คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : Through the dark
Chapter 6 : Through the dark
“ฮัล...” ก่อนที่เสียงหวานจะพูดจบคำก็โดนขัดซะก่อน
“ไงเคธธ!” ปลายสายตะโกนขึ้นมาจนเคธต้องยื่นโทรศัพท์ออกจากหู
“ว่าไง” เธอตอบแบบเอือมๆ
“ฉันแค่จะโทรมาถามว่าเธอกลับถึงห้องรึยัง”
“นี่ลูอี ถ้าไม่มีธุระสำคัญนายก็ไม่ต้องโทรมาหรอกนะ..”
“สำคัญสิ ถ้าเธอเดินสะดุดบันไดหัวฟาดพื้นไปใครจะช่วยเล่า เห็นมั้ยว่าสำคัญ” ลูอีพูดขึ้นมาทำให้เคธยิ้มหน่อยๆคนเดียว แต่ก็เศร้าในคราวเดียวกัน
ลูอีทำให้เธอนึกถึงโนอาห์ขึ้นมา
“อืม.. แต่ยังไงฉันก็ถึงห้องแล้ว แค่นี้นะ..”
“นี่เธอไม่อยากคุยกับฉันขนาดนั้นเลยรึไงน้าาาาาาาาา” ลูอีลากเสียงยาวกวนประสาทใส่เธอ
“ถ้าบอกว่าใช่นายจะวางมั้ยล่ะ”
“ไม่”
“ฉันก็ว่างั้นล่ะ”
“ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ”
“ฉันจะวางนะ”
“โอเค ก็ได้ไม่กวนแล้วก็ด้ายยยยยย บายยยยยยย”
“อื้อ” เธอกดวางสาย สะบัดหัวสองสามทีก่อนจะลุกไปนั่งที่โต๊ะทำงาน หยิบโน๊ตบุคมาเปิด กางสมุดเตรียมทำการบ้านที่อาจารย์สั่งไว้
พรึบ...
แสงไฟในห้องดับวูบลง
ให้ตายเถอะไฟดับ.. และเคธนั้นกลัวความมืดเป็นที่สุด แม้จะเปิดผ้าม่านให้แสงสว่างส่องเข้ามา แต่มันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดีนั่นล่ะ
นิ้วสวยเลยหยิบไอโฟนกดส่งข้อความไปหาเพื่อนสนิททันที
‘ยังไม่เลิกอีกเหรอ’
‘อีกชั่วโมงนึงน่ะ แล้วเดี๋ยวอ.สั่งงานกลุ่มต้องไปประชุมต่ออีก’
‘ตอนนี้ห้องไฟด..’ เธอยังพิมพ์ไม่ทันเสร็จ หน้าจอไอโฟนของเธอก็ดับมืดตามไฟห้องไป..
แบตหมดอีก....
ตอนนี้เธอพึ่งได้แต่แสงว่างของจอโน๊ตบุคเท่านั้น.. ซึ่งแบตเตอร์รี่เหลือเพียง 20% เท่านั้น
ทำไมฉันไม่ชารจ์ไว้นะ!
หลังจากนั้นไม่นาน แสงสว่างที่พึ่งสุดท้ายก็ดับลง....
ไนออล.. อยู่ดีๆสมองก็กลับเรียกชื่อผู้ชายที่เธอลืมมากที่สุดขึ้นมา
เคธพยายามคลำทางออกไปยังหน้าห้องทันที ข้างนอกก็สว่างเหมือนปกติ ห้องที่ไฟดับนั้นมีแต่ห้องของเคธเท่านั้น
*ก๊อก ก๊อก ก๊อก* เธอเคาะประตูห้องตรงข้าม ไปนานหนุ่มหล่อตาสีฟ้าสวยก็เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ว่าไงครับ”
“ห้องฉัน... ไฟดับ” เธอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนปกติ แต่ในใจกังวลมากว่าเธอจะอยู่ในห้องที่มืดแบบนั้นไปได้ยังไง ส่วนเจ้าของห้องฟังแล้วก็งง เธอจะมาบอกทำไมนะว่าไฟดับ..
“ไปบอกคีปเปอร์สิ” ทำไมเธอถึงนึกไม่ถึง มีปัญหาอะไรให้แจ้งคีปเปอร์ แล้วทำไมเธอต้องนึกถึงเขาก่อนด้วยล่ะยัยเคธ
“….. โอเค” เธอยืนมองเขาสักพักนึงก่อนจะเดินออกไป
“ทำไมเธอไม่โทรไปล่ะ” ไนออลตะโกนไล่หลังเธอมา
“โทรศัพท์ฉันแบตหมด...” เคธหยุดหันไปบอกไนออล แล้วก้าวขาเดินต่อไปทันที
เธอเดินมาเรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าไม่คุ้นตา เธอไม่เคยเดินมาโซนนี้ของบ้านมาก่อน เธอยังไม่คุ้นชินเส้นทางทั้งหมดมากนัก เพราะบ้านมีขนาดใหญ่มาก...
และตอนนี้เธอกำลังหลง
ยิ่งเดินต่อไป จากที่ไฟเพดานทุกตัวถูกเปิดหมดจนสว่างสไว ตอนนี้กลับเปิดแค่ดวงเว้นดวงหรือสองดวงเท่านั้น ยิ่งเดินไปยิ่งมืด
เราควรเดินกลับไปดีมั้ย? เคธมองไปทางเดินเบื้องหน้าที่มืดสนิท...
แค่มองขาก็สั่นแล้ว...
“เคธ” เคธสะดุ้งเฮือก เมื่อมีเสียงเรียกเธอพร้อมมือที่จับไหล่เธออยู่..
“ไนออล... นายตามฉันมาทำไม” คนสวยหันไปเจอไนออลรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่เป็นคนมาจับเธอไว้... อย่างน้อยก็มีคนพากลับแล้ว แต่ปากมันรีบถามไปก่อนอย่างนั้น..
“ฉันตามเธอมา กลัวเธอหลง.... แล้วเธอก็หลงจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เปล่า.. ฉัน..แค่ เดินอ้อม” เธอไม่ยอมรับว่าเธอหลง คนตัวสูงกว่าเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงสงสัย
“อ้อ เหรอ แล้วไปทางไหนต่อล่ะ” เขารู้ทันเธอ แต่ก็ยังแกล้งถามไปยังงั้นล่ะ
เคธนิ่งเงียบมองหน้าไนออล เธอหลงทางจริงๆ แต่เธอไม่อยากให้เขารู้ กลัวจะเสียหน้าเสียฟอร์มแค่นั้นเอง
“โอเค เธอไม่น่าจะหลงหรอกเนอะ งั้นฉันกลับไปทำการบ้านก่อนนะ” ไนออลแค่จะแกล้งแหย่เธอเท่านั้น ดูจากท่าทางเธอก็รู้ว่าเธอกลัว เธอกำลังหลง เขาหันหลังทำท่าจะเดินหนี
“ฉันหลง” ในที่สุดเคธก้าวออกไปจับชายเสื้อของเขาไว้ ไนออลอมยิ้มกับตัวเองก่อนจะหันมาหาเธอ
“แค่นี้เอง พูดออกมาไม่ยากเลยเห็นมั้ย ป่ะะ” ไนออลเดินนำส่วนเคธเดินตามไปติดๆ
ทั้งสองเดินมาสักพักก็กลับเข้าสู่แสงสว่างอีกครั้ง เบื้องหน้าของทั้งคู่คือเคาเตอร์ที่คีปเปอร์ประจำการอยู่
“ห้อง 302 ไฟไม่ติดค่ะ” เคธบอก
“จริงเหรอครับ ขอโทรแจ้งช่างสักครู่นะครับ” คีปเปอร์หนุ่ม หันไปยกหูโทรศัพท์คุยกับช่างซ่อมบำรุงประจำบ้าน
“ช่างจะเข้ามาซ่อมพรุ่งนี้นะครับ” เคธหน้าถอดสี... นานไปนะ..มันมืดมากนะ
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำใจเธอเดินกลับไปยังห้องตัวเองโดยมีไนออลเดินตาม ทางจากเคาเตอร์ไปยังห้อง เธอคงไม่หลงหรอก เพราะเป็นทางที่เดินบ่อยที่สุดแล้ว
“เธอโอเคมั้ย เคธ” ไนออลถามก่อนแยกย้ายห้องเข้าห้องของตัวเอง เขาสังเกตุได้ว่าเธอมีสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“โอเค” เคธได้แต่ตอบสั้นๆ และเข้าห้องของเธอไป
โอ้ยย มืดดด ข้างนอกก็เริ่มมืดแล้วด้วย ทำให้บรรยากาศในห้องมืดลงไปอีก
“งั้นหลับเลยแล้วกัน!” เคธขดตัวในที่นอน ห่มผ้า คิดซะว่าได้เวลานอนแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถข่มตาหลับได้
*ก๊อก ก๊อก ก๊อก* เธอสะดุ้งให้กับเสียงเคาะประตู
“ใคร!” เคธส่งเสียงตะโกนถามจากบนเตียง
“ฉันเอง.. ไนออลน่ะ” ทันทีรู้ว่าเป็นคนรู้จักเธอค่อยๆลุก คลำทางไปเปิดประตูให้
“ว่าไง” เมื่อเปิดประตูแสงสว่างก็สาดเข้ามาในห้อง ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย ตีสีหน้าเรียบเฉยให้แขกผู้มาเยือน
“ฉันเห็นว่าห้องเธอไฟดับ มันคงจะมืด เลยเอาไอนี้มาให้” ไนออลยื่นถุงใบใหญ่มาให้ หญิงสาวรับอย่างงงๆ เธอเปิดออกดูทันที ภายในถุงเต็มไปด้วยเทียนหลายขนาดหลายๆชนิด ตั้งแต่เทียนธรรมดาจนไปถึงเทียนหอม
“ขอบใจนะ”
“เดี๋ยวดิ ฉันช่วยจุดนะ” ไนออลใช้มือดันประตูที่เคธกำลังปิด เธอก็ลืมนึกไปว่า ไม่มีไฟแช็กหรือไม่ขีดเลย จะจุดเทียนพวกนี้ได้ยังไงกัน
ไนออลช่วยจุดเทียนตามโต๊ะต่างๆ แสงสว่างสลัวๆผสานกับกลิ่นหอมของเทียน หอมทำให้เคธรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยนึง
“ขอบใจนะ นายร้อนเหรอเหงื่อออกเลย” เพราะไฟสลัวๆแบบนี้จึงทำให้เห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าและตามตัวของไนออลได้อย่างชัดเจน
เขาไม่ได้ร้อนหรอก แต่เพราะเขาวิ่งไปซื้อเทียนให้เธอมาต่างหาก จริงๆเขาก็ซื้อไฟฉายมานะ แต่คิดว่ามันคงไม่พอ แถมเทียนเนี่ยให้บรรยากาศโรแมนติกดีกว่าเป็นไหนๆ
“อ้อ นิดหน่อยน่ะ” ไนออลยืนยิ้มหวานเก้ๆกังๆให้เคธที่นั่งอยู่บนเตียงของเธอเอง เธอยิ่งดูสวยมากขึ้นไปอีกในตอนนี้ ตาของเธอส่องประกายกับแสงสลัวของไฟ สวยงามมากทีเดียว และอีกอย่างตอนนี้เธอก็ไม่ได้มีทาทีบึ้งตึงเหมือนตอนกลางวันอีกด้วย
“แล้ว...นายจะยืนมองหน้าฉันอีกนานมั้ย” จากที่ทำหน้าสวยๆผ่อนคลาย กลายเป็นหน้าบึ้งอีกครั้ง จ้องมองหน้าไนออลกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กๆ
สงสัยมองนานไปหน่อยนะเรา ชิ่งกลับดีกว่าแหะ...
“อ้ะ ขอโทษที งั้นฉันไปก่อนนะ”
“อยู่ก่อนก็ได้” กว่าเคธจะพูดออกไป ไนออลก็กำลังบิดลูกบิดออกไปแล้ว มีเพื่อนอยู่ในเวลาแบบนี้น่าจะดีกว่าเธออยู่คนเดียว แม้จะไม่ชอบอยู่กับเด็กผู้ชายยิ่งแบบ สองต่อสองเท่าไหร่ก็ตาม
“เธอว่าอะไรนะ?” มุมปากทั้งสองข้างยกขึ้นยิ้มทันที แม้จะไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยินก็ตาม
“… ฉันบอกว่าอยู่นี่ก่อนก็ได้” ถ้าเขาถามอีกทีฉันจะไล่เขาไปแล้วนะ
“หมายถึงให้อยู่ในห้องนี้เป็นเพื่อนกับเธออะนะ” เขาถามย้ำเผื่อจะให้มั่นใจว่าเขาได้ยินไม่ผิด ผู้หญิงอย่างเคธเนี่ยน่ะเหรอชวนให้เขาอยู่เป็นเพื่อนด้วย..
“………..” ไร้สัญญาณตอบรับใดๆจากเคธ เธอนั่งกรอกตาอย่างเงียบๆคนเดียว
“นี่เธอยังอยู่รึเปล่าเนี่ย..” ไนออลเดินมาดูด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแบบออกหน้าออกตากว่าปกติ
เมื่อเธอไม่พูดอะไรเขาเลยถือวิสาสะนั่งลงบนปลายเตียงของเพจ ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามเตียงของเคธ ก็เมื่อกี้เธอชวนเราแล้วไงล่ะ!
“มีอะไรเหรอ” ไนออลเปิดประเด็นชวนคุย
“้เห้ออ เปล่าหรอก ฉันไม่ชอบความมืด.... กลัวความมืด”
“ฉันก็พอจะรู้นะ ดูได้จากหน้าเธอ แล้วเทียนพวกนี้ ดีมั้ย?”
“อื้ออ ขอบใจนะ” เคธส่งรอยยิ้มพร้อมคำขอบคุณทำให้อีกหนุ่มถึงกับเขิน
ยิ้มให้เราอีกแล้ว...
*ครืดดด ครืดดดด*
“ว่าไงแฮร์รี่” ไนออลสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะกดรับสายโทรศัพท์
“นายอยู่ไหน ห้องมันลอคอ้ะ”
“ฉันอยู่ห้องตรงข้าม แล้วนายไม่ได้เอากุญแจไปหรอไง”
“ฉัน...ลืม ไม่แน่ใจว่าเอาไปไว้ไหน”
“เคเค เดี๋ยวฉันไปๆ”
เป็นจังหวะเดียวกับที่เพจเปิดประตูเขามา
“อ้าววววว ใครมาทำโรแมนติกอะไรเนี่ย”
“เปล่าซะหน่อย ไฟดับตะหาก” เคธตอบ
“โอ้ะ มีหนุ่มอยู่ในห้องด้วยแหะ คิกคิก” เพจแซวเมื่อเห็นไนออลนั่งอยู่บนเตียงของเธอ ปกติเคธไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้มาก่อนเลยนี่
“แหะๆ ฉันแค่ซื้อเทียนมาให้น่ะ ถ้าเพจมาแล้วฉันขอตัวนะเคธ บาย”
“บาย” สองสาวบอกลาไนออล
“แหมมม~ วันนี้มีแต่หนุ่มๆรุมล้อมเลยนะเคธ!! เธอต้องเล่าให้ฉันฟังว่ารู้จักพวกนั้นได้ยังไง” เมื่อไนออลปิดประตู เพจก็วิ่งกระโดดใส่เตียงเพื่อนสาวทันที คะยั้นคะยอให้เล่าเรื่องหนุ่มๆให้ฟัง
เพื่อนสาวเลยเล่าแบบงงๆ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามากันยังไง รู้ตัวอีกทีก็มีเพื่อนใหม่เป็นหนุ่มๆ เต็มไปหมด..
---------------
Writter talk
ฮัลโหลล มาอีกตอนแล้วค่า :)
เป็นยังไหงหนออ เชียร์ใครกันคะ ระหว่างไนออลกับลูอี ;)
ขอฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยแล้วกันนะคะ
รักทุกคนเลยยย
xoxo
ปล. อยากลืมฟิคสั้นของไรท์ด้วยน้าาา อาจจะมาถี่กว่าเรื่องยาวอีก 555555
ความคิดเห็น