คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไอ้ฝรั่งหัวแดง!!!
ชะละล่า~~ ชะลา ชะล่า... เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นเรื่อยๆ อยู่บนโต๊ะทำงานของผม
'ใครโทรมาตอนนี้วะ คนกำลังยุ่ง' ผมเกาหัวแกกๆ ผมสีดำกระเซิง หนวดเคราก็ยังไม่โกน สภาพผมเซอสุดๆ พอหยิบมือถือขึ้นมากดรับเท่านั้นแหละ เสียงตามสายก็ดังแปดปรอทแทบทะลุแก้วหู
[อาร์ท!!!!! ช่วยฉันด้วย!!!] เสียงผู้หญิงคนเดิม แต่จริงๆ มันไม่ใช่ผู้หญิงแค่เสียงเหมือนผู้หญิงน่ะครับ มันดัดจริต
"อะไรของมึงไอ้เบนซ์?"
[อย่าเรียกชื่อนั้น!! ฉันบอกแกแล้วให้เรียกว่าอะไร?]
"เออๆ เจนนี่ มึงเป็นเหี้ยไร?"
[พูดไม่เพราะอีกแล้ว ฉันบอกแกกี่ครั้งไม่เคยฟังอ่ะ ช่างเถอะ! แกมาช่วยฉันด้วยนะ ฉันถูกหนุ่มหล่อตามตื้อขอเป็นแฟน!]
พรวด! ผมเผลอหลุดหัวเราะก๊ากออกมา
"นึกว่าอะไร มึงไม่ดีใจเหรอ มีหนุ่มหล่อมาขอความรักน่ะ"
[ดีใจกะผีดิ แกก็รู้ว่าฉันมีพี่โก้แล้ว ไม่ได้อยากมีชู้นะโว้ย!]
'ดูมัน บอกว่าผมพูดไม่เพราะ มันพูดเพราะตายล่ะ'
"แล้วไง จะให้กูช่วยไร?" ผมถาม มือนึงเกี่ยวมือถือไว้แนบหู อีกมือสเก็ตภาพต่อ อ่อ ตอนนี้ผมกำลังทำงานด้านออกแบบอยู่ครับ เบนซ์ เอ้ย เจนนี่ก็โทรมาได้จังหวะพอดี
[แกช่วยปลอมเป็นแฟนฉันหน่อยสิ!] พรืด! ด้วยความตกใจ ผมเผลอขีดเส้นพลาดจนทำภาพตัวเองเลอะ ชิบหายละ
"เดี๋ยวๆ กูเป็นผู้ชายนะมึง!"
[เออ ก็เพราะแกเป็นผู้ชาย ฉันถึงขอความช่วยเหลือจากแกไง]
เผื่อหลายๆ คนจะงง คือเพื่อนผมคนนี้มันเป็นผู้ชายครับ ถึงเสียงมันจะหวานปานผู้หญิง แต่จริงๆ มันเป็นผู้ชายนะครับ!! มีไอ้จู๋เหมือนกัน แค่มันชอบแต่งหญิง เอวบาง ร่างน้อย หุ่นผู้หญิงสุดๆ หน้าก็หวานเหมือนผู้หญิงสุดๆ ใครๆ ก็หลงติดกับคิดว่ามันเป็นผู้หญิง แต่มันเป็นได้แค่ของเทียมนะครับ!
"พี่โก้มึงล่ะ กูยังไม่อยากตายศพไม่สวยนะเว้ย" พี่โก้นักบินสุดหล่อแฟนมันครับ นิสัยดีแต่หึงโหดครับ ผมเคยเกือบโดนพี่แกเชือดเพราะคิดว่าผมกิ้กกะเจนนี่ T^T ไม่เคยคิดเลยครับ ไม่อยากคิดด้วยครับ แค่นึกก็กลัวแล้วครับ
[พี่โก้ไม่อยู่ ไปบิน อีก 7 วันถึงจะกลับ ฉันบอกมันว่ามีแฟนแล้วแต่มันไม่เชื่อ บอกให้ยืนยัน แกก็รู้ถ้าพี่โก้รู้เรื่องมันจะบานปลายขนาดไหน แกมาช่วยฉันหน่อยนะ เนี่ยไม่เป็นอันทำงานแล้ว มันเล่นบุกมาถึงที่ทำงาน แกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ]
"เฮ้ยๆ แล้วคิดว่าทางนี้ไม่มีงานต้องทำรึไง สั่งเอาจังวะ"
[อย่ามาซึน ฉันถามพี่วิลัยแล้ว แกบอกว่าแกเอางานไปทำที่บ้าน งานไม่ด่วน มาให้ไวเลยนะแก ถ้ามึงไม่มามึงตาย] ตอนท้ายมันเล่นขู่เสียงผู้ชายห้าวๆ นี่มึงจะโหดไปไหนเนี่ย ผมรีบรับปากก่อนจะวางสาย เดินไปเช็คหน้าตาที่หน้ากระจก
'โอเค โหดใช้ได้' หนวดเคราที่ขี้เกียจโกนช่วยขับให้หน้าผมโหดได้ใจจริงๆ พอจะขู่อีกฝ่ายได้ล่ะเหวย
ผมรีบซิ่งมอเตอร์ไซค์คู่ใจ Aprilia สีดำแดง รุ่นปี 2010 ออกไปอย่างไว ไม่ถึง 15 นาทีก็มาถึงที่ทำงานเจนนี่ เจนนี่ทำงานเป็นไกด์นำเที่ยวต่างประเทศ มันเคยบอกว่าชอบงานที่นี่ เพราะเค้าให้ใส่ชุดผู้หญิงได้ แถมฝีปากมันก็เก่งไม่ว่าลูกค้าชายหรือหญิงก็ล้วนชอบมันทั้งนั้น มีคนขอมันเป็นแฟนตรึมครับ แต่ไม่เคยมีใครครองใจมันได้สักคน ก็เว้นแต่พี่โก้นั่นแหละครับที่มันยอมสยบด้วย นักบินหนุ่มสุดหล่อวัน 28 ปี ไม่รู้ผ่านด่านแอร์สาวสุดสวยกับสจ๊วตหน้ามนไปได้ไง ถึงได้มาคบกับไอ้กระเทยเจนนี่ได้ (ขอโทษครับมันชินปาก)
ผมเดินไปเคาะประตูกระจกหน้าออฟฟิตเจนนี่ชั้น 26 ข้างๆ เจนนี่มีหนุ่มหล่อผมสีแดง ตัวสูงน่าจะสูงกว่าผม ผมสูง 180 แล้วนา นี่สูงชะมัด แถมตาสีฟ้าด้วย ว้าว แต่งตัวก็ดูดี แบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้าจริงๆ ผมผิวปากเมื่อไล่สายตาไปถึงนาฬิกาโรเล็กซ์สีทองทั้งเรือน ท่าทางจะรวยน่าดู อ่ะ! เขาหันมามองทางผมตาเขียวปัดเลย เจนนี่รีบวิ่งมาทางผมทันที
"ไงมึง คนนี้เหรอ? ดูหล่อกว่าพี่โก้ตั้งเยอะเลยว่ะ" ผมแซว
"ไอ้บ้า! พี่โก้หล่อกว่าย่ะ ว่าแต่แกช่วยแสดงให้มันเนียนๆ หน่อยนะ"
"ได้ๆ จัดเต็มตลอดกู" ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงยกแขนขึ้นกอดไหล่เจนนี่ พร้อมทั้งกระดิกนิ้วเป็นเชิงเรียกให้ออกมาคุยกันข้างนอก ผมเห็นหัวหน้าเจนนี่ พี่วุทธ ยืนมองมาจากทางออฟฟิต ยกมือชี้บอกให้ไปเคลียข้างนอกตรงบันไดหนีไฟเหมือนเดิม ครับๆ รู้แล้วครับพี่ เจนนี่มันเจอแบบนี้เยอะครับ เหมือนเดิมครับ ทั้งออฟฟิตเอือมมันครับ แต่หัวหน้าก็ไม่ไล่มันออกครับ เพราะมันเป็นตัวทำเงิน ค่าตัวสูงสุด ลูกค้ามันเยอะสุด ยอมทนๆ หน่อยดีกว่าไล่มันออกแล้วยอดตกครับ
ผม เดินควงเจนนี่นำไปทางประตูหนีไฟ เปิดประตูออกไปด้านนอกตัวตึก ตึกนี้ทำบันไดหนีไปไว้นอกตัวอาคารครับ ต้องเอาก้อนอิฐมากันประตูไว้เดี๋ยวจะเข้าไม่ได้ เพราะมันล็อคอัตโนมัติครับ เวลาไฟไหม้คนจะเข้าช่วยยังไงวะเนี่ย ออกได้อย่างเดียวเข้าไม่ได้ แต่อีกล่ะขืนเข้าได้ขโมยก็เข้ากันง่ายตายชัก
"ว่าไง?คุณเป็นใครไม่ทราบถึงกล้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่?" ขู่ก่อนเลยผม ไอ้ฝรั่งหัวแดงมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้นี่ มองอะไรนักวะ
"ผมชื่อ ชาร์ล คุณล่ะเป็นใคร? ตามมารยาทควรแนะนำตนเองก่อนนะครับ" อ๊ากกก ดูมันพูด! อดทนไว้ไอ้อาร์ท อดทนไว้ ต้องเล่นให้เนียนๆ
"นี่อาร์ทแฟนเจนนี่" เจนนี่รีบแนะนำ ชาร์ลหน้ากระตุก แก้มเริ่มแดงนิดๆ สงสัยจะโกรธ สมน้ำหน้ามัน
"ผมไม่เชื่อ ผู้หญิงดีๆ อย่างคุณไม่น่าจะมีแฟนนักเลงแบบนี้" คราวนี้เป็นทางผมเองที่หน้ากระตุก ผมง้างมือแต่โดนเจนนี้จับเอาไว้เสียก่อน
"พูดให้มันดีนะครับคุณ ให้เกรียติกันด้วย เรื่องความรักมันไม่ได้อยู่ที่หน้าตา ขืนคุณพูดจากวนตีนอีกเราไปเจอกันข้างนอกเลยดีกว่า"
"นี่ก็ข้างนอก จะไปข้างนอกไหนอีก" ไอ้นี้กวนไม่เลิก ผมกำมือแน่น พลางสังเกตรูปร่างของไอ้ฝรั่งชาร์ล ดูดีๆ กล้ามก็มี ตัวก็สูง ท่าทางแรงจะเยอะ เราจะไหวเหรอวะ เผลอท้าไปไม่ดูตัวเองซะแล้ว เห็นๆ กันอยู่ว่าเรามันขี้ก้าง ผอมแห้ง สูงก็จริงแต่มันสูงกว่า กับหน้าที่โฉดเพราะหนวดเครา อย่างอื่นแพ้มันหมด
"ยังไงผมก็ไม่เชื่อว่าคุณเป็นแฟนกัน ไม่มีแววคนรักกันเลยสักนิด" โหย ไอ้นี่เซ้นจะดีไปไหนเนี่ย ช่วยๆ เชื่อกูเถอะ กูจะได้กลับบ้าน แต่ก็ถูกของมันครับ เจนนี่กับผมนี่ไม่เหมือนแฟนกันจริงๆ น่ะแหละ สงสัยจะไม่เนียน รู้งี้โกนหนวดมาก่อนก็ดี มาแนวนี้ไม่รุ่งแฮะ
ผมหันไปหาเจนนี่ส่งสายตาเป็นเชิงรู้กัน 'เอาไงดีมึง' เจนนี่ก็ไม่ต่างกับผม เหงื่อออกเยอะเชียว เดี๋ยวก็โดนจับพิรุธได้พอดี ไอ้ฝรั่งชาร์ลยังจ้องพวกผมใหญ่ ก่อนจะพูดอะไรบ้าๆ ออกมา
"งั้น...จูบกันให้ดูสิ" ห๊า!? ไอ้บ้า ไอ้หมาบ้า โอ้ย ผมละอยากตะโกนด่ามันไปจริงๆ
"ทะ...ทำไม...ต้องจูบกันด้วยวะ!?"
"อ้าว ก็พิสูจน์ไง เป็นแฟนกันแค่จูบจะไปยากอะไร?" กรอดดด ผมกัดฟันแน่น เจนนี่กระตุกชายเสื้อผมเบาๆ
(อะไรมึง? เอาไงล่ะที่นี้ หาเรื่องให้กูชัดๆ) ผมกระซิบถาม เหงื่อเจนนี่ตกมากกว่าเดิมอีกตอนนี้
"ก็ได้"
"ใช่ ก็ได้... เฮ้ย!" ผมหันไปมองเจนนี่ตาขวาง
'ไอ้เพื่อนบ้า! กูไม่ใช่เกย์นะมึง จะให้กูจูบกะมึง กูขอจูบกบดีกว่า' ผมคิด แต่...เอ่อ... กบก็ไม่ดีอ่ะ เจนนี่คว้าคอเสื้อกระชากหัวผมลงไปประทับจูบทันที ผมตกใจช็อคจนตัวแข็ง 'มึงจะทำงี้ไม่ปรึกษากูก๊อนนน~~~~!!!'
จูบอยู่ 3 วินาทีได้ แต่เหมือนนานเป็นชาติ เจนนี่ก็ผละออกจากผม ผมยังยืนแข็งทื่อ
"ไง? ชัดเจนดีไหม? นี่แฟนเจนนี่ เพราะงั้นเลิกยุ่งกับเจนนี่ได้แล้ว" ว่าแล้วเจนนี่ก็ลากผมที่ตัวแข็งกลับเข้าไปในตัวตึก พอพ้นจากไอ้ฝรั่งชาร์ล เจนนี่กับผมก็รีบเช็ดปากทันที
"ไอ้เชี่ยเบนซ์!! มึงจูบกู!!" ผมชี้หน้ามัน เจนนี่มองตาขวาง เหวยๆ กูกลัวน๊าาาา
"คิดว่ากูอยากจูบมึงตายล่ะ! อุ้ย! เผลอหลุดปาก... เอาน่า ถือว่าหมามันมากัดปากฉันละกัน"
"หมา... อ้าว ไอ้นี่ ว่ากูนี่หว่า คนอุตส่าห์ช่วย" ดูสิครับ มันแรงขนาดนี้ไม่รู้ใครๆ ก็ชอบมันไปได้ไง สวยแต่รูปจูบไม่หอมจริงๆ
"มันตามมาไหมวะ?" ผมหันกลับไปมองทางประตูหนีไฟ ไอ้ฝรั่งชาร์ลเพิ่งจะเดินเข้ามา มันเดินตรงมาทางพวกผม หน้ามันซีดขาว สงสัยจะได้ผล มันคงไม่คิดว่าพวกผมจะจูบกันจริงๆ ท่าจะช็อค สมน้ำหน้า กั๊ก กั๊ก
"....ถึ...ถึงคุณเจนนี่...จะเป็นแฟนกับหมอนี่" มันชี้มาที่หน้าผม
"แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้แน่! คนแบบนี้มันไม่เหมาะกับคุณเจนนี้สักนิด!! วันนี้ผมจะยอมไปก่อน พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่" ว่าแล้วมันก็เดินชนไหล่ผมจากไป เจ็บว่ะ มันเล่นชนซะแรง
"เอาไงล่ะมึง มันไม่ยอมหยุดว่ะ" ผมหันไปถามเจนนี่
"เอาไง...พรุ่งนี้แกก็มาเป็นไม้กันหมาเหมือนเดิม"
"เฮ้ย! งานการกูไม่ต้องทำกันพอดี" เจนนี่หันขวับมาค้อนใส่ผม ทำเอาผมแทบหุบปากไม่ทัน
"เออๆ ก็ได้ๆ ไหนๆ ก็ร่วมหัวจมท้ายมาด้วยขนาดนี้แล้ว มึงจำไว้ค่าจูบกูไม่ถูกนะเว้ย"
"รู้แล้วน่า คราวนี้จะให้พี่โก้เลี้ยงข้าวเย็นสุดหรู แพงๆ เลยเอ้า" ผมยิ้มแก้มปริ
"ดีมากๆ กูยิ่งจนๆ อยู่ พอดีเลยช่วยค่าอาหารกู แต่มื้อเดียวไม่ยอมนะเว้ย อย่างน้อยก็ 3 มื้อละว้า" ผมต่อรอง เจนนี่พยักหน้ายอมหงึกๆ เอาวะ ข้าวเย็นสุดหรู 3 มื้อ กูยอมให้มึงจูบกู 3 รอบเลยเอ้า!
"เดี๋ยวไอ้อาร์ท" เจนนี่รั้งผมไว้
"อะไรอีก?"
"กว่าพี่โก้จะกลับก็อีก 7 วัน แกต้องเป็นไม้กันหมาให้ฉัน 7 วัน แล้วแกต้องทำให้มันเปลี่ยนใจเลิกยุ่งกับฉันให้ได้ภายใน 7 วันด้วย!"
"ห๊ะ!!! 7 วัน!! มึง... ข้าว 3 มื้อก็ไม่พอเว้ย!" เอ่อ..นี่ผมห่วงเรื่องข้าวมากไปไหมหว่า ช่วยไม่ได้ก็ผมเป็นแค่พนักงานกินเงินเดือน ส่วนไหนประหยัดได้ก็ต้องประหยัดกันหน่อย
"เออๆ ค่าน้ำมันรถ พร้อมข้าวมื้อหนัก 7 มื้อเลยเอ้า แพงๆ ก็ยอมละ แต่ห้ามติดกันหลายวันนะ เดี๋ยวกระเป๋าพี่โก้ฉันได้แฟบพอดี" เออ เงินพี่โก้ตลอดอ่ะ เอาเถอะ ผมยกมือทำท่า OK ก่อนแยกย้ายกัน ผมรีบกลับคอนโดไปปั่นงานให้เหลือน้อยที่สุด เพราะ 7 วันต่อจากนี้สงสัยจะไม่มีเวลาเข้าออฟฟิตและทำงานแหง ดีนะที่อาชีพผมทำงานที่บ้านได้ ถ้างานไม่เดินพี่วิลัยได้หักเงินเดือนผมแน่ อ่อ ลืมบอกไปครับ ผมทำงานออกแบบก็จริง แต่เป็นพนักงานประจำไม่ได้รับฟรีแลนซ์ เงินเดือนตายตัว เพราะผมมันขี้เกียจหางาน เจองานนี้ดีก็รีบคว้าทันที เพราะเจ้านายใจดีให้เอางานมาทำที่บ้านได้ ขอแค่ให้ส่งงานตรงเวลาก็พอ และเข้าออฟฟิตบ้าง ถึงพี่วิลัยจะเอะอะก็จะหักเงินเดือนก็เถอะ แต่นอกนั้นสวัสดิการดีพร้อมทุกอย่าง คนขี้เกียจอย่างผมเลยเกาะติดไม่ลาออกไปไหน ว่าแล้วก็รีบกลับไปปั่นงานที่ค้างดีกว่า...
ความคิดเห็น