คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เนื้อคู่
“เป็นไงบ้างวะสิงห์ หน้ามรึงเขียวมากเลย” ไอ้คุณกิจเพื่อนรักที่พยุงพาผมมานั่งอยู่ใต้ต้นจามจุรี ถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก่อนอื่น... ตรงนี้โดนแดดส่องเต็มๆ เลยครับ ทำไมมรึงไม่พากูไปนั่งหลบแดดหน่อยวะ ว่าแล้วก็ชี้นิ้วบอกให้มันขยับไปที่เก้าอี้อีกตัวที่อยู่ใต้ร่มมากกว่า
“เรื่องมากจริ๊งงง” แน่ะๆ มีบ่น นี่ถ้าไม่จุกจนพูดแทบไม่ออกนี่หมาในปากคงได้วิ่งออกมากัดมันละ
“สิงห์เราขอโทษจริงๆ นะ ฮึก ฮึก” ไอ้ใหม่ยังไม่หยุดร้องอีกนะมรึง แต่เห็นมันขอโทษขอโพยซะขนาดนี้ก็โกรธมันไม่ลงครับ ได้แต่โบกมือไปมาว่าไม่เป็นไร
“จุกจนพูดไม่ออกเลยเหรอวะ?” ไอ้กิจเห็นผมทำหน้าเหยเกไม่เปลี่ยน เลยเลิกเสื้อผมขึ้น ตรงช่วงท้องเป็นลอยเขียววงใหญ่เลย ช่วยไม่ได้ตัวไอ้ใหม่ก็หนักใช่เล่น ดูจากรูปร่างมันแล้วน่าจะร้อยแล้วมั้ง มันสูงนะครับ 180 ได้ แต่มันก็อ้วนมากด้วยเหมือนกัน คราวก่อนนี้ที่วัดจำได้ว่า 102 กิโล แม่เจ้า! นึกถึงแล้วสงสารตัวเอง ผมสูง 176 ถึงตัวจะไม่หนาแต่ก็ไม่บางนะครับ สมส่วนมีกล้ามเนื้อ แต่โดนเข่าไอ้ใหม่ใส่มาทั้งตัว ไม่กะอักเลือดก็ดีแค่ไหนแล้ว
“นายต้องเจ็บมากแน่ๆ เลย เราว่าพาสิงห์ไปหาครูพยาบาลดีกว่าไหม เรากลัวสิงห์เป็นอะไรไป” ไอ้ใหม่ดูรนรานมาก จนไอ้กิจต้องรีบปรามมันก่อนจะแบกผมไปห้องพยาบาลจริงๆ
“เฮ้ย ไม่ตายหรอกแค่นี้เอง ไอ้นี่กระดูกแข็งจะตาย เดี๋ยวหายจุกก็วิ่งได้แล้ว”
“อะ...ไอ้กะ...กิจ...ไอ้...” ความจุกเบาลงบ้าง ทำให้ผมพอจะออกเสียงได้ แต่ยังด่าไม่ได้เต็มปากเต็มคำ นี่ถ้าลุกขึ้นถีบมันได้คงทำไปแล้ว
“เรียกไมวะ” มันทำหน้ามึนหันมาถาม กูไม่ได้เรียก กูจะด่ามรึงงงง ไม่ห่วงกูเล้ยยย
“เราว่าสิงห์น่าจะเจ็บมากนะ ดูสิ หน้ายังเขียวอยู่เลย จะพูดก็พูดไม่ออก”
“ก็มันจุกอยู่นี่หว่า” ไอ้กิจตอบ
“เราว่าน่าจะพาไปห้องพยาบาลดีกว่าไหมกิจ?” มรึงเป็นคนดีมากไอ้ใหม่ แต่กูไม่อยากไป
“เดี๋ยวก็หายน่า แค่จุกเอง ถ้าไส้แตกก็ว่าไปอย่าง” ประโยคแรกไม่เท่าไหร่ แต่ประโยคนี่มรึงแช่งกูเปล่าวะ ผมได้แต่มองมันตาขวาง ทำไรไม่ได้ จนนั่งขดตัวไปสักพักถึงเริ่มหายอาการจุก
สิ่งแรกที่ผมทำก็คือคว้าคอเสื้อไอ้กิจทันที
“มรึงห่วงกูมากเลยไอ้เลว” ผมว่า
“โหยไรวะ ทำบุญได้โทษ โปรดสัตว์ได้บาปชัดๆ” มีสำนงสำนวน ว่าแต่มันแปลว่าไรวะ ขอโทษทีกูโง่วว
“สิงห์ยังเจ็บอยู่ไหม?” ไอ้ใหม่ถามขึ้น ผมรีบหันไปตอบทันที
“เจ็บ! และจะดีมากถ้ามรึงจะช่วยลดความอ้วนหน่อย เผื่อครั้งหน้ามรึงกระแทกกูด้วยเข่าคู่ กูอาจตายได้”
ไอ้ใหม่ก้มมองพุงตัวเองทำปากจู๋แก้มป่อง ซึ่งไม่รู้ว่าเพราะป่องอยู่แล้วรึเปล่า “ไม่ขนาดนั้นมั้ง เราว่าเราไม่อ้วนเท่าไหร่นะ” ทำเป็นน่ารักแต่กูว่าน่าตื้บมากกว่า
“หร๊าาาา สาด!” ทั้งผมทั้งไอ้กิจต่างพร้อมเพียงด่ามัน
“ว่าแต่เมื่อกี้เกิดไรขึ้นวะ?” ไอ้กิจถาม
“ก็...ไม่มีไร”
“ไม่มีไรบ้านแป๊ะเอ็งดิ ไม่งั้นมรึงไม่โดนไอ้ใหม่ล้มใส่จนเจ็บตัว ขายหน้าประชาชีแบบนี้หรอก” พูดซะ... ไอ้นี่เซ้นมันดีครับ อะไรนิดอะไรหน่อยรู้หมด เรียกว่าโกหกมันแทบไม่ได้เลย
ผมทำเป็นเมินหน้าหนีไม่อยากตอบ แต่โดนมันเล่นจับหน้าผมหันมาเผชิญหน้ามัน ทำเอาผมตกใจเกือบตกเก้าอี้ ตาไอ้กิจงี้เป็นประกายน่ากลัว นี่มรึงจะแxกหัวกูเร๊อออ
“บอกมา” บังคับกูจริง
“นั่นสิ สิงห์เห็นอะไรเหรอ?” ไอ้ใหม่สัมทับอีก
“เออๆ บอกก็ได้วะ แมร่ง!!” อายโว้ย!! จะเล่ายังไงดีเนี่ย เอาวะเล่าตามจริงละกัน โกหกไปไอ้กิจก็จับได้อยู่ดี ดีไม่ดีจะโดนมันไล่เบี้ยเอาได้
พวกมันสองตัว เอ้ย สองคน นั่งนิ่งตั้งใจฟังกันอย่างเต็มที่ ทำอย่างกับเรื่องที่ผมจะพูดเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ไม่ได้ฟังแล้วจะเสียดายไปจนตายยังไงยังงั้น ทั้งๆที่พวกมันแค่อยากเผือกเป็นธรรมดา
“เมื่อกี้ที่ครูป้าแกตะโกนอ่ะ กูอยากรู้ว่าใครมันทำให้ป้าแกตะโกนลั่นได้ดังขนาดนั้น กูก็เลยหันไปดู”
“เออ กูก็ว่าอยู่ แต่ไม่ได้หันไปมองว่ะ” ไอ้กิจพูดแทรกซะงั้น
“คือ... จะว่าไงดีวะ... เอ่อ...” ผมเกาหน้าแกรกๆ ด้วยความเขิน พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
“อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหละ อยากพูดอะไรก็พูดมาสิวะ!” ไอ้กิจรำคาญ
“นั่นสิ เราเลยเดินชนสิงห์เลย”
“คือ... กูว่ากูเจอเนื้อคู่ว่ะ” ผมตอบเขินๆ เกาหน้าแกรกๆ แก้เก้อ แต่พวกมันกลับเงียบ ไร้ปฏิกิริยาตอบสนองไปไหม? ผมสงสัยเลยเงยหน้ามองพวกมัน ไอ้กิจตากะปากนี่อ้าค้าง ส่วนไอ้ใหม่ทำหน้าเอ๋อ ผมเอามือโบกผ่านหน้า พวกมันก็นิ่ง นี่พวกมันเป็นอะไรไปครับเนี่ย สงสัยอึ้งแดก สักพักพวกมันถึงรู้สึกตัว
“วันนี้ฝนก็ไม่ตกนี่หว่า” ไอ้กิจเริ่มกวนตีน ทำท่าเงยหน้ามองท้องฟ้า หงายมือลองน้ำฝนที่ไม่มีที่ท่าว่าจะตก ตกก็บ้าละแดดเปรี๊ยงขนาดนี้
“สงสัยเมื่อเช้าจะกินยาลืมเขย่าขวดละมั้ง” ไอ้ใหม่ก็เอามั่ง
“กูจริงจัง” ผมพูดเสียงแข็ง พวกมันสองคนต่างลืมตากว้าง มองหน้าผมทีก่อนจะหันไปมองหน้ากัน แล้วระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง โอเค พวกมรึงจะกวนตีนกูไม่เลิกใช่ไหม ผมเลยตบหัวพวกมันไปคนละที
ป๊าบ! ป๊าบ!
“โอ้ย! เชี่ยสิงห์ครับตบหาพ่xงมรึงเหรอครับ”
“แล้วพวกมรึงจะหัวเราะกูทำเพี้ยะไรละครับ”
“เฮอะ! ไอ้ใหม่มรึงบอกมันดิว่าพวกเราหัวเราะมันทำไม” ไอ้กิจโบ้ย ไอ้ใหม่ทำหน้าเหวอ ไอ้กิจเลยรีบยกมือดันคางเก็บปากให้มัน ทุเรศจริงเพื่อนกู...
“ก็คิดดูนะ สิงห์ ที่นี่โรงเรียนชายล้วนนะ” ผมพยักหน้า แล้วไง
“แล้วสิงห์บอกว่าเจอเนื้อคู่ ก็ต้องเป็นผู้ชายน่ะสิ” ผมพยักหน้าอีก แล้วยังไงอีกละวะ
“ดูทำหน้าเข้า อ่ะๆ คุณกิจช่วยทวนความจำให้คุณสิงห์หน่อยครับ” ไอ้ใหม่ผายมือไปให้ไอ้กิจต่อ มันกระแอมไอหนึ่งทีก่อนจะพูด ลูกเล่นเยอะเกิ๊นพวกมรึงเนี่ย
“ก็คุณสิงห์น่ะสิครับ เคยบอกไว้ว่าเกลียดกระเทย ตุ๊ด เกย์ แล้วมาดูตอนนี้สิครับคุณใหม่ คุณสิงห์กลับบอกว่าเจอเนื้อคู่ แถมในโรงเรียนชายล้วนอีกต่างหาก!!! แบบนี้ไม่ให้เรียกว่ากลืนน้ำลายตัวเองก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วนะคร้าบบบบคุณใหม่” มันว่าแล้วหันไปมองไอ้ใหม่ที่พยักหน้าเห็นด้วย แต่ทำเอาผมหมั่นไส้อดที่จะเบิ้ดกระโหลกมันไปอีกคนละสองทีไม่ได้ ข้อหาขุดเรื่องจริงมาพูดแถมยังกวนตีนได้ไม่บันยะบันยัง
“เออ! กูยอมรับ! ไอ้คำพูดพวกนั้นกูพูดตั้งแต่สมัยม.ต้น ตอนนี้อยู่ม.5 แล้ว ความคิดความอ่านก็เปลี่ยนไปกาลเวลาเว้ย”
“โธ่ๆ แบบนี้เค้าเรียกแก้ตัว ไม่รู้ว่าสีข้างคุณสิงห์ถลอกปอกเปิกไปหมดแล้วรึยัง” แล้วไอ้ใหม่ก็โดนไปอีกเบิดนึง
“เจ็บนะ! ตบเอาๆ เดี๋ยวความรู้เราได้หลุดลอยไปหมดพอดี” ไอ้ใหม่เบ้หน้าไม่พอใจ หันมาค้อนผมที ผมเลยชี้หน้ามันคาดโทษ มรึงยังมีความผิดติดตัวอย่าริกล้าลำพองตน มันถึงได้ทำปากขมุบขมิบเงียบเสียงลง
“เออๆ ว่าแต่เนื้อคู่มรึงที่ว่าหน้าตาเป็นไงวะ?” ไอ้กิจถาม หึหึ ไม่ต้องคิดก็บอกรูปพรรณสันฐานได้เลยทันที ยังติดตาอยู่เลยครับ
“ใบหน้ารูปไข่ ผิวเนียนขาว จมูกเป็นสันโด่งได้รูปรับกับคิ้วโก่งสวย ริมฝีปากบางแดง แลดูน่าจูบ แก้มงี้แดงระเรื่อ ยิ่งเวลาตอนวิ่งหนีครูป้านะเหงื่อที่ไหลละกับลมกลายเป็นละออง ประกายวิบวับ ตัวบางผมเพรียวเอวคอดกิ่ว... บลา บลา” ผมก็อธบายไปนึกไป คนอะไร๊ดูดี๊ดูดี น่ารัก น่าหยิก ไปทั้งตัว เคลิ้มเลยผม
“ตุ๊ด!” หือ? ผมหันขวับไปมองไม่กิจที่อยู่ๆ ก็พูดแทรกขึ้น อะไรของมัน?
“ตุ๊ดชัวร์ กูว่า ตุ๊ดล้านเปอร์เซ็น!! มรึงกำลังหลงรักตุ๊ดหัวโปก!”
“โปกพ่xง!” ผมทำท่าจะง้างมือตบเกรียนมัน แต่ไอ้กิจกำหมัดขึ้นมาเสียก่อน
“อย่านะมรึง กูก็สู้คนนะมรึง” แต่หาได้ทำให้ผมกลัวไม่ แค่เกรงจายยยเฉยๆ เลยไม่ทำไรมันแค่นั้นหรอก
“กูจริงจังนะมรึง! อีกอย่างท่าทางเค้าก็ไม่เหมือนตุ๊ดเลยสักนิด”
“แค่แวบเดียวมรึงสังเกตุได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ มรึงมโนปะเนี่ย?” กวนตีนมากครับ เดี๋ยวพ่อถีบเข้าให้กลางยอดอกเสียเลย
“ถ้าไม่ใช่ตุ๊ด ในโรงเรียนเรามีคนแบบนั้นด้วยเหรอ? เด่นขนาดนั้นยังไงก็น่าจะต้องรู้จักบ้างหรือคุ้นหน้าบ้างนะสิงห์”
“เออ จริงของไอ้ใหม่ มรึงไม่คุ้นหน้าบ้างเหรอวะ?”
ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เอ... รึว่านักเรียนใหม่”
“เออ มีความเป็นไปได้ แต่ช่วงนี้มีนักเรียนเข้าใหม่ได้ไงวะไอ้สันขวาน” ไอ้กิจเห็นด้วยแล้วเหมือนนึกได้จึงได้รีบหันไปว่าไอ้ใหม่
“ก็แค่สันนิษฐานเอง” ดูมัน ไอ้ใหม่ทำหน้าบูดหน้าบึ้ง น่ารักตายละมรึง ขี้เกียจสนใจพวกมันละครับ ปล่อยให้เถียงกันสองคนต่อไป ผมหันหน้าออกไปทางสนามฟุตบอลเบื้องหน้าที่ห่างออกไปหลายเมตร คิดถึงใบหน้าคนคนนั้นที่เข้ามากระแทกใจอย่างจัง
ไม่รู้ว่านี่เป็นอาการของคนตกหลุมรักแรกพบรึเปล่า รู้แต่ว่าผมอดที่จะคิดถึงเขาคนนั้นไม่ได้ นายแสนดี ชื่อก็เพราะ หน้าก็สวย คนอะไรน่ารักจริงๆ
ผมต้องรู้ให้ได้!! ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร อยู่ห้องไหน
แสนดีครับ คุณคือใครกัน ทำไมถึงต้องเข้ามาแทรกอยู่ในใจผมด้วย จะสะบัดยังไงก็ไม่หลุด นี่รึเปล่านะที่เขาว่าอยู่ๆ ความรักก็พุ่งเข้ามาหาเราตอนไม่ทันตั้งตัว…
แต่ก่อนอื่น… ตอนนี้ผมต้องรีบเข้าห้องเรียนก่อนละ คาบบ่ายกำลังจะเริ่มแล้ว
“โว้ย!! พวกมรึงรอกูด้วย!!”
ความคิดเห็น