะมีงานเลี้ยงต้องรับการ์เดี้ยนค่ะ ขอให้มาเจอกันที่สวนสาธารณะเวาล5โมงเย็นแล้วไคจะเป็นคนนำทางพาพวกคุณมาที่Rose Queen Garden จำลองค่ะ^ ^”นางิสะจังอธิบายยาวเยียด
“Rose Queen Gardenของที่นี้ถูกสร้างจำลองมาจากของจริงถึง2เท่า แต่ก็คงมีที่พอสำหรับงานเลี้ยงแต่ถ้างานเลี้ยงคึกมาก็นอนบ้านคาริเนะจังก็ได้ค่ะ^ ^ เพราะพวกเราก็พักบ้านคาริเนะจังเหมือนกัน ^ ^อามุจังมีอะไรจะถามอีกไหม^ ^”คำพูดนางิสะจังทำผมค้าง นอนบ้านหลังเดียวกันผมรับไม่ได้>_<
“ทำไมถึงสร้างRose Queen Gardenจำลองด้วยล่ะ?O_o”ยายะจังถามผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
“เพราะถ้าไม่มีRose Queen Gardenจำลองในเมืองนี้ก็อย่าหวังว่าจะเจอนักเรียนซากุระโคจินะสิใช้มั้ย”ริมะจังตอบแทน ริมะจังรู้เรื่องนี้ด้วยหรอO_O
“ค่ะ^ ^ เพราะRose Queen Gardenเป็นหัวใจหลักของซากุระโคจินักเรียนของเราเห็น Rose Queen Gardenคือที่พึ่งแห่งหนึ่งRose Queen Gardenของเราไม่ได้ห้ามนักเรียนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้า ในRose Queen Garden จะมีห้องขนาดใหญ่อยู่หนึ่งห้องเป็นห้องกระจกขนาดให้ที่คอยสะท้อนจิตใจของผู้ที่อยู่ในห้องนั้น ยังเป็นห้องที่ใช้ระบายความรู้สึก โกรธ เคร้า เสียใจ ห้องนั้นมีชื่อว่า Mirror room of secret ห้องกระจกที่คอยปกปิดความลับของนักเรียนเรามาโดยตลอด เราจึงได้มีการสร้างRose Queen Garden จำลองขึ้นมาไว้ให้นักเรียนที่เดินทางต่างเมืองไว้พักหรือระบายอารมณ์ค่ะ^ ^” นางิสะจัง อธิบายยาวเยียดผมเข้าใจแล้วล่ะ^ ^
“คงใช้งบหลายล้านเยนเลยเนอะ” โซมะคุงพูด ผมเองก็ว่าเหมือนกัน^ ^
“เอ๊ะ! จริงหรอ! เห็นแม่คาเนะจี้บอกว่าใช้แค่สามแสนเยนเองO_O”คำพูดของรินจังทำเอาผมแทบบ้า สามแสนเยนมันถูกไปป่าวO_O!
“เอ๊ะ!O_O อย่างน้อยก็น่าจะสามสิบล้านเยนไม่ใช่หรอครับ O_o”โฮโทริคุงถาม ผมเองก็ว่าอยู่เหมือนกัน O_o
“เพราะไอ้สามแสนเยนนี่แหละ มันจะทำให้ฉันมีน้องสาวน้องชายเพิ่ม -_-^”คาริเนะจังพูดด้วยสีหน้าประมาณว่าจะบ้าตายยังไงยังงั้น ผมไม่เข้าที่คาริเนะจังพูดเลยแหะ O_o สาบานได้ >_<
“ก็ดีแล้วนิ มันแสดงให้เห็นไงว่าพ่อเธอรักแม่เธอขนาดไหน ^ ^”ขอถอนคำพูด ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน -_-^
[End Nagihiko // Part]
ความคิดเห็น