คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 1 ท้องคือเจ้านายของผม
วันนี้เจนนี่เรียกผมให้ไปหาช่วงบ่าย เพราะไอ้ฝรั่งหัวแดงชาร์ลมันมาอีกแล้วครับท่าน ดีที่วันนี้ช่วงเช้าเคลียงานส่งไปให้พี่วิลัยได้เกินครึ่งแล้ว ส่วนงานที่เหลือจะช้าอีกสักสัปดาห์ก็ไม่เป็นไร วันนี้ผมแวะซื้อชานมไข่มุกเจ้าเดิมหน้าปากซอยไปที่ทำงานเจนนี่ ไหนๆ ก็แสดงเป็นแฟนมันแล้ว ต้องเอาให้เนียนๆ หน่อย เจ้านี้เจ้าโปรดมันครับ ผมขึ้นลิฟต์ไปชั้น 26 พอออกจากลิฟต์เจนนี่ก็โทรเข้ามา
"ฮัลโหล"
[คุณอาร์ทค่ะ คุณจะให้ฉันรอคุณอีกนานไหม ถึงไหนแล้ววะคะคุณ?] เรียกคุณเลยวุ้ย สงสัยงานเข้า
"มันมากวนมึงแล้วอ่ะดิ กูถึงหน้าออฟฟิตมึงแล้ว แค่นี้นะ" ผมกดวางสายรีบเดินเข้าไปในออฟฟิตบริษัททัวร์ทันที
ข้างโต๊ะทำงานเจนนี่ ชาร์ลฝรั่งผมแดงเจ้าเก่ายืนคุมไม่ขยับไปไหน อะไรมันจะขนาดนั้น ตื้อเท่านั้นจะครองโลกรึไง? ผมรีบเดินไปเบียดไอ้ฝรั่งชาร์ลให้ถอยไป แต่มันไม่ขยับเลยครับ ตัวหนักเป็นบ้า ผมเลยต้องยอมถอยเดินอ้อมมาอีกฝั่งด้านหนึ่ง วางชานมไข่มุกบนโต๊ะ
"เจ้าเก่าที่เธอชอบไง"
"แหม รู้ใจกันจริงๆ นะคะที่รัก" อ๊ากกก ขนลุกชันทันที ไม่คิดว่าจะเจอเจนนี่โจมตีด้วยคำว่า 'ที่รัก' พลังทำลายล้างช่างรุนแรง แหวะ
"ฮะฮะ ผมจะไปลืมได้ไงครับ" พูดพลางเอานิ้วจิ้มหน้าผากเจนนี่ แต่เผลอจิ้มแรงไปหน่อย เจนนี่ถึงกับหันมาค้อนใส่ผม
"วันนี้คุณก็มาอีกแล้วเหรอครับ? เกะกะครับ กลับๆ ไปได้แล้ว แฟนตัวจริงเค้ามาแล้ว อย่าหน้าด้านทนอยู่เลยครับ" ผมหันไปแขวะไอ้ฝรั่งชาร์ล เมื่อวานเจนนี่โทรมาคุย บอกว่าไอ้ฝรั่งชาร์ลมันเป็นลูกครึ่งอังกฤษ-ไทย บ้านรวยมากกกกกกกกก ยังไงๆ ก็อยากให้เค้าเลิกยุ่งแบบดีๆ ไม่งั้นมีผลกระทบกับบริษัทแหง จะให้ผมทำให้มันเลิกยุ่งแบบดีๆ ยังไงดีวะครับ โอ้ย หงุดหงิด
"คุณเจนนี่ครับ เย็นนี้ผมขอนัดทานมื้อเย็นด้วยนะครับ" มันไม่สนผมเลย หันไปคุยกับเจนนี่เหมือนผมเป็นอากาศธาตุ
"วันนี้ไม่ได้หรอกค่ะ" เจนนี่ปฏิเสธเสียงแข็ง
"งั้นวันพรุ่งนี้ล่ะครับ" ไอ้ฝรั่งชาร์ลไม่ยอมลดละเลยจะนัดให้ได้
"พรุ่งนี้....ถ้าอาร์ทไปเจนนี่ก็ไปค่ะ" เฮ้ย โบ้ยมาทางกูเฉยเลย ไอ้ฝรั่งชาร์ลหันมามองหน้าผมขวับ
"เอาตัวเกะกะไปด้วยทำไมครับ?" ดูมันพูด
"อย่างที่บอกค่ะ เจนนี่ไม่ไปไหนกับคุณชาร์ลหรอกนะคะ หากแฟนเจนนี่ไม่ไปด้วย มันไม่ดีต่อแฟนเจนนี่ค่ะ"
"เฮ้อ~ ก็ได้ครับ คุณจะไปด้วยก็ได้" มันหันมาพูดจาแข็งๆ ใส่ผม ผมทำเป็นไม่สนบ้าง แต่ก็แอบอยากรู้ว่าจะเลี้ยงอะไร ผมแอบลูบท้องเบาๆ ไม่ได้กินอะไรดีๆ มาหลายมื้อแล้ว ท้องจ้าอยากกินของอร่อยๆ บ้าง
"จะดีเหรอครับ? ผมกินเยอะซะด้วย ว่าแต่ที่ไหนล่ะครับ?" ผมรู้สึกได้ถึงรังสีอาฆาตมาจากทางเจนนี่ทันที เอาน่าๆ ก็คนมันอยากอ่ะเจนนี่
"อาหารฝรั่งเศสที่ร้านลา กรองด์ แปร์ล" ผมตาวาว ร้านอาหารฝรั่งเศสสุหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา!!! ผมไม่เคยมีโอกาสได้เหยียบย่ำสถานที่หรูหราอย่างนั้นมาก่อน เคยได้ยินแต่ชื่อ เจนนี่มันไปกินบ่อยครับ ก็คนมันฮอต มีแต่คนอยากเลี้ยงดินเนอร์มัดใจมัน ผมหันไปหาเจนนี่เป็นเชิงอ้อนวอน 'ไปเถอะนะ ไปเถอะนะ' เหมือนสื่อถึงกันได้
"ก็ได้ค่ะ กี่โมงล่ะคะ?"
"1 ทุ่ม ผมจะไปรับนะครับ ที่คอนโดคุณเจนนี่" เจนนี่ส่ายหน้าทันที
"ไม่ค่ะ ไปรับเจนนี่ที่คอนโดอาร์ทนะคะ เจนนี่จะไปพร้อมแฟนเจนนี่ค่ะ"
"ก็ได้ครับ" ชาร์ลหันมาทางผม พยักหน้าบอกให้ออกไปข้างนอกหน่อย ขอเอาคำไอ้ฝรั่งออกนะครับ แหม ก็จะได้กินหรูทั้งที มีคนเลี้ยงจะไปเรียกเค้าเสียๆ หายๆ ก็กะไรอยู่ ผมเดินตามออกไปโดยดี
"คุณนี่ไม่มีศักดิ์ศรีเลยรึไง?" อยู่ๆ มันก็ว่าผมขึ้นมา โอ้ย โกรธๆๆๆ แต่ต้องสงบไว้ ช่วยไม่ได้ท้องผมมีอำนาจเหนือกว่าศักดิ์ศรี
"เฮอะ เรียกออกมาเพื่อจะพูดเรื่องนี้รึไง?" ผมขี้เกียจต่อปาต่อคำครับ ไม่ใช่ยอมมันนะ
"เปล่า… ขอที่อยู่คุณด้วย พรุ่งนี้ผมต้องไปรับ"
"อ้อ คอนโด xxx แถว xxx……" ผมรีบบอกที่อยู่ทันที
"เฮ้อ~ คอนโดราคาถูก ผมถามจริงๆ คุณมีดีอะไร ทำไมคุณเจนนี่ถึงยอมเป็นแฟนกับคุณได้?"
"หนอย... คอนโดถูกๆ แล้วไงวะ" ผมขยำคอเสื้อไอ้ฝรั่งชาร์ลด้วยความโมโห (กลับมาเรียกไอ้อีกละ)
เฮ้อ~ เสียงไอ้ฝรั่งชาร์ลถอนหายใจ จู่ๆ ผมก็ตัวปลิวหน้ากระแทกติดผนัง เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? มันรวดเร็วมาก เหมือนไอ้ฝรั่งชาร์ลมันสลับมือผม แล้วล็อคคอผมหันไปกระแทกกับกำแพงรึไงเนี่ย ไม่ทันจะได้ตั้งตัวหน้าก็จูบกับกำแพงเต็มรัก
"โอ้ยๆๆๆ ปล่อยกูนะโว้ย เจ็บ!" ผมพยายามดิ้น แต่สู้แรงมันไม่ไหว ไมแรงเยอะงี่ว้าาาา
"ช่วยทำตัวดีๆ ด้วย ผมยังไม่อยากหักแขนใครตอนนี้" อ๊ากกก มันขู่ครับ!!
"เข้าใจแล้วๆ โอ้ยๆๆ ปล่อยซะทีสิ!" ไอ้ฝรั่งบ้า ไอ้โหด ไอ้หมาบ้าชาร์ล ผมอยากตะโกนด่ามันจริงๆ แต่ก็ไม่กล้า เดี๋ยวมันจะเล่นแรงกว่านี้ ผมไม่สู้คนนะคร้าบบบ ผมแค่ปากดีไปอย่างนั้นเองคร้าบบบบบ
ชาร์ลค่อยๆ คลายมือออก ทำให้ผมหายใจได้คล่องคอขึ้นหน่อย สงสัยกลับไปต้องกินยาแก้ปวดกันไว้ดีกว่า
"ทำไมคุณผอมแห้งแรงน้อยแค่นี้ จะปกป้องคุณเจนนี่ได้ไงไหว" ไม่ว่าเปล่ามันเล่นลูบไปตามร่างกายผม ผมรีบสะบัดมือมันออก
"หน้าแดงทำไม?"
"หา?" ผมจับไปที่หน้าตัวเอง
"ก็เพราะมึงเล่นจับไปมั่วน่ะสิ!!!"
"ช่วยอย่าพูดมึงกูด้วยครับ ไม่งั้นผมคงต้องหักแขนคุณสักข้าง"
"แว้กๆๆๆ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต" ผมรีบหดมือทันที มันมองผมตาเขียว
"ก็ได้ๆ" ผมรีบตัดบท กำลังจะชิ่งหนีก็โดนมันคว้ามือไว้
"อะไรอีก?"
"แต่งตัวให้ดี ห้ามเซอแบบวันนี้ หนวดเคราก็โกนซะด้วย สูทน่ะมีไหม?" โว้ย น่ารำคาญ
"เออ รู้แล้ว แค่นี้ใช่ไหม" ผมสะบัดมือรีบเดินกลับไปหาเจนนี่ทันที
ทางฝั่งชาร์ลหนุ่มรูปหล่อ
'ทำไมคนๆ นี้ถึงได้ผอมแห้งแรงน้อยอย่างนี้' ผมมองดูที่มือของผม เมื่อกี้ถ้าออกแรงอีกนิด เหมือนจะหักแขนคนได้จริงๆ แขนเล็กเหมือนผู้หญิง เอวก็บาง จับตัวโยนได้สบายๆ ผู้ชายอะไรรูปร่างเหมือนผู้หญิง แต่หน้าตานี่ไม่ไหวจะเคลีย หนวดเครารกรุงรัง ผมสะบัดมือไปมา พยายามลบภาพผู้ชายคนนั้นออกจากหัว
เล่าเรื่องผมสักนิดนะครับ ว่าทำไมผมถึงได้ตกหลุมรักคุณเจนนี่อย่างหัวปักหัวปำขนาดนี้
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนก่อน ผมมองหาทัวร์ดีๆ สักทัวร์ เพื่อจะพาครอบครัวไปเที่ยวพักผ่อน เอาแบบไพรเวททัวร์ เทคแคร์ดี ไกด์ต้องน่ารัก ก็มีเพื่อนผมคนหนึ่งชื่อว่าจิงโจ้ จิงโจ้เป็นเพื่อนรักผมมาตั้งแต่อนุบาล บ้านเราอยู่ติดกัน จิงโจ้เคยพาภรรยาสาวไปกับทัวร์นี้ ไกด์ทัวร์น่ารักมาก พูดเพราะ เทคแคร์เก่ง ชื่อว่าคุณเจนนี่ แต่ไม่ได้บอกว่าคุณเจนนี่จริงๆ เป็นผู้ชาย ผมก็ตกลงรีบติดต่อทัวร์กับคุณเจนนี่ทันที เราพูดคุยผ่านโทรศัพท์อย่างเดียว ไม่รู้เพราะเพื่อนผมกรอกหูว่าคุณเจนนี่ดีอย่างนู้น ดีอย่างนี้ รึเปล่า เลยกลายเป็นว่าผมตั้งตารอเจอคุณเจนนี่มากกว่าเที่ยวซะแล้ว
พอถึงวันเดินทาง ผมต้องแปลกใจแถมเหมือนโดนศรปักอกดังฉึก! ผมไม่เคยตกหลุมรักใครอีกเลยจากรักแรกที่ไม่สมหวัง คุณเจนนี่เป็นคนที่ 2 ระหว่างการเดินทางท่อนเที่ยวครั้งนั้น เธอทำผมตกหลุมรักเธอจนแทนโงหัวไม่ขึ้น คุณพ่อกับคุณแม่ของผมชมเธอตลอดการเดินทาง คืนสุดท้ายผมตัดสินใจจะจีบคุณเจนนี่ บอกรักมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย อดทนมาตั้ง 6 วันแล้ว
"คุณเจนนี่ครับ"
"คะ?" คุณเจนนี่หันมามองผมยิ้มๆ โอ้ย รอยยิ้มนางฟ้า
"คือ… ผมชอบคุณเจนนี่ครับ!" คุณเจนนี่นิ่งไม่ตอบ รุกต่อเลยละกัน
"คุณเจนนี่ครับ เป็นแฟนกับผมนะครับ" ผมโค้งขอด้วยความสุภาพ ดูท่าทางคุณเจนนี่จะตกใจมาก
"คือว่า... เจนนี่เป็น...เอ่อ...."
"เป็นอะไรครับ?" ดูคุณเจนนี่ลุกลี้ลุกลนแปลกๆ แถมหน้าแดงนิดๆ น่ารักจริงๆ เชียว คุณเจนนี่บิดไปบิดมาด้วยความอายก่อนจะกั้นใจพูดออกมา
"คือเจนนี่เป็น..ผู้ชายค่ะ"
"ครับ?"
"เจนนี่เป็นผู้ชายค่ะ"
"ฮะฮะฮ่า คุณเจนนี่อย่าโกหกผมแบบนี้สิครับ" จู่ๆ คุณเจนนี่ก็จับมือผมลากเข้าห้องไป เฮ้ย! ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ ทำอย่างนี้ไม่ดีนะครับ
"เจนนี่เป็นผู้ชายจริงๆ ค่ะ" จากนั้นคุณเจนนี่ก็ถกกระโปรงขึ้น ผมรีบเอามือปิดตา แต่เหลือช่องว่างระหว่างนิ้วแอบดู ผมเลื่อนตาลงมองไปที่หว่างขาคุณเจนนี่..... อ๊อก!!! มะ..มะ..มะ…มี่ไอ้นั่นด้วย!!! คุณเจนนี่เห็นว่าผมช็อคก็รีบปิดกระโปรงลง โค้งขอโทษผมเป็นการใหญ่
"เจนนี่ขอโทษที่ทำให้คุณชาร์ลต้องเข้าใจผิด เจนนี่ไม่ใช่ผู้หญิง และเจนนี่ก็มีแฟนอยู่แล้ว เจนนี่ไม่อยากปิดบังคุณชาร์ล คุณชาร์ลใจดีกับเจนนี่มาก ถ้าเจนนี่โกหกคุณชาร์ลมันก็ไม่ดี เจนนี่รู้สึกผิดค่ะ" คุณเจนนี่พูดเร็วจนผมตามไม่ทัน
"……"
"……."
"……."
"….เอ่อ…. คุณชาร์ลคะ"
ผมคว้าไหล่คุณเจนนี่ คุณเจนนี่ตกใจสะดุ้ง เอาวะ! ผมไม่ได้ตกหลุมรักใครง่ายๆ แค่เรื่องเพศไม่ใช่อุปสรรค
"ถึงคุณเจนนี่จะเป็นผู้ชาย แต่ผมก็รักคุณแล้ว! เรื่องแค่นี้ผมไม่ถือครับ!!" ฮึ เป็นไงล่ะ ความรักของผม
"…..ถึงอย่างนั้น เจนนี่ก็คบกับคุณชาร์ลไม่ได้อยู่ดีค่ะ"
"เอ๊ะ! ทำไมล่ะครับ!?"
"เจนนี่มีแฟนแล้วค่ะ เจนนี่ไม่เคยคิดทรยศเขาเลย คุณชาร์ลตัดใจเถอะนะคะ" เจนนี่โค้งแล้วผลักผมที่ยืนค้างออกไปนอกห้อง ก่อนจะปิดประตูแล้วคล้องกุญแจโซ่ ไม่น๊าาาาาา คุณเจนนี่~~~~~~~~~~~~~~
ก็อย่างที่เล่าไปล่ะครับ ผมไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาแน่ๆ ยังไงก็อยากจะเห็นหน้าแฟนคุณเจนนี่สักครั้ง ถ้าไม่ดีผมจะแย้งคุณเจนนี่จากเจ้าหมาป่าจอมกระหายนั้นเสีย!! รอก่อนนะครับคุณเจนนี่ ผมคนนี้จะช่วยคุณเจนนี่เอง ผมจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวของคุณเจนนี่ จะปกป้องคุณเจนนี่ไม่ว่าจะต้องพบเจอกับอุปสรรคอะไรข้างกั้นก็ตาม!!!!!!!
จากนั้นก็ย้อนกลับมาปัจจุบันที่เห็นอยู่นี่ล่ะครับ ตอนนี้ผมเห็นแล้วว่าแฟนคุณเจนนี่คนนี้มันไม่ได้เรื่องได้ราวเลย แถมดูยังไงๆ ก็ไม่เหมือนแฟนกัน มันแข็งๆ แปลกๆ เหมือนเล่นละครตบตาผมกันอยู่ เซ้นผมบอกอย่างนั้น และเซ้นผมไม่เคยพลาด.....
ความคิดเห็น