คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไปโรงเรียนวันแรกกับการจุดไฟดับเครื่องชน
Chapter 1
“สึนะ อยู่โรงเรียนโทรมาหาพ่อบ้างน้า T^T”
“คุณก็.....ดูแลตัวเองนะลูก ^U^”
“คะ บ๊ายบาย”
“โฮ~~~~~~”
“บรืนนนนนนนนนนน” ฉันมองตามท้ายรถสปอร์ตของพ่อที่ต้องเปลี่ยนคนขับกะทันหัน อย่างเป็นห่วง แม่จะปลอบพ่อได้รึเปล่านะ (-0-)
“เห๋?!!?” พอฉันหันไปที่ประตูโรงเรียน พวกคนชุดดำก็มายืนเรียงแถวกันเหมือนต้อนรับเสด็จใครอย่างงั้นแหละ นี้มันงานศพใครวะ!
“คุณหนู ซาวาดะ สึนะโยชิ เชิญเลยครับ ▀ 0 ▀ ” พี่แว่นเบอร์1พูดขึ้น
“อะ...เอ๋?”
“เชิญเลยครับ” เมื่อพี่แกเอ่ยย้ำด้วยเสียงเหียมๆอีกครั้งทำให้ฉันถึงกับสะดุ้ง และค่อยๆก้าวไปเหยีบบนพรมแดงที่เขาเอามาปูตอนไหน ฉันก็มิทราบ พวกพี่ๆเรียงไปจนถึงหน้าตึก I ที่ฉาบด้วยสีทองอร่ามทั้งตึกแสบตาเจ้าค่า ฉันมองไปที่บันไดเคลือบทองคำขาว พี่แว่นยังเรียงไปเรื่อยๆจะเล่นโดมิโนรึ!
“=[]=” ฉันเดินขึ้นบันไดไปจนถึงฉัน3 พี่แว่นหยุดอยู่ตรงหน้าห้อง -Aป้ายทำจากทองอีกแล้วจะรวยไปไหนวะเนี้ย
“ ครืดดดดด~ ” พี่แว่นคนสุดท้ายเปืดประตูให้ฉันก่อนจะหันมาทำหน้าโหดใส่ น่ากลัวมากก ฉันก้าวเข้าห้องด้วยความหวาดหวั่นเพราะรังสีทมึนมันมาจากในห้องเพียบเลยอะดิ๊!
“เอาละ เราจะมีนักเรียนใหม่เข้ามา แนะนำตัวซิ”
“ซะ...ซาวาดะ สึนะโยชิคะฝากตัวด้วยคะ(><)”
“......” เงียบฉี่เลยอะ ฉันพูดอะไรผิดไปใช่มั้ยอะ
“⊙△⊙”
“น่ารักจังเลยอะแก>////<”
“อยากจะเข้าไปดึงแก้มจังเลย ★w★ อร๊าย~~”
“น่ารักขิบเป๋ง!!”
“แม่ครับผมตกหลุมรัก>/////<”
“เหมือนเด็กเลยอ้า~~~~”
“สึนะจังอายุเท่าไหรจ๊ะ>///<”
“16คะ”
“เท่าพวกเราเลยอะ! หน้ายังกับเด็กม.ต้นน่ารักที่ซู๊ดดดดดด~~~~~”
“ไม่เห็นจะน่ารักเลย (-*-)”
“ใช่ๆ พวกเราน่ารักกว่าเยอะ”
“สวยกว่าด้วย”
“ยัยเด็กน้อยเอ๊ย”
“0 0?”
“กรี๊ดดดด~~~~ น่ารัก>///<”
“ยังกับตุ๊กตาแหนะแก(> <)”
“ใช่ๆ!”
“เอาละเงียบๆได้แล้ว! สึนะโยชิไปนั่งข้างโกคุเดระนะ” อาจารย์ชี้ไปที่ผู้หญิงผมสีเงิน ที่นั่งไขว่ห้างมองฉันอยู่แบบไม่ละสายตา เธอสวยมากกกกกกก!
“สะ..สวัสดีคะ ฝากตัวด้วยนะคะ(^ ^);;”
“อะ...อืม”
“ฉันสึนะโยชิ เรียกสึนะเฉยๆก็ได้นะ”
“ฉันโกคุเดระ ฮายาโตะ เรียกฮายะโตะก็ได้”
“คะ ฮายะจัง^U^”
“น่ารักทนไม่ไหวแล้วว~~” ฮายะจังรีบพุ่งมาหยิกแก้มฉันอย่างหมั่นเขี้ยว ป๊าดดด! เจ็บอะ
“ฮะๆ พึ่งเคยเห็นโกคุเดระ เป็นแบบนี้ครั้งแรกนะเนี้ย^U^”
“<0 0>?”
“ฉันยามาโมโตะ ทาเคชิ ยินดีที่รู้จักนะสึนะ”
“คะ”
“อย่ามายุ่งนะไอ้บ้าเบสบอล!”
“ฮะๆ โทษทีๆ (^W^);;”
“หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว ชั่วโมงต่อไปเป็นชั่วโมงของอาจารย์รีบอร์นเก็บของไปห้องฝึกซ้อมด้วยละ”
“คร๊าบ//ค่า” พออาจารย์ออกไปความโกลาหลก็เกิดทันที!!!
“กรี๊ดดด อาจารย์รีบอร์นสุดหล่อล๊า~~~~”
“ดีใจจังเลยย~~~~~~”
“อาจารย์รีบอร์นละเว้ย!!”
“วันนี้มันส์แน่!”
“แต่วันนี้เราอาจจะเดี้ยงก็ได้นะเว้ย (-0-)”
“เออวะ พวกเราใส่เกราะกันกระสุนดีปะ”
“เกราะกันกระสุนหรือจะสู้กระสุนอาจารย์รีบอร์น”
“จริงด้วย!”
“พวกเรารีบไปเหอะ เดี๋ยวโดนบึ้มยกห้อง”
“ไปโลดดด”
หลังจากที่ทั้งพากันยกขบวนมาถล่มห้องฝึกซ่อม เราก็นั่งตรงเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้พอดีคนแบบเป๊ะๆรวมทั้งฉันที่เป็นเด็กใหม่ด้วย
“อย่ามาเนียนนั่งข้างฉันสิวะ! ไอ้บ้าเบสบอล!”
“ฮะๆ ปล่าวเนียนสักหน่อย ^U^”
“ทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันเลยนะคะ ^o^;;” ทำไมฉันต้องมานั่งคั่นกลางระหว่างทั้งสองคนนี้ด้วยวะเนี้ยT^T
“พวกเรา อาจารย์มาแล้วเว้ย!!”
“.....” เงียบในบัดดล...
“ตึก ตึก ตึก” เสียงฝีเท้าดังขึ้นพร้อมกับร่างของอาจารย์นามว่ารีบอร์นพวกสาวๆในห้องฉันเริ่มมีปฏิกริยาขึ้นเล็กน้อย คือหน้าเริ่มแดงๆ บางคนก็กัดปากตัวเอง เป็นอะไรกันอะ?
“หือ?” อาจารย์หยุดยีนที่โต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยอาวุธนานาชนิด แล้วมองฉันด้วยแวว....สงสัยก่อนจะกลับไปสนใจอาวุธต่อ
“วันี้ฉันจะลองให้พวกแกจุดไฟดับเครื่องชน”
“ไฟดับเครื่องชน?”
“มาเฟียจะใช้ไฟดับเครื่องชนในการสู้ ไฟดับเครื่องชนมีทั้งหมด 7ธาตุ คือ นภา วายุ อัสนี สายหมอก อรุณ พิรุณ และเมฆา แต่ละธาตุจะมีคุณสมบัติไม่เหมือนกัน เช่น ธาตุนภา คือการผสมสาน ธาตุวายุ คือ การทำลายล้าง ธาตุอัสนีมี คือ ความแข็งแรง ธาตุสายหมอก คือ การก่อสร้าง ธาตุอรุณ คือ การกระตุ้น ธาตุพิรุณ คือ การระงับ ธาตุเมฆา คือการเพิ่มพูน”
“(-0-) นิ้งแล้วครับอาจารย์”
“การจุดไฟดับเครื่องชนต้องใช้พลังใจ”
“=[]=?”
“พวกแกอยากปกป้องอะไรละ? นั้นแหละคือพลังใจ ไอ้แถวหน้าลุก!”
“ครับ!!”
“หยิบแหวน”
“ครับ” ผู้ชายคนที่หนึ่งพูดก่อนสวมแหวนแล้วจุดไฟดับเครื่องชนสีครามออกมา และตามด้วยคนอื่นๆฮายะจังได้ไฟสีแดง ส่วนยามาโมโตะคุงได้ไฟสีฟ้า เหลือฉันคนเดียวแล้วอะ
“ยัยเด็กใหม่เหลือเธอคนสุดท้ายแล้ว”
“คะ” ฉันเดินไปหยิบแหวนมาสวม สิ่งที่ฉันอยากปกป้อง.... คือคนที่ฉันรัก
“พรึ่บ!!!”
“ไฟสีส้ม!!”
“สึนะจังได้ไฟสีส้มละเว้ย!!”
“เงียบ!”
“.......”
“เธอ... ได้ไฟธาตุนภา”
“o[]0!!!!” ช็อคโว้ยยยยยยยย
ความคิดเห็น