คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6th Hour : Sweet Marmalade
“แจ็ค ปล่อยฉันให้ลอยไปเองก็ได้นะ”เอลซ่าเริ่มดิ้นในอ้อมกอดของแจ็ค เขาคือเทพแห่งความหนาวแต่แทนที่เธอจะรู้สึกเย็นยะเยือกแต่กลับรู้สึกอุ่นสบาย
“ให้ข้าอุ้มไปแบบนี้แหละน่า น่าจะถึงเร็วกว่านะ”แจ็คไม่ยอมปล่อยเอลซ่าไปไหน เธอนั่งนิ่งไม่ไหวติงมองบรรยากาศเบื้องล่าง
จากรังของบันนี่ก็แค่ขึ้นไปทางเหนือเท่านั้น ภาพเบื้องล่างจึงมีแต่เทือกเขาสูงเป็นแนวยาวที่เอลซ่าเคยเห็นในหนังสือ ถ้าจำไม่ผิดนี่คือ’ยอดเขาเอเวอร์เรส’ที่เกิดจากแผ่นทวีปชนกันจนเกิดเป็นแนวเขายาวหลายกิโลเมตร และไม่ยาวเปล่ายังสูงอีกด้วย
ทั้งคู่ลอยมาสูงจนเอลซ่าสามารถสัมผัสเมฆได้ แม้ความจริงจะเป็นแค่ไอน้ำที่เกาะกลุ่มรวมกันไม่ใช่ปุยนุ่นแบบที่อันนาเคยจินตนาการไว้ในวัยเด็ก อากาศเริ่มหนาวขึ้นเรื่อย ๆ เป็นสัญญาณว่าทั้งคู่ใกล้จะถึงที่พำนักของนอร์ทแล้ว แสงออโรร่าส่องประกายประหนึ่งต้อนรับการมาของทั้งคู่
“เอาล่ะถึงแล้ว”มันคือโรงงานขนาดยักษ์ที่ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งเพราะอยู่ในขั้วโลกเหนือ สวยคนละแบบกับรังของบันนี่เพราะที่รังของบันนี่ล้อมรอบด้วยเถาไม้เลื้อยมากมายไม่ใช่น้ำแข็ง
“เราจะเปิดประตูเข้าไปนะแจ็ค จะไม่ใช้วิธีการโจรแบบที่คุณบุกรังของบันนี่”เอลซ่าไม่รอให้คุณสุภาพบุรุษด้านหลังได้ตอบอะไร เธอเคาะประตู3ครั้งและเปิดมันออก...
เธอประจันหน้ากับเหล่าเยติหลายสิบชีวิต พวกมันหน้าตาไม่เป็นมิตรนักเอลซ่าปิดประตูเสียงดังเอาหลังดันประตูเผื่อพวกเยติจะออกมา
“กลับเถอะแจ็ค พวกเขาไม่ต้อนรับเรา”เอลซ่าตื่นตระหนกเพราะไม่เคยเห็นเยติ พวกมันตัวใหญ่อาจจะทำหน้าที่เป็นการ์ดเฝ้าประตูของนอร์ทก็ได้
“ใจเย็นองค์ราชินี มานี่ข้าคุยเอง”แจ็คเปิดประตูเข้าไปประจันหน้ากับพวกเยติ เอลซ่าเดินตามหลังเข้าไปพยายามไม่ปล่อยพลังใส่เพราะจะทำให้เกิดเรื่องใหญ่
“ไหนใครมา... แจ็คฟรอส!?”ผู้มาใหม่ยืนจังก้าอยู่ต่อหน้าทั้งคู่ ตาแก่หนวดเฟิ้มรูปร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์ เขาคือซานต้าคลอสนั่นเอง
“ไงนอร์ท ข้าพาราชินีหิมะมาเที่ยวโรงงานของเจ้าน่ะ”แจ็คผายมือไปทางเอลซ่า นอร์ทหรือซานต้ามัวแต่ตกตะลึงในความงดงามของราชินีหิมะในตำนาน คงต้องจารึกไว้ในประวัติการทำงานหลายร้อยปีว่าเคยมีราชินีหิมะผู้สูงศักดิ์มาเยี่ยมเยือน
“โอ้ เป็นเกียรติยิ่งนักที่ราชินีหิมะในตำนานมาเยี่ยมข้าถึงที่ ขอเชิญเข้ามาก่อนเจ้าก็ด้วยแจ็ค”นอร์ทไม่ได้มองข้ามแจ็คเหมือนบันนี่ เขาดูใจดี เป็นมิตร และดูแข็งแรงมากเมื่อเทียบกับหน้าตาและอายุ
“เป็นเกียรติเช่นกันค่ะนอร์ทที่ได้มาหาคุณถึงที่นี่”และไม่คิดว่าจะได้มา ต้องขอบคุณแจ็คฟรอสที่ทำให้เธอได้สัมผัสกับโลกใหม่ใบเดิมที่แสนแปลกตา
นอร์ทพาเอลซ่าและแจ็คเดินแหวกฝูงเยติหน้าขนเข้ามาภายใน นอร์ทพาทั้งคู่ลงลิฟท์ไปยังชั้นผลิตของเล่นหัวใจหลักของรังกบดานซานต้าคลอส
“มัน... ใหญ่เหลือเชื่อ... ยิ่งกว่าที่ฉันจินตนาการเอาไว้เสียอีก”เอลซ่าตกตะลึงในความสวยงามและใหญ่โตของโรงงานผลิตของเล่นของซานต้าคลอสหรือนอร์ท ชายชรายิ้มกรุ้มกริ่มแฝงด้วยเลสนัย มือลูบเครายาว
“นี่ยังน้อยองค์ราชินี ข้ามีสิ่งที่เหลือเชื่อกว่านี้เยอะ”นอร์ทเดินนำหน้าไปอย่างรวดเร็วแต่แจ็คและเอลซ่ายังอยากดูการผลิตของเล่นต่อทั้งคู่จึงเดินไปช้า ๆ มองซ้ายทีขวาที
ตั้งแต่เด็กเอลซ่าเข้าใจว่าพวกเอลฟ์เป็นคนทำของเล่นให้เด็ก ๆ ทั่วโลก แต่ภาพที่เธอประจักษ์อยู่นี้คือเหล่าเยติตัวสูงโย่งพากันประกอบของเล่นกันอย่างขยันขันแข็ง และมีพวกเอลฟ์เป็นตัวป่วนงาน
ทุกอย่างกลับตาลปัตรจากที่เธอคิด...
“ท่านคงคิดสินะว่าเอลฟ์เป็นคนทำของเล่น? แต่รู้แล้วเหยียบไว้ล่ะข้ายังไม่อยากทำลายความฝันของเด็ก ๆ”นอร์ทเดินเข้ามาจับไหล่เอลซ่าที่กำลังตกตะลึงกับภาพที่เหล่าเยติกำลังทำของเล่นขนาดเล็กบ้าง ใหญ่บ้างไม่เหมาะกับตัว นอร์ทรู้ว่าถ้ามีเด็กรู้เข้าคงอึ้งไม่ใช่น้อยเขาจึงเลือกที่จะให้เอลซ่าปิดมันไว้ไม่ให้ทำลายความฝันของเด็ก ๆ
“ไม่สวย ทาใหม่ เอาสีแดง!!”
“What the…”เยติตัวหนึ่งถูกนอร์ทติเรื่องการลงสีหุ่นยนตร์ที่มันดันไปทาเป็นสีฟ้าไม่เข้ากับเทศกาลคริสต์มาส อีกตัวเดียวก็จะเสร็จแล้วแท้ ๆ กลับต้องมานั่งระบายใหม่เป็นสีแดงทั้งหมด
“เจ้ารู้ไหมว่าข้าพยายามบุกเข้ามาที่นี่ตั้งหลายรอบ คราวนี้มีเจ้ามาด้วยงานง่ายขึ้นเยอะ”แจ็คเริ่มพูด
“คุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือมาป่วนรังของนอร์ทหรือ?”เอลซ่าเริ่มมีเคือง
“เปล่าเสียหน่อย ข้าแค่อยากเข้ามาดูให้เต็มตาแต่ที่ผ่านมาไม่เคยผ่านเยติพวกนั้นได้เลยน่ะ... หวัดดีฟิล’บายดีป่ะ?”แจ็คทักทายเพื่อนเยติตัวเดียวกับที่โยนเขาออกนอกรังของนอร์ทไปเมื่อหลายปีที่แล้ว
“นั่นเป็นเพราะคุณแอบเข้ามาต่างหาก พฤติกรรมเหมือนโจรแบบนั้นนอร์ทจะไม่อนุญาตก็ไม่แปลก”เอลซ่าตำหนิเขาอีกครั้ง และไม่ว่าอย่างไรแจ็คก็เป็นเด็กหากถูกติมาก ๆ ก็ต้องมีไม่พอใจแน่
“ข้าทำอะไรก็ดูผิดไปหมดเลยให้ตายสิ เจ้าเคยเข้าข้างข้าบ้างไหมเอลซ่า?”
“ถ้าคุณทำถูกฉันก็พอจะเข้าข้างคุณอยู่หรอก แต่จากที่ฟังคุณเล่ามาคุณน่ะทำไม่ถูกขั้นตอนฉันเลยต้องดุคุณอยู่นี่ไง”จากครูและศิษย์อาจได้พัฒนาความสัมพันธ์เป็นแม่และลูกได้ในไม่ช้า
“โอเค ไม่เป็นไรข้ามันก็ผิดตลอดนั่นแหละ”แจ็คเริ่มออกอาการน้อยใจ เขาลอยตัวออกจากรังของนอร์ไปที่ไหนก็ไม่รู้ทิ้งให้เอลซ่าอยู่คนเดียวในรังของนอร์ท
“แจ็ค!! คุณทิ้งฉันไม่ได้นะแจ็ค!!”เอลซ่าพยายามร้องเรียกแต่แจ็คไม่กลับมา วินาทีนั้นเธอเริ่มรู้ตัวว่าโดนทิ้งเสียแล้วจนนอร์ทเข้ามาปลอบเธอ
“ไม่เป็นไรนะองค์ราชินี แจ็คน่ะยังเด็ก ไม่มีเด็กคนไหนหรอกนะที่ชอบให้ใครมาตำหนิ”นอร์ทที่มีมุมมองเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเธอหลายเท่าตัวเข้ามาอธิบาย เอลซ่ายังเป็นผู้ใหญ่มือใหม่เธอรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควรแต่ก็ไม่เคยเข้าใจจิตวิทยาวัยรุ่น
อาจเป็นเพราะเธอไม่เคยมีช่วงเวลาที่วัยรุ่นควรมี?
นอร์ทไม่รู้จะปลอบเธอต่อยังไง เธอกอดตัวเองคิดแต่ว่าเธอไม่น่าไปตำหนิแจ็คแบบนั้นเลย เธอลืมไปว่าแจ็คยังเด็ก เด็กกว่าอันนาน้องสาวเธอด้วยซ้ำไม่แปลกเลยที่จะอ่อนไหวง่าย จิตใจของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้จะอยู่มาหลายร้อยปี
“เอาเถอะราชินีที่รัก ถ้าแจ็คงอนเจ้าจนไม่มารับเจ้ากลับเอเรนเดลข้าจะพานั่นรถเลื่อนไปส่งเอง”นอร์ทพูดติดตลกแต่เอลซ่าคิดจริงจัง แต่ก็ดีเสียอีกเธออยากเห็นรถเลื่อนของซานต้ามานานแล้ว เธอเดาว่ามันคงจะไม่ต่างกับภาพวาดในนิทานสักเท่าไหร่ อย่างมากแค่คันใหญ่กว่า
“ขอบคุณนะนอร์ท ฉันไม่เป็นไรแล้ว”เอลซ่าจับมือนอร์ทออก มือของเขาหนาและใหญ่วางไว้นาน ๆ มีอันต้องระบมแน่
“ถ้างั้นอย่าชักช้าไปดูส่วนอื่น ๆ บ้างดีกว่า...”นอร์ทพาเอลซ่าเดินชมห้องทำงานของเขา มันกว้างมากพอจะให้เยติหลาย ๆ ตัวเข้าไปยืนอัดกันได้สบาย และในขณะที่เอลซ่ากำลังเดินชมโรงงานทำของเล่นของนอร์ท แจ็คก็ได้ปลีกวิเวกหนีไปคุยกับนกเรียบร้อยแล้ว
“ให้ตายสิข้าทำอะไรไม่เคยดีซักอย่าง ตลอดทางข้าต้องเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อนตลอดนางไม่เคยชวนข้าคุยเลย... เคยก็ได้ ครั้ง สองครั้ง”แจ็คผู้น่าสงสาร พูดไปนกก็ไม่มีทางเข้าใจเขาแน่ คิดผิดเสียแล้วที่มาระบายกับนก
“พวกผู้ใหญ่นี่จริงจังกับชีวิตอะไรมากมายนะ”แจ็คยังคงระบายให้นกฟังต่อ จู่ ๆ ก็มีเยติตัวหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา มันเป็นเยติตัวเดียวกับที่โดนซานต้าคลอสติเรื่องลงสีหุ่นยนต์ไม่เข้ากับเทศกาลคริสต์มาส
“ว่าไง อู้งานหรือไง?”
“!@#$%^&*!@#$%^&*@#$%^&$%^”มันพูดเป็นภาษาเยติแต่แจ็คสามารถฟังออก ฟังออกได้อย่างไรนั้นก็ช่างมันเถอะ
“แกจะบอกว่าแกไม่ได้อู้แต่นี่เป็นเวลาพักของแกงั้นหรือ?”แจ็คแปล
“!@^&*(@@@#$%^&*(&*(#$!$%*(#$&%$&*”
“นี่เจ้าจะบอกว่าข้าควรฟังนางหรือ? นี่เจ้าจะว่าข้าผิดใช่ไหม?”แจ็คเริ่มโวยวาย
“!@#$%^&*@#$%^&*(”
“ไม่ได้ว่าข้า? แล้วที่พูดอยู่นี่มันอะไร?”
“!@#$%^&@$%^&*($%^&*(^&*(#$%^@#$%$*(^$$##@”
“ข้าไม่ผิด แต่ควรฟังนางบ้างคนเราจะมีความเห็นต่างก็ไม่แปลก ดูสิขนาดเยติอย่างเจ้ายังมาเทศนาข้า!!”เยติเริ่มหมดอารมณ์จะคุยกับแจ็ค มันนั่งเงียบและเดินจากไปทิ้งให้แจ็คเป็นบ้านั่งคุยกับนกกับไม้อยู่คนเดียว
แจ็คหันมาพิจารณาดูอีกครั้ง เขากับเอลซ่าไม่เหมือนกัน เกิดในช่วงเวลาต่างกัน แถมยังต่างชนชั้นกันอีก เขาเป็นเพียงเทพยาจก ส่วนเธอคือราชินีหิมะผู้สูงส่ง และแน่นอนความแตกต่างนี้ต้องมีบ้างที่ความเห็นจะไม่ตรงกัน ทัศนคติก็ด้วย
”ข้าควรจะทำยังดี”แจ็คหันไปถามนกพวกมันส่ายหน้ากลับมาแจ็คคิดไปเองว่าพวกมันเป็นนกมันไม่รู้เรื่องแน่(ก็แน่ล่ะ)
“ข้าจะแอบดูนาง ข้าอยากรู้ว่านางคิดยังไง... กับข้า?”ทำไมต้องมีสองพยางค์หลังก็ไม่ทราบได้ แต่หากการโกรธกัน ไม่เข้าใจกันนั้นเป็นส่วนหนึ่งของความรัก เทพแห่งความหนาวเย็นและราชินีหิมะก็เข้าใกล้’สถานะนั้น’มากเข้าไปทุกขณะ
“เป็นไงองค์ราชินี ท่านชอบรังข้าไหม?”นอร์ทถามหลังจากพาเอลซ่าเดินจนทั่วรังไม่เว้นแม้กระทั่งห้องทำงานส่วนตัวของเขาเอง
“ชอบมากเลยค่ะนอร์ท ที่นี่สวยมากจริง ๆ เหนือคำบรรยายเลย”เอลซ่ายืนเกาะระเบียงไม้สลักหน้าห้องทำงานของนอร์ท จากมุมนี้เธอสามารถเห็นทุกสิ่งอย่างเป็นภาพที่น่าประทับใจเหลือเกิน
“ข้ารู้สึกเป็นเกียรติจริง ๆ ไม่คิดว่าชีวิตการทำงานอันเหน็ดเหนื่อยมากกว่าร้อยปีจะมีคนมาหาข้าถึงที่”เป็นสิ่งที่ลางสังหรณ์ในพุงของนอร์ทไม่สามารถเตือนล่วงหน้าได้ เอลซ่าหัวเราะคิกคักก่อนเปลี่ยนสีหน้าจากมีความสุขเป็นรู้สึกเหงาแทน
เธอรู้ตัวว่าทำแจ็คโกรธเสียแล้วแม้สิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริงก็เถอะ แต่ถ้ามองในมุมกลับเธอและแจ็คก็เหมือนคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันได้ไม่ถึง24ชั่วโมง ครั้นจะให้พูดตรง ๆ แบบนั้นก็คงจะไม่ได้
“เป็นห่วงแจ็คหรือ?”นอร์ทถาม
“อืม... ฉันไม่น่าไปพูดแรงใส่เขาเลย...”
“โธ่ ไม่เอาน่าราชินี เขาคือแจ็คฟรอสนะ เขาไม่ใช่คนที่จะเก็บเรื่องของท่านมาคิดให้รกสมองหรอก”ในเมื่อหัวของเขามีแต่เล่นกับเล่น ประโยคหลังนั้นนอร์ทไม่ได้พูดออกไป
“ไม่รู้สินอร์ท ฉัน...รู้สึกผิดกับเขา ฉันไม่อยากให้เขาโกรธฉัน แล้วฉันก็...”เอลซ่าไม่พูดต่อ แต่ถึงอย่างนั้นนอร์ทก็สามารถเดาประโยคได้ว่าเธอต้องพูดว่า...แน่
“งั้นข้าขอถามนะราชินี ท่านคิดว่าแจ็คเป็นคนอย่างไร?”เป็นคำถามที่ยากพอสมควรสำหรับคนที่เพิ่งพบกัน แต่เอลซ่าฉลาดพอที่จะมองแจ็คได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ไม่ใช่เฉพาะแจ็คคนอื่นเธอก็สามารถวิเคราะห์ได้เป็นฉาก ๆ
“เขา... ดูภายนอกเป็นคนที่วัน ๆ เอาแต่เล่น รักสนุก แต่ฉันว่าเขายังมีอีกหลายด้านที่เรายังไม่เคยรู้ ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่เอาใจใส่คนอื่นมาก ๆ ลึก ๆ แล้วเขาเหงาอยากให้ใครซักคนมองเห็น แล้วเขาก็... เป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยพบเลยล่ะ”เอลซ่าคงไม่รู้ว่าทุกประโยคที่เธอเอ่ยออกมานั้นคนที่เธอกล่าวถึงหรือแจ็คนั้นได้ยินเต็ม ๆ
แจ็คแอบตามเธออยู่ เขาอยากฟังให้ชัด ๆ ว่าเธอจะคิดอย่างไรกับเขากันแน่ เขารู้ง่านอร์ทต้องถามเรื่องนี้กับเธอแน่ไม่ช้าก็เร็ว และบัดนี้เขาได้คำตอบแล้ว เป็นคำตอบที่ชัดเจนและอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเอลซ่าชอบเขา?
“ท่านเป็นคนที่มองคนละเอียดจริง ๆ องค์ราชินี ถ้าแจ็คมาได้ยินคงดีใจที่มีคนมองเขาในแง่นี้ด้วย”
“อย่าให้เขาได้ยินเลยค่ะนอร์ท เมื่อกี้ข้าก็เขินเหมือนกัน ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวพูดออกไปได้ยังไง”แม้จะเป็นความจริงก็อดเขินไม่ได้อยู่ดี
“ท่านหิวไหมองค์ราชินี? ข้ามีฟรุ๊ตเค้กเดี๋ยวไปเอามาให้”นอร์ทเดินเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวเพื่อหาฟรุ๊ตเค้กมาให้เอลซ่ากิน กลับเอเรนเดลคราวนี้เธอคงต้องสั่งแก้เทพนิยายเกี่ยวกับซานต้าใหม่เสียแล้วเพราะเขาไม่ได้ชอบกินคุกกี้กับนมแต่เป็นฟรุ๊ตเค้ก ไม่อย่างนั้นเขาคงเสนอคุกกี้กับนมให้เธอกินแทนแล้ว
แจ็คฟรอสเปิดหน้าต่างลอยเข้ามาหาเอลซ่า เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอรอที่จะพูดอะไรกับเธอ
“แจ็ค... ฉัน... ฉัน...”
“ฉัน/ข้าขอโทษ!!”ทั้งคู่เอ่ยออกมาพร้อมกันพลางมองหน้ากันไปมา สุดท้ายก็หลุดขำก่อนจะค้อนใส่กันไปคนละที
“คือ... ข้าขอโทษที่ทำตัวเป็นเด็ก ไม่ฟังที่เจ้าเตือน แล้วก็อีกหลายเรื่องนะ... ข้าคงใจร้อนไปหน่อย”แจ็คตัดสินใจชิงพูดก่อน เขาก้มหน้าก้มตาเพราะเอลซ่าเป็นคนแรกที่เขาขอโทษในช่วงเวลาหลายร้อยปี
ทำผิดน่ะง่าย แต่จะขอโทษน่ะหรือ? ยาก...
“ฉันก็ขอโทษนะที่พูดไม่ดีกับคุณ ครั้งต่อไปฉันจะระวังปากมากกว่านี้”น่าสงสัยจริง ๆ ว่านอร์ทไปเอาฟรุ๊ตเค้กหรือไปทำฟรุ๊ตเค้กทำไมถึงนานขนาดนี้? คิดในแง่ดีคือนอร์ทให้เวลาทั้งคู่ได้คุยปรับความเข้าใจกับ และถ้าสายตาดีอีกนิดจะเห็นว่านอร์ทแอบมองทั้งคู่ผ่านกระจกห้องทำงานส่วนตัว
“ข้าเคยบอกเจ้าไหมว่าข้าชอบผู้หญิงปากจัด”
“คิก ๆ คุณนี่รสนิยมแปลกนะแจ็ค... เดี๋ยวนะ... เมื่อกี้คุณบอกว่า...”เอลซ่าเริ่มจับผิดชายตรงหน้า แจ็คโบกไม้เท้าไปมาก่อนรวบตัวเอลซ่าเอาไว้เตรียมพาขึ้นสู่ฟ้าไปเที่ยวอีกที่หนึ่งที่ยังเหลือยู่
“ช่างมันเถอะ ๆ คราวนี้ข้าจะพาเจ้าไปหาทูธ เธอเป็นนางฟ้าฟัน ไปหาผู้หญิงด้วยกันน่าจะคุยกันรู้เรื่อง”แจ็คเริ่มลอยตัวขึ้นสูงโดยมีเอลซ่าโอบไหล่เขาไว้ไม่ให้ตัวเองหล่นลงไป
“ทำอะไรเคยถามสุขภาพฉันซักคำไหมแจ็ค? เรายังไม่ได้ลานอร์ทเลยนะ”
“อ้าว... จะกลับแล้วหรือ? งั้นโชคดีนะทั้ง2คน ว่าง ๆ ค่อยมาใหม่”นอร์ทเปิดประตูออกมากล่าวลาอย่างรู้หน้าที่ สร้างความตกตะลึงให้เอลซ่า เธอรู้ดีกว่าเกิดเป็นซานต้าคลอสชีวิตมันยุ่งขนาดไหน แต่ก็ไม่น่าจะยุ่งขนาดเดินมาบอกลาถึงที่ไม่ได้ ทำไมถึงอยู่แค่ในห้องแล้วเปิดประตูมาsay good byeแค่นี้ล่ะ?
“ค่ะนอร์ท เจอกันวันคริสต์มาสนะคะ”เอลซ่าตะโกนบอกลา เธอโบกมือให้นอร์ทก่อนลอยตัวขึ้นสูงเหนือรังของชายชราหนวดยาว
“ดูรังนอร์ทเป็นไงมั่ง? สนุกล่ะสิ”แจ็คเริ่มถาม
“สนุกมากเลยล่ะ ได้เห็นของเล่นเยอะแยะ แถมยัง... เดี๋ยวนะ... ฉันลืมของขวัญให้อันนา!! แจ็คพาฉันกลับไปเอาหน่อย!!”
“ไม่ทันแล้วแม่คุณ ข้าต้านกระแสลมขั้วโลกเหนือไม่ไหวหรอกนะ รอไปเอากับทูธแล้วกัน”ไปเอากับนางฟ้าฟัน? งั้นเธอจะได้อะไรล่ะ? เงิน? ฟันที่มีเลือดและเศษเหงือกติดอยู่? ไม่ดีเท่าไหร่มั้ง
“โธ่แจ็คคุณก็ไม่น่ารีบเลย อดได้ของขวัญไปฝากอันนาเลย”มาไกลถึงขั้วโลกเหนือเธอก็ยังไม่ลืมน้องสาวสุดที่รักอยู่ดี
“เอาน่า อย่างน้อยเจ้าก็ได้ไข่อีสเตอร์ไปในน้องเจ้าระบายสีเล่นนะ”ระบายไข่อีสเตอร์ย้อนหลังเป็นเดือน เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก
“ข้าเสียดายจริง ๆ นะ แต่เอาเถอะไปหาซื้อเอาที่เอเรนเดลก็ได้”โบราณว่าอย่าหวังพึ่งน้ำบ่อหน้า แต่ตอนนี้เธอต้องหวังพึ่งน้ำบ่อหน้าเอาเสียแล้ว แม้มันจะไม่ดีเลิศเหมือนของจากซานต้าคลอสก็เถอะขอให้มีไว้ก่อน
ความรักนั้นต้องการการเข้าใจกันเป็นอย่างมาก แต่ต่อให้เข้าใจกันจนสามารถอ่านใจกันได้ก็ต้องมีโมเม้นท์ที่ทะเลาะเพราะความเห็นไม่ตรงกันกันบ้าง วิธีแก้ปัญหาเพื่อเดินหน้าความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดคือการเอาใจเขามาใส่ใจเรา แต่ถ้าหากอยู่ในระหว่างตกหลุมรักแต่เกิดความเห็นไม่ลงรอยกันขึ้นมาอันนั้นก็ขอเชิญไปแก้กันเอง เพราะไม่มีใครมานั่งแก้ให้คุณหรอก...
****************************
Free Talk :
กลับมาแล้วค่ะ หลอนสอบวิทย์กายภาพไปหน่อยเลยมีเรื่องการเกิดภูเขามาตอนต้นเรื่อง อยากให้อาจารย์มาเห็นจังน่าจะได้เกรด4นะคะเนี่ย 555 พรุ่งนี้วันคริสต์มาสไม่พลาดที่จะอัพค่ะ และมันเป็นตอนสำคัญด้วย ตอนหน้าใบ้ให้ว่าไม่ได้มีแค่ทูธ แซนดี้ก็มา!!(ไรต์ชอบแซนดี้ค่ะ แซนดี้น่ารัก><)
ตอนนี้เริ่มมีความคิดอยากให้เกิดดราม่าแล้วล่ะค่ะ แต่คิดอีกทีถ้าเขียนดราม่าเมื่อไหร่เรื่องก็ใกล้จะจบเร็วเท่านั้น? ไม่เอาแน่ค่ะ เลยเขียนให้มันหวานอมเปรี้ยวแบบนี้แหละ หลังจากนี้แจ็ดกับเอลซ่าคงมีกัดกันบ้างเพราะแจ็คบอกชอบผู้หญิงปากจัด หวานอย่างเดียวมันเลี่ยนค่ะ จิก ๆ กัด ๆ กันให้พอมีรสเปรี้ยวหน่อยก็โอเค ชื่อตอนเอามาจากมาร์มาเลดหรือพวกผลไม้กวนที่ให้รสเปรี้ยวค่ะเหมือนแยมแหละแค่อันนี้เปรี้ยวกว่าแบบจี๊ดเลย(แต่งฟิคตอนหิวทีไรต้องมีเอี่ยวกับของกินตลอด) พรุ่งนี้เจอกันนะคะ ขอบคุณทุก ๆ คอมเม้นค่ะ^^
ความคิดเห็น