คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 11: เธอผู้หวนคืน
"อืม~~"ฉันลืมตาขึ้นท่ามกลางแสงที่ส่องตา
"คาริเนะจัง! "นางิฮิโกะรีบวิ่งเข้ามาอุ้มฉ้น"คาริเนะจังฟื้นแล้วหรอ O_o"
"อืม"
"รู้มั้ยคาริเนะจังสลบไปตั้ง 2 วันเต็มเลยนะ TT^TT"
"OoO"ฉันอึ้งไป 3 วิ 2 วันเต็มเลยหรอ OoO"แล้วงาน..."
โครก~~ คราก~~
เสียงท้องฉันมันร้องขึ้นมาแสดงถึงความหิวโซนับพันปีของฉัน นางิฮิโกะหัวเราะเบาๆ น่าอายที่สุด TT^TT ฉันหิวเนี่ย มันน่าขำฃนาดนั้นเลยรึไง!
"หิวล่ะสิ ^^"
"ป่าวซักหน่อย -3-"
โครก~~ คราก~~
ไอ้ท้องเวรนี่ก็ไม่จริงๆ -_-^
"อะนี่ ลูกอม ^^"นางิฮิโกะล้วงกางเกงเอาลูกอมออกมา"รสสตรอเบอรี่สำหรับคนร้อนแรงอย่างคาริเนะจัง ^^"
"ลูกอมบ้านนายอิ่มท้องหรอ -_-^ อีกอย่างสตรอเบอรี่นะ ต้องให้คนตอแหลต่างหาก รึว่าไม่จริง"
"ก็คาริเนะจังเป็นคนที่โกหกไม่เป็น แต่พอละครล่ะก็ ยิ่งกว่าฮอดลีวูดอีกนิ ^^"คำพูดกำกวมจัง -_-;
"อืม นายชมรึป่าว -_-;"
"มีแค่คนฉลาดเท่านั้นที่จะรู้ ^^"กวนteen -_-;
"ฉันไม่ อุ๊บ!"
นางิฮิโกะฉวยโอกาสตอนฉันเผลอ กอดเอวฉันแล้วประกบริมฝีปาก ฉันรู้สึกรสหวานในปาก เขาค่อยๆเอามือล้วงเข้าใต้เสื้อฉัน จูบฉันหรอ หึ! ฉันจูบเขาตอบอย่างรวดเร็ว เขาอึ้งไปชั่วขณะ ฉันกอดคอเขาเบาๆแล้วใช้มือข้างนึงลูบแก้มเขา คิดหรอว่าฉันจะยอมถูกเขาแต๊ะอั๋งอยู่ฝ่ายเดียว ฝันไปเถอะ!
พรึ่บ!
"O_O"
"อืม~~"
เขากอดเอวฉันแล้วจับกดเตียง!! OoO
พลั่ก!
"อ๊าก!"นางิฮิโกะร้องออกหลังจากฉันยกเท้าถีบท้องเขาเต็มๆ เขาง้อตัวนอนลงบนเตียงแล้วลูบท้องตัวเองเบาๆ ดีนะฉันไม่ถีบเข้าส่วนที่อยู่ระหว่างขาเดี๋ยวสูญพันธุ์ก่อนวัยอันควร ฉันไม่รับผิดชอบนะ
"อีกแล้วนะ คาริเนะจัง ^^+"
"อ๊า~ ฉันขอโทษ "
"เสร็จผม!!"
"กรี๊ด!!! >O<"นางิฮิโกะลุกขึ้นมาวิ่งไล่ฉันทั่วห้อง อ๊าก! เขาฆ่าฉันแน่ >O<
"อ๊ะ!"
"จับได้แล้ว"นางิฮิโกะทำท่าจะจูบฉันอีก ฉันเบี่ยงหน้าหนีแล้วยิกแก้มเขา
"โอ๊ย! ผมเจ็บนะ! "ฉันไม่สนยะ
"แล้วไง ฉันไม่อยากใช้ริมฝีปากร่วมกับใคร ออกไปเลย "ฉันผลักเขาออกไป นางิฮิโกะมองฉันงงๆ
"ใช้ริมฝีปากร่วมกับใคร? O_o"อย่ามาตีหน้าซื่อนะ
"ก็นายไง เที่ยวจูบคนนู้นคนนี้ไปทั่ว ไหนบอกหน่อยซิว่าใครคือจูบแรกของนาย "
"ก็คาริเนะจังไง O_o"
"อืม เหมือนกัน ห๊ะ! OoO"ฉันเนี่ยนะ! OoO
"มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอ O_o"เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะเป็นจูบแรกของเขา! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!
"นายนะชอบจูบฉันตลอดเลยนิ อีกอย่างจูบซะมืออาชีพอย่างเนี่ย เพลย์บอยชัวร์"
"คาริเนะจัง จะบอกอะไรให้นะ คาริเนะจังเป็นผู้หญิงที่ผมอยากให้เธอเห็นตัวตนที่แทนจริงของผม เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ผมอยากจะอยู่ข้างๆ และ..."
"และ... O////O"
"เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมอยากแกล้งให้ตายไปเลย~~ ^^"
"O[]O นางิฮิโกะ!!! >O<"คิดว่าจะสารภาพรัก ดันทำเอาเราลุ้นเนี่ย! >O<
"ฮ่าๆๆ ^^ ไปซื้อของที่ห้างกับผมเถอะ ^^"
"ชิ! -3-"
ณ ห้าง MR.-Center
"คาริเนะจัง อันนั้นสวยเนอะ ^^"
"อืม "
นางิฮิโกะพาฉันมาที่ห้าง ไม่รู้ว่ามาทำไม
"คาริเนะจัง ไปดูไอ้นั้นหน่อยมั๊ย ^^"
"อืม~~"ฉันไปมองตามที่เขาชี้ ร้านเสื้อหรอ O_o
"ช่วยผมไปเลือกเสื้อหน่อยซิ ^^"เสื้อ O_o
"ก็ได้"
"ไปเถอะ ^^"
ณ ร้านBoy&Girl
"โอ๊ะ! สวัสดีค่ะ คุณชาย ^^"ผู้หญิงอายุประมาณ 30กว่าๆ ร้องทัก"ไม่ทราบว่าวันนี้จะมาซื้ออะไรค่ะ โอ๊ะ! รึว่ามาเดทกับคุณหนูสุดสวยเลยจะมาหาชุดสวยๆไปเที่ยว ^^"
"คือ..."
"ใช่แล้วล่ะ ^^"
"ห๊ะ!! OoO"ฉันอึ้งไป 2 วิ นางิฮิโกะบอกว่าฉันมาเดทกับเขางั้นหรอ? OoO กรี๊ด!!!
"ฉันไม่..."
"งั้นคุณหนูเชิญทางนี้ค่ะ ^^"
"TTOTT"
15 นาทีผ่านไป~~
"เสร็จแล้วค่ะ ^^"
"ฮืม~ O_o"ฉันมองดูตัวเองในกระจก ฉันใน
ชุดเสื้อเชิ้ตแขนกุดสีชมพูผูกโบว์ขาวขลิบชมพู กระโปรงจีบรอบสีขาวสั้นเหนือเข่า เข็มขัดเส้นเล็กสีชมพู ถุงเท้ายาวสีขาวลายชมพู รองเท้าผ้าใบสีชมพูเด่น -O-
ชีวิตนี้มีแต่สีชมพู -O-
"น่ารักค่ะ♥ รีบไปเร็ว เดี๋ยวคุณชายรอนานนะ >_O"
"ค่ะ -O-"
พรึ่บ~
ฉันเดินออกมาจากลองชุด นางิฮิโกะนั่งอยู่บนโซฟา แต่ชุดที่เขาใส่ก็ไม่ใช่ชุดเดิมเหมือนกัน! เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้น กางเกงยีนสีดำยาว เข็มขัดสองเส้นถูกทำให้ไขว้กัน รองเท้าผ้าใบสีดำขาว
ชีวิตเขามีแต่สีขาวดำ -O-
"เสร็จแล้วหรอ คาริเนะจัง ^^"นางิฮิโกะลุกขึ้นมาโอบเอวฉัน ฉันยกบาทากั้นเขาอย่างไม่อายใคร "งะ! นิดเดียวเอง *O*"
"ไม่ "
"คาริเนะจังน่ารักที่สุด~~♥"
"เอ๊ะ! =[]="
หมับ!
"ปล่อย!"
"^^"นางิฮิโกะแอบโอบเอวฉันตอนเผลอ เล่นที่เผลอนะนาย
"ปล่อยฉัน!"
"ไม่เอา เดี๋ยวแมลงวันตอม ^^"นางิฮิโกะพูดแล้วหอมแก้มฉันต่อหน้าเจ้าของร้าน O///O กรี๊ด! น่าอายที่สุด TT^TT"นี่ครับ ^^"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณชาย "
"คาริเนะจังไปกินข้าวกันเถอะ "
"อืม -////-"
ณ MR.-Food...
"กินอะไรดีหรอ คาริเนะจัง ^^"นางิฮิโกะถามฉันแล้วยิ้ม ฉันเบะปากใส่
"ข้าวแกงกระหรี่ "
"ผมพามาห้างทั้งที ไม่คิดจะสั่งอย่างอื่นบ้างหรอ O_o"ถามมากจริง
"ฉันไม่.. เอ๊ะ"
"เป็นอะไรไปหรอ คาริเนะจัง O_o"
"..."
[NAGIHIKO//PART]
"คาริเนะจัง..."
"..."
คาริเนะจังเงียบไม่ตอบ ผมเรียกเท่าไหร่ เธอก็ไม่ตอบ ดวงตาของเธอมองไปทางข้างหลังผม ผมหันไปมอง
ข้างหลังผมเป็นคู่หญิงชายคู่หนึ่งที่กำลังทานข้าวกันอยู่
"คาริเนะจัง..."
"นางิฮิโกะ ฉัน... ไม่หิวแล้ว"
"เอ๊ะ!"
"ไปเถอะ"เธอลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน ผมวิ่งตามแทบไม่ทัน
"เดี๋ยว! รอผมด้วย"
[END NAGIHIKO//PART]
ฉันที่เดินออกมาจาก MR.-Center เร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุด
"คาริเนะจังรอผมด้วย!!!"
"!"ฉันหันไปมองคนที่เรียกฉัน"นางิฮิโกะ"
"เป็นอะไรไป คาริเนะจัง"
"ป่าว"ฉันพูดแล้วหลบสายตาของเขา
"คิดว่าผมเชื่อหรอ คาริเนะจัง!!"
"!"
พรึ่บ!!!
นางิฮิโกะผลักฉันชนกับต้นไม้อย่างแรง เขาจับแขนฉันทั้งสองข้างแล้วสั่นไปมา
"ทำไม ทำไม! ทำไมคาริเนะจังต้องเก็บไว้คนเดียวด้วย! คำก็เงียบ! สองคำก็เงียบ! คิดบ้างมั๊ยว่าผมรู้สึกยังไงที่เธอเป็นแบบนี้นะ! ผมเคยบอกแล้วใช่มั๊ยว่าเธอโกหกผมไม่ได้! แค่มองตาเธอก็รู้แล้วว่าเธอโกหก! ผมในสายตาเธอเป็นตัวอะไรแน่!"
"..."น้ำตาที่กั้นเอาไว้เริ่มไหลออกมา ฉันเงยหน้ามองเขาทั้งน้ำตา เขาอึ้งไปเล็กน้อย ฉันหลบหน้าเขาหันไปทางอื่น ฉันเองก็อยากพูด แต่ฉันพูดไม่ได้! ฉัน...
พรึ่บ!
"!"
"..."นางิฮิโกะกอดฉันเบาๆ เขาซบหน้าลงบนไหล่ฉัน ความอบอุ่นแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนแผ่ซ่าทั่วร่างกาย"บอกผม..."
"..."
"เจ็บแล้วทำไมถึงเก็บไว้คนเดียว..."
"..."
"ถึงผมจะไม่มีสิทธิ์พูดคำนี้ แต่ผมอยากบอกว่า อกของผมมีหน้าที่ให้เธอซบระบายความในใจนะครับ คาริเนะจัง..."
"... ฉัน... ฮือๆๆ"
นางิฮิโกะกอดฉันให้ซบอกเขา ความรู้สึกที่อัดแน่นมาตลอด 5 ปี ถูกระบายออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันกอดเขาแน่น ในหัวมีแต่เรื่องอดีต
อดีตเมื่อ 5 ปีก่อน...
"คาริเนะจัง"
"!"นางิฮิโกะใช้มือลูบหัวฉันเบาๆ
"ดีขึ้นแล้วยัง..."
"อืม"
"งั้น..."
"นายคิดว่าเขาจะกลับมามั๊ย?"
"เอ๊ะ!"
"..."ฉันไม่พูดอะไร ก่อนที่จะถอดสร้อยล็อกเก็ตออกมา มันเป็นล็อกเก็ตรูปหัวใจที่เขาให้ฉันไว้ ฉันเปิดล็อกเก็ตนั้น เสียงดนตรีก็ดังขึ้นเบาๆ รูปที่ใส่ไว้คือฉัน และ เขา
"นี่มัน..."
"มิซากิ ริโคโตะ แฟนคนแรกและคนเดียวของฉัน..."
"แล้วทำไมถึง..."
"เขาตายไปแล้วล่ะ"
"!"
"เขาขับรถตกเหวตาย วันที่ 25 ธันวาคม เมื่อ 5 ปีก่อน หลังจากกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน
..."
"คาริเนะจัง"
"รู้มั๊ย ที่ฉันออกจากร้านมาเพราะผู้ชายที่นั่งหลังนายหน้าเหมือนเขา..."
"!"
"ถ้าวันนั้นฉันไม่เห็นแก่ตัวที่รู้ว่าเขางานเยอะมาไม่ได้แล้วยังบังคับเขามา เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้..."น้ำตาที่แห้งเหือดไปเริ่มไหลออกมา นางิฮิโกะใช้นิ้วเช็ดออกไป
"อย่างโทษตัวเองซิ อนาคตจะเป็นยังไงไม่มีใครรู้ได้ มีการพบเจอก็ต้องมีการจากลา มีคนอีกตั้งมากมายบนโลกที่อาจตั้งการเธอ คาริเนะจังไม่เคยได้ยินคำนี้หรอ ที่ว่าเราอาจเป็นแค่ส่วนหนึ่งของโลก แต่อาจเป็นโลกทั้งใบของใครคนหนึ่งนะ ถ้าเรายึดติดกับเขามากเกินไป มันก็อาจจะทำลายชืวิตของเราก็ได้ เพราะฉะนั้น..."
"..."
"คบกับผมนะ *O*"
โป๊ก!
"โอ๊ย! ผมเจ็บ TT^TT"เฮอๆ ตอนแรกมาซะซึ้งกินใจ พอจบเนี่ย คนละเรื่องชัดๆ
"ไม่ยะ! "
"ไมอ่ะ TT^TT"
"ไม่ต้องทำหน้าซื่อ มาตอนแรกอย่างกะประสบการณ์โชคโชน แต่จบเนี่ย มาจากไหนมิทราบ "
"มาจากสมองที่ไม่ผ่านเซรีบรัม เพราะผมไม่โง่ขนาดเอาคนที่อ่อนต่อโลกอย่างคาริเนะจังมาเป็นแฟนหรอก >_O"
"O[]O! นางิฮิโกะ!!! >O<"ฉันทุบอกเขารั่วไปหลายที อีตาบ้า!
"ก็มันจริงนี่หน่า ถ้าคาริเนะจังเป็นแฟนผมนะ คาริเนะจังเสียเวอร์จิ้นไปนานแล้ว"
"อีตาบ้า! "
จุ๊บ!
"O[]O"
"^^"วันนี้เขาจะมากเกินไปแล้วนะ >O<
"โทษฐานที่แต๊ะอั๋งฉัน เลี้ยงไอติมฉันเลยนะ! >O<"
"ถ้าอยากกินคาริเนะจังทั้งตัวต้องเลี้ยงข้าวมั๊ย "กรี๊ด!!!
"ฝันไปเถอะ แบร่ "
"งั้นทำท่าอ้อนน่ารักๆก่อนซิแล้วจะเลี้ยง ^^"เงื่อนไขเยอะจริง -3-
"ก็ได้! -^- นางิฮิโกะคุง~~ พาคาริเนะไปซื้อไอติมหน่อยจิ O^O"ฉันพยายามทำตาโตๆ ปากจู๊ๆ เหมือนตอนเด็กๆ เวลาคลายเครียดฉันจะทำแบบนี้เสมอ ไว้อ้อนพี่ เวลาฉันทำใครๆก็บอกว่าน่ารัก แต่สำหรับเขาคง...
"แหวะ! น่ากลัวซะไม่มี -*-"ว่าแล้วเชียว >^<
"กรี๊ด! ฉันออกน่ารัก! "
"น่ารักกับผีซิ "แรงอ่ะ
"พูดแบบนี้ต้องเลี้ยง 2 แท่ง "
"ครับ ^^"
"งั้นไปเลย "
ความคิดเห็น