คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 7: ง้อ&งอน
[Nagihiko//Part]
ให้ตายสิ ผมไม่เข้าใจว่าผมทำอะไรผิด คาริเนะจังไม่คุยกับผมมาหลายวันแล้ว ผมพยามคุยด้วย แต่คาริเนะจังเชิดลูกเดียว TT^TT หลบหน้าผมตลอด ตั้งแต่วันนั้น ผมไม่รู้ว่าทำอะไรให้เธอโกรธจนเธอไล่ผมออกจากบ้าน ผมจำใจเดินออกไป แล้วไปแอบดูเธอทางหน้าต่าง
เธอ... ร้องไห้
ตอนนั้นผมโกรธตัวเองมาก ทั้งๆที่อยากปลอบก็ทำไม่ได้
“นางิฮิโกะ นายเป็นอะไร สีหน้าไม่ค่อยดีเลย -_-”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ริมะจัง ^^”ริมะจังที่ดูแล้วคงจะไม่เชื่อผมส่งสายตาเซ็งๆมาให้
“ฉันเห็นนายกับคาริเนะไม่คุยกันหลายวันแล้ว จะมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น -_-”เหลือเชื่อ ริมะจังสนใจคนรอบข้างด้วยแฮะ O_o
“ป่าวนิครับ ^^”
“ไม่ตลก ฉันถามนายตอบ -_-”
“ก็ไม่มีไงครับ”
“ไม่เชื่อ”
“หน้าผมไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอครับ”
“พึ่งรู้หรอ -_-”
“TTOTT”
“เร็ว เล่ามา -_-”ริมะจังคั้นไม่เลย เอ้า! เล่าก็เล่า >_<
“คือ...”ผมเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ ริมะจังนั่งฟังเงียบๆ
“ยัยนั้นร้องหรอ”เธอถาม
“คะ ครับ”
“นางิฮิโกะ ฉันถามอะไรหน่อย -_-”
“ครับ ^^”
“นายรู้สึกยังไงกับคาริเนะ”
“เอ๊ะ! O_o”ทำไมริมะจังถามแปลกๆแบบนั้นล่ะ
“ตอบ -_-”
“ก็... เพื่อนผู้หญิงที่น่าแกล้งคนนึง”
“แค่นั้น?”
“ครับ ^^”
“งั้นหรอ”เธอก้มลงแล้วใช้ความคิด“นางิฮิโกะ”
“ครับ?”
“นายห้ามแกล้งคาริเนะอีก”
“ทำไมอ่ะครับ O_o”
“เพราะนายอาจจะทำให้ใครบางคนเจ็บปวดเพราะนาย”พูดจบ เธอก็กลับไปนั่งที่
“?”
พักกลางวัน
ผมเดินเข้าไปหาคาริเนะจังที่นั่งกับคนอื่นอยู่ใต้ต้นไม้ เมื่อผมเดินไปถึง ทุกคนต่างหันมามองแล้วยิ้มต้อนรับ ยกเว้นเธอที่นั่งก้มหน้าทานข้าว โดยไม่หันมามองผมเลยแม้แต่นิดเดียว รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาเลยแฮะ TT^TT
“มีอะไรรึป่าวค่ะ ฟูจิซากิคุง ^^”นางิสะจังถาม เธอก็น่ารักนะ แต่ไม่น่าแกล้งคาริเนะจัง ^^
“เอ่อ... คือ... ขอคุยกับคาริเนะจังเป็นการส่วนตัวจะได้รึป่าวครับ ^^+”ผมพยายามฉีกยิ้มออกมา
“ฉันไม่อยากคุยกับนาย!”แต่คาริเนะจังเชิดลูกเดียว TT^TT
“ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ พูดไม่เพราะเลยนะคาริเนะจัง”ใช่ๆ คุโจคุงพูดถูก TT^TT
“ทำไมฉันต้องพูดเพราะๆกับมันด้วย!”
“คาริเนะจัง! เรียกนางิฮิโกะคุงว่า‘มัน’ไม่ได้นะ!”
“ทำไมจะไม่ได้!”
“เขาเป็นเพื่อนของเรานะ!”
“เดี๋ยวนี้พี่เข้าข้างมันแล้วหรอ”
“คาริเนะจัง!”
“เชิญ! กินกันให้อร่อย เห็นแล้วอยากจะอ้วก!”พูดจบคาริเนะจังก็โยนกล่องข้าวใส่ผม แล้วเดินออกไป เสื้อคลุมการ์เดี้ยนของผมเละไปด้วยข้าวและผัก นางิสะจังช่วยเช็ดเศษอาหารออกให้ผม ผมถอดเสื้อคลุมออก คุโจคุงยืนยิ้มให้ผม ผมถึงกันจ๋อย o^o นี่ผมทำใหพี่น้องเขาทะเลาะกันหรอเนี่ย o^o
“ขอโทษนะครับ ที่ทำให้คุโจคุงกับคาริเนะจังต้องทะเลาะกัน o^o”
“ไม่หรอกครับ ช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยนะ เพราะคุณพ่อคุณแม่มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนแล้ว คาริเนะจังเลยทำตัวตามใจนะ ^^”คุโจคุงดูแล้วไม่เครียดเลยแฮะ ทั้งๆที่ผมเครียดจนหัวเกือบระเบิด -*-
“แต่...”
“ไปง้อสิครับ ^^”
“เอ๊ะ?!”
“ท่าทางแบบนั้นนะ คาริเนะจังไม่โกธหรอกครับ เธอแค่ง้อเฉยๆเอง ^^”แต่ท่างอนของคาริเนะจังเหมือนช้างตกมันเลยแฮะ -_- (ถ้าว่านางเอกฉัน ตายตอนจบนะ ^_+ //ยิ้มอย่างโหดเหียม : snsd โทษครับ TT^TT : นางิ)
“ครับ ^^ แต่ผมไม่รู้ว่าคาริเนะจังอยู่ที่ไหน o^o”
“ดาดฟ้าไงครับ ^^”
“คุโจคุงรู้ด้วยหรอครับ ^^”
“ครับ ^^”
“ขอบคุณมากเลยนะครับ >_<”พูดจบผมรีบวิ่งขึ้นไปดาดฟ้าทันที
คาริเนะจัง รอผมก่อนนะ ~~~~~♥
[END NAGIHIKO//PART]
ณ ดาดฟ้าโรงเรียน
ฉันมองไปที่ตัวเมืองจากดาดฟ้าของโรงเรียน วิวก็โอเคนะ แต่อารมณ์ฉันมันไม่โอเคด้วย วันนี้นางิฮิโกะเดินมาบอกว่าอยากคุยกับฉันเป็นการส่วนตัว ชิ! ช่วยนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเลย เห็นหน้าหน้าหมอนั้นทีไร หมดอารมณ์ทุกที -*-
“เกลียดนายที่สุดในสามโลก!!!”
“...”
“โธ่เว๊ย! หน้าตาก็ไม่ดีแล้ว ยังขี้แกล้งคนอื่นอีก คิดว่าเท่รึไง!!!”
“...”
“ไอ้บ้าเจ้าเล่ห์! ว่าแต่ฉันฉันไปงอนหมอนั้นเรื่องอะไรฟระ! -_-^”เออ... สงสัยตัวเองอ่ะไปงอนเรื่องไรฟระ -_-
“เรื่องที่ผมไปบ้านคาริเนะจังเมื่อวันนั้นรึป่าว”
“เอ้อ! ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ๆ ขอบใจนะ เฮ๊ย! นางิฮิโกะ!!! O[]O”ฉันอึ้งไป 3 วิ หมอนี่มาตั้งแต่เมื่อไร หวังว่าคงไมได้ยินตอนที่ฉันด่าเขาหรอกนะ o^o“มาตั้งแต่เมื่อไร o^o”
“พึ่งมานะ ^^”เฮ๊ย~~ โล่งอกไป“ตั้งแต่คำว่า‘เกลียดนายที่สุดในสามโลก’เลย ^^”
“ไอ้บ้า! อยู่ตั้งแต่ต้นเลยนิหว่า -*-”
“ผมมาง้อคาริเนะจังนะ”คนอย่างฉันนะหรอจะงอน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวานซักหน่อยที่งอนเป็น
“ใครบอกว่าฉันงอนนาย”
“ก็คาริเนะจังพูดอยู่เมื่อกี้เองว่างอนผม”
“=_=”ฉันหมดอารมณ์เถียงหมอนี่จริงๆ =_=“ว่ามา จะง้อฉันยังไง”
“คาริเนะจัง ผมขอโทษ o^o”
“แค่นี้”
“ที่ผมพูดไปว่ามีคนที่แอบชอบนะ”
“...”
“ผมแค่จะทดสอบคาริเนะจังเฉยๆเอง”
“?!”
“ผมแค่อยากรู้ว่าคาริเนะจังมีคนที่แอบชอบรึยัง”
“...”
“แต่ผลที่ออกมา ทำให้ผมไม่แน่ใจว่าคาริเนะจังมีคนที่ชอบรึป่าว”
“...”
“และตอนที่คาริเนะจังร้องไห้นะ ผมขอโทษ ที่ปลอบคาริเนะจังไม่ได้”
“นายเห็นหรอ”
“เอ๊ะ! O_o”
“ตอนที่ฉัน.. -////-“อาย อายแทบแซรกแผ่นดินหนี >///<
“คร๊าบ ก็นิดหน่อย oOo”
“งั้นหรอ...”
“o^o”
“เอาเป็นว่านายง้อฉันสำเร็จก็แล้วกัน o///o
“จริงหรอ”นางิฮิโกะพูดอย่างไม่เชื่อหู
“อืม -///-”
“งั้นเย็นนี้ ผมไปบ้านคาริเนะจังนะ ^^”
“ไปทำไม นายไม่จำเป็นต้องไปบ้านฉัน -_-”
“ก็งานกลุ่มไง ^^”เออ... จริงด้วย ฉันอยู่กลุ่มเดียวกับหมอนี่นิหว่า
“ก็ได้”ฉันยอมแพ้
“งั้นไปเข้าเรียนกันเถอะ”
จุ๊บ~~♥
“ไอ้!”
“Let’s go ^^”นางิฮิโกะที่แอบหอมแก้มฉันยิ้มร่าแล้วเดินมาโอบไหล่ฉันพาฉันเดินลงบันไดอย่างประนีตประนอม ฉันไม่น่ายกโทษให้หมอนี่เลย แต่ว่า...
เวลาหมอนี่ง้อก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ~~~~♥
ความคิดเห็น