xibLok รหัสปริศนา

เนื้อเรื่อง

"xibLok" รหัสปริศนา

บทประพันธ์     ฬิการันต์

"666 ซาตานจะกลับมา......................."

                "ถ้าจะบ้าซาตงซาตานอะไร หาเรื่องมาหลอกเด็กไม่รู้จักจบจักสิ้น" เสียงดังโวยวายมาจากมุมอ่านหนังสือพิมพ์ยามเช้าในห้องสมุดส่วนตัว

                "ไอ้นูญแกเป็นบ้าอะไร อ่านหนังสือพิมพ์แค่นี้วิพากษ์วิจารณ์ซะดังแปดบ้าน" ข้าพเจ้าติงเพื่อนจอมโวย

                "แกดูนี่ดิไอ้กา บอกมาได้วันที่ 6 เดือนที่6 ปีที่6 ซาตานจะกลับมา ให้เตรียมเครื่องสังเวยไว้ให้พร้อม ข้อความอย่างนี้ก็เอามาลงในหนังสือพิมพ์ สื่อบ้านเรานี่ชักเห็นแก่เงินจนขาดคุณภาพขึ้นทุกวัน"

                "โถ่ เพื่อน"

                "อะไร"

                "มันเป็นความเชื่อของชาวตะวันตกเขาหน่ะ ว่าเลข 666 มันหมายถึงซาตานจอมมารร้ายผู้ท้าทายพระเจ้า แล้วนี่วันนี้มันก็ประจวบเหมาะพอดิบพอดี มีการโฆษณากันบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา"

                "ธรรมดา แกบอกว่านี่ธรรมดาเหรอ ประกาศหาเครื่องสังเวยเลือดกันโครมๆอย่างนี้นี่นะธรรมดา" มนูญจอมโวยยังไม่ยอมหยุดโวย

                "นี่คุณมนูญศักดิ์  รักสิทธิ นายจะแสดงวิสัยทรรศน์เราไม่ว่า แต่ขออะไรอย่าง ก่อนจะโวยกรุณาอ่านให้จบก่อนดิ นั่นมันโฆษณาหนังที่จะเข้าฉายวันนี้ เรื่อง "The Omen" ซาตานคืนชีพอะไรนั่นไม่ใช่เหรอเพื่อน"

                มนูญก้มหน้าก้มตาอ่านอยู่ซักพักแล้วก็ส่งยิ้มแห้งๆมาทางผม

                "เออจริงแฮะ โทษทีพอดีอารมณ์รักเด็กมันพาไปหน่ะ แหะๆ"

                ผมกับมนูญรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เรียกว่าเป็นเพื่อนซี้กันเลยทีเดียว เราอายุ16 เท่ากันแต่ผมแก่กว่ามนูญ 2 เดือน มนูญเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลรักสิทธิ ตระกูลใหญ่แห่งวงการทนายความ บ้านตระกูลรักสิทธิตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางซอยจรัญสนิทวงศ์ 45 แซมไปด้วยร้านค้าและบ้านเช่ามากมาย ผมพักอยู่บ้านเช่าเล็กๆติดกับบ้านของมนูญ พ่อกับแม่ขายอาหารตามสั่งที่หน้าบ้าน ส่วนผมทำหน้าที่ส่งอาหารตามบ้านต่างๆในหมู่บ้านด้วย 2ล้อคู่ชีพ BMX รุ่นบุกเบิกที่ตกทอดจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูก  

แล้วก็ชื่อการันต์ ขยันยิ่ง ของผมก็นี่ได้จากพ่อนี่แหละ เดิมแกเป็นครูภาษาไทยเจ้าบทเจ้ากลอนมากจนอ้อนแม่มาแต่งด้วยได้เห็นแกว่าอย่างนั้นนะ(ผมไม่ค่อยเชื่อ)  แต่เพื่อนๆที่แสนดีของผมก็เรียกผมว่า ไอ้กา ตลอดศก วันนี้ผมมาติวหนังสือที่ห้องมนูญตามปกติของวันหยุดเพราะที่บ้านมนูญมีหนังสือให้ค้นคว้าเยอะมาก และจัดไว้เหมือนห้องสมุดขนาดย่อมในบ้าน  ติวไปวิพากษ์วิจารณ์เรื่องโน้นเรื่องนี้ไปตามภาษา ซึ่งวันนี้มนูญจอมโวยก็เปิดประเด็นซาตานซะวุ่นวายใหญ่โต

                "เฮ้ยกา ที่นายว่าวันนี้มันประจวบเหมาะพอดีหน่ะหมายความว่ายังไง" มนูญถามด้วยความอยากรู้

                "ก็วันนี้มันวันที่เท่าไหร่หล่ะ" ผมถามกลับ

                "เดี๋ยวขอดูปฏิทินก่อนลืมวันลืมคืนหมดแระมัวแต่อ่านหนังสือ อืมวันนี้วันที่ 6 เดือนมิถุนายน พ.ศ.2549 ปีจอ อย่างนี้อีก2ปีก็ปีชวดชัวร์ๆเลยเพื่อนเอ้ย"

                "เออๆทีเรื่องอย่างนี้แม่นนักนะ ตกลงเข้าใจรึยังวันนี้มันแปลกยังไง"

                "เฮ้ย ถ้าเข้าใจจะถามให้เมื่อยทำไมวะ บอกมาเถอะน่าอย่ามานั่งอมยิ้ม อมมากเดี๋ยวฟันผุนะเอ็ง"

                "ก็วันนี้ถ้าเทียบตามปฏิทินตะวันตก มันก็จะตรงกับวันที่ 6 เดือนที่ 6 ตามการนับแบบสุริยคติ และก็ปีที่ 6 ของศตวรรษใหม่ไง เรียกสั้นๆว่าวัน ซาตาน คือ 666 มันอ่านได้ว่าซาตานพอดีตามแบบโรมันหน่ะ เขาก็เลยโปรโมทหนังให้เข้าโรงวันนี้ไงเข้าใจยัง"

                "ถ้างั้นไปดูกันไหม"

                "ไม่ไป"

                "ทำไม ไอ้กาเอ็งกลัวซาตานเหรอ โถ่นึกว่าแน่เห็นจ้อจ้อเอาเป็นเรื่องเป็นราว"

                "ปล่าว พอดีตอนบ่ายมีส่งของในหมู่บ้าน นายไปดูแล้วมาเล่าให้ฟังบ้างนะอย่าปิดตาจนดูไม่จบเรื่องหล่ะ"

                "แน่นอน แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังว่ามันเป็นซาตานหรือซาต๊อง ฮ่าๆ"

                ตอนนั้นผมไม่นึกเลยว่าสัญญาง่ายๆครั้งนั้น จะเป็นคำสัญญาที่ต้องรอนานขนาดนี้!!!

*************************

เช้าวันใหม่ บรรยากาศยามเช้าตรู่ช่างแสนสดชื่น สรรพเสียงของการจราจรยังไม่มารบกวนเหล่าชนผู้หลับใหล แต่แล้วเสียงๆเดียวของสิ่งที่ผิดปกติก็ได้ทำลายความสุขในยามเช้านี้ให้ผันเปลี่ยนไปเป็นความวุ่นวายและโกลาหล มันเป็นเสียงของไซเรนรถตำรวจที่ข้างบ้านของผม บ้านของมนูญ เพื่อนรักของผม ผู้เคยท้าทายซาตาน!!!

"มีอะไรกันครับพ่อ เห็นมีรถตำรวจมาด้วย" ผมถามพ่อด้วยอาการงัวเงีย

                "ก็ที่บ้านตระกูลรักสิทธิหน่ะสิลูก เขาแจ้งตำรวจมาตรวจสอบคดีคนหาย เห็นว่าลูกชายแกหายตัวไปเมื่อคืนนี้ สงสัยหนีจะออกจากบ้าน"

ผมตกใจจนหูตาสว่างโร่รีบวิ่งไปที่บ้านของมนูญ เห็นคนอออยู่เต็มหน้าบ้านจึงหลบเข้าไปทางประตูหลังบ้าน พอดีเจอพี่มลสาวใช้กำลังวุ่นวายเตรียมน้ำท่าให้ตำรวจจึงเข้าไปช่วยแก หวังว่าจะได้รู้ข่าวอะไรของมนูญจากพี่มลบ้าง

                "พี่ๆเรื่องเป็นยังไงมายังไงมนูญหนีออกจากบ้านเหรอ"

                "ไม่รู้สิ เห็นคุณมนูญแกกลับมาตอนเย็นบอกไปดูหนังมา แล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้อง ล็อคห้องไว้ไม่ยอมออกมาตั้งแต่เย็นเมื่อวาน พี่นึกว่าคุณมนูญแกไม่ค่อยสบายอยากนอนพักเลยไม่ไปรบกวน แต่พอตอนเช้าทุกทีคุณมนูญแกตื่นตี4 มาอ่านหนังสือข้างล่าง วันนี้ไม่เห็นลงมา พี่เลยไปเคาะเรียก แต่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิดไม่มีเสียงตอบด้วย เลยไปตามคุณผู้ชาย สุดท้ายเลยพากันพังประตูเข้าไปในห้องแต่ไม่พบคุณมนูญเลย"

                "สภาพห้องเป็นยังไงบ้างพี่" ผมถามด้วยความอยากรู้

                "ก็ปกตินะเรียบร้อยดี คุณมนูญแกเจ้าระเบียบเก็บของเป็นระบบ จะมีที่แปลกก็จอคอมพิวเตอร์ที่ยังไม่ได้ปิดนี่แหละขึ้นอะไรไม่รู้เต็มไปหมดไม่เคยเห็นมาก่อนเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ 6 ตัวหรืออะไรนี่แหละค่ะ เห็นตำรวจสนใจอยู่นะเพราะคิดว่าคุณมนูญแกอาจทิ้งไว้เป็นเบาะแส"

                "เขียนว่าอะไรเหรอครับพี่ เขียนให้ผมดูหน่อยเผื่อผมรู้จัก"

                พี่มลแกเลยหยิบปากกามาเขียนให้ดูเป็นข้อความภาษาอังกฤษ6อักษรว่า

xibLok

"แปลกนะครับมันอ่านไม่ได้นี่นา หรือว่ามันจะเป็นรหัสอะไรซักอย่าง" ผมถามความเห็นของพี่มล

                "ถามพี่พี่ก็ไม่รู้หรอกจ๊ะ พี่มันเรียนมาน้อยตัวอะไรเป็นตัวอะไรยังเรียกไม่ถูกเลย ว้าย นั่นคุณนายลงมาแล้วพี่ขอตัวก่อนนะน้องการันต์" คนใช้สาวเดินจากไปหาคุณนายเจ้าของบ้าน

                ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรจึงกลับมาบ้าน นั่งคิดถึงอักษร 6ตัวไปเรื่อยเปื่อยว่ามันหมายถึงอะไร อักษร6ตัว วันที่6 เดือน6 ปีที่6แห่งศตวรรษมันคืออะไร? มนูญหายไปไหน? หรือเขาต้องคำสาปซาตาน ที่ต้องการสั่งสอนผู้ลบหลู่ซาตานให้หายไปจากโลกนี้อย่างไร้ร่องรอย มันน่าสงสัยไปหมด เพราะว่าถ้าเป็นการหนีออกจากบ้านข้าวของน่าจะต้องถูกรื้อบ้างแต่นี่ไม่มีเลยของอยู่ครบแถมเป็นระเบียบเหมือนกับว่าเจ้าของห้องไม่ได้ไปไหน มันน่าสงสัยยังมีข้อความ6อักษรนี่อีกมันหมายถึงอะไร หรือว่ามันจะเป็นรหัสของมนูญที่ทิ้งไว้จริงๆ.........

***************************

เช้าวันจันทร์ ผมตื่นแต่เช้าตามปกติเตรียมตัวไปโรงเรียน ก่อนออกจากบ้านก็ไหว้คุณพ่อคุณแม่ให้เป็นศิริมงคลแก่ตัวเองแล้วค่อยเดินไปขึ้นรถหน้าปากซอย ที่ตู้จดหมายหน้าบ้านผมสังเกตเห็นจดหมายฉบับหนึ่งยื่นออกมาจึงหยิบขึ้นมาดูว่าของใครทำไมส่งมาเช้าจัง บุรุษไปรษณีย์ยังหลับอยู่เลยมั้งนี่  จดหมายจ่าหน้าซองถึงผมแต่ไม่ติดแสตมป์ไม่มีชื่อผู้ส่งแต่มีสัญลักษณ์รูปหน้าคนอ้าปากกว้างๆ ผมรู้ทันทีว่าเป็นของมนูญเพื่อนจอมโวยนั่นเอง เขามักใช้สัญลักษณ์เช่นนี้แทนตัวเขาเสมอในอินเตอร์เนต ผมจึงเก็บจดหมายไว้รีบขึ้นรถไปโรงเรียนกลัวจะสาย กะว่าจะเปิดออกดูที่โรงเรียน

                กว่าจะได้โอกาสดูจดหมายก็ช่วงพักเที่ยงเพราะตอนเช้าเจอแต่กิจกรรม ตอนเที่ยงผมเลยแวะมาที่ห้องสมุดหามุมสงบเปิดดูจดหมายลับของมนูญ แต่เมื่อเปิดออกดูผมยิ่งตกตะลึงมากขึ้นไปอีกเพราะมันเป็นข้อความที่อ่านไม่ออกเลยซักตัว ข้อความ6 อักษร 6ชุด ของซาตาน 666มันย้อนกลับมาหาผมอีกครั้ง

 xibLok

cdhwfh  grnjvo

Cyovp^  +  jmujFi  +  'giupo

"มาอีกแล้วนะไอข้อความประหลาด  ทีนี้มาเป็นชุดเลยนะเอ็ง" ผมสบถ

                "เดี๋ยวๆเป็นชุดชุดละ6  ภาษาอังกฤษ ถ้างั้นก็........................เข้าใจหล่ะ อย่างนี้นี่เองมิน่า" ผมยิ้มแล้วพูดอยู่คนเดียว

                บัดนี้ม่านหมอกแห่งซาตานคลี่คลายแล้ว ตัวผมคงต้องลงมือจับซาตานซักครั้งในชีวิต พวกคุณหล่ะคิดว่าไง จับมันได้รึยังซาตาน666หน่ะ.......

(จบแล้วครับ)

                                ***ลองแก้ปริศนาดูนะครับ การันต์คิดออกแล้วคุณคงแก้ปริศนานี้ได้เช่นกัน