Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : Best concert ever!

--------------------------

Writer Talk

ไม่มีอะไรมาก อยากบอกว่ารักคนอ่านนน จุ้บบ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายนะคะ <3
มีรีดเดอร์บอกว่าเราแต่งสั้นลงๆด้วยงะ ไม่ได้สังเกตเลยค่ะ
จะพยายามมาลงยาวๆน้าาาาาา
ฝากติดตามต่อไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ เลยนะคะ
xoxo

--------------------------

Chapter 7 : Best concert ever!
    
    สองสามวันที่ผ่านมาเป็นอะไรที่ดีที่สุดในชีวิตฉันเลยก็ว่าได้ นอกเหนือจากการทำงานที่ฉันรักแล้วล่ะก็นะ วันนี้เป็นวันคอนเสิร์ตของหนุ่มๆแล้วฉันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลยทีเดียวล่ะ เมื่อวานฉันเลยอยู่บ้านเฉยๆ แล้วฉันก็ตัดสินใจปิดร้านค้าออนไลน์นั้น เพราะไม่มีใครสนใจมันเลย! น่าเศร้าจริงๆ

    ฉันตื่นเช้าลงมากินอาหาร ทำแพนเค้กกิน แม่ออกไปร้าน น้องออกไปเรียน ฉันจึงอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ฉันสงสัยจังว่าไนออลจะมากี่โมงนะ

    ออดดดดด ~ ฉันวิ่งไปเปิดประตู

    “โอ้ะ ไฮ มาแต่เช้าเลยนะไนออล” ฉันกำลังคิดถึงคุณอยู่พอดี แต่ฉันไม่ได้บอกเขาไป ฉันเชิญเขาเข้ามาข้างในบ้าน

    “อรุณสวัสดิ์ฮะ ผมมารับคุณก่อนไง คุณจะได้ไม่ไปคอนเสิร์ตผมสาย” เขาพูดแล้วขยิบตาให้ มันดูน่ารักมากเลย

    “โอ้ ทานอะไรมารึยังคะ แพนเค้กมั้ย?”

    “เยี่ยมไปเลยฮะ!!” ฉันไปทำแพนเค้กให้ไนออล เขาดูหิวมาก

    “คุณยังไม่ได้ทานอะไรมาหรอไงน่ะ”

    “ผมทานมาแล้วก่อนออกมารับคุณ แต่ผมหิวอีกแล้วนี่นา” โอ้ เด็กคนนี้กินจุชะมัด ฮ่า ๆๆ

    “งั้นคุณทานไปนะคะ ฉันขอไปแต่งตัวก่อน”

    “คร๊าบบบบบบบ”



    เป็นเวลาที่น่าลำบากใจอีกเหมือนเดิม ฉันต้องตัดสินใจว่าจะเลือกชุดอะไรไปดี มันจะง่ายกว่านี้ ถ้าฉันไม่รู้จักพวกเขา ฮ่า ๆ ฉันเลยเลือกกางเกงสกินนี่เข้ารูปสีโอลรส เสื้อครอปสีเทา รองเท้าผ้าใบสีขาวคู่เก่ง

    “อิ่มรึยังไนออล” ฉันเดินลงมาถาม ฉันเห็นไนออลกำลังล้างจาน !! ฉันรีบวิ่งไปห้าม “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันทำเอง เป็นแขกไม่ต้องลำบากหรอกน่า”

    “เสร็จแล้วน่าลิซ นิดหน่อยเอง ผมไม่รู้จะทำอะไรรอนี่นา”

    “ขอบคุณค่ะ นั่นน่ารักมากเลย” ฉันยิ้มให้เขา ถ้าฉันไม่ได้ตาฝาด เขายิ้มอายๆ หน้าเขาแดงนิดๆด้วย

    “คุณก็น่ารักเหมือนกันฮะ! ไปกันเถอะ” นำฉันออกไปเดินขึ้นรถ



    ระหว่างทางไนออลเปิดเพลงของวันไดเรกชั่นให้ฟัง คงเป็นเพลงที่จะใช้วันนี้ล่ะมั้ง ฉันก็ร้องตามไปด้วย มันชินปากน่ะ แล้วไนออลก็หัวเราะใส่ฉัน ฉันเลยหยุด

    “อ้าววว หยุดทำไมฮะ ร้องต่อสิ เสียงคุณน่ารักออก”

    “ถ้ามันดีแล้วหัวเราะใส่ฉันทำไมคะ”

    “เพราะมันน่ารักไงฮะ” เขาหันหน้ามายิ้มให้ฉันครั้งนึงแล้วหันไปมองถนนต่อ หลังจากนั้นเราก็เลยร้องเพลงด้วยกันจนถึงอารีน่าที่พวกเขาจะแสดง



    เมื่อมาถึงไนออลวนรถไปจอดด้านหลังอารีน่ารวมกับรถของทีมงาน แค่เข้าใกล้อารีน่าเสียงกรี๊ดก็ดังจนแทบไม่ได้ยินเสียงพูดแล้ว!

    ฉันลงจากรถเดินตามไนออลลงไปติดๆ เขาพาเราเข้าไปหลังเวที

    “อะแฮ่ม นึกว่าไนเลอร์ของเราหายไปไหน ไปพาสาวมานี่เอง” พอเข้าไปถึงลูอิสก็เอ่ยแซวเรา ฉันยิ้มน้อยๆให้พวกเขาเป็นเชิงทักทาย

    “ไชโย อลิซ..เธอมาจริงๆด้วย ผมนึกว่าไอไนออลมันหลอกซะอีก” แฮร์รี่ตะโกนดีใจ ฉันหันไปทางไนออลเขาทำท่ายักไหล่ใส่เรา

    “นั่นใช่ เอเลอนอร์และก็โซเฟียใช่มั้ยคะ” ฉันตาเป็นประกาย เมื่อเห็นแฟนสาวของลูอิสและเลียม พวกเธอสวยมาก ! เธอสองคนยิ้มให้ฉัน “โอ้ย คุณสวยมากเลย” ฉันเก็บอาการตื่นเต้นไม่อยู่

    “ฉันว่าเธอเป็นแฟนคลับแฟนนาย มากกว่าเราอีกนะ” เซนพูดขึ้นแล้วหัวเราะใหญ่ ทุกคนก็หัวเราะตามสนุกสนาน

    “แล้วแพร์รี่ไม่มาหรอ” เลียมหมายถึงแฟนของเซน เซนส่ายหน้าตอบเป็นเชิงว่าไม่มา

    “เอเลอนอร์, โซเฟียนี่อลิซเด็กไอไนมันนะ อลิซนี่โฟเฟีย แล้วก็....เอเลอนอร์แฟนสาวสุดสวยของผม” ลูอิสแนะนำแล้วก็หันไปหอมแก้มเอเลอนอร์ อุ๊ย ฉันเขินแทนเลย ว่าแต่ฉันเป็นเด็กของไนออลที่ไหนล่ะ!!

    “เด็กผมต่างหาก” แฮร์รี่เดินมาโอบไหล่ฉัน ไนออลก็ได้แต่ยืนมองนิ่งๆ ไม่ได้แสดงอะไรออกมา ฉันก็ไม่ได้อะไร ยืนขำๆพวกเขาไป

    “ไปเถอะจ้ะ ให้หนุ่มๆเตรียมตัวกันดีกว่า มากับเรานะอลิซ” เอเลอนอร์พูดกับฉันแล้วพาฉันออกไปข้างนอก ฉันโบกมือให้ทุกคน แล้วออกไปนั่งรอที่ที่นั่งของพวกเรา แถวหน้าสุด ฉันนั่งตรงกลางระหว่าง โฟเฟียและเอเลอนอร์

    “ลูอิสเล่าเรื่องเธอให้ฟังแล้วล่ะ เธอคบกับไนออลหรอ” เอเลอนอร์หันหน้ามาถาม ฉันอึ้งๆ

    “แต่ดูๆเหมือนแฮร์รี่ก็สนใจเธอด้วยนาาา แหม~ เธอนี่น่ารักจริงๆนี่นา” โซเฟียแซวฉัน

    “ฉันแค่รู้จักกับพี่สะใภ้ไนออลน่ะ เขาเลยพามารู้จัก ส่วนแฮร์รี่เขาก็แค่ร่าเริงไปหน่อยเท่านั้นเอง” ฉันอธิบาย

    “ฉันเชียร์เธอกับไนออลนะ” เอเลอนอร์ขยิบตาให้ฉันด้วยหนึ่งที

    “กับแฮร์รี่สิน่ารัก!” แต่โซเฟียเชียร์แฮร์รี่แหะ ส่วนฉันได้แต่ก้มหน้าเขิน เพราะมันคงไม่จริงกับทั้งสองคนนั้นแหละ

    “อย่าพูดเรื่องฉันเลย เรื่องพวกเธอดีกว่า พวกเธอสวยมากเลย มาถ่ายรูปกันเถอะ” ฉันหยิบมือถือมาเซลฟี่พวกเราสามคน

    “ขาดแพร์รี่เนอะ จะได้ครบแก๊งสาวๆของวันไดเรกชั่น” โซเฟียพูดแล้วก็หัวเราะ

    เราสามคนคุยเรื่อยเปื่อยเรื่องหนุ่มๆ แล้วสาวๆก็ฟอลโล่วทวิตฉัน พร้อมกับทวิตรูปฉันที่ถ่ายกับพวกหล่อน หลังจากนั้นก็มีคนฟอลโล่วฉันเต็มเลย รวมทั้งคนเมนชั่นมาอีกมากมาย!

    คอนเสิร์ตใกล้จะเริ่มแล้วแฟนคลับก็ทยอยเข้ามาในอารีน่าแล้ว มีแฟนคลับเดินเข้ามาหาพวกเรา แล้วขอพวกเราถ่ายรูป มีคนรู้จักฉันด้วย พวกเธอบอกว่าเห็นรูปฉันกับไนออลไปดินเนอร์กัน พวกเธอชอบฉัน! ฉันมีแฟนคลับด้วย! โอ้ ไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตเลยสิ ให้ตาย!!!


    การแสดงของหนุ่มๆทั้ง 5 นี่มันสุดยอดมาก พวกเขาเอาอยู่ทั้งคอนเสิร์ตเลย ขี้เล่น วิ่งไปวิ่งมา แฟนคลับก็ไม่มีเหนื่อยสงเสียงกรี๊ด ร้องเพลงตามตลอดจนจบ


    พอจบคอนเสิร์ต ฉัน เอเลอนอร์และโซเฟีย เดินไปแสดงความยินดีกับหนุ่มๆที่หลังเวที

    “สุดยอดมากเลย!” ฉันยกนิ้วโป้งสองข้างให้พวกเขา

    “มาๆ ถ่ายรูปกันดีกว่า” แฮร์รี่เสนอ แล้วพวกเราก็ถ่ายรูปกันสนุกสนาน ตอนนี้ฉันมีรูปคู่กับทุกคนครบเลย แล้วแฮร์รี่ก็ให้ทีมงานถ่ายรูปรวมพวกเราทั้งหมด แล้วก็อัพขึ้นทวิตทันที พร้อมแทคทุกคน

    “เหนื่อยจะแย่แล้ว กลับไปพักกันเหอะะะะ” แฮร์รี่บ่น

    “ฉันว่าจะไปฉลองกับเอเลอนอร์หน่อยน่ะ” ลูอิสพูดพร้อมโอบเอวแฟนสุดสวยของเขา

    “ฉันก็คิดอยู่เหมือนกัน ไปไหนกันดีโซเฟีย” เลียมหันไปถามโซเฟีย

    “โอ้ย อิจฉาพวกแฟนมาดูได้โว้ย” เซนโวยวาย ไนออลกับแฮร์รี่ก็ตบบ่าเพื่อนปลอบใจ คนอื่นก็หัวเราะ

    "นายยังกลับกับพวกเราได้ไงเพื่อน” แฮร์รี่บอกเซน

    “เดี๋ยวฉันไปส่งอลิซก่อนนะ แปปนึงแล้วเดี๋ยวกลับไปหานะเพื่อน” ไนออลบอก แล้วก็โอบเอวพาฉันออกไป เหมือนจะได้ยินเสียงแฮร์รี่พูดอะไรสักอย่าง และก็มีเสียงหัวเราะของพวกที่เหลือดังขึ้น ฉันไม่ได้สนใจ ฉันสนใจแต่ไนออล แขนของเขากำลังโอบเอวฉันอยู่!!


    “วันนี้เป็นไง สนุกมั้ยฮะ” ไนออลถามพลางเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่ง

    “สุดๆเลยค่ะ” ฉันยิ้มกว้างให้เขา



    “ถึงบ้านแล้วครับ คุณผู้หญิง” ฉันลืมตา ฉันไม่รู้เลยว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ถึงบ้าน ไนออลลงมาเปิดประตูแล้วเรียกฉัน

    “โอ้ ฉันหลับไม่รู้ตัวเลย ฮ่าๆๆ สงสัยเมื่อคืนตื่นเต้นไม่ได้นอนเท่าไหร่” ฉันก้าวลงจากรถ

     แต่กรรมเวร ฉันสะดุดขาตัวเองหน้าคว่ำ ดีนะมีไนออลรับไว้ “ขอบคุณค่ะ”

    “ไม่เป็นไรฮะ” เขายิ้ม จับฉันยืนหน้าของเราเผชิญเข้าหากัน ฉันมองตาเขา ตาสีฟ้าที่ยังสวย แม้ว่าตอนนี้จะมืดแล้วก็ตาม มันส่องประกายเสมอ ไนออลปัดปอยผมออกจากหน้าฉัน แล้วประคองหน้าฉันไว้ หลังจากนั้นเขาโน้มตัวลงมาจูบฉัน !!

    ฉันตกใจทำอะไรไม่ถูก ฉันจูบตอบเขา ในหัวของฉันว่างเปล่า ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร รู้ตัวอีกทีมือฉันก็โอบรอบคอเขาเรียบร้อย ส่วนมือเขาก็กอดประคองตัวฉันไว้

    ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนเขาถอนริมฝีปากของเขาออก แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฉัน ส่วนฉันน่ะหรอ ไม่ต้องเดาอะไรมากหรอก หน้าฉันคงกลายเป็นสีแดงสดไปแล้ว!!

    “ฝันดีครับ สุดสวย” เขาพูดแล้วขึ้นรถไป ส่วนฉันก็ตัวแข็งทื่อ จนกระทั่งนึกได้ว่าต้องเข้าบ้าน
    


    โอ้ มาย ก็อด ให้ตายเถอะ! ฉันจูบกับ ไนออล ฮอแรน !!!!!!!!!!