คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อสึนะอยู่โรงพยาบาล (1)
Chapter 3
“สึนะโยชิ....”
“ใคร...ใครนะ?”
“ตื่นขึ้นสิ....สึนะโยชิ...”
“ทำไมละ?”
“ไม่ใช่เวลาที่เจ้าจะมาหลับนะ...”
“อ่า..ก็ได้ ว่าแต่คุณเป็นใครละคะ”
“เจ้ารู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ....เด็กน้อย”
“0[]0!!!!!!!” ฉันลืมตาขึ้นมาทันที แต่ต้องเอามือมาบังตาเพราะแสงจากหลอดไฟที่สว่างจ้า ที่นี่ที่ไหนหว่า? มีแต่สีขาวไปโหมดดดด เพดานขาว เตียงขาว และ.....
“อาจารย์รีบอร์น!!!!”
“ฟื้นแล้วเหรอ? ไวจังเลยแฮะ ทั้งที่เพื่อนเธอยังนอนสลบแบบไม่ได้สติอยู่เลยแท้ๆ (- -)”
“หมายถึงยามาโมโตะคุงเหรอคะ!?”
“ก็จะใครซะอีกละ เฮ้ยยย!!!!(=[]=)”
“ปล่อยฉ๊านนนนนนนน!!!!!” ฉันแหกปากทันทีเมื่ออาจารย์รีบอร์นล็อคตัวเอาไว้ ฉันจะไปหาเพื่อนนนนน~~~~
“นอนอยู่เฉยๆไปก่อนสิ!!! เดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก!!!”
“ช่างหัวมัน!! ฉันจาไปหาเพื่อนนนน!!!!!”
“เฮ้ยยยย!!! อยู่นิ่งๆสิฟะ!! เดี๋ยวพ่อเจี๋ยนทิ้งซะนี่!!!” อาจารย์รีบอร์นขู่พร้อมแผ่รังสีดำทะมึนออกมารอบตัว
“ไม่กลัว!! ปล่อยฉันนะ!! ปล่อยฉ๊าน!!” ฉันเดดิ้นไปมาจนอาจารย์รีบอร์นเซมาคร่อมตัวฉันไว้ ใครจะสนในเมื่อใจฉันไปอยู่กับเพื่อนเลยร้อยแว๊ว -*-
“หยุดเดี๋ยวนี้ซาวาดะ สึนะโยชิ!!!!”
“ม่ายยยยย ปละ.....” ฉันถึงกับช๊อกค้างนั้นทีเพราะตอนที่ฉันแหกปากหัวก็สายไปมาจนจมูกอาจารย์มาสัมผัสกับแก้มตัวเอง..... นี้ฉันทำอะไรลงไปวะ(คะ!!) และเป็นประจำที่คนเขียนจะทำให้คนผ่าน(เดิน)เข้ามาในห้องตอนช็อตนี้พอดี ( - -)
“วะ..ว๊าย!!! ขะ...ขอโทษคะ เชิญตาสบายนะคะ (_/////_)”พยาบาลที่เดินเข้ามาเช็คอาการฉันค้างไปก่อนที่จะวิ่งออกไปโดยไม่ฟังคำอธิบาย
“เวร!!//เวร!!!” ฉันกับอาจารย์พูดพร้อมกัน แผลฉีกเลือดทะลักออกมาเต็มเลยงะ!!
“แง!!” ฉันเอามือกดไว้ที่แผลแล้วเอามือกดปุ่มเรียกพยาบาลแบบรัวจนมือหงิก
2นาทีผ่านไป
“ทำไมไอ้พวกนั้นยังไม่มาอีกวะ!?” อาจารย์รีบอร์นสบถก่อนจะช่วยฉันเช็ดเลือดที่ไหลทะลักออกมาจากปากแผลที่ฉีก
“ตอนนี้เที่ยงครึ่งพวกเขาคงนั้งจอยอยู่ที่โรงอาหารมั้งคะ (T^T)”
“ฮึ่ย! ตึ๊ด! ฮัลโหลถ้าพวกแกยังไม่มาที่ห้อง 27 ตอนนี้ฉันจะไปยิงกบาลพวกแกให้ตายคาจานข้าวไปเลยเว้ย! เออ ถือจานมาด้วยเลยก็ได้ ให้เร็วหน่อยยัยนี้จะตายอยู่แล้วเนี้ย! สึนะโยชิอย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ!” อาจารย์รีบอร์นแผ่รังสีขณะคุยโทรศัพท์ มือก็เช็ดเลือดฉันไปด้วย
“ง่วง....”
“อย่าหลับนะสึนะโยชิ มองหน้าฉันสิ! ฉันยังไม่อยากให้ลูกศิษย์ตายตอนนี้นะ!” ฉันมองหน้าอาจารย์ตามที่เขาสั่งแต่....ตามันจะปิดแล้วอะ หูก็เริ่มไม่ได้ยินแล้วด้วย... จะหลับแล้ว.....ง่วงจังเลย
“ยัยห่วย!.....”
“ยัยห่วย...”
“ยัย.....” ขอหลับก่อนละนะ.....
ความคิดเห็น