Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : This is a date?

Writer : ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ ;) เห็นมีคอมเม้นถามถึงนางเอก
เธอเคยเล่นหนังเรื่อง mortal instrument มาจ้า :)

เราอยากทำให้หน้าหลักนิยายสวยๆมั่งงะ ใส่สี ทำแล้วเละตลอดเลย ฮ่า ๆๆ
อย่าสนใจเราบ่นเลย เลื่อนลงไปอ่านตอนต่อไปดีกว่าจ้าา
xoxo

---------------------



รูปประกอบสำหรับตอนนี้จ้ะ ;)

----------------------------------------------

Chapter 4 : This is a date?

    หลังจากนั่งรถมาสักพัก ไนออลขับมาที่ห้างสรรพสินค้าในเมือง  โดยที่เราไม่ได้คุยอะไรกัน ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่คะ ฉันได้แต่นั่งเขินอาย กรีดร้องดีใจอยู่ในหัวตัวเอง ฮ่าๆๆๆ แต่ไนออลก็ไม่ให้บรรยากาศเงียบโดยการเปิดเพลงให้ฟัง ก็มีเพลงสากลๆเพราะๆหลายเพลง รวมทั้งเพลงที่ฉันไม่รู้จักเยอะแยะ
    “ไปหาอะไรกินกันเถอะ ผมหิวมากเลย” ไนออลพูดพลางลูบท้องตัวเอง เป็นเชิงว่าโคตรหิวเลย
    “อื้มมม” ฉันยิ้มตอบ
    ไนออลพามาร้านอาหารร้านนึง ก็ไม่หรูหรามาก แต่ดูจากท่าทางแล้วก็ไม่ถูกด้วยเหมือนกัน พร้อมถามฉันว่าอยากกินอะไร ฉันได้แต่ส่ายหน้าแล้วให้เขาสั่ง
    
    “โอ้… ไนออล มันเยอะไปมั้ยคะ” หลังจากที่ไนออลสั่งเสร็จฉันก็อุทานออกมา
    “ก็ผมหิวนี่นา”
    “เดี๋ยวอึกสักพักก็ไปทานกับเดนีสแล้วนี่คะ”
    “ผมหิว ผมหิว” ไนออลทำแก้มป่องเหมือนเด็กๆ ที่อยากกินขนม ฉันก็ได้แต่ยิ้มหัวเราะให้เขาเบา ๆ
    
    ระหว่างที่เรากินอาหารกัน เราก็พูดคุยเรื่องส่วนตัวกันเล็กน้อย เช่นเรื่องทำงาน เรื่องบ้านฉัน แต่เรื่องของไนออล ส่วนมากก็รู้อยู่แล้ว ชีวิตเขาไม่ค่อยส่วนตัวเท่าไหร่นี่ และฉันก็รู้สึกได้ว่ามีคนมองเรามากมาย ก็แน่ล่ะ ฉันออกมากินข้าวกับวันไดเรกชั่น ไนออลเชียวนะ!!
    หลังจากมื้ออาหารที่ไนออลเลี้ยง แล้วฉันก็กินอิ่มจนแทบเดินไม่ไหว ไนออลก็เดินดูของไปมา ได้เห็นไนออลในมุมที่ไม่ได้เป็นนักร้องบนเวที เขาก็น่ารักเหมือนวัยรุ่นทั่วไป ติดตรงที่เขาหล่อมาก สาวๆผ่านไปผ่านมาก็มองกันเป็นแถว บางคนก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป แต่ไม่มีใครเข้ามากวนเราเลย
    ไนออลพามาร้านเสื้อผ้าร้านนึง ดูหรูและไฮโซมาก แม้ว่าฉันจะทำงานด้านแฟนชั่น แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแพงขนาดเหมือนนี้กัน
    “ไฮ ไนออล พาสาวมาอีกแล้วเหรอจ้ะ” เจ้าของร้านผู้หญิงวัยสามสิบกว่าๆทักไนออลแบบเป็นกันเอง แล้วพูดเรื่องสาวๆ แสดงว่าเขาคงพาคู่เดทมาเยอะสินะ แล้วทำไมนายต้องพาทุกคนมาร้านนี้หรือยังไงน่ะ? ฉันมองไนออล เขาก็ได้แค่ยิ้มเจื่อนๆให้เจ้าของร้าน
    “ฮ่าๆๆๆ มาซี่ไม่เอาน่า! นี่อลิซฮะ อลิซนี่มาซี่นะช่างตัดสูทประจำของผม วันนี้ผมมาขอยืมชุดให้อลิซฮะ” ไนออลแนะนำฉันกับเจ้าของร้าน
    “ให้ ‘เธอ’ น่ะเหรอ” มาซี่ ชี้มือมาแล้วเน้นคำที่ฉัน ทำไม อะไร ยังไง ฉันยังคงงงต่อไป
    “ฮะ มีนัดดินเนอร์กัน” ฉันนัดกับเดนีสต่างหากล่ะ แล้วมันต้องแต่งชุดแพงแบบนี้?
    “…. อ่ะชุดนี้หล่อนคงพอใส่ได้นะ ไปลองสิ” เธอหยิบเดรสสีดำสั้นมาให้ฉัน คิดว่าฉันคงคิดไปเองว่าเธอไม่ชอบฉันนักเท่าไหร่
    “ขอบคุณค่ะ” ฉันได้พูดแล้วหลังจากใบ้มานาน แล้วก็รับชุดนั้นไปที่ห้องลอง เป็นเดรสสีดำแขนกุดเข้ารูป ที่สั้นมาก ฉันไม่ค่อยชินเรื่องแต่งชุดสั้นๆเท่าไหร่หรือเพราะฉันสูงไป? ฉันสูงประมาณ170เองนะ ฉันเลยตัดสินใจ ใส่เลคกิ้งสีดำนั้นไว้ข้างใน
    “เป็นไงคะ ฉันว่ามันสั้นนะ” ฉันเดินออกมาแล้วหมุนๆ ให้ไนออลและมาซี่ดู
    “ก้โอเค แต่เธอควรเปลี่ยนรองเท้าซะใหม่นะ” มาซี่พูดแล้วก็เดินไปหยิบรองเท้าส้นสูงมากสีแดงเลือดหมู คงสัก 3-4นิ้วได้มั่ง ฉันรับมาสวมตรงนั้น สำหรับในมุมมองด้านแฟชั่นของฉัน มันก็ดูไม่เลว ไนออลไม่พูดอะไรได้แต่มองตะลึง
    “มาซี่แล้วชุดผมล่ะ” ไนออลหันไปหามาซี่แล้วถามถึงเรื่องชุด หล่อนให้ลูกน้องไปหยิบให้ แล้วไนออลก็ตามเขาไปเปลี่ยนชุด
    “เอ่อ.. ไนออลน่ะ เขา เขาพาสาวๆมาบ่อยจริงๆหรอคะ” หลังจากไนออลไปเปลี่ยนชุด ฉันก็เริ่มปฏิบัติการนินทา เอ้ย สอบถามกับมาซี่
    “ก็บ่อยๆนะ คนที่เด็กนั่นเดทๆด้วยนั้นแหล่ะ” แบบที่ฉันคิดนั่นไง แหมมาบอกสื่อว่าไม่มีแฟนนะยะ!! “แต่ส่วนมากเขาก็พามาเฉยๆ มารับสูทที่สั่งตัดกับฉันน่ะ ไม่ได้มาซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงหรอก” แปลว่าฉันพิเศษ? ฉันควรดีใจมั้ยนะ
    “แต่เขาบอกว่าขอยืมนี่คะ” ฉันทำหน้างง
    “ฉะนั้นกลับมาในสภาพ100%นะ อ้ออ อลิซ นี่ครัทซ์” เธอยิ้มให้ฉัน หยิบกระเป๋าครัทซ์ใบเล็กเหมาะมีสีแดงเดียวกับรองเท้ามาให้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ไนออลแต่งสูทหล่อออกมาเต็มยศ สูทน้ำเงินสีเหลือบ เชิ๊ตและไทด์สีแดงเลือดหมู และกางเกงสแลคเข้าชุด โอ้โห เขาหล่อมาก !
    “ขอบคุณฮะ มาซี่ บาย” ไนออลบอกขอบคุณมาซี่แล้วก็จับมือฉัน? จับมือ!? แล้วออกไป ฉันหันไปพยักหน้าขอบคุณมาซี่แล้วเดินตามไนออลไปที่รถ แต่เขาก็คงยังไม่พูดอะไรกับฉัน ฉันก็เลยไม่พูดอะไรกับเขา ฉันทำอะไรผิดอ้ะ !
    “คุณแต่งตัวแบบนี้ก็สวยดีนะ” ไนออลพูดเบาๆขึ้นมา หลังจากออกจากลานจอดรถ
    “..ห้ะ?”
    “…….ผมบอกว่า คุณสวยดี”
    “ฉันได้ยินแล้วค่ะ ฉันแค่ตกใจ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มอายๆ
    “………”
    “ทำไมคุณไม่พูดกับฉันล่ะไนออล”
    “ห้ะ .. เปล่าฮะ ผมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยขอโทษที” ฉันล่ะงงเขามากเลย ไอเด็กนี่นิ (ไนออลเด็กกว่าฉันสองปีค่ะ) ฉันก็เลยเงียบให้ไนออลขับรถเงียบๆไป จนถึงร้านอาหารหรูๆอีกร้านนึง มีแต่คนใส่ชุดทางการมากันเต็มเลย ฉันไม่สงสัยแล้วว่าทำไมเราถึงต้องเปลี่ยนชุด หลังจากที่รถจอดหน้าร้าน ก็มีพนักงานเปิดประตูให้พวกเรา ไนออลส่งกุญแจให้พนักงานขับไปจอด เราเดินเข้าไป ไนออลนำทางไปที่โต๊ะของเดนีสและเกรก ฉันโบกมือทักทายพวกเขา
    “ไงอลิซ เจอกันอีกแล้ว .. ว้าวเธอดูสวยมาก!” เดนีสทักฉันอย่างร่าเริง
    “สวัสดีค่ะเดนีส เกรก … ขอบคุณค่ะ ไนออลพาไปเลือกชุดมาค่ะ ” ฉันตอบกลับหลังจากนั่งลงข้างไนออล ฝั่งตรงข้ามของเดนีสและเกรก
    “มาซะสวยเชียว” เกรกแซว ..
    ไนออลก็ยิ้มๆ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นเราสั่งอาหารกัน แล้วก็มีแค่ฉันกับเดนีสที่คุยกันสนุกสนาน เหมือนเพื่อนสนิทไม่ได้เจอกันมาเป็นปี ฮ่า ๆๆ ไนออลกับเกรกก็แจมด้วย หัวเราะร่วมด้วยนิดหน่อยเท่านั้น ฉันก็ยังไม่เข้าใจทำไมเขาดูเงียบๆไป เขามองฉันบ่อยมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
    
   “โอ้ ยินดีด้วยค่ะ ฉันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงาน2ปีของเธอกับเกรก ยินดีด้วยนะ” ฉันแสดงความยินดีกับเดนีสและเกรก หลังจากที่รู้ว่าวันนี้เป็นงานฉลองของเขาและเธอ
    “ดีใจมากที่เธอมาร่วมแสดงความยินดีกับฉันนะ ไนออลด้วย”
    “ฮะ” ไนออลตอบสั้นๆ
    “ว่าแต่เธอพักอยู่ที่ไหนล่ะ กลับยังไง” เกรกถามฉัน
    “บ้านแม่ที่แถบชานเมืองค่ะ”
    “เดี๋ยวผมไปส่งเองฮะ ผมไปรับเธอมานี่” ไนออลยิ้มตอบ
    “อื้มม นี่ก็ดึกแล้วแยกย้ายกลับกันเถอะนะ กลับดีๆนะ แล้วเจอกันจ้ะ” เดนีสบอกพวกเรา
    “ค่ะ ขอบคุณที่ชวนมานะคะ” ฉันบอกแล้วก็ลุกตามไนออลออกไป

    แชะ แชะ~ เสียงกล้องถ่ายรูป พร้อมแฟลชที่สาดใส่เราทั้งสองคน ไนออลจูงมือฉันแล้วเร่งฝีเท้าขึ้นไป นี่สินะที่เรียกว่าปาปารัซซี่ พวกนั้นไม่ได้มีคนเดียว มีกันหลายคน แล้วพวกแฟนคลับก็เริ่มเดินมามุงเราพร้อมถ่ายรูป มือที่ไนออลจับฉันมันหลุดไปซักพักแล้วล่ะ เพราะคนจำนวนมาก
    ไนออลหยุดให้แฟนๆถ่ายรูปกับเขา ฉันก็หยุดมองเขาอยู่ในระยะใกล้ๆ ไม่มีใครสนใจฉัน ทุกคนจับตามองถ่ายรูปไปที่ ไนออล ฮอแรน แห่งวันไดเรกชั่นคนเดียว
    “โอ้ะ” ฉันล้ม! คงจะเป็นหนึ่งในแฟนคลับที่เบียดฉันจนล้ม ไนออลเห็น เขารีบฝ่าวงแฟนคลับมาดูฉัน พยุงฉันลุก ฉันเจ็บขา คงเพราะล้มในขณะที่ใส่ส้นสูง แต่ก็ยังเดินไหว
    ไนออลถอดสูทของเขามาคลุมให้ฉัน แล้วก็พาฉันออกไปจากตรงนั้น แฟนคลับและปาปารัซซี่ก็ยังคงถ่ายรูปเขาอยู่ แต่คงจะมีรูปฉันติดไปด้วยแล้วล่ะ ! หวังว่าคงไม่มีใครสนใจนะ

    “ขอโทษนะ” ไนออลพูดหลังจากที่เราได้มานั่งบนรถ
    “เรื่องอะไรคะ”
    “ที่คุณเจ็บตัวเพราะผม”
    “โถ่ ไนออลเล็กน้อยค่ะ เพราะฉันใส่ส้นสูงต่างหาก คนชนหน่อยก็ล้มแล้ว” ฉันพูดแล้วหันหน้าไปมองไนออล ตาสีฟ้าของเขาช่างสวยเหลือเกิน สายตาที่เขามองฉันมันเหมือนมนต์สะกดที่ดูดให้ฉันอยากเข้าใกล้ไปหาเขา ฉันหยุด ห้ามใจ หันกลับไปมองข้างหน้ารถ
    “อ้ะ ฉันต้องขอโทษด้วยเหมือนกัน”
    “ทำไมฮะ?” ไนออลถามพร้อมสตาร์ทและออกรถ
    “ฉันทำชุดนี้ขาด คงตอนล้มน่ะ รองเท้าก็เลอะ มาซี่บอกให้คืนในสภาพ 100% แย่แล้วทำไงดีไนออล”
    “ฮ่าๆๆๆๆ เรื่องนั้นเล็กน้อยมากเลย จริงๆผมซื้อไปแล้วล่ะ พอเห็นว่าเหมาะกับคุณมาก ถือว่าเป็นของขวัญนะครับ” ไนออลกลับมามีเสียงร่าเริงอีกครั้ง
    “แต่ท่าทางมันแพงมากเลยนะคะ!!”
    “อืมมมม… ก็คุ้มนะ” ไนออลพูดแล้วหันมาขยิบตาให้ฉัน ให้ตายฉันรู้สึกหน้าร้อนผ่าว
    “ถ้าคุณว่างั้นนะ ฉันจะเอาไปซ่อมแล้วจะเก็บไว้อย่างดีค่ะ” ฉันตอบแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว ไนออลคงไม่เห็น เพราะเขาตั้งใจขับรถอยู่
    ฉันบอกทางไปบ้าน เพราะไนออลดึงดันจะส่งฉันให้ถึงหน้าบ้านให้จนได้!
    “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากสำหรับวันนี้” ฉันพูดขอบคุณไนออล ไนออลก็มองฉัน เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูด
    “ฝันดีฮะ” ไนออลพูดแล้วยิ้ม รอยยิ้มที่ทำให้ไดเรกชันเนอร์ทั้งโลกละลาย
    “ฝันดีค่ะ บาย” ฉันลงจากรถแล้วก็โบกมือให้รถไนออลที่ขับออกไป โดยที่สูทเขายังอยู่บนตัวฉัน!! วันนี้เรียกว่าเราไปเดทกันได้มั้ยนะ?