หนุ่มวายที่รัก (จบแล้ว)

ลำดับตอนที่ #1 : แมชกับกิต #1

เช้าที่สดชื่นกับอารมณ์ที่สดใส สวัสดีครับ ผมชื่อ “เครื่องยนต์” ครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมชื่อนี้จริงๆ ชื่อนี้ได้แต่ใดมา ก็เห็นจะต้องบอกว่าพ่อผมเป็นคนตั้งให้ครับ ท่านจบวิศวะเครื่องยนต์มา พอแต่งงานกับแม่ก็มีผมเป็นลูกชายคนแรก ท่านก็เลือกชื่อนี้มาตั้งเป็นชื่อผม ส่วนชื่อเล่นก็ไม่แพ้กันเลยครับ “แมชชีน” หรือย่อๆว่า “แมช” ครับ ถึงผมจะมีชื่อเท่ๆแบบนี้ แต่ตัวจริงทำไมผมไม่เท่แบบชื่อบ้าง น้อยใจนะเนี่ย

มารู้ประวัติผมสักเล็กน้อยนะครับ ผมนายเครื่องยนต์ อัครวินินทร์ ปีนี้อายุ 16 ครับ เรียนอยู่ม.4 โรงเรียนชายล้วนประจำจังหวัด เรียนช้ากว่าเกณฑ์เล็กน้อย ผมสูง 167 ซม. น้ำหนัก 54 หน้าตาตี๋เพราะเป็นลูกคนจีน ผมมีน้องสาวที่อายุห่างกัน 4 ปีอยู่คนหนึ่งชื่อ “เม” หรือ “เมณิกา” กว่าจะได้ชื่อนี้แม่เถียงกะพ่ออยู่นานเลยครับ เพราะพ่อจะให้ชื่อ “เมเชนิกา” มาจาก “mechanical” คิดดูว่าพ่อผมบ้าเครื่องยนต์ขนาดไหน ถ้าแม่ไม่ขู่ว่าจะหย่ากับพ่อถ้าพ่อตั้งชื่อนั้นให้น้องสาวผม ป่านนี้น้องสาวผมคงได้เอาเต้าหู้โขกหัวตายเสียก่อนแล้ว

เข้าเรื่องผมต่อดีกว่า ผมมีความลับอย่างหนึ่งที่ไม่กล้าบอกใคร ยกเว้นกลุ่มเพื่อนสนิทไม่กี่คนแล้วก็กับเมเท่านั้น คุณรู้จักคำว่า “สาววาย” กันใช่ไหมครับ เมเป็นสาววายครับ อายุแค่นี้ริอาจเป็นสาววาย แต่เพราะเธอทำให้ผมเป็น “หนุ่มวาย” แต่ผมไม่ใช่เกย์นะ ผมแค่ชอบอ่านการ์ตูนวายเท่านั้นเอง

ผมรู้จักการ์ตูนวายก็เพราะเม เมชอบฝากให้ผมซื้อการ์ตูนวายให้เธอประจำ ตอนแรกผมก็อายนะครับ ผู้ชายมาซื้อการ์ตูนวายเนี่ย แต่หลายๆ รอบเข้ามันก็ด้านอ่ะนะครับ แรกๆ ผมก็ไม่ค่อยสนใจหรอกครับพวกการ์ตูนวายเนี่ย เพราะผมชอบอ่านแนวผจญภัย ต่อสู้ แฟนตาซี พวกนี้มากกว่า จนมันถึงขั้นอิ่มตัวล่ะมั้งตอนนั้น ผมถึงได้ลองแงบหนังสือการ์ตูนของเมมาอ่านดู เห็นคลั่งนักคลั่งหนา อยากรู้นักว่ามันจะสนุกแค่ไหนกันเชียว ไอ้การ์ตูนผู้ชายเอากันเนี่ย

ผมยอมรับเลยว่าเล่มแรกที่อ่าน ผมแทบอยากจะขว้างทิ้ง เพราะดันเปิดไปเจอตอนพระเอกกำลังโป๊ะชึ่งนายเอกอยู่ นี่ผมซื้อการ์ตูนโป๊ให้น้องสาวผมเหรอ!!?? ตอนนั้นผมประกาศกร้าวเลยครับว่าจะไม่ยอมซื้อการ์ตูนวายให้เธออีกแล้ว แต่เมก็เอาแต่ร้องไห้แล้วมาอ้อนๆ จนผมใจอ่อน เฮ้อ แต่เพราะเหตุนี้แหละครับ ผมเลยเกิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยเจริญพันธ์ ก๊ากกกก เลยหยิบมาอ่านอีกครั้ง แต่คนละเล่มกับเล่มที่ผมเคยแอบเอามาอ่านนะครับ

จำได้เลยว่าเป็นเรื่อง “Jxnjxx Romantica” ที่ตอนนั้นเพิ่งออกมาได้ 7 เล่ม ผมติดงอมแงมเลยครับ เลยอ่านมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ตอนนั้น จนผมเริ่มชินกับฉากอย่างว่าแล้ว เลยไม่รู้สึกขยะแขยงเหมือนเก่า มีแต่อยากให้ฉากอย่างว่ามีอีกเยอะๆ 5555 ก็ช่วยไม่ได้ หรือคุณไม่คิดเหมือนผมละ

แต่เรื่องผมคงจะไม่น่าสนใจเท่าไหร่ ถ้าผมไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนชายล้วนอย่างนี้!! ผมต้องปิดบังความชอบส่วนบุคคลนี้เอาไว้ ถ้าพวกเพื่อนผมมันรู้ ผมคงต้องแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ ต่อหน้า ผมเป็นผู้ชายแมนๆ นะครับ ถ้าพวกมันรู้ว่าผมอ่านการ์ตูนวาย!! มันต้องหาว่าผมเป็นตุ๊ดเป็นเกย์แน่เลย  เพราะงั้นผมถึงต้องปิดเป็นความลับเอาไว้

แต่ก็มีเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่อนุบาลที่รู้เรื่องนี้ของผม มันชื่อ “ฉกรรจ์” หรือ “กัน” ครับ มันเป็นคนที่ห้าวเป้งมากตามชื่อมันเลย แถมเกรียนอีกต่างหาก ซึ่งหวิดเกือบโดนเค้าดักตีมาหลายรอบ นี่ถ้ามันไม่หล่อนะผมว่าคงไม่รอดพ้นดงตีนแน่ๆ มันสูง 181 ครับ น่าอิจฉามาก เพราะบ้านมันสูงทุกคนเลย แม้แต่แม่มันยังสูงเลย170 เลย (กัดผ้าอิจฉา) แต่ถึงมันจะเกรียนแต่มันก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะครับ สาวๆ สนใจติดต่อผ่านทางผมได้ คริคริ

ตึง ตึง ตึง!! เสียงเคาะ ไม่สิ ทุบเลยมากกว่า ดังมาจากทางประตูห้องนอนของผม

“พี่แมชชชช!! ตื่นได้แล้ว สายแล้วน๊าาาา” เสียงแหลมใสตะโกนดังแสบแก้วหู ยัยเมน้องสาวตัวแสบครับ ชอบปลุกผมโดยมาตุบประตูแรงๆ ตลอด

“ตื่นแล้วๆ” ผมตอบกลับไปเมถึงได้ยอมเลิกทุบประตูเสียที นี่ถ้าพังขึ้นมาใครจะชดใช้เนี่ย

“เร็วๆ นะ เค้าไปเรียนก่อนนะพี่แมช”

“จ้าๆ”

หลังจากเสียงวิ่งลงบันไดของเมเงียบไป (ช่างไม่เป็นกุลสตรีเลยจริงๆ น้องผม) ผมถึงได้ฤกธิ์อาบน้ำแต่งตัวไปเรียนบ้าง เนื่องจากโรงเรียนเมอยู่ไกลจากบ้านมากกว่าโรงเรียนผม และเป็นทางผ่านไปที่ทำงานของแม่ แม่เลยเป็นคนดูแลไปรับไปส่งเมที่โรงเรียนทุกวัน ส่วนผมเหรอครับ เดินไปแค่ 3 นาทีก็ถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว เรียกได้ว่าบ้านแทบจะติดกับรั้วโรงเรียนเลยละครับ ใกล้เกิ๊นนนน

วันนี้ก่อนเข้าเรียนต้องแอบแวบไปร้านหนังสือก่อนดีกว่า เมื่อวานเงินค่าขนมเหลือ 20 บาทครับ ทบกับวันนี้ ซื้อการ์ตูนวายได้ 1 เล่มพอดี อิอิ เดี๋ยวนี้หนังสือวายเกินกว่าครึ่งเป็นของผมครับ นานๆ เมถึงจะช่วยออกเงินซื้อที ส่วนใหญ่เอาไปช็อปตามประสาสาวๆ นั่นแหละครับ

ผัวะ!!

“โอ้ย!” ใครตบหัวผมเนี่ย ผมหันกลับไปมองหน้าคนที่ตบหัวผม เป็นไอ้กันครับ มันยักคิ้วทำหน้ากวนตีนใส่ เลยเตะต้นขามันไปทีด้วยความหมั่นไส้

“ซื้อไรมาวะ?” ไม่ว่าเปล่ามันคว้าถุงการ์ตูนจากมือผมไปด้วย นี่เพิ่งเดินออกจากร้านมาได้ไม่กี่ก้าว ก็โดนไอ้กันปล้นแล้วเหรอเนี่ย (เว่อร์)

โหย มันเล่นหยิบไปฉีกซองออกอย่างเร็ว ไม่มีอ่ะคำว่าเกรงจงเกรงใจอ่ะ แต่ผมก็ยอมมันทุกที ใครจะไปกล้าละ มันสูงกว่าผมตั้งเยอะ ผมเคยโมโหต่อยกับมันมาแล้ว แน่นอนผมแพ้ราบ และเข็ดจนตั้งปณิธานจะไม่ขอหือกับมันอีก เพราะมันสวนมาทีหนักกว่าผมทำมันตั้งหลายเท่า กาซิกๆ ทำไมตูไม่เกิดมาสูงใหญ่บึกบึนเหมือนมึงบ้างน้อ

“อีกละ อ่านแต่ของแบบนี้ สนุกตรงไหนวะ?” มันว่าแล้วจับยัดใส่ถุงคืนมาให้ผม ถ้ามึงจะคืนโดยโยนใส่กูอย่างนี้ ขว้างหัวกูเลยไหม แม่ง ได้แต่ก่นด่าในใจ ฮือๆ

“เรื่องของกูเหอะ ว่าแต่มึงทำการบ้านเลขเสร็จยังวะ ขอลอกหน่อยดิ” ผมหันไปยิ้มหวานอ้อนมันหน่อย ไอ้นี่มันเรียนเก่งครับ ขัดกับนิสัยมันจริงๆ

“ตลอดอ่ะ มึงเอาเวลาไปอ่านการ์ตูนเหี้ยๆ นี่ละสิ เอ้า! เอาไป รีบลอกรีบคืนกูด้วย” ถึงปากจะหมาแต่ใจมึงเท่มาก ผลประโยชน์ล้วนๆ กิกิ

“เพื่อนร๊ากกก” ผมทำตาปิ้งใส่ แล้วกระโดดเข้าไปกอด แต่โดนมันผลักหัวอย่างไม่ใยดี กาซิกๆ

“เฮอะๆ ไปเลยมึงรีบไปหาที่นั่งลอกเลย แล้วปากนี้เลิกทำซะทีไอ้ปากยื่นปากยาวเนี่ย” ไม่ว่าเปล่ามันยื่นมือมาดึงปากล่างผมซะแรงเลย

“เจ็บอ่ะ”

“เจ็บก็เลิกทำดิวะ โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วยังทำตัว... เฮ้อ” มันส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ แล้วเดินนำไปไม่รอ ผมแอบแลบลิ้นใส่มันก่อนจะรีบวิ่งตามไป

“สองผัวเมียคู่นี้มาพร้อมกันอีกแล้วว่ะ” เสียงไอ้เหี้ยเย็นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนประจำกลุ่มพวกผมดังขึ้นก่อนใคร ข้างๆ มันมีไอ้เหี้ยกายเป็นลูกคู่ ผมละอยากจะกระโดดขาคู่ใส่พวกมันจริงๆ

“หุบปากเน่าๆ ของพวกมึงไปเลยก่อนกูจะหมดความอดทน” ไอ้กันชี้หน้าเร่งเท้าเข้าไปหา พวกมันรีบทำท่ารูดซิปปากทันที

‘สม-น้ำ-หน้า’ ผมขยับปากว่าพวกมัน แล้วแลบลิ้นใส่ สะใจจริงๆ หน้าซีดเลยสิพวกมึง ฮะฮะฮ่า

ไอ้เย็นกับไอ้กายเป็นเพื่อนในกลุ่มของผมเองครับ พวกผมสนิทกันแค่นี้แหละครับ ไอ้เย็นเป็นนักบาสโรงเรียน ตัวสูงผิวคล้ำหน้าตาบ้านๆ แต่ไม่รู้ทำไมสาวโรงเรียนข้างๆ ถึงมาหลงมันเยอะนักก็ไม่รู้ ส่วนไอ้กายนี่ตัวสูงกว่าผมแค่ 2 เซน ตัวหนากว่าผม หน้ามันออกแนวเข้มๆ แบบชายไทยแท้ แต่ดันผิวขาวเผือกเพราะแม่เป็นคนเหนือ

ผมนั่งลงข้างๆ ไอ้กันเอาการบ้านเลขขึ้นมาลอกก่อนจะถึงเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ

ช่วงเช้าก็ไม่มีอะไรมากครับ แต่ช่วงบ่ายพวกผมมีเรียนชีวะวิชาเดียววันนี้ เพราะอีกวิชาครูงดสอน สบายเลย พวกผมเลยกะว่าจะแว่บไปเตะบอลกันหน่อย กับเพื่อนกลุ่มอื่นในห้องนี่แหละครับ

เสียงออดเข้าเรียนทำให้พวกผมต้องรีบขึ้นชั้นเรียน แต่ขณะที่กำลังจะเดินถึงห้องเรียน ผมก็เดินชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง เพราะไอ้กายแท้ๆ ดันกระโดดหลบเท้าไอ้กันมากระแทกใส่ผมจนเสไปชนกับคนที่เดินสวนมา

ทำเอากระเป๋าในมือล่วงลงใส่เท้าคนโชคร้ายคนนี้เข้าอย่างจัง

“โอ้ย!!”

เสียงร้องของเขาทำเอาผมตกใจ จะไม่ให้ร้องได้ไงเนอะ โดนขอบกระเป๋าพอดีเลย

“นายเป็นไรมากเปล่า เราขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจ เพื่อนมันผลักมาพอดี เจ็บมากเลยเหรอ?” ผมรีบเข้าไปดู แต่คนโดนชนกลับนิ่งไม่พูดอะไร ผมเลยเงยหน้ามอง

นี่มัน กิต! สุดหล่อห้อง 5 ที่หล่อสุดในสายชั้นม. 4 นี่นา โอ้ยๆๆ ช่างเจิดจ้าเหลือเกิน ผิวขาวโอโม่ราวกับจะสะท้อนแสงได้ หน้าหล่อเข้มแบบลูกครึ่งไทยอิตาลี ตาสีฟ้าที่จ้องมาทำเอาผมตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก

“อ้าวนี่มันกิตห้อง 5 นี่หว่า โทษทีว่ะไม่ได้ตั้งใจ โหสิเพื่อน” เสียงไอ้กายดังใกล้ๆ หู แต่ผมหาได้สนใจไม่ เพราะตอนนี้สายตาผมจับจ้องอยู่ที่คนตรงหน้า ไม่เคยเจอกันระยะปะชิดขนาดนี้มาก่อนเลย หล่อจังเลย น่าอิจฉาาาาาาาาา โอเค ถึงผมจะชมมันว่าหล่อ แต่ขอบอกเลยว่าผมอิจฉามันมากกว่า ใครหล่อกว่า สูงกว่า ผมอิจฉาหมดแหละ แต่กับกิต จะว่าไปก็หน้าตาคล้ายกับพระเอกการ์ตูนวายเรื่องล่าสุดที่ผมเพิ่งอ่านจบเมื่อคืน หล่อร้ายแบบนี้เลย นึกถึงแล้วเย็นนี้กลับไปอ่านอีกรอบดีกว่า

“แมช นี่กระเป๋านายอ่ะ” ห๊ะ! เสียงทุ้มๆ นั่นเรียกสติผมกลับมา ผมมองกระเป๋าตัวเองในมือของกิต ก่อนจะรีบคว้าเอาไว้ แต่กิตกลับไม่ยอมคืนให้ ผมขมวดคิ้วเงยหน้ามองมันงงๆ

“เราเจ็บ” หือ?

“กระเป๋านายหล่นใส่เท้าเราพอดี เราเจ็บ”

“เอ่อ... เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ”

“เลี้ยงไอติม”

“ห๊ะ? อะไรนะ?” ผมเบิกตากว้างอย่างไม่เข้าใจคำพูดเขา แต่ก่อนที่กิตจะพูดต่อ ไอ้กันก็เดินเข้ามาแทรกดึงกระเป๋าผมมาคืนให้ แล้วยืนบังผมไว้ ผมได้แต่มองหลังมันงงๆ ไม่เข้าใจในการกระทำของมันเลย

ผมเห็นเย็นกับกายมองไปที่มันงงๆ เหมือนกัน เลยชะเง้อมองก็เหมือนเห็นลำแสงจากตาไอ้กันกับกิตปะทะกัน เหมือนในการ์ตูนเลยเวลาตัวเอกกับตัวร้ายจ้องหน้าหาเรื่องกัน แบบสายฟ้าแล่่นแปร๊บป๊าบ สงสัยผมจะอ่านการ์ตูนมากไปเลยเห็นภาพหลอน ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ก่อนจะกระตุกแขนไอ้กันไปที มันหันมามองตาเขียว โกรธไรกูแว้ น่ากลัวอ่ะ

“กัน เข้าห้องเหอะ ครูจะเข้าสอนแล้วเนี่ย” ผมว่า มันถอนหายใจแล้วเดินหนีไปเลย อะไรของมันวะ เย็นกับกายก็เดินตามมันไป ผมเลยจะไปมั่งแต่ถูกกิตจับแขนไว้ก่อน

“เลิกเรียน เจอกันร้านไอติมข้างโรงเรียน” กิตพูดจบก็เดินไปเลย ปล่อยให้ผมยืนงงไม่เข้าใจ ตกลงนี่มันบังคับให้ผมเลี้ยงไอติมมันหลังเลิกเรียนเหรอครับ? คือมันพูดหน้านิ่งๆ เลย ผมเดาอารมณ์ไม่ถูกจริงๆ

“ไอ้เหี้ยแมช!” เสียงไอ้กันตะโกนเรียก ผมเลยต้องรีบวิ่งตามมันเข้าห้องเรียนไปอย่างมึนๆ กับเหตุการณ์อึนๆ งงๆ เบลอๆ เมื่อกี้ ตกลงกิตมันต้องการอะไรจากผมกันแน่? อยากให้เลี้ยงไอติมไถ่โทษเหรอ?