My Honney!!! ห้ามจับหัวใจนายผึ้งบิน(บทนำ)

ข้อมูลเบื้องต้น

จากใจเลยเยอร์นักเขียนมือสมัครเล่นจ้าาา ช่วยแนะนำด้วยน๊าาาา

เนื้อเรื่อง

My Honney!!!

ห้ามจับหัวใจนายผึ้งบิน

บทนำ.....

                                     ตอน....สัตว์เต็มไปหมดเบย~~

อึก.....ไอ้เชน....ชั้นจะเอาแกไปฝันไว้บนดาวอังคารซะให้รู้แล้วรู้รอด ให้มันสมกับที่แกทำกับช้านนน!!!!!!!

‘’ไอ้กัน!มึงไปอยู่ไหนวะ กูอยากกินเค้ก ไปทำมาดิ ’’ไอ้เชนพูดขึ้นด้วยความโมโหหิว

‘’เออ!!แม่งเรื่องมากวะมึง ไปซื้อเองเถอะไปไอ้เวง...’’ผมบ่นพึมพำก่อนที่จะเดินเข้าห้องครัวไป

‘’เดี๋ยว! อย่าลืมใส่ชุดเมดที่เตรียมไว้ให้ด้วยละ!’’ไอ้เชนพูดสั่งอย่างเอาแต่ใจ แม่ง...เอ๊ย ทำไมกูต้องมาใส่ชุดบ้าๆบอของมันด้วยวะ แม่งวาบหวิวชิบหาย ดีนะที่แม่งมันไม่สั่งให้ใส่ชุดนี้ออกไปซื้อของข้างนอกอะโถ่เว่ย!

‘’ได้ยังวะ มึงจะรอให้กูแดกโต๊ะก่อนใช่มั๊ย!กูถึงจะได้แดกเค้กของมึงเนี่ย!’’ก็มึงมันปลวกนิ- -

‘’ไอ้เชี้ย!กูหาอุปกรณ์ไม่เจอนี่วะ มึงเอายัดตูดไว้รึไงถึงหายากขนาดเนี้ย’’พูดจบผมก้อลงมือหาของต่อ ชุดที่ขับสิ้นดีพร้อมที่จะขาดเป้าได้ทุกเวลามันทำให้ผมก้มลำบากมาก แต่แม่งไม่มีจริงๆนะครับทุกท่าน- -*

‘’เออ กูลืมซื้อของมาวะ โทดที’’

‘’เวงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!’’

‘’เวงพ่องมึงดิ ออกไปซื้อมาดิ เอาตังบนโต๊ะไปซื้อมาเร็วๆกูหิว!!’’สั่งอย่างเดียวเลยนะมึง- -*

‘’เหี้ย! กูไม่ออกไปในสภาพแบบนี้หรอกนะมึง!’’

‘’เออ!!กูให้เวลามึง3วิ ถ้ามึงไม่ออกไปจากตรงนี้ กูจะเด้ามึงนะสัด!’’

‘’ควายยยยย!!!เด้าพ่อมึงดิ!!กูจะจับมึงยัดเซ็กทอยด์แน่ถ้ามึงพูดหมาๆแบบนี้’’ผมขเม่งมันไปเล็กน้อย แต่ก้อไม่มีท่าทีว่ามันจะกลัวผมเลย เช้อะ!แม่งไม่สนใจผมเลย(ผมป่าวงอนนะ)

‘’กูขอเปลี่ยนเสื้อก่อนได้ปะวะ’’ผมต่อรองมันเล็กน้อยพร้อมกับทำหน้าอ้อน

‘’ไม่!มึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะสัด!กูจะแดกขี้แทนเค้กมึงแล้วเนี่ย!!’’

‘’ชุดที่กูใส่มันหวิวมากเลยนะเว้ย!’’

‘’เรื่องของมึง....’’มันพูดโดยไม่สนใจอะไร พร้อมกับก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือโป๊

‘’ไอ้ฟวยยยย!!ไอ้หื่น!!!!’’

‘’ออกไป!!!!!’’มันขึ้นเสียงใส่ผมจนทำให้ขาผมแทบจะไม่มีแรง เพราะหน้ามันจริงจัง ไอ้ผมก้อโง่กลัวมันและเดินออกไปในสภาพชุดเมดสีดำ กระโปรง2คืบ เสื้อเกาะอกปริเต็มที่ โอ๊ยยยยชีวิตกู แม่งจบก้อวันนี้แหละ ผมออกไปพร้อมกับใส่เสื้อคลุมยาวลากพื้นสีดำ จนกลายเป็นเป้าสายตาหนักกว่าเดิม เอิ่ม....ผมทำอะไรแปลกขนาดนั้นเลยเหรอครับ- -*...............................

  ซื้อของเสร็จผมก็รีบตรงดิ่งกลับบ้าน แล้วเสื้อคลุมของผมอยู่ๆก้อถูกกระชากออกไป

‘’ดอกกกกกกกกก!!’’ผมอุทานออกไปโดยไม่ทันระวัง แล้วหันไปเตรียมจะด่าคนที่กระชากเสื้อออกจนทำให้ผมเกือบหงายท้อง แต่พอผมหันไปก็ต้องตกใจเมื่อผมหันไปเจอกับชายร่างสูง ไม่ใส่เสื้อผ้า อก8ซอกอย่างมาก(?) เห้ย!ใส่ กกน.ลายโดเรม่อน!!  เอิ่มแม่งไม่เข้ากับหน้าหล่อๆของมันเลยครับ

‘’.........................’’ความเงียบกลับเข้ามาสู่ภายในบ้าน ผมหันหน้าไปมาเพื่อมองหาไอ้เชน เจ้าของชุดนี้ แต่ผมก็ผมว่าไปเชนเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยท่าทางอิดโรย(?)

‘’ไอ้เชนนนน!!อย่าบอกนะว่านี้ชู้รักมึงอะ’’=[]=

‘’พ่อมึงดิ แล้วของที่กูสั่งอะ มึงซื้อมาครบรึยังวะ ถ้าครบแล้วก้อไปทำซะ กูไม่อยากแดกมึงแทนเค้ก!’’แล้วแดกหาพ่องเหรอสัด!

‘’พ่อกูเป็นผู้ชายนะสัด!’’ผมพูดขึ้นเสียงใส่มันแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร.......อยู่ๆลมบ้าที่ไหนก้อพัดมาไม่รู้(ช่างบังเอิญจริงๆ) พัดเอาผ้าเช็ดตัวที่ปิด....(คิดเอาเอง)ออกไปจากร่างหนาๆของคนตรงหน้าไป */////*

‘’เหี้ย!’’มันพูดพร้อมกับเอามืออันเล็กติ๊ดเดียวของมันมาบังของน้อยๆของมันไว้(พูดเหมือนเคยเห็น) เอิ่มเห็นแล้วก็อดสยองไม่ได้ครับ- -..

‘’เชน ไปใส่เสื้อผ้าก่อนไป พี่เองก็เหนื่อยๆ’’ผู้ชายอก8ซอกพูดขึ้นอะไรนะ? เหนื่อยงั้นเหรอ! หรือว่ามัน....มันจะได้...เห้ย!ไม่ได้ๆไม่ต้องไปคิดให้มันหนักสมองหรอกเรา- - เรื่องแบบนี้มันชินจนเจ็บ(ชา)ไปทั้งตัวแล้วละครับ

‘’ได้ดอกกัน คืนนี้มึงจะนอนกับกูอีกมั๊ยเนี่ยนะ?’’เหมือนผมติดใจอะไรบางอย่าง เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อปีก่อน....เอิ่ม ไม่รื้อฟื้นดีกว่าครับ ผมพูดพร้อมกับเดินขึ้นไปบนห้องนอนของผม แต่.....ผมก็รู้สึกขนลุกซู่ไปหมดเลย เพราะเตียงนอนของผมตรงหน้า มีชายร่างหนานอนเปลือยกายอยู่ตรงหน้า มือกำผ้าปูที่นอนแน่น ผ้าสีม่วงอ่อนๆปนชมพู ลายดอกไม้หลากลายชนิด ผ้าปูที่นอนค่อยๆถูกถกขึ้นมาทีละนิดๆ จนขึ้นมาได้ครึ่งเตียง ผ้าปูที่นอนถูกดึงมาปิดร่างกายอันหนา ของชายตรงหน้า ดวงตาผมเบิกกว้างขึ้น หน้าของผมแดงก่ำ มือผมเริ่มสั่นระริก ผมรู้สึกเหมือนร่างกายถูกแรงโน้มถ่วงของโลก ดึงให้ผมโน้มตัวลงบนที่นอน มือนิ่มๆจับที่ไหล่ข้างซ้ายผม*////*

‘’จะ....จะทำอะไรนะ ชะ....เชน....’’เสียงผมตะกุกตะกักขึ้น ก่อนที่ลมหายใจอุ่นๆอาบข้างแก้ม ความรู้สึกเหมือนได้อยู่ในโรงแรมสุดหรูที่ถูกประดับประดา ไว้ด้วยน้ำหอมฝรั่งเศส มือของเชนค่อยๆลูบไล้ไปตามคอ ไหล่ เอว รวมถึง.....อึก....อัก....

‘’พะ....พอ....พอได้แล้ว.....ดะ..เดี๋ยวไปทำงาน...กะ...ก่อน’’เสียงของผมสั่นเครือไปตามแรงสั่นสะเทือน(?) เลือดไหลออกมาปริ่มๆ  ทำให้น้ำตาผมก็เริ่มไหลตามลงมา.....ร่างกายของผมขยับไปไหนไม่ได้  ผมได้เอามือไขว่คว้าสิ่งรอบกาย ที่ได้มามีเพียงผ้าห่มผืนบางๆ มา ไม่นานเชนก็ละตัวออกจากผม ทำให้ผมรู้สึกโล่งอกทันที ผมทรุดตัวลงกับหมอนก่อนที่จะพล่อยหลับไป.............................................