You're Mine Beautiful ! เพราะเธอเป็นของฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : Chap.1 You're Mine Beautiful : "When we first met"

LA: มหาวิทยาลัย LA University

'เซ็นต์การลงทะเบียนตรงนี้เลยค่ะ นี่เป็นชุดเอกสารการเรียนนะคะ ส่วนนี่กุญแจล๊อกเกอร์ค่ะ' 
'นี่ค่ะเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณมากค่ะ ^^' 
การมารายงานตัวนี่ถือว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างยุ่งยากเหมือนกันนะ
กว่าจะถึงจุดที่ฉันจะได้มายืนเซ็นต์เอกสารนี่วุ่นวายมากเหมือนกัน ฉันต้องวนกลับไปคอนโด
เป็นสิบๆรอบเพื่อเอาเอกสารนู่นนี่นั่นมายืนยันแต่แล้วในที่สุดทุกอย่างก็เสร็จเหลือแค่เอาของไปเก็บในล๊อกเกอร์ เฮ้อ -3- 
ฉันเดินวนไปวนมาอยู่นานแต่แล้วในที่สุดก็เจอสักทีชั้นล๊อกเกอร์ประมาณสิบกว่าแถวในแถบนี้
ฉันมองหาล๊อกที่มีชื่อฉันจนในที่สุดก็เจอ
ฉันตั้งหน้าตั้งแต่เก็บของจนไม่ทันได้สังเกตเลยว่าฝั่งตรงข้ามนั้นมีใครบางคนจ้องมองมาที่ฉันอยู่ ..

'If I was your boyfriend I never let you go ' 
อยู่ๆก็มีเสียงคนเล่นกีต้าร์และร้องเพลงประกอบไปด้วยแต่ฉันก็ยังไม่สนใจ
เพราะฉันคิดว่าคงเป็นพวกอินดี้หน่อยๆเล่นนู่นเล่นนี่ไปแค่นั้นล่ะมั้ง

'Keep you on my arm girl you never be alone ' 
เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเอาเถอะฉันก็ไม่ได้อยากจะหลงตัวเองนักหรอกนะ
แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขาพยายามจะเรียกร้องความสนใจจากฉันซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าใคร ?! 
ปึ้ง ! ฉันปิดล๊อกเกอร์ดังมากทำให้ประตูล๊อกเกอร์ที่บังใบหน้าของใครคนนั้นอยู่เปิดเผยออกมา



พระเจ้าท่านสร้างผู้ชายได้สวยมาก..
ใบหน้าของเขาสวยมากสวยมากจริงๆริมฝีปากเอิบอิ่มได้รูปอมชมพูเล็กน้อยของเขากับคิ้วหนาสวย
และดวงตาหวานเฉิ่มระยิบระยับเมื่อบวกกับจมูกที่เป็นสันและใบหน้าเรียวสวยของเขาแล้วเขาสวยยิ่งกว่าผู้หญิงสะอีก ! 



ไม่นานนักเขาก็วางกีต้าร์สีดำของเขาลงข้างๆก่อนจะลุกขึ้นและเดินตรงมาทางฉัน 
   'เธอมองฉันมานานแล้วนะ ไม่กลัวท้องหรอ ฮะฮะฮะ'
สิ่งที่ออกมาจากปากเขาเรียกสติของฉันกลับคืนมาและทำให้ฉันเงิบไป10วิ คนนะไม่ใช่ปลากัด =__= 
   'ฉันแค่อยากรู้ว่านายมีปัญหาอะไรมั้ยที่กำลังพยายามเรียกร้องความสนใจจากฉันด้วยการร้องเพลงเสียงดัง'
   'เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเจาะจงไปที่เธอน่ะ?' 
ฉันเงียบไปกับคำถามของเขา  นั่นสิบางทีเขาอาจจะไม่ได้หมายถึงฉัน 
'เฮ้ อย่าพึ่งทำหน้าอย่างนั้นสิจ้ะคนสวยฉันก็ตั้งใจจะให้เธอฟังจริงๆนั่นแหละ'
เขาพูดพร้อมกับเอามือมาลูบแก้มฉันเบาๆ 
เปี้ยะ! 'โอ้ย .. ทำอะไรของเธอน่ะ' เขาถามฉันพร้อมกับลูบมือป้อยๆเมื่อฉันตีที่มือของเขา 
'ฉันเป็นผญ.กรุณาให้เกียรติด้วยไม่ใช่มาแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้'
ฉันเตือนเขาแต่เขากลับยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างมีเลศนัย
ก่อนที่เข้าจะเอาแขนขวาเรียวยาวของเขามาคว้าเอวของฉันเข้าไปประชิดตัวเขา



ไม่นานผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาก็เริ่มหยุดและมองดูล้อมวงกัน
เขาหันไปยิ้มให้คนเหล่านั้นและหันมาจ้องฉันที่กำลังดิ้นไปดิ้นมาไม่หยุด
      'ปล่อยฉันนะ ทำบ้าอะไรของนาย!' 
   'อย่าดิ้นสิเธอยิ่งดิ้นฉันก็ยิ่งรัดเธอโอบเธอแน่นขึ้นนะ'
เขากระซิบบอกฉัน ให้ตายเถอะร่างของเขามันก็ดูจะบอบบางและอ่อนโยนนะแต่ทำไมเขาถึงได้แรงเยอะขนาดนี้
      'นายต้องการอะไรกันแน่ ?' 
ฉันถามเขาและหยุดดิ้นในที่สุด คุยแบบนี้คงดีกว่าดิ้นไม่หยุดให้เขารัดฉันแน่กว่าเดิม
     'เธอชื่ออะไร เธอไม่ใช่คนที่นี่ใช่มั้ย ?' 
   'ฉันชื่อ (ชื่อคุณ) ฉันมาจากไทยแลนด์ โอเคยัง แค่นี้พอใจมั้ย ? จะปล่อยฉันได้รึยัง ..' 
เขายิ้มก่อนจะค่อยๆคลายมือออกจากรอบเอวของฉัน
ฉันหันหลังกลับและจะก้าวเดินไปเมื่อบทสนธนาจบแต่เขาก็คว้ามือฉันเอาไว้อีก
               'อะไร ?' 
'เธอไม่อยากรู้ชื่อฉันหรอ ?' 
  ; ชื่อของเขาคือจัสตินบีเบอร์ ผู้ชายที่หล่อและฮอตที่สุดในมหาลัย โว้ววว!! ; 
ผู้คนที่ล้อมวงอยู่ตะโกนชื่อเขากันไม่ขาดสาย ไร้สาระจริงผู้ชายที่หล่อและฮอตที่สุด ..
เออนะแต่ก็จริงนั่นแหละ (เอร้ย)  
        'โอเคจัสติน ฉันรู้จักนายนายรู้จักฉันทีนี้ฉันจะไปได้รึยัง ?' 
           'ได้สิ ไปได้แล้วล่ะ' เขาพูดก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง



ให้ตายเถอะยิ้มแบบนี้มันฆ่ากันชัดๆ 
และในที่สุดฉันก็ได้หันหลังกลับและก้าวเดินออกจากวงที่วุ่นวายสักที
แต่แปลกนะแทนที่ฉันจะหันหลังกลับมาด้วยความรำคาญใจและหงุดหงิด
มันกลับมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของฉัน เพราะอะไรนะ .. 

Justin's Part :
ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบ (ชื่อคุณ) เลย เธอแตกต่างจากคนอื่นเธอดูมีสเน่ห์
ตอนที่ผมเห็นเธอกำลังเดินไปที่ล๊อกเกอร์ผมมองเธอทุกอย่างก้าวมองปลายเส้นผมที่พริ้วไปตามกระแสลมของเธอ
ทำให้ผมเกิดมีอารมณ์ (ฮั่นแน่อย่าพึ่งคิดลึก) มีอารมณ์ที่อยากจะร้องเพลงนั้นขึ้นมาแต่สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก
ตอนที่ผมแตะต้องเธอเธอกลับหวงตัวเองและพยายามเดินหนีและออกห่างจากผม
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นพวกเธอคงปล่อยให้ผมทำมากกว่าลูบแก้มเลยด้วยซ้ำ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักอีกนั่นแหละที่ทำให้ผมสนใจเธอ
จริงๆแล้วก็คือการที่เธอพยายามจะวิ่งหนีผมมันทำให้ผมยิ่งต้องการและอยากจะวิ่งตามเธอ
วู้วสงสัยว่าผมจะหลงรักสาวไทยเข้าแล้วละ :) 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

วู้วเป็นไงกันมั่งตอนแรกฟินกันไหม ><
คอมเม้นต์เลยหนึ่งคอมเม้นนี่เป็นกำลังใจให้แต่งเร็วขึ้นเยอะเลยนะ
อยากอ่านต่อขอคนละหนึ่งคอมเม้นต์แล้วไปฟอลทวิตกันได้
เป็นแอคอัพฟิคโดยเฉพาะ(อัพว่าตอนใหม่มารึยังอะไรแบบนั้น)
แต่ถ้าคนฟอลเยอะบางวันก็จะอัพอิมเมจิ้นให้อ่านกันเพลินๆสั้นบ้างบาวบ้างให้ฟินกันไป
https://twitter.com/fanfic_JBTH @fanfic_JBTH << คลิกเลย ฝากบอกต่อกันด้วย
อย่าลืมนะคอมเม้นต์กันด้วยนะจ้ะสาวๆของมิสเตอร์บีเบอร์ทุกคน <3
 *จำไว้เสมอว่าวิธีการอ่านให้สนุกคือจินตนาการว่าเราอยู่ในนั้นผู้หญิงในเรื่องคือตัวเรา*
ปล.ตัวหนังสือเล็กไปไหมถ้าเล็กบอกนะจะแก้ให้จ้า :D