ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    7 วันขอเปลี่ยนใจนายหมาบ้า (จบแล้ว) [yaoi]

    ลำดับตอนที่ #8 : วันที่ 7 ความใน (ครึ่งแรก)

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 57



                เมื่อวานนี้ผมขอปั้มกุญแจสำรองห้องอาร์ทเอาไว้ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมครับ แต่พอผมบอกว่าจะเข้ามาช่วยทำความสะอาดห้องให้ แขนก็ยังไม่หายดีทำอะไรก็คงจะลำบาก จะคอยช่วยนู้นดูแลนั่นให้ กล่อมอยู่นานกว่าจะยอม แฮะๆ ในที่สุดผมก็ได้กุญแจสำรองมาจนได้ ถึงจะออกแนวแกมบังคับนิดหน่อยก็เถอะ แต่ผมเป็นห่วงจริงๆ นะครับ อยากจะมาอยู่ดูแลตลอด 24 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ วันนี้ผมกะจะแอบเซอร์ไพรส์เค้าซะหน่อย เมื่อวานสารภาพรัก แต่อาร์ทยังไม่ตอบอะไร เราหยุดอยู่ที่แค่จูบ แต่วันนี้ผมจะขอเค้าแต่งงาน!!! อ่ะ มันจะเร็วเกินไปไหมครับ? ผมอยากทำให้เค้าเป็นของผมเร็วๆ แต่ก็กลัวว่าถ้าขืนบอกไปว่าขอแต่งงาน เป้าหมายคงได้เผ่นหนีไปเสียก่อน งั้นวันนี้จะขอแค่เป็นแฟนละกัน คืนนี้รอดูเซอร์ไพรส์สุดพิเศษจากผมได้เลย


                ผมไขประตูห้องอาร์ทเข้าไป ข้างในเงียบไร้วี่แววคนอยู่ สงสัยจะไปทำงาน เห็นเมื่อวานบ่นว่าเพราะผมงานเลยไม่เดิน ผมล่ะสงสัยจริงๆ ว่ามันเป็นเพราะผมตรงไหน ผมเดินไปวางของบนโต๊ะ วันนี้ก่อนเข้ามาผมแวะซุปเปอร์เลือกซื้ออาหารแช่แข็งเข้ามา ไอ้ครั้นจะพาอาร์ทไปทานข้าวข้างนอกทุกวันก็ไม่ไหว เปลืองครับ จะให้ผมลงมือทำก็ไม่เป็นอยู่ดี ไม่ใช่ว่าผมรวยแล้วงกนะครับ แต่เราต้องรู้จักใช้เงินให้เป็นครับ จริงๆแล้วเพราะเดือนนี้งบค่าใช้จ่ายผมบานปลายไปเยอะ แม้เงินเดือนจะหลักแสน หากใช้จ่ายแบบนี้สักวันจะไม่มีเงินเก็บกันพอดีครับ ผมต้องคิดถึงอนาคตของสองเรา ฮึฮึ

                บนโต๊ะอาร์ทเขียนโน๊ตทิ้งไว้ ข้อความมีดังนี้

                [ไม่อยู่ไปประชุมเช้า 
                ไม่ต้องไปรับไปส่ง 
                จะไปไหนก็ไป


                และ ห้ามรอ!!!!!]

                หมายความว่าไงว่าห้ามรอ เหมือนมีเลศนัย ผมวางกระดาษโน๊ตคืนที่เดิม เก็บของใส่ตู้เย็น ทำความสะอาดห้อง เก็บของที่อาร์ทโยนทิ้งไว้เข้าที่ เอาเสื้อผ้าในตะกร้าไปส่งซัก เห็นไหมครับผมเป็นสามีที่ดีขนาดไหน (ไม่ทันไรก็เรียกตัวเองว่าสามีซะแล้ว) ผมมองที่กระดาษโน๊ตบนโต๊ะอีกครั้ง ยังไงวันนี้ก็จะทำเซอร์ไพรส์ให้ได้ ผมเตรียมของมาเรียบร้อยแล้วแต่อยู่บนรถ รีบจัดการให้เสร็จก่อนดีกว่า... จากนั้นค่อยไปหาคุณเจนนี่ อ่ะๆ ไม่ใช่ว่าจะนอกใจนะครับ ผมจะไปคุยเรื่องทัวร์ไปยุโรปน่ะครับ คุณแม่ผมท่านเลือกรูปแบบการท่องเที่ยวได้แล้ว จึงให้ผมมาจัดการ ในช่วงที่พวกท่านยังอยู่ไทย ผมก็ยังโดดงานได้อยู่ แต่ไม่ได้เข้าบริษัทมาหลายวันแล้วไม่รู้เป็นยังไงบ้าง เมื่อเช้าชาลีก็บ่นว่างานยุ่งมาก แต่ไม่เป็นไรมันเอาอยู่ ผมรู้สึกขอบคุณมันมาก ถ้าไม่ได้ชาลีผมคงโดดงานมาตามหาความรักแบบนี้ไม่ได้ คิดอะไรเพลินๆ สิ่งที่กำลังทำอยู่ก็เสร็จพอดี

                ผมขับรถไปหาคุณเจนนี่ที่บริษัท

                "สวัสดีครับคุณเจนนี่" ผมเดินเข้าไปทักคุณเจนนี่ใกล้ๆ

                "สวัสดีค่ะคุณชาร์ล วันนี้มีอะไรให้เจนนี่ช่วยคะ?"

                "ผมมาตกลงเรื่องทัวร์ที่คุยกันไว้ก่อนหน้าครับ สรุปแล้วผมเลือกแบบที่ 3 นะครับ"

                "แหม คุณชาร์ลไม่เห็นต้องลำบากมาเองเลยค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณชาร์ลนั่งรอที่ส่วนรับรองก่อนนะคะ" คุณเจนนี่ผายมือไปทางส่วนรับรองด้านใน ผมยิ้มแล้วเดินไปนั่งรอ สักพักคุณเจนนี่ก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟ

                "เจนนี่รับเรื่องไว้ให้แล้วนะคะคุณชาร์ล พรุ่งนี้ทางผู้รับผิดชอบเรื่องทัวร์ของคุณชาร์ลจะโทรไปคุยรายละเอียดอีกที นึงนะคะ ส่วนค่าใช้จ่ายคุณชาร์ลจะชำระเป็นเงินสดหรือบัตรเครดิตคะ?"

                "บัตรเครดิตครับ"

                "คุณชาร์ลสามารถชำระได้ภายใน 15 วันนี้ค่ะ"

                "ผมชำระเลยครับ" ผมยื่นบัตรเครดิตให้คุณเจนนี่ คุณเจนนี่หายไปสักพักก็กลับมา ผมมาจองแล้วจ่ายเลยครับ ไม่เล่นตัวอยู่แล้ว

                "คุณชาร์ลคะ เย็นนี้แฟนตัวจริงของเจนนี่กลับมาไทย พวกเราเลยนัดดินเนอร์กัน อาร์ทก็มาด้วย คุณชาร์ลจะรังเกียจไหมหากเจนนี่จะขอเชิญคุณชาร์ลด้วยอีกคนค่ะ" คุณเจนนี่พูดเพราะมาก เพราะแบบนี้ผมถึงได้ตกหลุมรัก แต่ตอนนี้ความรู้สึกดีๆ ยังมีอยู่ แต่ไม่ใจเต้นเหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะใจผมตอนนี้ถูกอาร์ทช่วงชิงไปหมดทั้งดวง

                "ได้สิครับ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง" คุณเจนนี่ยิ้มรับ

                "คุณชาร์ลคะ เจนนี่ขอพูดอะไรกับคุณชาร์ลอีกสักอย่างเรื่อง...." สายตาคุณเจนนี่ดูขึงขังขึ้นมาทันที

                "เจนนี่คบกับอาร์ทมาตั้งแต่สมัยเด็ก รู้ทุกเรื่องของอาร์ท เคยมีแฟนกี่คน อกหักกี่ครั้ง โดนทิ้งกี่หน เจนนี่รู้หมด เพราะฉะนั้นเจนนี่อยากจะถามคุณชาร์ลเพื่อความสบายใจของเจนนี่เอง"

                "อาร์ทเค้าชอบแต่ผู้หญิง เคยคบแต่ผู้หญิง ความรักแบบเพศเดียวกัน สำหรับอาร์ทก็เหมือนเด็กอนุบาล ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ความเจ็บปวดที่คนอื่นจะมองเราเป็นแบบไหนมันก็เคยเจอ ความกังวลต่างๆ นาๆ อีกล่ะ การคบกับผู้ชายด้วยกันเป็นเรื่องที่สังคมยังไม่ยอมรับ มันไม่ง่ายที่สานสัมพันธ์ความรักระหว่างกัน หากทั้งสองฝ่ายไม่ร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรค ทั้งจากครอบครัว คนรอบข้าง สังคม เจนนี่ไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง สำหรับคุณชาร์ลมันง่ายที่รัก แต่ถ้าครอบครัวคุณชาร์ลไม่ชอบอาร์ท รังเกียจอาร์ท คนรอบข้างคุณชาร์ลอีก ถึงเวลานั้นเจนนี่กลัวเหลือเกินว่าอาร์ทจะต้องแหลกสลาย เจนนี่ไม่อยากจินตนาการ...." ผมนิ่งฟังเงียบๆ ผมเข้าใจความรู้สึกคุณเจนนี่นะครับ เข้าใจอย่างสุดซึ้ง ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยคิดเรื่องนี้ ผมคิดตั้งแต่ที่ตกหลุมรักคุณเจนนี่แล้ว คุณเจนนี่ถอนหายใจแล้วพูดต่อ

                "วันนี้คุณชาร์ลอาจบอกว่ารักอาร์ท แต่อนาคตล่ะคะ? คุณชาร์ลตัดใจจากเจนนี่ได้ภายในไม่กี่วัน แล้วคุณชาร์ลจะไม่ได้ตัดใจจากอาร์ทได้เร็วแบบนี้บ้างเหรอ? เจนนี่รู้ว่าเจนนี่คิดแง่ลบเกินไป แต่มันคือเรื่องจริง มันหลีกหนีไม่พ้น เจนนี่ไม่อยากให้อาร์ทเจ็บ ถ้าคุณชาร์ลไม่คิดจะจริงจังอะไรกับความสัมพันธ์นี้ หรือไม่มั้นใจว่าจะสามารถรักอาร์ทได้ตลอดไป ดูแลอาร์ทได้ทุกครั้งที่อาร์ทต้องการคุณชาร์ลแล้วล่ะก็คุณชาร์ลก็ควรจะเดินออกไปจากชีวิตอาร์ทเค้าเสียดีกว่า...." ทุกคำพูดที่คุณเจนนี่พูดตราตรึงในหัวใจผม มันถูกบันทึกลงในสมองผมทันที ผมยิ้มน้อยๆ กุมมือคุณเจนนี่ไว้

                "ผมเตรียมใจเรื่องนี้มานานแล้วครับ ตั้งแต่ที่ผมตกหลุมรักคุณเจนนี่ แต่ผมก็เข้าใจว่าคุณเจนนี่กังวลและเป็นห่วงอาร์ทมากขนาดไหน ทั้งชีวิตผม ผมเคยมีรักแรกที่แสนเจ็บปวด ผมปิดกั้นตัวเองไว้ในส่วนลึกของจิตใจ ปิดผนึกความรัก และไม่คิดจะรับความรักจากใคร ผมมีผู้หญิงมากมายที่อยากรักผม แต่ไม่เคยมีใครสามารถเปิดใจผมได้ จนกระทั่งผมเจอคุณเจนนี่ เหมือนประตูหัวใจผมถูกคุณเจนนี่เปิดอีกครั้ง ผมดีใจมาก และเคยคิดว่านี่จะเป็นรักครั้งสุดท้ายสำหรับผม..."

                "แต่ว่า...พอผมได้เจอกับอาร์ท หัวใจที่ผมปิดผนึกไว้ข้างในลึกลงไปยากจะหยั่ง อยู่ในกล่องแพนโดร่าที่เก็บซ่อนเอาไว้ กุญแจที่ไขกล่องแพนโดร่าที่ผมโยนทิ้งไปเมื่อนานมาแล้ว มันไม่ได้อยู่ที่คุณเจนนี่อย่างที่ผมคิด คุณเจนนี่แค่เป็นคนเดินเข้ามาเปิดประตูที่กั้นความรักของผม คุณเจนนี่แค่เป็นสะพานคอยเชื่อมโยงเจ้าของหัวใจตัวจริง ผู้ที่มีกุญแจที่สามารถไขหัวใจที่เย็นชาดวงนี้ กุญแจที่ผมควานหาไปทั่วก็ไม่เจอ มันกลับไปอยู่ในมือของอาร์ท.... และเขาก็ใช้มันไขเปิดกล่องแพนโดร่าของผม โดยไม่ได้ตั้งใจ ความชั่วร้ายในใจลึกๆ ที่แสวงหาคนคนเดียวที่จะสามารถหยุดมันลง คนคนเดียวที่ผมจะหยุดอยู่กับเขา ก้าวไปพร้อมกับเขา ทุกข์ด้วยกัน สุขด้วยกัน ตอนนี้ผมหาพบแล้ว" ตอนนี้คุณเจนนี้น้ำตาไหล ผมยิ้ม ผมรู้สึกอบอุ่นใจหัวใจจริงๆ

                "ผมจะไม่ยอมให้อุปสรรคใดๆ มาพรากเราจากกัน ไม่ว่าจะครอบครัว คนรอบข้าง หรือสังคม พวกเขาจะพรากคนที่ผมรักไปจากผมไม่ได้ คุณเจนนี่ก็รู้ว่าผมช่างตื้อขนาดไหน" คุณเจนนี่หลุดหัวเราะออกมานิดนึง




                "และผมก็รู้ว่ากุญแจอีกดอกในมือผมนี้จะต้องไขเปิดหัวใจของเค้าได้เช่นกัน...."


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×