คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผมโดนฉุด!!
ไม่คิดเลยว่าผมจะถูกไอ้ยักษ์ลอบกัด แถมเหตุเกิดหน้าโรงเรียนหลังเลิกเรียนอีก
โอ้วววว ไทยมุงเต็มเลย อายครับอาย ทั้งโกรธทั้งอาย
"มรึง!! ปล่อยกูนะ!" ผมตะโกน ทั้งดิ้นแต่ก็ไม่หลุด
ไอ้ยักษ์มันเหยียบหลังกดผมไว้หน้าอกติดพื้น เจ็บกายไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจนี่สุดๆ
ใครไม่เคยเจอไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหน รู้สึกเสียหน้าขนาดไหน
ข้างๆไอ้ยักษ์เป็นไอ้เบสเพื่อนมันที่ยืนเสมองไปทางอื่น ไม่คิดจะห้ามเพื่อนมึงเลยรึไง!?
"หึหึ อย่าคิดว่ากูจะยอมปล่อยมึงไปง่ายๆ" ไอ้ยักษ์พูดแล้วกระชากผมลุกขึ้น
แรงมันเยอะจริงๆ ผมว่าตัวผมใหญ่แล้วนะแต่แทบจะปลิวจนชนเข้ากับแผงอกมันดัง ปั้ก!
"วันนี้กูจะทบต้นทบดอกมรึงเลย ตามมา!" ไม่อ้าววว ไม่อยากไป
“ปล่อยกูนะไอ้ยักษ์เอี้ย!!!”
มันกระชากข้อมือผมลากไปด้านข้างโรงเรียน ผมพยายามขืน ทั้งดิ้นทั้งถีบมัน
แต่ก็ต้องยอมเดินตามมันไปโดยดี ก็เพราะไอ้เบสมันขู่ผมน่ะสิครับ!
"มรึงจะตามไปดีๆ รึให้กูต่อยมรึงสลบก่อนดีล่ะ?" ไอ้เบสพูดเสียงเย็น น่ากลั๊ว น่ากลัว
"...พวกมรึงจะทำไรกู?"
"หึ เดี๋ยวก็รู้" ไอ้ยักษ์ตอบ
"ตามไปดีๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว" โอเค กูยอมมรึงเลยไอ้เบส แววตาฆ่าคนได้เป็นยังงี้นี้เอง
ไอ้ยักษ์เดินลากผมมาจนถึงรถยนต์สีดำที่จอดอยู่ข้างรั้วโรงเรียน ก่อนจะเปิดประตูหลังดันผมเข้าไปนั่ง
อยากบอกว่าผมอยากจะเปิดประตูอีกฝั่งหนี้มันมาก ถ้าไม่ติดที่ไอ้เบสนะ
เอ้ย ไม่ได้กลัวนะครับ ไม่กลัวจริงๆ (หราาาา?)
รถแล่นออกมาโดยมีไอ้ยักษ์มันเป็นคนขับ ส่วนไอ้เบสนั่งคุมผมอยู่ข้างๆ
สักพักรถก็มาจอดที่หน้าบ้านทาวเฮ้าส์แห่งหนึ่ง
ไอ้ยักษ์เป็นคนเปิดประตูนำเข้าไปข้างใน มีผมเดินตาม ส่วนไอ้เบสเดินปิดท้าย
พวกมันกะไม่ให้ผมหนีได้เลยใช่ไหมเนี่ยยยยยยย
"นี่บ้านใครวะ?" ผมถาม มองไปรอบๆ
"บ้านนี้พวกกูเช่าไว้อยู่กันเอง 3 คน มีกู ไอ้เบส แล้วก็ไอ้ขวัญ" ไอ้ยักษ์หันมาตอบ
"มรึงจะคุยกันอีกนานไหม จะทำอะไรก็รีบทำ เดี๋ยวไอ้ขวัญกลับมามรึงจะอด" ไอ้เบสพูดขึ้น
ผมเสียวคำพูดมันเหลือเกิน พวกมรึงคิดจะทำอะไรกรู๊!!!
ไอ้คนชื่อขวัญมามันจะอดอะไรวะ แมร่ง! กูอยากกลับบ้านนนน!!!
แต่ตอนนี้ต้องหาทางเอาตัวรอดก่อนครับ ใจเย็นๆ กรูบอกให้จายเย็นๆๆๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!!! เอาวะ! ใจดีสู้เสือ!! ผมหันไปหาไอ้ยักษ์
"เฮ้ย! มรึงใจเย็นๆนะ แค่เรื่องมาม่าถ้วยเดียวอย่าเอามาเป็นประเด็นเลยนะ"
ผมพยายามเกลี้ยกล่อม เผื่อมันจะยอมปล่อยผมกลับบ้าน
ป๋อจ้า แม่จ้า หนูอยากกลับบ้านแย้วววว กูกลัวนะเว้ยอย่ามองตากูยังง๊านนนน!!!
"อย่าฝันเลย มรึงต้องชดใช้ให้กูเท่ากับเงินที่มรึงขโมยกูไป กับที่มรึงชกกูเหยียบศักดิ์ศรีกู"
เอ้ย กูไม่ได้ขโมย แล้วกูไปเหยีบบศักดิ์ศรีมรึงตอนไหน อยากจะตะโกนถามออกไป
"ตกลงมรึงจะเอายังไงถึงจะพอใจ?" ผมใจแข็งถามมันตรงๆ
ความจริงในใจเหรอครับ? ขาสั่น ใจสั่น กลัวว่ามันจะทำอะไรขึ้นมา
หากผมเป็นอะไรแล้วพ่อแม่ผมใครจะดูแล กาซิกๆ
"ไอ้หนึ่งอย่าเล่นลิ้น เร็วๆ ดิ๊" ไอ้เบสนี่ก็เร่งจริ๊งงง อยากให้มันทำกูมากเหรอวะ
"เออ กูรู้แล้ว ลากมันเข้าไปในห้องกูก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป กูเตรียมของแปบ หึหึ"
..........โอ้ววว โนววววว!!! ม่ายน๊าาาาาาาาาาา
"ไอ้เบสมรึงอย่าทำไรกูเลย กูขอละ" ผมร้องขอยกมือไหว้มันประหลกๆ
แต่มันก็ไม่ฟังเมินหน้าไปทางอื่น แล้วลากผมขึ้นไปบนชั้นสอง
ก่อนจะเปิดประตูห้องที่อยู่ถัดจากบันได แล้วผลักผมเข้าไปในนั้น
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย อย่างน้องก็ขอให้หน้าหล่อๆ ของผมไม่เป็นแผลเถอะ
เผื่อญาติพี่น้องเห็นศพจะได้รู้ว่านี่เป็นผมไม่ใช่คนอื่นนนนนนน....................
ไอ้เบสผลักผมลงเตียง ตอนนี้ผมต้องหาทางช่วยเหลือตัวเองแล้ว
จะยอมให้พวกมันทำผมข้างเดียวได้ยังไง ยังไงก็ต้องหนีไปให้ได้ก่อน
“ไอ้เบส มรึงอย่าทำไรกูเลยนะ กูขอโทษ ไหว้ละ มรึงปล่อยกูไปเถอะ”
“ก่อนทำทำไมไม่คิดวะ คนที่มรึงควรขอโทษไม่ใช่กู แต่เป็นไอ้หนึ่งมันนู้น!” มันว่าตาเขียวใส่ผม
“กูขอโทษมันก็ได้ แต่อย่าทำไรอย่างนี้ กูกลัว ปล่อยกูไปเหอะ” ผมขอร้องมันต่อ
เหมือนมันจะอ่อนลง พอมันเผลอผมรีบวิ่งไปที่ประตูห้องทันที
มันพยายามคว้าตัวผมไว้แต่ผมเร็วกว่า แต่พอผมเปิดประตูออกไปก็เจอชนอะไรบางอย่าง
จนล้มลง เป็นจังหวะให้ไอ้เบสเข้ามาคว้าตัวผมไว้ได้ทัน
“เอี้ยเอ้ย! มรึงนี่...” ผมโดนไอ้เบสคว้าตัวได้แต่อยู่ๆ มันก็นิ่งไปเฉยๆ
ผมหันไปมองไอ้เบสที่ตอนนี้จ้องไปข้างหน้าตัวแข็งไม่ขยับ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง
ผมเลยเงยหน้ามอง อะไรบ้างอย่างที่ผมชนเข้า มีขา มีแขน นี่มันคนนี่หว่า
พอเห็นหน้าเป็นไอหล่อคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จักในชุดเด็กช่างกล
มันกำลังมองไอ้เบสตาเขม็ง ไอเย็นที่แผ่ออกมาช่างน่ากลัวจนผมขนลุก
ผมเห็นว่าข้างหลังมันมีไอ้ยักษ์ยืนก้มหน้าอยู่
“พวกมรึงคิดจะทำอะไรกันในบ้านกู?” ไอ้นั่นมันเอ่ยถามเสียงเย็นจนน่ากลัว
มีแต่ความเงียบที่ตอบกลับไม่มีใครกล้าขยับหรือพูดอะไรเลย
ผมอยากจะหนีมากแต่ก็ทำไม่ได้ติดที่ไอ้เบสมันกดไหล่ผมไว้อยู่ไม่ยอมปล่อย
ไอ้นั่นเหลือบมองมือไอ้เบสก่อนจะจับมือไอ้เบสออก แล้วยื่นมือมาตรงหน้าผม
“เป็นอะไรไหมกัส ยืนไหวเปล่า?” พอเห็นผมไม่ตอบมันก็จับผมพยุงขึ้นเอง
แต่เดี๋ยวนะ... นี่มันรู้จักผมด้วยเหรอ!!??
แต่ผมไม่รู้จักมันนะ!!!
แล้วมันเป็นใครกัน!?
ความคิดเห็น