ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 รักครั้งที่ 1 ของเทพผู้อ่อนโยน [100%]
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วเมื่อหลายร้องปีก่อนในสมัยที่มนุษย์ยังใช้ชีวิตร่วมกับเทพทั้ง 2 พวก พวกที่ 1 คือโรสไวท์ โรสไวท์นั้นจะแตกต่างจากมนุษย์และพวกของดาร์กรัสสักเล็กน้อยคือโรสไวท์นั้นจะมีปีกสีขาวที่เหมือนกับนกอยู่ที่หลัง(สามารถเก็บปีกซ่อนได้)และลักษณะพิเศษของพวกโรสไวท์ทุกคนคือเกิดมาก็จะมีรอยปานเป็นรูปขนนกอยู่ที่ร่างกายบางจุดบางคนก็อยู่ที่หลังมือหรืออยู่ที่ท้องและส่วนดาร์กรัสจะไม่มีปีกลักษณะพิเศษคือผมจะสีดำสนิทใส่ตุ้มหูข้างเดียวเป็นรูปดาวอันเล็กๆ ถึงเหล่าเทพจะสามารถจะใช้ชีวิตร่วมกับศัตรูและมนุษย์อย่างสงบสุดได้และรักกันได้แต่ขอห้ามขอเหล่าเทพคือ 1.ห้ามโรสไวท์และดาร์กรัสรักกันเด็ดขาด 2.ห้ามสาปแช่งเพราะสำหรับเทพพอสาปแช่งอะไรแล้วจะเป็นจริง 3.ห้ามจุมพิศกับศัตรูเพราะจะถือว่าเป็นคำสาบานว่าถ้าใครคนใดคนหนึ่งตายไปอีกคนที่อยู่ก็จะกายเป็นเทพฝั่งนั้นแทน แต่นั้นก็ยังเป็นกฎที่ไม่เคยมีใครทำเลยสักตนต่างคนต่างใช้ชีวิตแต่ทว่ายังมีเทพบางตนคิดจะทำลายมันกฎที่ซึ่งสักวันก็ต้องถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของหนุ่มจากฝั่งโรสไวท์และเป็นเจ้าชายนามว่า เดรด และสาวจากฝั่งดาร์กรัสนามว่า เกวนน่า จุดเริ่มต้นมันได้เริ่มต้นที่สวนของวังโรสไวท์ปังจุดที่หนุ่มสาวพบรักแรก......
ตึกๆๆๆๆ เสียงฝีเท้าที่กำลังวิ่ง
"อย่าหนีนะเจ้าหัวขโมย" เสียงของหญิงสาวที่กำลังวิ่งไล่ตามน้องหมา(?)
"ฮ้องๆ.." เสียงสุนัขสีขาวที่กำลังเห่าแล้วที่ปากก็คาบดอกไม้สีม่วงอยู่พร้อมวิ่ง
"จะหนีไปไหนเอาของๆข้าคืนมานะเจ้าบ้าข้าเจอมันก่อนนะ"
"ฮ้องๆ....?"
อยู่ดีๆเจ้าสุนัขก็ได้หยุดวิ่งเพราะเสียงของหญิงสาวผมสีดำดวงตาสีม่วงที่เป็นพวกของดาร์กรัสได้เงียบและร่างของหญิงสาวได้หายไปอย่างลึกลับ.....แต่ทว่าสักพักหญิงสาวได้จับเจ้าสุนัขขึ้นฟ้าและหญิงสาวคนนั้นก็กำลังบินอยู่บนฟ้าโดยใช้เวทมนต์
"จับได้แล้วเจ้าหัวขโมยตัวแสบทีนี้ก็เอาดอกไม้ข้าคืนมาซะดีๆ"
"แน่ใจหรอว่าดอกไม้สีม่วงนั้นเป็นของเจ้า" เสียงของชายหนุ่มที่ยืนยิ้มอยู่บนระเบียง
"แน่ใจสิ" -)3(-
"แล้วทำไมของๆเจ้าถึงมาอยู่กับสุนัขของข้าได้กันหละ"
"ก็แบบว่า.....เอ๋!นี้สุนัขของเจ้าหรอ"
"Yes!"
อยู่ดีๆเจ้าสุนัขสีขาวก็กระโดดออกจากมือของเกวนน่าไปหาชายหนุ่มผมสีขาวดวงตาสีฟ้าและดูเหมือนจะเป็นพวกโรสไวท์และชายหนุ่มคนนั้นที่ชื่อว่า เดรน
"นี้รู้มั้ยว่าสุนัขของเจ้าน่ะขโมยของๆข้ารู้มั้ยข้าเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะจับมันได้!!!!!!!!!!!!!!" >.<
"หรอแล้วไง" -3- เดรนทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งมือทั้ง 2 ข้างกำลังอุ้มเจ้าสุนัขสีขาวอยู่และที่ปากของมันยังมีดอกไม้สีม่วงอยู่ที่ปาก
"เฮ้ย!!!หมายความว่าไงกันที่มาทำเหมือนไม่รับผิดชอบแบบนี้น่ะ" เสียงของเกวนน่าเริ่มเหมือนจะโวยวาย"
"ก็ข้าไม่ผิดนี้เนอะซิน" เดรนหันไปพูดกับเจ้าสุนัขที่อุ้มอยู่
"เจ้าแน่ใจหรอหรอว่าเห็นพวกดาร์กรัส"
เสียงของทหารที่กำลังตามหาตัวเกวนน่าเพราะวังของโรสไวท์จะห้ามพวกดาร์กรัสเข้ามาเหมือนกับวังของดาร์กรัสที่ห้ามโรสไวท์เข้า
"ย....แย่แล้วอ่ะ" =A= เกวนน่าเริ่มทำท่าทางจะสติแตก
"มานี้!" เดรนรีบคว้ามือของเกวนหน้าแล้วพาเข้าห้องพร้อมรีบปิดประตูปิดผ้าม่าน
"จ..เจ้าคิดจะทำอะไรข้างั้นหรอหรือคิดจะ...." =A=
"เดี๋ยวๆข้าไม่ลดตัวต่ำไปชอบหรือคิดจะทำอะไรแบบที่เจ้าคิดหรออก"
"พูดแบบนี้หมายความว่าไงย่ะ!...ว่าแต่เจ้านี้หน้าคุ้นๆดีนะเหมือนเคยเห็น....อ๋อนึกได้แล้วเจ้าก็คือเจ้าชายสินะที่ชื่ออะไรนะ~"
"เดรนแล้วเจ้าชื่ออะไรเป็นองค์หญิงหรือสามัญชนกัน"
"สามัญชนธรรมดาและข้าก็จะไม่ยอมบอกชื่อง่ายๆหรอกแบร่!ข้าไปล่ะขอบใจที่ช่วยข้าแล้วกัน" เกวนน่าเดินไปที่ระเบียงหน้าต่างเพื่อจะเปิดประตู
แต่ทว่าเดรนก็แอบเดินมากอดข้างหลังเกวนน่าอย่างแน่นกะไม่ให้เกวนน่าดิ้นไม่หลุดไม่ให้มีทางหนีไปไหนได้
"ป...ปล่อยข้านะไอ้เจ้าชายบ้า" >////< เกวนน่าใช้กำลังทั้งหมดดิ้นสุกชีวิตแต่ก็ดิ้นไม่หลุด
"ข้าจะปล่อยก้ต่อเมื่อเจ้าบอกชื่อก่อน" เดรนยิ้มอย่างเจ้าเล่
"ไม่!!!!ปล่อยข้านะหน๊อย~ข้าเกลียดเจ้า!เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ข้าชักอยากจะรู้ความหมายของคำว่าเกลียดของเจ้ามันความหมายแบบไหน" เดรนกระซิบข้างหูเกวนน่าเบาๆ
"ง๊ะ=.=.......ข้าเกลียดเจ้า!!นี้แน่!!!!!" เกวนน่าเริ่มใช้เวทมนต์ผลักเดรนออกกระเด็ดไปไกลแล้วหลังจากนั้นเกวนน่าก็รีบหนีไป
"ข้าชักอยากรู้จักตัวตยของเจ้าแล้วสิเจ้าว่ามั้ยซิน"
"ฮ่อง!"
ณ บ้านเกวนน่า"เซ็นเซข้ากลับมาแล้ว" เสียงของเกวนน่าตะโกนเรียกน้องสาวตัวเอง
"ท่านพี่!!!!!" เสียงของเด็กสาวชื่อว่าเซ็นเซ
ตุบ!!!ๆๆเสียงเซ็นเซกำลังวิ่งลงบันได
"ไงเซ็นเซเจ้าเป็นเด็กดีรึป่าว"
"อื้อข้าเป็นเด็กดีอยู่แล้วว่าแต่ทำไมดูเหมือนท่านพี่ดูหน้าแดงๆจัง" สีหน้าของเกวนน่าที่เซ็นเซเห็นคือเกวนน่าหน้าแดงมากจนไปถึงหู
"ม...ไม่มีอะไรหรอกข...ข้าง่วงแล้วข้าว่าช้าไปนอนก่อนนะ" เกวนน่ารีบเดินขึ้นห้องแล้วปล่อยให้เซ็นเซงงกับอาการหน้าแดงของเกวนน่าอยู่อย่างงั้น
วันต่อมาระหว่างที่เกวนน่ากำลังหาซื้อของไปทำกับข้าวในช่วงเช้าๆ
"ไงเกวนน่าวันนี้มีผลไม้สดๆด้วยแหละ" เสียงของแม่ค้าผู้หญิงซึ่งหญิงเป็นมนุษย์
"จริงหรอ!คงหน้าอร่อยแน่เลย" ^^เกวนน่าหยิบสิ้มขึ้นมาลูกหนึ่ง
"หลีกทางไปให้เจ้าชายเดิน" เสียงของทหาร
จากวังโรสไวท์แต่ในระหว่างนั้นเกวนน่าก็หันไปเห็นเดรนพอดีแต่เดรนยังมองหาเกวนน่าและยังไม่สังเกตเห็นเกวนน่า เกวนน่าจึงเข้าไปหลบในร้านขายผลไม้และในใจของเกวนน่าก็คิดว่า'ทำไมเจ้าชายบ้านั้นต้องมาเอาตอนนี้ด้วย'
"เกวนน่าเจ้าจะแอบใครน่ะ" แม่ค้าถามด้วยความสงสัย
"ก็แอบเจ้าตนบ้ากามไง" เกวนน่าพูดด้วยเสียงที่เหมือนกับกระซิบ
"เจ้าว่าใครบ้ากามงั้นหรอ~" เสียงมาจากข้างหลังของเกวนน่า
"ก็ไอ้เจ้าชายบ้า......นั้น.....ไง" =[]=
สิ่งที่เกวนน่าหันมาเห็นตอนนี้ก็คือชายคนนั้นที่เจอกันเมื่อวานที่ชื่อว่า เดรน ครับท่าน
"ม...มาได้ไงเนี่ย!" เกวนน่าทำท่าทางจะสติแตก
"อรุณสวัสดิ์เกวนน่า" ^_^
"เจ้ารู้ชื่อข้าได้ไงกันหา!!!!!" เกวนน่าชี้หน้าของเดรน
"ได้ยินแม่ค้าน่ะ"
"ง๊ะ=.=.....ข้า-เกลียด-เจ้า" เกวนน่ารีบเดินหนี
แต่ทว่าเดรนยังตามไปเจอและทุกๆวันของเกวนน่าก็เจอเดรนตามมาคอยหลอกหลอน(ไม่ใช่ผี)จนเกวนน่ากับเดรน(เกือบ)สนิทกันมากขึ้นจนมันเกิดเป็นความรักและสิ่งที่จะตามมาพร้อมกับความสุขก็คือความทุกข์.....และความสุขน่ะ......มันอยู่ไม่นานหรอกนะ.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น