Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : His surprise

Writer Talk:
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากน้า :)
อ่านจบแล้วก็เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ

สำหรับคอมเม้นที่ถามถึงเรื่องคู่อื่นๆ เปิดเรื่องใหม่หลังเรื่องนี้จบ
เราก็มีแพลนไว้นะคะ ติดตามกันต่อไปน้า :')

ปล. เราเว้นแบบนี้ หรือแบบที่แล้วดีกว่าคะ?
กลัวมันติดไปแล้วอ่านกันลำบาก
รักรีดเดอร์ทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
xoxo

 -------------------------------

Chapter 5 : His surprise

    “กลับซะดึกเชียว มีเดทเหรอไงยะ” พอฉันกลับเข้าบ้าน เสียงยัยคริสตี้ก็ดังออกมาจากห้องนั่งเล่น

    “ไปดินเนอร์กับเพื่อนมากต่างหากย่ะ!” ฉันเดินไปนั่งกับน้องและแม่ที่โซฟา

    “เพื่อนผู้ชายสินะ” น้องถามแล้วชี้มาที่เสื้อของไนออล ส่วนแม่ก็ยิ้มๆ

    “อันนี้ฉันติดมือมาย่ะ ไปกันหลายคนน่ะ ดึกแล้วไปนอนๆกันได้แล้ว” ฉันพูดปัดๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องนอนไป

    หลังจากอาบน้ำอุ่นๆ ฉันก็มาซ่อมชุดที่ไนออลซื้อให้ มันขาดที่ชายกระโปรงนิดหน่อย ซ่อมนิดเดียวก็เหมือนใหม่แล้ว เย่! หลังจากนั้นก็โยนเดรส แลคกิ้งไปซัก ฮ่า ๆ เหลือแต่สูทของไนออลฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ฉันควรบอกเขามั้ย ไม่สิ เขาควรรู้นะฉันว่า ฉันไม่รู้ว่าควรจะทักเขาไปมั้ย วันนี้ฉันเรียกว่าเดทได้มั้ย หรือแค่ไปในฐานะเพื่อนพี่สะใภ้นะ?

    ฉันเลิกสนใจสูทของเขาแล้วหันมาเปิดคอมเชคร้านขายเสื้อของฉัน วันนี้ไม่มีออร์เดอร์ใหม่เลยแหะ ฉันควรจะปิดร้านนี้ดีมั้ยนะ? ฉันเลยเข้า Tumblr แทน เชคข่าวเชครูป ฉันทำประจำเวลาว่างๆ มีรูปไนออลวันนี้ด้วย ที่ปาปาและก็เหล่าแฟนคลับถ่าย ฉันเลื่อนลงมาดูเรื่อยๆ

    “เห้ย!!” ฉันอุทานออกมาเสียงดัง เพราะมีรูปฉันอยู่ด้วย และฉันดูทุเรศมากในรูปนั้น! แต่ไนออลก็ยังดูหล่อในทุกรูปและทุกมุม

    ‘หล่อนเป็นใคร? คู่เดทไนออล?’ คำบรรยายใต้ภาพ ถามกันประมาณนี้

    แล้วก็ยังมี ‘เธอก็ดูสวยดีนะ’ ขอบคุณนะจ้ะ

    ‘หน้าเธอยังกับผี ขาวซีดอะไรแบบนั้น’ ขอโทษนะที่ฉันขาว!

    ‘หล่อนเป็นเปรตหรือไง แทบจะสูงกว่าไนออลอีก’ อ้าวฉันสูงก็ผิด

    ฉันไม่รู้ว่าจะยังไงดี.. แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่ ฉันไม่เห็นต้องสนใจเลย เดี๋ยวข่าวก็เงียบไปเอง

    ฉันพยายามไม่คิดถึงเรื่องไนออล วันนี้ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก แล้ววันดีๆ หมดไปไวมาก แต่แค่นี้ก็ทำให้ชีวิตของแฟนคลับตาดำๆมีความสุขแล้วล่ะ ฮ่า ๆๆๆ คิดไปคิดมาจนเผลอหลับไป

ออออดดดดดด ~~~ งื้ออออ งึมงำๆ ใครมากดออดเรียกตั้งแต่เช้าเนี่ย เพิ่งจะ 7 โมงเองมั้ง
ออออดดดดดด ออดดด ออดดด~~~

    “ลิซไปเปิดประตูสิ!!!” เสียงยัยคริสตี้ตะโกนขึ้นมา หล่อนก็อยู่บ้านก็ลงไปเปิดสิยะ
ออออดดดดดด ออดดด ออดดด~~~ มันผู้นั้นคือใคร ยังไม่เลิกกดออดอีก ฉันลุกจากเตียงแล้วลงไปเปิดประตู.. !!!

    “ไฮ”

    ปัง !! ฉันกระแทกประตูทันที ฉันคงตาฝาดไป ขอเปิดใหม่อีกทีนะ

    “ว่าไง..”

    ปังง !! ฉันกระแทกประตูปิดอีกที คนที่กดออดคือ ไนออล ฮอแรน !! ฉันยังอยู่ในเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มอยู่เลย ผมก็ไม่ได้หวี หน้ายังไม่ได้ล้างเลยนะ!! ฉันวิ่งขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็ เหลือบไปมองเห็นเสื้อสูท อ๋อ เขาคงมาเอามันคืน ฉันเลยหยิบติดลงไปด้วย

    “ใครมาน่ะ” คริสตี้เปิดประตูมาถาม

    “ไนออลจ้ะ” ฉันหันไปยิ้มตอบแล้วรีบลงไป หวังว่าเขาคงยังไม่กลับไปก่อนนะ



    “นึกว่าคุณจะผมรอทั้งวันซะแล้ว” เขายิ้ม เขาหล่อเหมือนเดิมในเสื้อโปโลสีขาว กางเกงยีนส์

    “ฉันคิดว่าคุณคงมาเอานี่คืน อ้ะ..” ฉันยื่นเสื้อให้เขา แล้วยิ้มตอบ

    “อ้อ ใช่ฮะ ขอบคุณมาก” เขายิ้ม ยังคงยิ้ม

    “ค่ะ บาย” ฉันกำลังจะปิดประตู แต่ไนออลเอามือมาดันไว้ แล้วโผล่หน้าเข้ามา

    “นี่คุณจะใจร้าย ไม่ให้ผมเข้าบ้านไปดื่มชงดื่มชาเลยหรือไงฮะ” เขาพูดหน้ากวนๆ ฉันเลยจำใจหรือดีใจ? ที่จะเปิดประตูแล้วเชิญเขาเข้ามา “บ้านคุณน่ารักมากเลยฮะ”

    “เชิญทางนี้ค่ะ จะรับชาอะไรดีคะ!?”

    “ทำไมต้องทำเสียงประชดผมด้วยล่ะ” เขาทำหน้าหงอยใส่ พร้อมนั่งลงที่เคาเตอร์บาร์

    “ก็ฉันยังไม่พร้อมนี่คะ ยังอยู่ในชุดนอนอยู่เลยเนี่ย”

    “ไม่เห็นเป็นไรเลย คุณก็ยังน่ารักอยู่ดีน่า” คำพูดเขาทำฉันร้อนไปทั้งหน้า ให้เดานะ หน้าฉันคงแดงไปหมดละ ฉันเลยหันหน้าเขาเคาเตอร์ชงชาให้เขาดื่มแทน

    
    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” ยัยน้องบ้าคริสตี้ วิ่งลงมาเห็นไนออลก็กรี๊ดใส่ ส่วนไนออลน่ะเหรอ ก็ทำหน้าเหวอไปเลย ฉันแอบขำไนออลเบาๆ เขาน่ารักแหะ

    “โอ้ย เงียบที เสียงเธอดังไปถึงไทยแล้วมั้ง!” ฉันหันไปตะหวาด

    “ฉันเป็นแฟนคลับของคุณค่ะ” หล่อนทำเสียงดี๊ด๊าแล้วเดินมาใกล้ๆไนออล

    “จริงเหรอฮะ” ไนออลทำหน้ายิ้ม หัวเราะ ในแบบของเขา ที่มันดูน่ารักมากๆ ฉันทำปากขมุบขมิบบอกไนออลว่า ‘ไม่จริง’

    “เห้อ ไนออลนี่คริสตินน้องสาวฉันค่ะ คริสตินนี่ไงไนออล!!” ฉันแนะนำทั้งสอง พร้อมวางถ้วยชาให้ไนออล

    “เนี่ยเหรอ ที่พี่ไปเดทด้วยเมื่อวาน” คริสตี้ถาม

    “เปล่าซะหน่อย ฉันรู้จักกับพี่สะใภ้ไนออลน่ะ เธอชวนไปทานอาหารเย็น” ไนออลที่นั่งฟังก็ขำ ขำอะไรไม่ทราบคะไนออล

    “เหรอออออออออ เชื่อย่ะ เชื่อ! งั้นฉันไปละ ไปเรียนก่อนล่ะ บาย!” ว่าเสร็จน้องสาวฉันก็ออกจากบ้านไปเรียน

    “เมื่อวานเราไม่ได้เดทกันเหรอฮะ” ไนออลถามหลังจากที่คริสตินออกจากบ้านไป

    “ก็ถ้าคุณว่าแบบนั้น ก็ได้มั้ง...คะ” ฉันตอบเขินๆ “แล้วเมื่อกี้คุณขำอะไร ไนออล”

    “ขำคุณหน้าแดงอีกแล้วฮะ” พอพูดจบเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนหน้าแดง

    “น่าตลกตรงไหน คุณก็หน้าแดงเหมือนกันแหละน่า!”

    “ก็ผมขำคุณจนหน้าแดงไง แล้วทำไมคุณหน้าแดงล่ะ”

    “ก็ ก็ ก็ฉันเขินคุณไงเล่า ถามได้!!!” ฉันพูด หรือเรียกว่าตะโกนออกไปดีล่ะ

    “คุณนี่น่ารักชะมัดเลย” เขาก็ยังคงหัวเราะต่อไป ให้ตายสิ ฉันไม่ได้ตัวตลกนะ

    “ดื่มเสร็จรึยังคะ? จะได้กลับสักที”

    “ไล่ผมทำไม ใจร้ายจังเลยนะฮะ”

    “ก็คุณหัวเราะฉันอยู่นั้นล่ะ”

    “โอ๋ ๆ ผมไม่แกล้งคุณแล้วก็ได้ฮะ อลิซ” ไนออลหยุดขำแล้วมองหน้าฉันตรงๆ ตอนนี้มีแค่บาร์กั้นระหว่างเราเท่านั้น ตาสีฟ้านั้นมันช่างน่าหลงไหลเหลือเกิน ฉันไม่สามารถละสายตาของฉันจากสายตาสวยๆคู่นั้นของเขาได้เลย เวลาเหมือนหยุดหมุน ฉันแทบอยากจะหยุดเวลาแล้วมองเขาแบบนี้ตลอดไป ฉันอยากจะจูบเขาเหลือเกิน ใบหน้าอันหล่อเหมือนเทพบุตรของเขา เขาอยู่ตรงหน้าฉันแค่ไม่กี่คืบ.... แบบนี้คงแฟนความฝันของแฟนคลับอีกหลายๆคนสินะ

    “เฮ้ ๆ คุณโอเคมั้ย” เสียงเรียกไนออลทำฉันหลุดจากภวังค์

    “โอเคค่ะ” ฉันยิ้มน้อยๆตอบเขาไป

    “คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ บอกผมบ้างสิ”

    “คิดว่าา...” ฉันชอบคุณมาก และคุณก็หล่อมากเลยค่ะ “คุณไม่ไปทำงานหรอคะ”

    “โถ่ลิซ จริงๆก็มีนะ ผมเลยมาหาคุณแต่เช้าไง” เขาเรียกชื่อเล่นฉัน..ลิซ..

    “เดี๋ยวก็สายหรอกค่ะ ไปทำงานได้แล้ว”

    “ไปด้วยกันมั้ย?”

    “ไม่ดีหรอกมั้งไนออล ฉันเป็นคนนอก ไม่อยากวุ่นวายกับงานของคุณค่ะ”

    “ไม่เห็นเป็นคนนอกตรงไหนเลย เห็นคุณเป็นแฟนคลับ เลยอยากพาไปเจอเมมเบอร์ที่เหลือไง ไม่ดีเหรอฮะ” นั่นเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก !

    “เอ่อ…. งั้นก็รอแปปนึงนะ ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ” ฉันพูดจบก็รีบแจ้นขึ้นไปอาบน้ำทันที

    “ไม่ต้องแต่งตัวสวยมากหรอกนะฮะลิซ” ฉันได้ยินไนออลพูดไล่หลัง ฉันเผลอยิ้มออกมา