Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : With One Direction !!

---------------
writer talk :
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนเหมือนเช่นเคยน้าาาา :D
อ่านแล้วเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ
xoxo
----------------

Chapter 6 : With One Direction !!

    ฉันคิดอยู่นานว่าจะใส่ชุดอะไรไปดี ได้เจอวันไดเรกชั่นทั้งวงเชียวนะ เป็นใครก็คิดหนักทั้งนั้นล่ะน่า ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจใส่เสื้อเชิ๊ตตัวยาวสีน้ำเงินกับสกินนี่ยีนส์ แต่งหน้าเบา ๆ ปล่อยผมที่เป็นลอนธรรมชาติของฉัน ~

    ฉันลงมาข้างล่างไนออลก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมตรงห้องครัว นี่เขาไม่คิดจะลุกเลยใช่มั้ยเนี่ย ฮ่า ๆๆๆ

    “เสร็จแล้วค่ะ”

    “เชิญฮะคุณผู้หญิง” ไนออลลุกขึ้นแล้วภายมือเชิญให้ฉันดินนำออกไป ฉันก็หัวเราะคิกคักกับท่าน่ารักๆของเขา

    ไนออลขับรถพาฉันมาที่สตูดิโอ เขาบอกว่าวันนี้วงจะฟิตติ้งและคุยเรื่องอัลบั้มใหม่กัน แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วค่ะ หนุ่ม 5 คนที่ฉันปลื้มที่สุด กำลังจะอยู่ตรงหน้าของฉันแล้วววววว

    “ตื่นเต้นมั้ยฮะ” ไนออลหันมาถามขณะเราเดินเข้าไปในสตูดิโอ

    “มากที่สุดเลยค่ะ ฮ่าๆๆ”

    เขาหยุดที่หน้าห้องห้องนึง แล้วภายมือให้ฉันเข้าไปก่อน “เชิญเลยฮะสาวน้อย”

    “แต่ตามหลักแล้วฉันอายุมากกว่าคุณนะ ไนออล” ฉันยิ้มให้เขาแล้วเปิดประตูเข้าไป... แฮร์รี่ ลูอิส เลียม และเซนกับลำนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานบนโซฟา เขาหยุดคุยกันแล้วมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว “ส..สวัสดีค่ะ” ฉันทักทายแล้วโบกมือให้ทีนึง

    “…….” หนุ่มๆเงียบ คงงงว่าฉันเป็นใคร เข้ามาได้ได้ไง

    “ไงพวกกกก” ไนออลเดินตามมาแล้วก็ทักสมาชิกในวง “นี่อลิซ..เป็น..” เป็น?

    “อ้อ อลิซดีฮะ” ไนออลยังพูดไม่ทันจบ แฮร์รี่ก็เดินมาหาฉันแล้วจับมือทักทาย แล้วหนุ่มๆที่เหลือก็ลุกมาล้มวงทักทายฉันที่กำลังยืนงง

    “พวกคุณรู้จักฉันเหรอคะ? ฮ่า ๆๆ” พวกเขาส่ายหน้า แต่ยิ้มแย้มแจ้มใส พวกเขาน่ารักและเป็นกันเองมาก “ฉันเป็นเพื่อนของเดนีส พี่สะใภ้ไนออลน่ะค่ะ เขาเลยพาฉันมาพบพวกคุณ” พอพูดจบทุกคนก็เฮเสียงดังแบบร่าเริงสนุกสนาน ฮ่าๆๆๆ ฉันได้แต่ยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูก

    “เธอเป็นแฟนเพลง” ไนออลตะโกนแข่งกับเสียงสมาชิกอีก 4 คน พอพูดจบทั้ง 4 คนก็ส่งเสียงวี๊ดวิ้วใหญ่ พวกเขาดู....เพี้ยนนิดๆนะ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ

    “ยินดีที่ได้รู้จักนะอลิซ ผมแฮร์รี่นะ” แฮร์รี่ยังไม่ปล่อยมือฉันจากเมื่อกี้ เขาเขย่ามือฉันแบบร่าเริง ยิ้มเห็นฟันขาวครบทุกซี่

    “ลูอิสฮะ” ลูอิสเข้ามาแนะนำตัว เขาทำเสียงดังเฮฮาและวิ่งไปรอบๆด้วย

    “ผมเซน” เซนดูเป็นมิตร เขายิ้มหวานขยิบตาให้ฉันด้วย ฮ่า ๆๆๆ

    “เลียมฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก” เลียมดูเป็นคนอบอุ่นและขี้เล่นที่สุดในวง พวกเขาดูดีและขี้เล่นกว่าที่เห็นในจอเสียอีก !!

    “ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันนะคะ !!” ฉันตอบทุกคนแต่ฉันสู้เสียงของทุกคนไม่ได้น่ะ ฮ่าๆ

    “พอๆๆ เธออึดอัดจะตายแล้วเนี่ย พวกนายจะล้อมเธอทำไมห้ะ” ไนออลจับทุกคนแยกออกไปจากฉัน ไล่ไปนั่ง ยกเว้นแฮร์รี่ที่ยังไม่ปล่อยมือฉันเลย ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้พวกเขา

    เพี้ยะะ!! “แฮร์รี่ นายจะจับมือเธออีกนานมั้ย ไปนั่ง” ไนออลตีแขนแฮร์รี่แล้วสั่งเขาไปนั่ง แฮร์รี่ปล่อยมือฉันแล้วส่งยิ้มให้พร้อมกับลงไปนั่งสงบๆ

    “นายนี่ใจร้ายจริงๆ” แฮร์รี่บ่นอุบ แล้วยังคงยิ้มให้ฉัน “มานั่งสิฮะ” แฮร์รี่เชิญฉันไปนั่งที่โซฟา มันว่างตรงข้างๆเขาพอดี ฉันจึงเข้าไปนั่งแล้วยิ้มให้แฮรรี่ เขาเป็นเด็กน่ารักมนุษยสัมพันธ์ดีมากๆ

    “นี่สไตลิสยังไม่มาอีกหรอไงนะ” ไนออลพูดแล้วเดินมานั่งแทรกกลางระหว่างฉันกับแฮร์รี่... อะไรของเขาเนี่ย

    “ที่ตั้งเยอะ นายมาเบียดทำไมเนี่ย ไปตัวโน้นไปว่าง” แฮร์รี่ชี้มือไปยังโซฟาอีกฝั่งของห้อง ไล่ไนออลออกไป


    “ก็ฉันพอใจนั่งตรงนี้ นายก็ลุกไปเองเซ่” ไนออลยิ้มกวนให้แฮร์รี่

    “รออีกแปปนะ ผู้ช่วยสไตลิสล่างานน่ะ เธอเลยต้องทำงานคนเดียววุ่นวายน่าดู” เลียมบอก

    “โอเค งั้นฉันไปห้องน้ำแปปนึงนะ” ไนออลบอกแล้วเดินออกไป ทิ้งฉันให้อยู่กับวันไดเรกชั่นที่เหลือ

    “ว่าแต่เธอมีทวิตเตอร์มะ ผมขอหน่อยสิ” แฮร์รี่ยื่นไอโฟนของเขาให้ฉัน ฉันพยักหน้ารับแล้วก็เสิร์จหาตัวเองให้เขาฟอลโล่ว

    “ขอด้วยสิ!” อีกสามคนที่เหลือพูดพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย

    “เธออายุเท่าไหร่เหรอ” แฮร์รี่ชวนคุย

    “อืมมม ปีนี้ก็ 23 แล้วค่ะ ฉันเกิดปีเดียวกับลูอิสน่ะ”

    “โอ้ งั้นก็เป็นพี่สาวสิฮะ พี่อลิซ~~” แฮร์รี่ทำเสียงน่ารักเรียกฉัน เขาดูน่าเอ็นดูมากๆ

    “ฮ่าๆๆ เรียกอลิซเฉยๆนั่นล่ะค่ะ ฉันไม่ถือหรอก”

    “แล้วคุณทำงานอะไรหรอฮะ” เซนถามบ้าง

    “เป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์น่ะค่ะ แล้วก็มีร้านเสื้อผ้าออนไลน์ของตัวเองด้วย” ฉันตอบยิ้มอายๆ

    “ว้าว!  มิน่าคุณถึงแต่งตัวขึ้นมากเลย ดูดีมาก” ลูอิสพูดพร้อมยกนิ้วโป้งสองข้าง เป็นจังหวะเดียวกับไนออลเดินกลับมานั่งที่เดิม ระหว่างฉันกับแฮร์รี่

    “เบาๆหน่อยลู~ นายมีเอเลอนอร์แล้วนะ” ไนออลพูดถึงแฟนของลูอิส

    “นี่ฉันยังไม่ได้อะไรเลย เห็นเป็นเพื่อนนาย ฉันก็คุยตามมารยาทไง นายใจร้ายจริๆ” ลูอิสบ่นเป็นชุด พวกเขาดูเข้ากันได้ดี น่ารักมากๆเลย ฉันอดยิ้มตามพวกเขาไม่ได้เลยจริงๆ


    “หนุ่มๆ ไปห้องลองได้แล้วววว” มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงคนนึง เดินเข้ามาเรียกหนุ่ม ๆ

    “ฉันรอนี่นะ ไน” ฉันหันไปบอกไนออล

    “ไปด้วยกันสิ ๆ นะฮะ ๆ” แฮร์รี่เดินมาจับมือลากให้ฉันไปกับเขา เขาดูเหมือนเด็กขี้อ้อน ไนออลหันมาพยักหน้า ฉันเลยเดินถามพวกเขาไป

    เราเขามาในห้องที่มีแต่เสื้อผ้าเต็มไปหมด ! มันดูเหมือนสวรรค์ของช่างเสื้อมากๆ มีหลากหลายแบรนด์และหลากหลายแนวสุดๆ ฉันเดินดูชุดรอบๆ แอบมองหนุ่มๆลองชุด(ฉันโรคจิตไปมั้ยนะฮ่าๆๆๆ) พวกเขาจะใส่อะไรก็ดูดีทั้งนั้น

    “นี่ ๆ ไปคุยกับสไตลิสเราสิๆ” แฮร์รี่มาลากฉันให้ไปหาคุณสไตลิส “พี่ฮะ นี่อลิซเพื่อนใหม่เรา เธอเป็นดีไซเนอร์ด้วย” แฮร์รี่แนะนำ ส่วนฉันได้แต่เกาหัวแกรกๆ

    “สวัสดีค่ะ” ฉันยิ้ม แล้วแฮร์รี่ก็ลากฉันไปทำความรู้จักกับทุกคน เขาเป็นเด็กไฮเปอร์แหะ ฮ่าๆๆ  หลังจากทักทายทุกคนแล้วฉันแล้วก็นั่งดูพวกหนุ่มๆลองชุดไปมา เล่นกันร่าเริง แกล้งกันไปมา

    “เป็นอะไรฮะ เบื่อเหรอ” ไนออลเดินมาข้างหลังแล้วก็ถามฉัน

    “เปล่านี่ ดูพวกคุณแล้วเพลินดี พวกคุณน่ารักมาก” ฉันยิ้มตอบ

    “ฮ่าๆๆๆ ดีแล้วผมชอบเวลาคุณยิ้ม” เขาพูดแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ฉันเขินหน้าแดงคนเดียว

    “เฮ้ อลิซ คุณไม่สบายรึเปล่า หน้าแดงเชียว” เลียมเดินมาถามฉัน ฉันส่ายหน้ารัวๆ แล้วยิ้มให้เขา “ดีฮะ เราไปทานอาหารกัน ลองชุดกันเสร็จแล้ว” เขาชวน แล้วฉันก็เดินตามพวกหนุ่มๆออกไป


    “นี่ๆ เธอว่าใครหล่อที่สุดในวง!” แฮร์รี่ถามขึ้นขณะที่เรารออาหารกันที่ร้านแถวๆ สตูดิโอ

    “ก็หล่อหมดแหละน่า” ฉันตอบปัดๆ

    “ไม่สิ มันต้องมีที่สุด” แฮร์รี่ซัก ตอนนี้ทุกคนต่างจ้องมาที่ฉัน

    “งั้นฉันขอตอบไนออล” แฮร์รี่ทำหน้าบูด ส่วนไนออลก็ยิ้มอายๆ “แต่ถ้าน่ารักฉันยกให้แฮร์รี่ก็ได้นะ ฮ่า ๆๆๆๆ” พวกเราทุกคนหัวเราะ อาหารมาส่งพอดีหลังจากนั้นเราก็ตั้งหน้าตั้งตากิน และฟังพวกหนุ่มๆเล่าเรื่องตลกๆ ของคนในวงให้ฟัง พวกเขาทำตัวเป็นกันเองกับฉันมาก


    “วันนี้สนุกมากเลย ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ” ฉันยิ้มบอกทุกคนก่อนละขาตัวลากลับเพราะเย็นแล้ว

    “เดี๋ยวผมไปส่งนะอลิซ” แฮร์รี่อาสา

    “โนโน ฉันพาเธอมา เดี๋ยวฉันพาไปส่งเอง” ไนออลจับไหล่แฮร์รี่แล้วดันแฮร์รี่ออกไปจากตัวฉัน

    “ไนออล ต้องคุยงานตอนเย็นนะ นายจะกลับมาทันเหรอ ไว้ค่อยกลับก็ได้นี่” เลียมบอก

    “ฉันไปแปปเดียวน่า!” ไนออลพูด แล้วลากฉันออกไปเลย ฉันหันไปยิ้มให้ทุกคนแล้วแฮร์รี่ก็โบกมือให้ฉัน


    “ฉันว่าแฮร์รี่เขาชอบฉันนะ คิกคิก” ฉันพูดแล้วหัวเราะคิกขักขณะไนออลขับรถไปส่ง

    “คงงั้นมั้ง” ไนออลพูดเสียงเรียบ ถ้าเขาเป็นแฟนฉันคงคิดว่าเขาหึง แต่นี่เราเป็นแค่เพื่อนกัน เขาอาจจะไม่พอใจอะไรสักอย่างก็ได้ละมั้ง? “อ่ะ ตั๋วคอนเสิร์ต” ฉันรับตั๋วจากมือเขา

    “โอ้ ขอบคุณค่ะ ไม่เห็นต้องลำบากเลย เกรงใจคุณจัง ไนออล”

    “ไม่เป็นไรฮะ วันมะรืนนะ” เขาก็ยังพูดเสียงเรียบเหมือนเดิม ฉันเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ


    “ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับวันนี้ เจอกันวันมะรืนค่ะ” ฉันบอกไนออล ลงจากรถ แต่เขาก็ยังไม่เคลื่อนรถออกไป ฉันเลยยังยืนอยู่ตรงนั้น


    “เดี๋ยวผมมารับนะ” เขาลดกระจกลงมาบอก แล้วก็ขับรถออกไปเลย..

    วันนี้ก็เป็นวันดีๆของฉันอีกหนึ่งวัน ทำไมฉันถึงได้โชคดีขนาดนี้น้าาาาา~ เจอหนุ่มในฝันตัวเป็นๆ ฉันอดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆสิให้ตาย!!!