[Fic Exo]The ghost :chanbaek

ลำดับตอนที่ #3 : the ghost : 2 55%

© themy  butter

-The ghost-

ก๊อก ก๊อก
'ช่วยด้วย!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดดด'เสียงขอความช่วยเหลือที่มาพร้อมกับเสียงกรี๊ดค่อยๆหายไปแต่สิ่งที่ขึ้นมาแทนกลับคือผู้หญิงใส่ชุดขาวมองมาด้วยแววตาโกรธแค้นก่อนที่จะพุ่งออกมา...


'หลอนจังอ่ะ'เสียงของแบคฮยอนที่กระซิบข้างหู ทำให้ผมถึงกลับสะดุ้ง ผมหันไปมองก่อนที่จะนั่งสนใจที่หนังต่อ แต่คือหนังเรื่องนี้หลอนมากอ่ะอยากให้บอกเลยยยยย ผีนี้มีออกมาเยอะมาก ฆ่าไปกันฆ่ากันมาสรุปคือตายหมดเลย


'ทำไมผีน่ากลัวงี้อ่ะชาน?'ผมหันไปหาเจ้าของคำถามก่อนจะหัวเราะเบาๆนี่เขาลืมไปแล้วรึไงว่าเขาก็เป็นผีอ่ะ55555555555555555555555555


"แบคฮยอนก็เป็นผีไม่ใช่เหรอ จะกลัวกันเองทำไม"ร่างเล็กที่นั่งข้างๆผมทำหน้าบูดใส่แล้วลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับผม


'แบคเป็นผีแต่แบคไม่ได้น่ากลัวเหมือนในนั้นนี่!'แบคฮยอนเถียงผมก่อนที่จะกระโดดไปมา ผมหัวเราะก่อนที่แบคฮยอนจะหยุดกระโดดแล้วมาจ้องหน้าผมแทน ผมหยุดหัวเราะแล้วทำหน้าสงสัย


"จ้องหน้าทำไม?"แบคฮยอนยู่ปากนิดแล้วจึงตอบกลับผม'ก็เวลาชานยิ้มดูดีกว่าตอนที่ทำหน้าดุให้เราอีก'


ผมควรจำดีใจไหม?แต่ก็ไม่รูุ้ทำไมหัวใจมันเต้นแรงไปก่อนแล้วอ่ะ ผมหัวเราะกลบบรรยากาศสุดจะหวานแหววนี้ก่อนที่จะนั่งดูหนังต่อ ร่างเล็กข้างหน้าผมค่อยๆนั่งลงก่อนที่จะนั่งดูหนังผีไปพร้อมๆกัน



13.00น.

"แบคฮยอน"ผมเรียกร่างเล็กที่หลับระหว่างดูหนัง ผมไม่เข้าใจเหมือนกันหนังออกจะน่ากลัวขนาดนี้ทำไมแบคฮยอนถึงได้หลับได้แต่ในเมื่อตอนนี้ผมมีโอกาสผมจึงขอสำรวจใบหน้าของเจ้าตัวเล็กข้างๆก่อนแล้วกัน! แต่ผมก็ไม่อยากจะบอกเลยนะว่าคนตัวเล็กหน้าตาสวยมากกกก เปลือกตาขาวที่ปิดสนิท จมูกที่ดูจะรั้นๆนิดๆ แก้มที่ตอนนี้ดูไม่มีสีเลือด ปากที่ดูจะชมพูแต่กลับขาวซีด แค่นี้ผมก็ว่าสวยแล้วนะ ถ้าตอนเป็นคนนี่จะสวยขนาดไหน?


'งื้อออออ'เสียงครางเหมือนลูกหมาทำให้ผมละสายตาจากใบหน้าของร่างเล็กแล้วลุกขึ้นเดินไปนอกระเบียงแทน ผมไม่อยากแสดงสีหน้านิครับว่าเมื่อกี้ผมกำลังจ้องมองเขาอยู่


'ชานนนน'ผมหันกลับเข้ามาในตัวบ้านอีกครั้งหลังจากยืนตั้งสติอยู่5วินาที ก่อนที่จะเข้าไปในห้องนั่งเล่นทีี่ร่างเล็กกำลังนั่งเล่นอยู่ ผมไปนั่งข้างๆร่างเล็กก่อนที่จะหันไปถามว่า"อะไร"


'แบคฝัน แบคฝัน'ห้ะ!ผีฝันได้ด้วย?ผมเพิ่งรู้นะ แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรมากนักเพราะกลัวว่าร่างเล็กจะคิดว่าผมไม่เชื่อเขาแล้วเขาจะไม่เล่าให้ผมฟังก็ผมคิดว่าแบคฮยอนฝันอาจจะมีเบาะแสอะไรก็ได้นี่ จริงไหม! ผมจึงพยักหน้าเป็นเชิงให้แบคฮยอนเล่าให้ฟัง


'แบคฝันว่าแบคอยู่ในบ้านๆหนึ่ง บ้านหลังนั้นอ่ะมีชื่อว่าบยอน'บ้านบยอน บ้านบยอน? เหมือนผมจะคุ้นชื่อนี้นะแต่ผมกลับจำไม่ได้


"แล้วรู้ได้ไงว่าบ้านชื่อบยอน?"ผมถามร่างเล็กที่กำลังทำหน้าคุ้นคิดว่ารู้ได้ไงก่อนที่ร่างเล็กจะดีดนิ้วแล้วตอบคำถามของผม


'ก็แบคเดินไปดูหน้าประตูบ้านน่ะสิ'ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ เท่าที่ผมคิดนะผมคิดว่าแบคฮยอนเนี่ยมีนามสกุลว่า'บยอน'ก็จะเป็น


บยอน แบคฮยอน


ถ้างั้นขั้นแรกก็ต้องหาที่อยู่ของบ้านให้ได้ก่อนซึ่งผมก็ต้องพึ่งพี่กู(เกิ้ล)อีกตามเคย

"เดี๋ยว..."พอผมหันไปอีกทีแบคฮยอนก็หายไปอีกแล้ว ดี๊ดีเนอะ จะมาก็มา จะไปก็ไป แต่ก็ดีแล้วจะได้ไม่มีอะไรกวนใจผม 


พอไม่มีอะไรแล้วผมจึงปิดหนังที่ดูแล้วเข้ากูเกิ้ลทันที ชื่อบ้านว่าอะไรนะบยอน? งั้นผมก็ต้องพิมพ์ว่า


'บ้านบยอน'


หู้ววว ขึ้นมาเต็ม!!!!

แต่อะไรพอผมกดเข้ารูปภาพปุ๊บกลับเจอแบบนี้


บางทีผมก็คิดว่าบ้านเขาใหญ่ไป-.,-แต่เพื่อความแน่ใจต้องถามเจ้าตัว


"แบคฮยอนนนนน"ผมตะโกนหาร่างเล็กก่อนที่จะมีควันขาวพุ่งมาแล้วปรากฏตัวต่อหน้าผม บางครั้งผมว่าผีก็อลังการไปนะ- -

'ชานเรียกแบคมีอะไรอ่ะ?'ร่างเล็กถามก่อนที่ผมจะชี้รูปบ้านให้ร่างเล็กดู แบคฮยอนพิจารณานิดๆแล้วพยักหน้าให้ผม'บ้านหลังนี้แหละชาน ไปกันเลยมั้ย?'แค่ถามไม่ว่าทำไมต้องเกาะเขียนแล้วเขย่าด้วยยยยย

"มันเย็นแล้วนะและพรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปเรียนต้องรออีก..."ผมนั่งนับนิ้วก่อนที่จะชู2นิ้วให้อีกฝ่าย"2วัน"

แบคฮยอนถอนหายใจก่อนที่จะหายตัวกลับไป บางครั้งผมว่าการอยู่กับผีก็ใช่ว่าจะไม่น่ากลัวนะ- -



19.00น.

แชะ แชะ


เสียงแฟลชกล้องทำให้ผมต้องหันไปมองทางต้นเสียงก่อนที่จะเจอแบคฮยอนที่กำลังเล่นกล้องอย่างสนุกสนาน นี่คือผีจับต้องของได้ด้วยเหรอ?ผีในฟิคเรื่องนี้ ทำได้ทุกอย่างรึไงกัน แต่เพื่อคลายความสงสัยผมก็ต้องถามเจ้าตัวเช่นเดิมนั้นแหละ


"แบคฮยอน มานี่ๆ"แบคฮยอนหันมามองผมก่อนที่จะพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินมาหาผม


'มีไรอ่ะ?'ร่างเล็กหย่อนตัวเองมานั่งบนโซฟาแล้วหันหน้ามาถามผม


"ผีอย่างนายทำได้ทุกอย่างเลยเหรอ?"ร่างเล็กพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะอธิบายให้ผมเข้าใจอีกที
'คืองี้นะชาน แบคอ่ะเป็นผีใช่ป่ะล่ะแต่แบคยังตายไม่หมดไง แบคก็เลยทำอะไรก็ได้อ่ะ'ยังตายไม่หมด?แล้วงี้เขาจะเรียกผีได้ไงอ่ะแต่ช่างเหอะในเมื่อผมไม่ใช่ผีผมก็ไม่จำเป็นต้องสนใจไรมาก

"แล้วผีกินข้าวได้มั้ย?"ผมถามอย่างคนอยากรู้ ผมว่าตาผมต้องเป็นประกายแน่ๆดูจากความสอดรู้สอดเห็นของผมอ่ะนะ แบคฮยอนยกยิ้มอย่างน่ารักเหมือนว่าเขากำลังมีเพื่อนคุยกับเขาแล้วก็นะตลอดมาเขาชวนผมคุยนี่ รู้สึกผิดนิดๆ เข้าใจคำว่านิดๆมั้ย นิดจริงไรจริงอ่ะ


'แบคกินไม่ได้อ่ะ นอกจากชานจะทำบุญไปให้แบคเท่านั้นอ่ะ'แบคฮยอนทำหน้าเหมือนหมาหิวก่อนที่ยกมือลูบท้องเบาๆทำให้ผมถึงกลับหัวเราะออกมา
'ชานหัวเราะอีกแล้ว ชานหัวเราะแล้วน่ารักมากๆเลยนะ'พูดอย่างเดียวไม่พอยังมาจับหน้าแก้มผมหยืดไปมาอีก แถมยังยิ้มตาหยีน่ารักอีกนะ ถ้าใครไม่เขินนี่ผมไปต่อยเลยนะ!