คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : เดรโกปั่นประสาท
ปิเทอมฤูร้อนอเอเลลี ไม่ไ้สนุอย่าที่ิ พวมัลฟอยมาฤหาสถ์อเธออาทิย์ละ 2 หน นั่นทำให้เธอแทบบ้า ไหนะเรียที่ส่หมายหาแฮร์รี่ พอเอร์เา็ไม่อบลับ
ใ่ เาไม่อบหมายเธอ รอนและเฮอร์ไมโอนี่็ไม่ไ้หมายอบลับาแฮร์รี่เ่นัน ารเียบหายอแฮร์รี่ทำให้พวเธอเป็นห่วเา รอนส่หมายมาบอเธอว่า เาับพี่ายฝาแฝำลัวาแผนไปหาแฮร์รี่ที่บ้าน เธอ็รอลุ้นว่าเาะวาแผนอะไรแบบไหน
“เอลี่ ทำไมไม่ลไป้าล่าล่ะลู” เสียนายบูแร์ัึ้น เาเปิประูเ้ามา
เอเลลีที่นั่อยู่รโฟาหน้าเาผิ็ถอนหายใ ใ่แล้ว วันนี้รอบรัวมัลฟอยมาบ้านเราเป็นหนที่ 2 อสัปาห์นี้
“หนูไม่อยาเอเานี่ะ” เอเลลีอบไปามร
“ไม่เอาน่าเอลเลลีลูรั เรโเาน่ารันะ เาเป็นเ็ี อย่าเสียมารยาทับรอบรัวมัลฟอยแบบนี้สิลู” นายบูแร์ล่อมเ็หิ
เอเลลีรอามอบน เ็ี พ่อยัไม่เห็นธาุแท้อเาอนอยู่โรเรียน่าหา
“็ไ้่ะ หนูะลไป” พูบเธอลุึ้นเินออาห้อนอนไป โยไม่สนว่านายบูแ์ะเินามหลัออมาหรือไม่
ทันทีที่เอเลลีมาถึห้อโถรับแ เธอเินไปสัมผัสมือทัทาย นายและนามันลฟอย ่อนะหันไปพยัหน้าให้เรโ มัลฟอยแทนารับมือ
“ูสิะุ หนูเอเลลีัวสูึ้นนะะ แถมสวยึ้น้วย สวยไ้แม่ไม่มีผิเลย” นามัลฟอยมเอเลลีที่ยิ้มอบให้อย่ามีมารยาท
“ิไม่ผิที่อยาไ้เ็นนี้าระูลที่สูส่เ่นนี้มาเป็นลูสะใภ้ให้ับระูลอเรา” นายมัลฟอยพูประบทันที “อ่า.. สาวน้อยนนี้่าเหมาะสมับเรโอเราเสียริๆเลยนะรับ”
นายและนาบูแร์หัวเราะร่วน
“แหม พวุ็มันเินไปแล้วนะะ” นาบูแ์เอ่ยอบ “เอเลลี็เป็นเ็หิธรรมา ธรรมานหนึ่ไม่ไ้วิเศษวิโสอะไรหรอ่ะ รอบรัวเรา็ไม่ไ้สูส่นานั้น “
“เราเพื่อนันนี่ใ่มั้ย ลูเียส อย่าิอะไรเยอะเลย นันเอฮ่าๆๆ” นายบูแ์หัวเราะร่า ผิลับเอเลลีที่นั่เบ้ปา
“หนูอัวไปอ่านหนัสือที่ห้อหนัสือนะะ”
ผู้ให่สี่นพยัหน้าให้อย่าเอ็นูเธอ เรโมอามหลัเ็หิที่เินัวลิ่วาไป
“เอ่อ ผมอไปอ่านหนัสือับเอเลลี้วยไ้มั้ยรับ”
“ไ้สิ๊ะ” นาบูแร์อบ
“ไปสิ๊ะลู” นามัลฟอยลูบหลัลูายสุที่รัอเธอ “อย่าไปแล้ปั่นประสาทน้อล่ะ”
เรโยิ้มให้่อนะลุเินออมา
เอเลลีนั่อ่านหนัสือามลำพัที่ห้อหนัสือ วันนี้พี่ายสามนอเธอไม่อยู่บ้าน พวเาไปหาี่ไม้วาเล่นที่ไหนสัแห่แถวๆสวนใล้บ้านั้แ่เ้าแล้ว
“ที่รั”
เสียเรีย้าหูอย่าระิบ ทำให้เอเลลีสะุ้หันมอามเสียนไ้หันไปูบเ็ายที่ยืนอยู่้าเธออย่าไม่ทันั้ัว เอเลลีรู้ัว็ผลัเ็ายออ
“มัลฟอย นายหลอแ๊ะอั๋ันเหรอ” เอเลลีร้อเสียั
เรโยิ้มอ่อน
“ันแ่ระิบ้าหูเธอนะ เธอเอ่าหาหันมาูบันเอ” เรโรปิเสธหน้าาย
“ถ้านายไม่ยื่นหน้ามา็ไมู่บไหมล่ะ” เอเลลีเถียเาออไปอย่าไม่ยอมแพ้
“อยาะลอมาว่าูบมั้ยล่ะ” เรโอบสวนออไป เาเินมาใล้เอเลลีที่ถอยหลัรู
“ถ้านายแะน้อสาวันแม้แ่ปลาย้อย ันสาบาน่อหน้าเมอร์ลินเลยว่าะสาปนายให้เป็นา” เสียปิแอร์ัึ้น
เอเลลีเมื่อเห็นพี่ายสามนอเธอลับมา เธอ็รีบวิ่ไปหลบหลัพี่ายทั้สามนอเธอ
“หวันะ อนาเอเลลี็แ่านับัน ยัไ็เป็นอันอยู่ีมั้ยล่ะ”
“นายแน่ในะว่านายอายุ 12 ปี” เออร์เนสย้อนถาม “วามินายนี่เินเ็เสียริๆ”
“และอนนี้น้อสาวพวันไม่ไ้เป็นอะไรับนาย เพราะะนั้นทำอะไรให้เียริน้อสาวัน้วย” เรอมอ์พู่อ
“เราะไม่มีวันยอมยเธอให้นายเ็า มัลฟอย” เออร์เนสว่า่อ
“ไปให้พ้นาน้อสาวัน ่อนที่ันะสาปนาย” ปิแอร์พู “นายอย่าลืมนะันอายุรบเ็ปี เมื่อสัปาห์่อน ันสามารถเสาถาอะไร็ไ้ใส่นายไ้ทุเมื่อ”
เรโ มัลฟอยมอไม้ายสิทธิ์อปิแอร์ที่ี้มาที่เา
“ฝาไว้่อนเถอะ” เรโรบอ่อนะเิน้ำอ้าวออไป
เอเลลีถอนใอย่าโล่อ
“เาทำอะไรน้อมั้ย” เรอมอ์ถามน้อสาวอน พลาับหมุนัวไปมา
“ันสบายี่ะ อย่าห่วเลยนะ” เอเลลีอบ
พี่ายสามนอเธอพยัหน้า เอเลลีมั่นใว่านับานี้ไปมัลฟอยไม่ล้ายุ่มย่ามอะไรับเธอมาแล้วล่ะ
ความคิดเห็น