ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Gotta Be You : One direction Fan Fiction

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : Day one, First night

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.พ. 58




    Chapter 2 : Day one, First night


    ~ ขอเชิญนักศึกษาใหม่ประจำบ้านทรินิตี้รวมกันที่ห้องโถงใหญ่เพื่อถ่ายรูปหมู่และรูปติดบัตรประจำตัวครับ ขอให้นักศึกษาทุกท่านแต่งกายในชุดสุภาพ~



     

    สิ้นเสียงประกาศตามสายของบ้านที่ดังไปทั่วทุกมุมของทรินิตี้ นักศึกษาใหม่ทุกคนต่างเปลี่ยนชุดเตรียมตัวทะยอยกันไปรวมที่ห้องโถงของบ้าน

     

    และเหตุที่ต้องแต่งชุดทางการก็เพราะ หลังจากนี่จะเป็นพิธีต้อนรับเข้าบ้าน ปฐมนิเทศ รวมถึงงานเลี้ยงอาหารค่ำ



     

     

    ห้องตรงข้ามกันเลยแหะ... หนุ่มหล่อผมบลอนด์เจ้าของตาสีฟ้าสวยคู่เดิมยืนยิ้มกว้างเมื่อเปิดประตูออกมาจ้ะเอ๋กับสาวสวยห้องตรงข้ามพอดิบพอดี


    รู้สึกเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเขาให้เจอเธอตลอดเลยสินะ


     

    “เอ่อ นายยิ้มอะไรของนาย” หนุ่มผมน้ำตาลหยิกแต่เป็นทรง แฮร์รี่ สไตล์ส รูมเมทของไนออลถามด้วยความเป็นห่วง เพราะอยู่ดีๆ เพื่อนใหม่ของเขาก็ยืนยิ้มอยู่หน้าห้องคนเดียว

     

    “ไม่มีอะไรหรอกเพื่อนแฮร์รี่ ไปเหอะเดี๋ยวสายนะ” ไนออลเดินกอดคอเพื่อนใหม่แสดงสีหน้าลัลล้าอย่างออกหน้าออกตา 

     

    จนเกินกว่าเหตุ

     

    ส่วนเพื่อนใหม่นั้นน่ะหรอ.. ยืนงง

     

    หวังว่าไอ้ไนออลมันคงไม่ได้เป็นเกย์หรอกนะ...



     

    บรรดานิสิตใหม่พากันเข้าแถวรับชุดกราวน์สีดำ เพื่อถ่ายภาพหมู่ของรุ่น ในแต่ละปี บ้านแต่ละบ้านนั้นนสามารถรับนักศึกษาใหม่ได้ไม่เกิน 100 คนต่อปี เพื่อควบคุมมาตรฐานในการดูแลนักศึกษาของแต่ละบ้าน

     

    หลังจากการถ่ายภาพหมู่เสร็จสิ้น นักศึกษาก็จะได้ทำการถ่ายรูปเดี่ยวเพื่อเป็นรูปติดบัตรประจำตัวและทยอยเข้าห้องอาหาร



     

    “นี่เหมือนฉากในหนังแฮร์รี่เลยเนอะ” เพจสะกิดไหลเพื่อนซี้ข้างๆ พูดอย่างตื่นเต้น

     

    “อื้ออ ๆ” แต่เคธก็ส่งเสียงในลำคอตอบกลับมาสั้นๆเท่านั้น อีกคนก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยนิดหน่อยก่อนจะมองไปรอบๆห้องเพื่อสำรวจที่นี่อีกครั้ง




     

    ในห้องนี้ มีโต๊ะต่อกันตามยาว ตกแต่งด้วยผ้าปูโต้ะสีขาวสะอาด พร้อมเครื่องจานหรูหรา โต๊ะแบ่งเป็นสามแถวให้นักศึกษาเลือกนั่งกันได้ตามอัธยาศัย และมีโต๊ะของคณะอาจารย์ประจำบ้านขวางอยู่ในด้านหน้าสุดของห้องนี้ 

     

    นี่คือห้องอาหารของบ้านทรินิตี้ 




     

    “นี่ มีคนมองเธออยู่ด้วยเคธ” เพจที่นั่งไม่อยู่เฉยกระตุกชายเสื้อของเคธเบาๆ ก่อนจะชี้ไปยังผู้ชายหัวทองเด่นอยู่บนโต๊ะอีกฝากหนึ่งของห้องและกำลังมองเธออยู่ตอนนี้

     

    “เขาต้องรู้จักเธอแน่เลย ดูสิยิ้มด้วย น่ารักด้วยนา หน้าคล้ายๆคนที่มาถามทางเมื่อกี้เลยใช่มะ” เพจพูดอย่างตื่นเต้น 
     

    สงสัยจะแอบชอบเพื่อนเราชัวร์ๆ 



     

    เคธละสายตาจากอาจารย์ประจำบ้านที่กำลังกล่าวโอวาทอยู่ หันไปมองตามมือของเพจ เธอมองเขาด้วยสายตานิ่งเฉยออกจะรำคาญนิดๆ เธอกำลังตั้งใจฟังอยู่ เธอหันหน้ากลับทันที เพราะเธอไม่รู้จักเขาซักนิด แม้จะสบตากันเป็นครั้งที่ 3 ของวันแล้วก็ตาม



    “นายรู้จักเหรอไนออล” แฮร์รี่ที่นั่งข้างๆถามขึ้น เมื่อเห็นว่าเพื่อนใหม่กำลังมองสาวสวยคนนึงอยู่

     

    น่ารักดีแหะ และก็ดีแล้วที่ไนออลมองผู้หญิง นึกว่าจะชอบเราซะแล้ว...


    แฮร์รี่มองตามไนออล แต่เขากลับสะดุดตากับรอยยิ้มน่ารัก ของสาวผมบลอนด์นัยน์ตาสีเขียวเหมือนของเขาแต่สีหม่นกว่า และรอยยิ้มขี้เล่นของเธอนั้นทำให้คนมองต้องยิ้มตาม



    “อ้อ เปล่าอะ ฉันเห็นว่าเธอน่ารักดี เจอกันบนรถแล้วก็หน้ามหาลัยน่ะ แต่เธอคงจำฉันไม่ได้” ไนออลตอบแฮร์รี่แต่สายตาของเขาก็ยังจับจ้องไปที่เคธไม่ละสายตา...



     

    หลังจากอาจารย์ประจำบ้านกล่าวให้โอวาท เป็นเวลาร่วมชั่วโมง พ่อบ้านแม่บ้านทะยอยเข้ามาเสิร์ฟอาหารให้กับนักศึกษาใหม่ทุกคน เป็นอาหารแบบฟูลคอร์ส ต่อจากมื้ออาหารสุดเลิศรส นักศึกษาสามารถไปร่วมเต้นรำ และทำกิจกรรมร่วมกันได้ที่ห้องโถงใหญ่ 



     

    “ไปกันเถอะน่า เคธธธธธน้าาาาา” เพจดึงแขนเสื้อส่งเสียงร้องอ้อนวอนให้เพื่อนสนิทไปร่วมงานเต้นรำด้วย 



    “มันดึกแล้วนะเพจ”



    “นะะะะะะ” ในที่สุดเพื่อนสาวก็ต้านทานแรงอ้อนไม่ไหว จำใจเดินกลับไปยังโถงใหญ่ที่เปิดเพลงบรรเลงดังกึกก้อง



    “งั้น ฉันนั่งรอตรงนี้นะ” เคธไม่สนใจงานเลี้ยงสักนิด เธอหาที่นั่งมุมห้องมองดูเพื่อนสนิท ทักทายเพื่อนใหม่ เต้นรำกับคนโน้นที คนนี้ที 



    เพจนี่ร่าเริงดีจังเลยนะ...


    เคธยิ้มให้กับเพื่อนสาว เธอไม่มีความกล้าที่จะไปชวนคนอื่นที่ไม่รู้จักคุยแบบนั้นแน่ๆ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ขึ้นไฮสคูลแล้ว


     

    เธอมักจะทำหน้านิ่งตลอดเวลา ยิ่งคนไม่รู้จักด้วยแล้วจะนึกว่าเธอเป็นคนหยิ่งหรือดุ จริงๆแล้วไม่ใช่ซะหน่อย เธอไม่ได้จะกัดคนที่มาคุยด้วยทุกคนนะ แต่ถ้าพูดไม่เข้าหูก็ไม่แน่เหมือนกัน



    “ซักเพลง ก่อนกลับนะ มาเลยเร็วววว” เพจ เพื่อนสาวผมบลอนด์เข้ามาลากเคธออกไป 



    ก็ไม่เสียหายซักหน่อยนี่.. เคธคิดหลังจากที่เธอนั่งมองคนอื่นมานาน ก็คงไม่มีอะไรหากเธอจะสนุกกับงานนี่บ้างซักหน่อย

     

    เพลงเร่งจังหวะจากเพลงคลาสสิคช้าๆ กลายมาเป็นเพลงจังหวะอิเลคโทรนิค ไฟในโถงก็ถูกหรี่ลงเหลือเพียงไฟกระพริบสลัว ดีเจรุ่นพี่จากบ้านทรินิตี้เข้ามาใส่จังหวะให้ฟลอร์เต้นรำแบบดังเดิมกลายเป็นฟลอร์สำหรับขาแดนซ์วัยรุ่น



    สองสาวเพื่อนซี้สะบัดตัว โยกย้ายเรือนร่างตามจังหวะเพลง ไม่ต้องสนใจใครไม่ต้องวางมาดปั้นหน้ายักษ์ ทำหน้านิ่ง ตอนนี้เคธเริ่มรู้สึกสนุกไปกับการเต้นนี้ เธอยิ้มและหัวเราะไปกับเพื่อนสนิท โดยไม่รู้ว่ามีสายตาอีกคู่มองเธออย่างหลงไหลอยู่ไกลๆ

     


    หยุดมองไม่ได้เลยแหะเรา...


    หนุ่มผมบลอนด์ก็อดใจไม่ไหว ก้าวเท้าออกไปหมายที่จะเต้นข้างๆเธอ

     




    “สวัสดี นายชื่ออะไรเหรอ” แต่แล้วความคิดและขาของไนออลก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงผู้หญิงสุดเซกซี่ กระซิบเข้าที่ข้างใบหู ทำให้เขาขนลุกซู่



    “นะ ไนออล”



    ผู้หญิงคนนี้จัดเป็นผู้หญิงสวยมากคนนึง ผมดำเงางามปล่อยยาว ใบหน้ารูปไข่ ตากลมโตสีนำตาลอ่อน แต่จุดที่น่าสนใจก็คงจะเป็นริมฝีปากเนี่ยแหละ ก็สาวเจ้าทาปากแดงมาเชียว แต่มันก็เหมาะกับเธอทีเดียว



    สีหน้าอันเย้าชวนเชิญชวนให้ไนออลออกไปเต้นด้วยขนาดนั้น มีหรือที่เขาจะปฏิเสธ



    ถ้าไม่ไปมันก็จะเป็นการเสียมารยาท... แล้วทั้งคู่ก็ออกไปเต้นด้วยกัน ทิ้งแฮร์รี่ให้มองตามทำตาปริบๆ



    เมื่อเย็นมันยังมองผู้หญิงคนนั้นอยู่เลย ตอนนี้ออกไปเต้นกับอีกคนซะละ...


    แฮร์รี่มองเพื่อนใหม่แบบอึ้ง ๆ

     



    “เพจ จะกลับกันรึยัง” เคธตะโกนสู้เสียงเพลงถามเพจที่ยืนแดนซ์อยู่ข้างๆ



    “ก็ดีนะ ฉันง่วงนิดๆแล้ว” เพจตอบส่งยิ้มหวานให้เพื่อนซี้ ทั้งสองเบียดตัวออกจากกลางฟลอร์ไปยังประตูทางออกของโถง




    “โอ้ย” เคธร้องเสียงดัง เมื่อมีผู้ชายคนนึงชนเธอเข้าอย่างจัง เธอเซแทบจะล้ม เธอหันขวับไปมองค้อนใส่ผู้นั้นทันที



    “ขอโทษฮะ” ทันทีที่รู้ตัวว่าชนใครซักคนอย่างแรง คนชนก็รีบหันไปขอโทษขอโพยทันที 



    “ไม่เป็นไร!” ถึงจะบอกว่าไม่เป็นไรแต่น้ำเสียงกับสีหน้าที่บ่งบอกได้เลยว่าไม่พอใจขั้นสุด แต่คนถูกชนก็ไม่ได้อยากจะเอาเรื่องอะไร เธอถอนหายใจแล้วรีบฝ่าดงผู้คนตามเพจที่นำออกไปก่อนแล้ว



    “ด...เดี๋ยววสิ” คนชนรู้สึกผิดอยากจะไปขอโทษเธอให้มากกว่านี้



    “ไนออลจะไปไหน” แต่ก็ถูกแม่สาวปากแดงดึงความสนใจกลับมา ไนออลยิ้มเจื่อนๆให้เธอ ก่อนที่จะอยู่กับเธอซักพักแล้วหาทางเลี่ยงกลับห้องไป เธออีกแล้ว


    ว่าแต่เธอจะจำเราไม่ได้เลยรึไง เจอกันก็หลายทีแล้วนะ...

    ------------------------

    Writer Talk

    ตอนที่สองแล้วนา ~ แม้ว่าสาวๆของเราจะเจอไนออลหลายหน
    แต่ก็ยังจำไม่ได้ซักที ทำไมกันน้า~ น่าสงสารไนออลสุดหล่อของไรท์จริงๆ (คิคิ)

    ตอนนี้มีอีกหนุ่มเข้ามา นั่นคือแฮร์รี่ค่ะ 

    เรื่องราวจะเป็นยังไง แล้วหนุ่มคนอื่นล่ะจะมาปรากฏตัวยังไงกันน้า~
    ติดตามในตอนต่อไปเร็วๆนี่นะคะ

    อ้อ ๆ แล้วอย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ตาดำๆคนนี้ด้วยนะคะ
    รักคนรีดเดอร์ทุกคนเล้ย <3

    xoxo

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×