คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 16th Hour : Dark in the Deep
บันนี่และแจ็คเดินสวนกันไป สวนกันมาอย่างน่าลำบากใจ ทั้งสองกำลังคิดเรื่องที่ซ่อนตัวของเอลซ่า คิดว่าพิชจะเอาเธอไปซ่อนไว้ที่ไหนถ้าไม่ใช่ปราสาทน้ำแข็ง แต่ยิ่งคิดมันก็ยิ่งปวดหัวแถมยังคิดไม่ออกอีก
“ทีนี้จะเอายังไงดี? เราไม่รู้ด้วยว่าพิชจับทุกคนไปซ่อนไว้ที่ไหน”บันนี่เริ่มเดินเหนื่อย เขานั่งลงบนหินที่มีตะไคร่เกาะอยู่เต็มพร้อมถามแจ็คที่ตอนนี้ก็ไม่ได้รู้อะไรไปมากกว่าเขาเลย
“ท่านถามข้าแล้วข้าจะไปถามใคร?”แจ็คตอบไปตามความจริงทำเอาบันนี่หัวเสียไม่น้อยกับความไร้น้ำยาของแจ็ค ถ้าให้มานั่งคิดแผนอยู่เฉย ๆ แบบนี้สู้ไปตายเอาดาบหน้าแบบคราวที่แล้วดีกว่า แต่ก็ไม่เอาเดี๋ยวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเอา
“แล้วทีนี้จะเอายังไง? ทุกคนถูกจับไปที่ไหนก็ไม่รู้ แผนก็ไม่มี แกยังจะมามีหน้าเดินรอโชคชะตาอีกเหรอ?”อันที่จริงก็ไม่ได้อยากจะเดินรอโชคชะตาหรอกนะ แต่จะให้ทำยังไงได้ขืนเสี่ยงแบบคราวที่แล้วมีหวังตายอย่างเขียด
“ข้าไม่ได้อยากจะเดินรอโชคชะตาบันนี่ แต่ตอนนี้ข้าต้องการแผนและท่านกับข้าก็บังเอิญไม่มีแผน ท่านจะให้ข้าบุกไปช่วยนางเดี๋ยวนี้เลยมั้ยล่ะ?”แจ็คหารู้ไม่ว่าคำนี้แหละที่บันนี่ต้องการฟัง พ่อกระต่ายอีสเตอร์อยากจะลุยเต็มแก่อยู่แล้ว
“เป็นความคิดที่ดีไอ้เกรียน นาน ๆ ทีแกจะคิดได้แบบนี้นะ”พูดเสร็จบันนี่ก็ไม่รีรอ เขาจับแจ็คพาดไปบนไหล่ของเขาเป็นการบังคับให้ไปด้วยกันกลาย ๆ แต่แจ็คยังไงก็ไม่ยอมไปตอนนี้ เขาพยายามดิ้นสุดแรงพร้อมกับใช้มือทุบหลังบันนี่ไปด้วย
“ปล่อยนะบันนี่!! ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าจะมีแผนดี ๆ”ความงี่เง่าของแจ็คทำให้บันนี่รำคาญจนต้องหุบหูลง แต่ในที่สุดแจ็คก็นึกได้เสียทีว่าถ้าไม่ไปตอนนี้อาจสายเกินไป เขาจึงหยุดมือและหุบปากแต่โดยดีทำเอาบันนี่ถึงกับตกใจ
บันนี่เดินมาจนถึงโพรงกระต่ายนับร้อยที่เชื่อมต่อไปยังโลกเบื้องบน ก่อนที่บันนี่จะเดินเข้าโพรงแจ็คสังเกตเห็นเกล็ดหิมะเกล็ดหนึ่งลอยตามเขาและบันนี่มา เขาตบหลังเป็นสัญญาณให้บันนี่หยุดเดิน และเมื่อเจ้ากระต่ายยักษ์หยุดเดินเกล็ดหิมะเกล็ดนั้นก็ปะทะเข้ากับจมูกแจ็ค
ตอนนี้ในหัวของแจ็คเต็มไปด้วยภาพต่าง ๆ ของเอลซ่าที่เธอจงใจส่งมันมาพร้อมหิมะเกล็ดนี้ แจ็คมองเห็นเธออยู่ในกรงขังในที่แห่งหนึ่งที่ทั้งมืดและรกร้าง เต็มไปด้วยเศษซากปรักหักพังสมเป็นที่ซ่อนตัวของพิช
เกล็ดหิมะฉายภาพการเดินทางของมันให้แจ็คเห็น มันลอยขึ้นมาเหนือรังของพิช ปากทางเข้ารังมีเตียงไม้เก่า ๆ ตั้งเป็นสัญลักษณ์อยู่ จากนั้นก็ข้ามผ่านทะเลตามสายลมหนาวขึ้นมาทางทิศเหนือ และเมื่อเขาเห็นตัวเองและบันนี่กำลังลงไปในโพรงกระต่ายมันก็เปลี่ยนทิศทันที มันค่อย ๆ หันไปทางทิศตะวันออกและค่อย ๆ ลงไปทางทิศใต้อีกนิด ก่อนจะลอดผ่านโพรงเล็ก ๆ เข้ามาจนถึงรังของบันนี่
อย่ามานะแจ็ค...
พิชจ้องจะทำร้ายคุณ...
และเมื่อแจ็คได้สติกลับคืนเขาก็รู้ได้ทันทีว่าควรจะไปที่ไหน ตอนนี้เขารู้ที่อยู่ของเอลซ่าแล้ว และเขาจะต้องไปช่วยเธอให้เร็วที่สุดโดยไม่สนคำเตือนสุดท้ายของเอลซ่าที่ฝากมากับเกล็ดหิมะเกล็ดนั้น
“บันนี่!! ข้ารู้แล้วว่าเอลซ่าอยู่ไหน!!”เขากระโจนลงจากหลังบันนี่ทันทีไปหยุดอยู่หน้าโพรงกระต่ายนับร้อย เหมือนพยายามจะเดาว่าโพรงแต่ละโพรงจะพาเขาไปที่ไหน
“แล้วอยู่ไหนล่ะ? แล้วเมื่อกี้แกเป็นอะไร?”บันนี่เท้าเอวถามด้วยความประหลาดใจ เจ้ากระต่ายยักษ์ยืนมองแจ็คกำลังเดาโพรงกระต่ายของเขาอยู่อย่างสงสัย เจ้าของโพรงอยู่นี่ทำไมไม่ถาม? จะมายืนเดาทำไมให้เสียเวลา
“ฟังนะ เมื่อกี้เอลซ่าส่งเกล็ดหิมะเวทมนตร์มา มันพาเราไปหานางได้!!”อันที่จริงเขาบอกบันนี่ไม่หมด นางส่งเกล็ดหิมะมาพร้อมคำเตือนไม่ได้ส่งมานำทางเขาแต่อย่างใด แต่แจ็คก็เลือกที่จะไม่บอกบันนี่เรื่องคำเตือนนั้นดีกว่า
“จริงเหรอ? แล้วอยู่ที่ไหนล่ะ?”เจ้ากระต่ายยักษ์ถามอย่างร้อนรน ตอนนี้เขาอยากจะชกหน้าพิชสักเปรี้ยง สองเปรี้ยงหรือไม่ก็ชกให้ปากแตกจนกินน้ำพริกไม่ได้ไปอีก100ปีคงจะดี
“บ้านของข้า ๆ จะให้สายลมพาข้าไป ท่านไปเจอข้าที่นั่นโอเคมั้ย?”แจ็ครู้ว่าบันนี่ไม่ปลื้มการเดินทางแบบเย้ยฟ้า ท้าดินเท่าไรนัก และต่อให้แจ็คไม่เสนอทางเลือกให้แยกทางกันไปแล้วค่อยไปเจอกันที่ปลายทาง บันนี่ก็ไม่อยากไปกับเขาอยู่ดี
หลังจากที่บันนี่พยักหน้ารับรู้ทุกอย่างแล้วเขาก็รีบกระโดดเข้าโพรงกระต่ายไปทันที แจ็ครีบปล่อยตัวลอยขึ้นฟ้าพร้อมให้สายลมนำทางเขาไปจนถึงบ้านที่เขาจากมา
แจ็คค่อย ๆ ร่อนลงสู้พื้นดินที่ตอนนี้ปกคลุมไปด้วยหิมะช้า ๆ เขามองซ้าย มองขวาไม่เห็นแม้แต่เงาของบันนี่จึงนึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะปกติบันนี่จะมาเร็วเสมอไม่เคยมาทีหลังเขาเลย
“มาช้านะไอ้เกรียน”นี่สิบันนี่ตัวจริง เขามาถึงก่อนแจ็คจริง ๆ ด้วย
“มาเร็วเหมือนเดิมเลยนะพี่จิงโจ้”มาเร็วจนน่าหมั่นไส้แบบนี้มันต้องเกรียนใส่เป็นพิธีเสียหน่อย
“ใครจะไปช้าเหมือนแก ว่าแต่ไหนรังของพิชที่แกเห็น?”สิ้นคำถามแจ็ครีบมองหาเตียงไม้ที่เขาเห็นจากเกล็ดหิมะทันที และเมื่อพบว่ามันไม่ได้อยู่แถวนี้ทั้งคู่ก็เดินไปหาที่อื่นทันที
“เฮ้บันนี่!! เราแยกกันหาทางเข้าดีมั้ย? มันถูกทับด้วยเตียงไม้น่ะ”แจ็คเสนอความคิดให้ บันนี่เองก็พยักหน้าเห็นด้วยเพราะถ้าแยกกันหาจะเร็วกว่า
“ตามนั้น ถ้าเจอจะเรียก”บันนี่ไม่รอช้าแยกทางกับแจ็คไปหาเตียงไม้ทันที
แจ็คปลีกตัวไปหาเตียงไม้ที่กลางป่า และให้บันนี่ไปหาที่ริมลำธารที่ตอนนี้กลายเป็นน้ำแข็งฟยอร์ด แจ็คมองไปยังบริเวณโดยรอบพบแต่ต้นไม้ ต้นไม้ แล้วก็ต้นไม้ ตอนนี้เขากำลังหาเตียงไม้นะไม่ได้หาต้นไม้ ไอ้ของที่ไม่ได้หานี่เสนอหน้ามาจัง
ตัดไปทางเอลซ่าที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียว เธออยู่กับแซนดี้ ทูธ และนอร์ทแต่ทั้งสี่ก็ไม่วายถูกแยกขังคนละกรง ผู้มาใหม่ทั้งสามพยายามจะหลบหนีโดยการพังกรง ส่วนเอลซ่าที่ถูกขังมาก่อนนั้นรู้ดีว่ามันไม่ได้ผลนั่นจึงทำให้เธอถอดใจเสียแล้ว
“คิดถึงข้ามั้ยเอลซ่า”พิชที่เพิ่งกลับจากสะสางเรื่องต่าง ๆ เข้ามาทักเอลซ่าด้วยท่าทีพิศวาสเธออย่างเห็นได้ชัด แต่เธอนั้นรังเกียจพิชยิ่งกว่าอะไรจึงเงียบไม่ตอบเขาทำให้พิชมีน้ำโห
“เจ้าจะเงียบก็ได้นะ แต่ข้าแค่จะมาบอกข่าวเรื่องแจ็คฟรอสต์กับเจ้า”ทันทีที่ได้ยินชื่อแจ็คเอลซ่าสะดุ้งตัวขึ้นมาทันที เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และระหว่างที่พิชหายไปนั้นเขาไปทำอะไรแจ็ค
“คุณทำอะไรเขา”เธอยอมวางศักดิ์ศรีลงเพราะความเป็นห่วงคนที่เธอรัก ราชินีหิมะรวบรวมความกล้าเข้าไปเผชิญหน้ากับผีใต้เตียงเพื่อถามในสิ่งที่เธอต้องการจะรู้
“หึหึหึ ก็ไม่มากอะไร แค่ทำให้มันหายไปจากโลกนี้ตลอดกาลก็เท่านั้นเอง”เมื่อพิชพูดจบเอลซ่าถึงกับทรุด ถึงพิชจะไม่ได้พูดตรง ๆ แต่เอลซ่าก็ตีความไปแล้วว่าพิชฆ่าเขา
“ม... หมายความว่ายังไง? คุณทำอะไรแจ็คกันแน่”ในเมื่อผีใต้เตียงตรงหน้ายังไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ ว่าไปทำอะไร เธอก็ต้องถามให้แน่ใจเสียก่อนที่จะมาชิงสิ้นหวังเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ
“หมายความตามที่พูดองค์ราชินี เจ้าแจ็คฟรอสต์มันตายแล้ว!!”
“ไม่นะ!!”เอลซ่าสติแตกอีกครั้งหลังจากไม่ได้เป็นมาปีกว่า หิมะเริ่มเกาะกรงที่ขังเธอไว้และลามไปที่พื้น เกล็ดหิมะแตกตัวออกเป็นวงกว้างกินอาณาบริเวณไปทั่วจนไปถึงกรงที่ขังพวกนอร์ทเอาไว้
“ใจเย็น ๆ นะเอลซ่า!! พิชแค่หลอกเจ้าให้เจ้าสติแตก แจ็คไม่ตายง่าย ๆ หรอกเชื่อข้าสิ!!”ทูธตะโกนปลอบใจเอลซ่าข้ามกรง แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ในหัวเธอมีแต่ความว่างเปล่าและความเสียใจอย่างหาที่สุดไม่ได้
“ฟังข้านะเอลซ่า ข้ารับรองด้วยหัวของข้าเลยว่าแจ็คไม่เป็นอะไร ตอนนี้เจ้าต้องควบคุมสติตัวเองนะเอลซ่า”นอร์ทช่วยตะโกนอีกเสียงแต่แม้เสียงของเหล่าผู้พิทักษ์จะดังเพียงไรก็ไม่อาจส่งถึงเอลซ่าได้เลย เธอยังร้องไห้อย่างสิ้นหวังต่อไป และน้ำแข็งก็เกาะหนาขึ้นเรื่อย ๆ
เหล่าผู้พิทักษ์พากันปลอบเอลซ่ายกใหญ่ พิชอ่านเกมออกทุกอย่างเขารู้ว่าอย่างไรเสียเอลซ่าก็คงไม่ได้ยินเสียงของเหล่าผู้พิทักษ์เป็นแน่ เขาจึงยืนมองผลงานของตัวเองอย่างปลาบปลื้มและชื่นชม อารมณ์ผิดกับเหล่าผู้พิทักษ์และเอลซ่าที่กำลังอยู่ในภาวะวิกฤติ
มาถึงตอนนี้ที่นี่หนาวไม่ต่างอะไรจากขั้วโลกเหนือยามเกิดพายุหิมะ เหล่าผู้พิทักษ์มีทางเลือกไม่มากถ้าพวกเขาหยุดเอลซ่าด้วยคำพูดไม่ได้ก็ต้องหยุดด้วยวิธีอื่นแทน
“แซนดี้ ซัดนางให้หลับด้วยทรายสร้างฝันที”คนถูกออกคำสั่งหันมามองเล็กน้อยก่อนใช้โอกาสยามพิชเผลอเนรมิตลูกบอลทรายสีทองขึ้นมาพร้อมโยนไปทางเอลซ่าให้เธอหลับไป
เอลซ่าที่เพิ่งจะอาละวาดมาหยก ๆ หลับไปเพราะทรายสร้างฝันของแซนดี้ และแน่นอนพายุก็สงบลงเช่นเดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้นหิมะที่เกาะอยู่หนาเตอะก็ยังไม่หายไปง่าย ๆ พิชแปลกใจที่พายุสงบลงจึงเข้าไปใกล้ ๆ กรงของเอลซ่าและพบว่าเธอหลับไปแล้ว และกำลังหลับฝันดีเสียด้วย
“ไหน ๆ นางก็หลับไปแล้วคราวนี้พวกข้าของเคลียร์กับเจ้านะพิช เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”นอร์ทหันมาถามพิชที่ยืนทำหน้าชั่วร้ายอยู่ข้างกรงเอลซ่า เขาหัวเราะในลำคอตามสไตล์ผู้ร้ายทั่วไปก่อนตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มน่ากลัว
“หึ ยังจะมาถามอีกนะนอร์ท ข้าก็ต้องการสิ่งที่พวกเจ้ามียังไงล่ะ!! การเป็นที่ศรัทธา และพลังอำนาจอย่างเหนือล้น ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยมี”คำตอบของพิชอาจทำให้เขาดูน่าสงสาร แต่จากการกระทำของเขามันไม่ทำให้น่าสงสารตามเลย
“แล้วทำไมเจ้าไม่ทำในสิ่งที่ดีล่ะ? ที่พวกเราได้สิ่งที่เจ้าต้องการมาก็เพราะพวกเรามอบความสุขให้กับเด็ก ๆ มอบความสุขให้กับทุกคน ไม่ใช่มอบความกลัวอย่างที่เจ้าทำ”นอร์ทใช้น้ำเย็นและเหตุผลเข้าลูบ เอาจริง ๆ น้ำเย็นไม่ต้องใช้มันหรอกแค่นี้ก็เย็นจนจะแข็งตายกันอยู่แล้ว
“ว่าไงนะ? ข้าคือพิชแบล็ค ข้าคือผีใต้เตียง ข้าไม่ทำอะไรที่มันกุ๊กกิ๊กหน่อมแน้มเหมือนที่พวกเจ้าทำหรอก เพราะของแบบนี้มันไม่จีรังหรอก...”
“แล้วเจ้าจะบอกว่าความกลัวของเจ้ามันจีรังนักรึยังไงพิช? เดี๋ยวพอเวลาผ่านไปก็ไม่มีใครกลัวเจ้าแล้ว พอแค่นี้เถอะนะพิช”นางฟ้าฟันหรือทูธเองก็มาช่วยอีกแรง แต่อย่างว่าคนชั่วก็ไม่ต่างอะไรจากบัวใต้ตม กว่าจะสำนึกผิดก็อีกยาวส่วนตอนนี้ก็ยังหน้าด้านทำชั่วต่อไป
“แน่นอนข้าก็ไม่คิดว่ามันจะจีรังหรอก แต่ถ้ามีคนมาช่วยก็ไม่แน่นะ...”พูดจบพิชก็แตะไปที่ตัวเอลซ่า ผมสีบลอนด์แพลตตินั่มของราชินีหิมะพลันเปลี่ยนเป็นสีดำ ชุดเดรสหิมะคริสตัลสีฟ้าครามที่เคยใส่ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีดำเหลือบน้ำเงินทีละนิด ๆ แม้จะดูสวยไปอีกแบบแต่ก็ดูน่ากลัวไม่ใช่เธอเลย
“ตื่นได้แล้วราชินีขี้เซา เรามีงานต้องทำนะ”พิชเปิดกรงให้เอลซ่า เธอค่อย ๆ หยัดกายขึ้นเพราะเพิ่งตื่นจากนิทรา เธอจับกรงเหล็กเอาไว้แน่นเพื่อประคองตัวเองให้ยืนขึ้น และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็มีสิ่งที่น่าตกใจบางอย่าง...
ตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดนก...
“มันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย หาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”แจ็คบ่นพึมพำหลังจากพยายามหาเตียงไม้ที่ปิดทางออกรังของพิชเอาไว้ตั้งนาน สองนานแล้วแต่ก็ยังหาไม่เจอ ถ้าเขายังหาไม่เจอแล้วบันนี่ล่ะจะหาเจอหรือยัง
ถึงปากจะบ่นอย่างไรแต่เท้าก็ยังคงเดินหาต่อไป ป่านนี้เอลซ่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ ถ้าเกิดว่าหาเจอแล้วแต่เขาช่วยเธอไว้ไม่ได้ล่ะก็เขาคงโทษตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ ๆ
“ยังหาไม่เจออีกเหรอไอ้เกรียน?”หลังจากหากันอยู่นานก็ได้มาเจอกันซักทีสำหรับบันนี่และแจ็ค ป่าตั้งกว้างไหงเจอกันง่ายแบบนี้ล่ะ
“ยังเลย ท่านล่ะ?”
“เดินเฉื่อยงี้เจอแล้วมั้ง”
“แล้วจะเอายังไง หากันตั้งนานแล้วยังไม่เจอแบบนี้หมายความว่ายังไงเนี่ย”แม้อากาศจะไม่ได้ร้อนแต่ตอนนี้ใจแจ็คร้อนไปเสียแล้ว เขาทั้งหงุดหงิดและอารมณ์เสียในเวลาเดียวกัน จนเป็นต้องหาที่เหวี่ยงใส่
“หมายความว่ายังไง? ก็หมายความว่าแกพามาผิดที่ไง!! มันเสียเวลาข้ารู้มั้ย?”อีสเตอร์ก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้วยังจะมีหน้ามาบ่นอีก...
“ไม่ผิดหรอกที่นี่แหละ แต่ปัญหาคือมันอยู่ตรงไหนนี่สิ”อันนี้ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าแถหรืออะไร แต่มันก็ดูเหมือนพวกไม่ยอมรับผิดดี แจ็คพยายามมองหาเตียงไม่จากมุมนี้ แต่ก็อย่างว่าเมื่อกี้ก็หาแล้วไม่เจอ มาหาคราวนี้มันคงจะเจออยู่หรอก
“ยอมรับเถอะมันไม่ใช่ที่นี่หรอก หาหลักฐานอื่นแกะรอยดีกว่า กลับไปที่ปราสาทน้ำแข็งก็ได้”บันนี่พยายามเสนอทางเลือกที่ดีกว่าให้แจ็ค แต่เขาก็มาไกลเกินกว่าจะถอยจึงยืนยันว่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น
“ไม่ ข้ามั่นใจชัวร์ ๆ เลยว่ามันจะต้องอยู่ที่นี่ ข้าจะต้องหาให้เจอให้ได้...”
ฟุ่บ!!
แจ็คเหยียบเข้ากับซากน้ำแข็งหนาบนพื้นที่ไม่ควรจะมาอยู่ตรงนี้ เขาลองเหยียบมันอีก2-3ครั้งฟังจากเสียงแล้วมันเหมือนรูอะไรซักอย่างที่ข้างในต้องกลวง ๆ และอาจจะไม่กลวงเปล่าอาจจะกว้างด้วยก็ได้
“เฮ้บันนี่ ท่านลองมาฟังตรงน้ำแข็งนี่หน่อยสิ ข้าว่ามันแปลก ๆ”แจ็คพยายามลากตัวบันนี่มาที่พื้นน้ำแข็งที่เขายืนอยู่เพื่อให้ฟังเสียงว่าข้างในมีอะไร บันนี่เองก็ยอมมาฟังแบบจำยอม มันอาจจะเป็นแค่โพรงของพวกสัตว์จำศีลอะไรงี้ก็ได้
บันนี่เงี่ยหูฟังอยู่พักหนึ่งก่อนได้ยินเสียงคนคุยกัน เป็นเสียงของผู้ชายและผู้หญิงที่คล้ายกับเสียงของเอลซ่าและพิช อะไรจะบังเอิญเหมาะเจาะขนาดนั้น
“แจ็ค... ข้าได้ยินเสียงเอลซ่ากับพิช...”
“เป็นไปไม่ได้...”แจ็คสบถออกมาเมื่อได้ยินบันนี่พูดแบบนั้น แล้วเตียงไม้ที่เขาเห็นหมายความว่าอย่างไร?
ระหว่างที่แจ็คกำลังอยู่ในอารมณ์สับสน สายตาของเขาโฟกัสไปยังเศษไม้ที่กระจุยกระจายอยู่โดยรอบ ดู ๆ ไปแล้วไม่ใช่เศษไม้ที่หล่นจากต้นไม้แน่ ๆ แจ็คเดินเข้าไปเก็บมันขึ้นมาดูก่อนพบว่าเศษไม้ชิ้นนั้นมีรูปสลักอยู่ด้วย หรือนี่จะเป็นเศษไม้จากเตียงที่เขาเห็น? แล้วเตียงมันหายไปไหนล่ะ?
“เข้าไปกันเถอะบันนี่ เอลซ่าต้องอยู่ในนี้แหละ”วัยรุ่นใจร้อนก็เป็นเสียแบบนี้ บันนี่พยายามรั้งแจ็คไว้ไม่ใช่เพราะกลัวแต่เขายังไม่แน่ใจสถานการณ์ภายในต่างหาก อีกอย่างบทสนทนาที่เขาได้ยินมันก็แปลก ๆ ด้วย
“อย่าเพิ่งเลยแจ็ค คิดให้รอบคอบก่อนดีกว่า...”เตือนแบบอ้อม ๆ ไม่บอกความจริงว่าได้ยินอะไร
“อะไรของนายอีกบันนี่? นี่มันนาทีฉุกเฉินจริง ๆ นะ ไม่มีเวลามาคิดหรอก”บันนี่ไม่ปล่อยให้แจ็คไปง่าย ๆ เขาคว้ามือแจ็คไว้พลางส่ายหน้าเป็นนัยว่า’อย่าไป’ ตัวแจ็คเองนั้นอยากลงไปใจจะขาด แต่ได้รับคำเตือนจากจิงโจ้มาแบบนี้เขาก็เริ่มลังเลแล้วว่าจะไปหรือไม่ไปดี
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ มาเร็วกว่าที่ข้าคิดไว้อีกนะแจ็คฟรอสต์ บันนี่มันด์...”ทั้งคู่จำเสียงนี้ได้ เสียงชวนขนหัวลุกของพิช มันดังมาจากไหน?
“อันที่จริงข้ากะเอาของไปเซอร์ไพรซ์เจ้าที่เอเรนเดลล์นะ แต่ข้าคงช้าไปหน่อย เจ้ามาเองแบบนี้ก็ดีเหมือนกันไม่เสียเวลาข้าดี...”
“อย่ามานอกเรื่องพิช ส่งเอลซ่าคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!!”
“ไม่ได้นอกเรื่องนะ ก็นี่แหละที่ข้ากำลังจะพูด ข้าจะส่งเอลซ่าคืนให้เจ้าเดี๋ยวนี้แหละ”เรื่องทุกอย่างง่ายกว่าที่แจ็คคิดเอาไว้เยอะ เขาคิดให้แง่ดีว่าอย่างน้อยพิชก็ยอมปล่อยเอลซ่า ส่วนเรื่องผู้พิทักษ์ที่เหลือเขาจะจัดการภายหลัง
“โอ้ย!!”จู่ ๆ แจ็คก็โดนโจมตีจากด้านหลังโดยใครก็ไม่รู้ บันนี่ปรี่เข้ามาประคองแจ็คให้ลุกขึ้นก่อนใช้อุ้งมือหรือเท้าปัดเศษน้ำแข็งที่ติดเสื้อแจ็คออก
น้ำแข็งเหรอ...
“เป็นอะไรมั้ยแจ็ค?”
“ยังไม่ตาย... แน่จริงอย่าเล่นลอบกัดสิพิช ออกมาสู้ตัวต่อตัวเลย”แจ็คเอ่ยปากท้าอย่างอาจหาญโดยไม่นึกเจียมว่าตัวเองเพิ่งจะโดนเล่นงานมาเมื่อครู่
“อะไร? นั่นไม่ใช่ฝีมือข้านะ”พิชปฏิเสธด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
“ถ้าไม่ใช่แกแล้วใครจะทำฮะไอ้ผีใต้เตียง”บันนี่เองก็ตะโกนถามอย่างไม่เกรงหน้าอินทร์ หน้าพรหมณ์
“อยากรู้เหรอ? หันไปดูเองสิ...”
เอลซ่า...
เคยมีแต่ศัตรูคู่กัดเปลี่ยนมาเป็นคู่รัก แล้วลองคู่รักเปลี่ยนมาเป็นศัตรูกันบ้างล่ะจะเป็นอย่างไร? บทละครต้องการเนื้อเรื่องที่แปลกใหม่เพื่อให้เข้าถึงผู้ชมที่หลากหลาย เป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่บางครั้งก็ทำออกมาได้ดีจนน่าทึ่ง แต่บางครั้งก็ห่วยจนน่าประหลาดใจว่าทำของแบบนี้ออกมาได้อย่างไร และด้วยบทที่แปลกใหม่นี้เองจึงทำให้คนดูคอยลุ้นถึงตอนจบได้มากกว่าเนื้อเรื่องแบบเก่าที่ไม่ว่าจะเขียนรีเมคใหม่อย่างไรก็จบลงแบบเดิม
*****************************
Free Talk :
กลับมาแล้วค่ะ!! อยู่เมืองไทยไม่ทำงานก็เล่นเกมค่ะ ส่วนฟิคหัวยังตันอยู่ตลอด แถมยังมีดราม่าอย่ามาโยกันตลอดสัปดาห์ อยากจะแต่งฟิควงโยแทนแต่งฟิคเจลซ่ามากเลยค่ะ(กรรม)
อาจจะไม่อัพต่อเนื่องกันเท่าไหร่ แต่ก็เข้าสู้โค้งสุดท้ายของเรื่องนี้แล้วนะคะ อยากรู้จริง ๆ ตอนต่อไปจะเป็นยังไง(ขนาดคนแต่งยังไม่รู้เลยค่ะ 555) ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ มาอัพแสดงว่ายังรักกันอยู่ ถ้าไม่รักก็คงไม่อัพค่ะ(อ้าว) วันนี้ไปนอนแล้วค่ะ บาย
ปล.ฝากทวิตของไรต์ด้วยค่ะ>>จิ้ม<<เข้าไปติดตามกันนะคะว่าไรต์เพ้ออะไรบ้าง 555
ความคิดเห็น