รักครั้งนี้เป็นของเรา

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 จุดจบของความรักครั้งที่ [94%]

      
            ณ วันที่ใกล้ถึงเวลาแห่งการจากลาของเธอและเขาเป็นวันที่ทุกอย่างใกล้จะจบลงทั้ง ความสุข ความสนุก และเสียงหัวเราะของเรา.... แต่มันจะเป็นวันที่เริ่มเรื่องราวของ ความทุกข์ ความโศกเศร้า และเสียงร่ำไห้ พร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า" คำสาป" ในคำวิงวอน......

     ณ ที่ใต้ต้นไม้บนยอดเขา
     
   "ข้าสาบานว่าข้าจะขอรักเจ้าตลอดไป...." เสียงของเดรนที่กุมมือทั้ง 2 ข้างของเกวนน่า

   "เช่นกัน..ข้าก็จะขอรักเจ้าตลอดไป" เสียงของเกวนน่า

ทั้ง 2 คนเริ่มยื่นหน้าเข้าหากันแล้มมอมจุมพิตสาบานรักที่อาจมีใครสามารถยอมรับได้ถ้าคนใดคนหนึ่งตายไปอีกคนหนึ่งก็จะต้องใช้ชีวิตเป็นเทพของฝ่ายที่ตายไปและเมื่อจุมพิตไปแล้วตุ้มหูของที่เหมือนของตนก็จะถูกสวมใส่ให้อีกคนที่ตนสาบานไปแล้ว

    "เกวนน่าข้ามีของจะให้เจ้าด้วยแหละ" เดรนรีบหยิบของบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วสวมให้กับเกวนน่า

    "เอ๋?!....นี้มันสร้อยคอนี้" เกวนน่าจับสร้อยดู

    "ข้าเห็นมันเหมือนสีของดวงตาเจ้ามากก็เลยซื้อมา" เดรนกอดเกวนน่าจากด้านหลัง

    "ต้องบอกเรื่องนี้ให้พระราชาของโรสไวท์และดาร์กรัสรู้" เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะผ่านมาพบเข้าและเธอก็เป็นพวกของดาร์รัส

เมื่อทั้ง 2 ฝั่งได้รับรู้เรื่องเข้าโรสไวท์และดาร์กรัสจึงไปที่ต้นไม้บนยอดเขาที่ข้างด้านล่างจะมีน้ำทะเลสัดอยู่ตลอดเวลาและเดรนกับเกวนน่าก็อยู่ที่นั้น

     "เดรน!!!" เสียงของพ่อเดรนหรือในฐานะพระราชา

     "ท...ท่านพ่อ!ทำไมท่านทาอยู่ที่นี้ได้กันหละ!" เดรนทำท่าทางตกใจอย่างมาก

     "ไม่จริงใช่มั้ยที่พวกเจาแหกกฏ!!!" เสียงของพระราชาฝั่งดาร์กรัส

     "จริงข..ข้าทำจริงๆ" เสียงของเกวนน้าเริ่มสั่นกลัว

     "เจ้า!บังอาจเอาความสกปรกดำมือมาใส่ลูกของข้า!!" พ่อของเดรนไม่สิพระราชาเริ่มโกรธ

ทันใดนั้นพระราชาใช้เวทมนต์จะฆ่าไม่สิลบเกวนน่าให้หายไปจากโลกแห่งนี้แต่ทว่า...เดรนมาช่วยใช้พลังเวทมนต์มาปกป้องเกวนน่าไว้ทัน

     "นี่เจ้ากล้าหักหลังพ่อของตนเองงั้นหรอ!!!" เสียงของพระราชา

     "คงงั้นแต่จริงๆข้าแค่จะปกป้องคนรักของข้าเท่านั้น"

     "ถึงเจ้าจะปกป้องหรือสู้กับใครมากเท่าไหร่ก็ต้องมีคนต้องตายอยู่ดีไม่เจ้าหรือนางเพราะนี้เป็นกฏ" เสียงของพระราชาดาร์กรัส

     "งั้นข้าจะยอมตายเองข้าตายเจ้าอยู่" เสียงของเกวนน่า

ระหว่างที่เกวนน่ากำลังจะใช้เวทมนต์ของตนเองฆ่าตัวตายเพื่อให้เดรนไม่ต้องตายแทนตัวเองเดรนก็ใช้มือข้างหนึ่งขับแขนของเกวนน่าเอาไว้ก่อนเกวนน่าจะฆ่าตัวตาย

      "เอ๋?!..." เกวนน่าทำท่าทางตกใจ

      "อย่าทำอย่างนั้นเลยนะเกวนน่าข้ายังไม่อยากเสียเจ้าไป" เดรนดึงเกวนน่าเข้าไปกอด

      "ต..อต่ข้าก็ไม่อยากเสียเจ้าไปเหมือนกัน" เกวนน่ากอดเดรนอย่างแน่นพร้อมทีฃั้งร้องไห้

      "ข้าจะอยู่ข้างๆเจ้าตลอดไปไม่ต้องห่วงนะ" ^_^ เดรนผลักเกวนน่าออกห่างจากตนแล้วหลังจากนั้นเดรนก็ใช้เวทมนต์ให้มีดออกมาแล้วแทงที่หัวใจของตนเองพร้อมล้มลงนอนและมีเลือดไหล..

      "ด...เดรน!!" เกวนน่ารีบวิ่งเข้าไปหาเดรนที่นอนอยู่บนพื้น

      "แหะๆขอโทษทีนะเกวนน่าที่นะเกวนน่าที่ข้าเล่นขี้โกง" เดรนยิ้มอย่างแห้งๆและถูกเกวนน่ายกหัวให้มานอนบนตัก

      "ไอ้เจ้าชายงี้เง่า!...ไอ้เจ้าชายบ้า!.....ข..ข้าเกลียดเจ้าเกลียดๆๆเกลียดมากเลยด้วย" เกวนน่าพูดทั้งน้ำตา

      "ข้ารู้นะว่าคำว่าเกลียดของเจ้าน่ะมักจะเป็นคำตรงกันข้าม" เสียงของเดรนเริ่มเบาลงเรื่อยๆ

      "ฮือๆขอร้องหละอยู่กับข้า...." เสียงของเกวนน่าพูด

      "ตลอดไป......เกวนน่า..ข..ข้ารักเจ้า.." และนั้นก็คือสิ่งสุดท้ายที่เดรนพูดกับเกวนน่าแล้วตายจากไป

      "เดรน!!!!เจ้าได้ยินข้ามั้ย เดรน!!!!!!!ข้ารักเจ้า เจ้าได้ยินมั้ยเดรน!!!!.....ข้า...รักเจ้า...นะ" เกวนน่าค่อยๆก้มหัวลงไปประกบริมฝีปากที่อ่อนโยนกับเดรนร่างที่ไร้ซึ่งวิณญาญพร้อมทั้งน้ำตา

แล้วหลังจากนั้นก็มีแสงออกมาจากเกวนน่าและเดรนจนแสบตาและเมื่อแสงนั้นได้ดับลงเดรนก็กายเป็นดาร์กรัสเส้นผมได้เปลี่ยนเป็นสีดำและเกวนน่าก็ได้กายเป็นโรสไวท์เส้นผมถูกเปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อนๆและปีกสีขาวที่เหมือนก็ขนนกก็ออกมาจากหลังของเกวนน่าไม่นานนักร่างของเดรนก็ได้สลายหายไปกับสายลม

       "หน๊อย~เจ้าบังอาจทำให้ลูกข้าตายเจ้าจงตายซะเถอะ" 

แต่แล้วในระหว่างที่พระราชากำลังจะฆ่าเกวนน่าอยู่ๆท้องฟ้าก็เริ่มมีเมฆดำเหมือนฝนกำลังจะตกแต่ไม่ใช่อย่างที่คิดในขณะเดียวกันปีกของเกวนน่าก็กายเป็นสีดำและเส้นผมก็กลับมาเป็นสีดำอีกครั้งส่วนดวงตาก็กายเป็นสีแดงสร้อยคอก็เปลี่ยนสีไปตาสีของดวงตา

       "ไม่ใช่ข้าแต่เป็นพวกเจ้า!!!