Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Thanks God! I’m going out with Niall

Chapter 3 : Thanks God! I’m going out with Niall

    สิ่งแรกที่ฉันกลับมาถึงบ้าน หลังจากวางอาหารที่ครัวแล้ว ฉันทวิตหาเดนีสทันที
    
    @DeniseHoran ให้ทายวันนี้ฉันเจอใคร ฉันเจอ @NiallOficial !!

    บ้าจริง ฉันเมนชั่นไปหาไนออลทำไมกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ คือจริงๆฉันอายมากน่ะ

    @Alicees จริงหรอ ฉันก็เพิ่งกลับอังกฤษ! ไปเที่ยวกัน xx
    @DeniseHoran แน่นอนจ้ะ!!
    @Alicees เดี๋ยวนัดกันอีกทีนะ :)

    ฉันก็ยังคงยืนอยู่ในครัวเล่นทวิตต่อไป ยังไม่หายชอคจากการเจอไนออลเลย

    “@Alicees: @DeniseHoran ให้ทายวันนี้ฉันเจอใคร ฉันเจอ @NiallOficial !!” ทานให้อร่อยนะ ฮ่าฮ่า

    เขาทำฉันชอค แบบนอนสต๊อป ไนออลเพิ่งตอบทวิตที่ฉันคุยกับเดนีส!? และ.. และ… และเขายังฟอลโล่วฉัน ให้ตาย นี่ฝัน ฉันฝันใช่มั้ยคะ ตื่น ยัยอลิซตื่น !!!
    ฉันลองหยิกตัวเอง เจ็บ! แสดงว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง โอ้ยตาย ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาสบถอีกแล้ว ฮ่า ๆๆๆ ฉันยืนยิ้มให้กับไอโฟนอยู่อย่างนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว

    “เธอยืนยิ้มอะไรของเธอ” เสียงคริสติน ทำฉันสะดุ้ง
    “ดูนี่ ไนออลฟอลโล่ว ฉันล่ะ”
    “เพ้อเจ้อนะเรา บ้าดาราไม่ไหว ๆ ไหนมีไรกิน” หล่อนไม่สนใจฉัน สนใจแต่อาหารที่ฉันซื้อมา แล้วแม่ก็ตามลงมา เราสามคนนั่งมื้อเช้าด้วยกัน
    หลังจากมื้อเช้าคริสตี้ก็ออกไปทำงานพาร์ทไทม์ ร้านอาหารสักร้าน หล่อนมีเรียนตอนบ่าย เรียนด้านศิลปะ คริสตี้ชอบวาดรูปมาก ส่วนแม่ฉันก็ออกไปอยู่ร้านเบอเกอรี่ที่หุ้นกับเพื่อนๆ แม่ฉันทำขนมอร่อยนะจะบอกให้ ฮ่า ๆ ตอนนี้ก็เหลือฉันคนเดียวววว ~

    ว่างๆฉันเลยแมสเซจไปหาเดนีสเรื่องไปเที่ยว เพราะฉันค่อนข้างเบื่อ งานก็ไม่มีทำ ว่างเสียจริงชะเอิงเอิย ~ ฮ่าๆ อะไรของฉันเนี่ย
    “นี่ไปเที่ยวกันมั้ย วันนี้เลยฉันว่าง เบื่อที่สุด!” ฉันกดส่งทันที

    “โอเค ที่ไหนดีล่ะ” สักพักก็มีข้อความกลับมา แล้วฉันก็เพิ่งระลึกได้ว่า.. ฉันส่งผิด ฉันไม่ได้กดส่งให้เดนีส แต่ฉันดันส่งให้ไนออล ฮอแรน! แล้วเขาก็อุส่าตอบตกลงมาอีกนะ!!
    “ขอโทษค่ะ ฉันตั้งใจจะส่งให้เดนีส”
    “คุณไม่อยากไปเที่ยวกับผมหรอ :(” ให้ตาย .. ฉันไม่รู้จะแสดงความรู้สึกอะไรออกมาได้อีกแล้ว อยากสิ อยาก! โธ่ ไนออล
    “ว่าแต่ คุณจำฉันได้?”
    “แน่นอน ผมสงสัยจังว่าหน้าคุณหายแดงแล้วรึยังน่ะ ;)” เขาร้ายกาจ ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าฉันร้อนผ่าว
    “ค่ะ!!”
    “แล้วตกลงคุณจะไปกับผมมั้ยครับ :) :)”
    “ฉันขอคิดดูก่อนนะ”
    “ส่วนเดนีสผมบอกเธอให้แล้วนะ”
    “โอ้… ขอบคุณค่ะ”
    “เดนีสชวนคุณไปทานข้าวเย็นคืนนี้”
    …
    “คุณออกไปเที่ยวกับผม ตอนเย็นไปดินเนอร์กัน โอเคนะฮะ แล้วเจอกัน :)” เดี๋ยวนะ ฉันตอบตกลงตอนไหนนะ หน้าฉันร้อนไปหมดแล้วนะ
    “ถ้าคุณจะพูดขนาดนี้ ตกลงก็ได้ค่ะ ฮ่าฮ่า”
    “ผมจะรอคุณหน้าร้าน Nando’s นะ ผมอยู่แถวนี้พอดี คุณก็คงด้วย ;)” แหนะ ทำมาเป็นรู้ดีนะนายไนออล
    “โอเค!” เสร็จแล้วฉันก็รีบโยนไอโฟนไปแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวทันที !

    ฉันเดินออกมาจากบ้านไปร้าน Nando’s นั้นอีกครั้ง หวังว่ารอบนี้คงไม่มีแฟนคลับนะ ไม่งั้นฉันเละเป็นโจ๊กแน่ ยังไงซะ ฉันก็ยังถือว่านี่คือฝันอยู่ดีละนะ
    ฉันจะเจอเขายังไง ฉันควรจะโทรถาม แต่ฉันไม่มีเบอร์เขา ! ฉันเลยส่งข้อความไปถามเขาอีกที
    “เฮ้ คุณอยู่ไหน”
    “ผมอยู่หน้าคุณไง เดินตรงมาเลยฮะ:)” หน้าฉัน เอ้ะ เอ๋อ อ๋อ สงสัยรถสปอตสีดำคันนั้น

    “หน้าคุณไม่ได้แดงแล้วนี่นา ฮ่า ๆๆๆ” ไนออลทักฉันทันทีที่เปิดประตู ฉันเข้าไปนั่งเงียบๆ คืออยากจะคุยเหมือนกันนะ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา
    ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไนออลแต่งชุดเดียวกับเมื่อเช้าหรือเปล่า ฉันไม่ได้สังเกตอะไรเลย มองแต่ตาสีฟ้าของเขาเท่านั้น ตอนนี้ไนออลใส่เสื้อยืดสีขาว สกินนี่ยีนส์ รองเท้าผ้าใบสีขาวในแบบที่เขาใส่บ่อยๆนั่นล่ะ บวกกับแว่นกันแดดสีดำ เขาแค่ใส่ชุดธรรมดาก็ดูดีแล้ว
    “เอ่อ ฉันอลิซค่ะ อลิซ คอลลิน” ฉันพูดออกมา ระหว่างที่ไนออลขับรถ
    “ผมไนออล ไนออล ฮอแรนฮะ”
    “อันนั้นฉันรู้ค่ะ!” ไนฮอลก็ได้แต่หัวเราะ ฉันสงสัยจังว่าเขาจะพาฉันไปไหน คงไม่ได้พาไปขายหรอกนะ บ้าเขาจะพาฉันไปขายได้ไงเล่ายัยอลิซบ๊อง
    “ผมไม่พาคุณไปฆ่าหรอกน่าสบายใจได้” ฉันสะดุ้งเฮือก หรือฉันคิดดังไป? “เดนีสเล่าให้ฟังตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าเจอคุณที่ไทย เธอกลับไฟลท์เดียวกับคุณ แต่คุณไม่เห็นเธอ เธอก็ไม่มีโอกาสไปทัก” ไนออลบรรยายให้ฟัง
    “อ้ออออออออออออออ” ฉันลากเสียงยานคาง ด้วยความไม่รู้จะพูดอะไรดี แค่นั่งข้างเขาก็เขินจะแย่แล้ว หัวใจเต้นดังเหมือนจะทะลุออกมายังไงยังงั้น

Niall’s POV

    ร้าน Nando’s เป็นร้านโปรดของผม! พอดีผมผ่านมาชานเมืองเลยแวะกินกับทีมงานซะหน่อย แฟนคลับก็ดันเห็นซะนี่ เรื่องใหญ่เลย ผมก็ไม่ได้อยากให้มันวุ่นวายแบบนี้หรอกนะฮะ
    อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เธอใส่เสื้อยืด กางเกงสามส่วนสีเทาเข้าชุดกัน รวบผมหางม้า ดูแล้วเหมือนเพิ่งเสร็จจากการจอกกี้ยังไงยังงั้น เธอยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่เคาเตอร์สั่งอาหาร ผมเดาว่าเธอไม่รู้จะสั่งอะไรดี บางทีเธออาจจะไม่ได้เป็นแฟนคลับ เป็นแค่คนแถวนี้มาซื้ออาหาร
    “คุณควรสั่งนี่นะฮะ นี่ด้วย แล้วก็นี่ นั่น และ นั่น” ผมกับทีมงานทานเสร็จแล้วกำลังจะกลับ แต่เธอก็ยังไม่ได้สั่งอะไร ผมเลยเดินไปชี้ๆ ว่าอะไรอร่อย (ก็ผมลองมาหมดแล้วนี่นา)
    “ค่ะ เอาหมดนี่เลย” เธอสะดุ้งเล็กน้อย
    “อ..อะไรนะคะ” พนักงานจำไม่หมดหรอก ฮ่า ๆๆๆ
    “เอ่ออ อันนี้ค่ะ แล้วก็ …” เธอก็จำไม่หมดเหมือนกัน
    “นี่ฮะ นี่ๆ” ผมเลยค่อยๆบอกให้กับพนักงานอีกครั้งนึง
    “ข..ขอบคุณค่ะ” เธอหันมาขอบคุณแบบอายๆ ผมก็อายเหมือนกัน อยู่ดีๆมาสั่งอาหารให้คนอื่นเฉยเลย ผมเลยหัวเราะกลบเกลื่อน
    “ทานให้อร่อยนะฮะ” ผมมองหน้าเธอ เธอก็น่ารักเหมือนกันนะฮะ ผมสีน้ำตาลแดงเข้ม ตาโตสีน้ำตาล ผิวขาว หน้ามีเลือดฝาด ไม่รู้จากการวิ่งหรือเขินผมกันแน่ ฮ่า ๆ
    “เอ่อออ .. มีอะไรหรอ” สงสัยผมจะมองหน้าเธอนานเกินไป
    “หน้าคุณน่ะ” ผมเผลอพูดออกไป
    “มีอะไรติดหน้าฉันหรอ?!” เธอทำท่าตกใจ หน้าแดงขึ้นไปอีก ตลกดีเหมือนกัน
    “เปล่าฮะ หน้าคุณแดงมากเลย” ผมไม่รู้จะพูดอะไรเลย แซวเธอไป “ทานให้อร่อยนะฮะ บาย” แล้วผมก็เดินออกมาเดินขึ้นรถไป ทำงานต่อแถวนี้ล่ะ

    @DeniseHoran ให้ทายวันนี้ฉันเจอใคร ฉันเจอ @NiallOficial !!
    ผมเล่นมือถือไปเรื่อยๆ ก็มีคนเมนชั่นมาหาผม แล้วก็เดนีส พี่สะใภ้ของผม เขาพูดว่าเจอผมด้วยล่ะ ผมเลยกดเข้าไปดูโปรไฟล์เธอ สรุปว่าเธอคือคนที่ร้านอาหารเมื่อกี้ แล้วผมก็ได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคลับผม (โดยเฉพาะผมเลยล่ะ!)

    “@Alicees: @DeniseHoran ให้ทายวันนี้ฉันเจอใคร ฉันเจอ @NiallOficial !!” ทานให้อร่อยนะ ฮ่าฮ่า
    ผมเลยตอบทวิตแล้วก็ฟอลโล่วเธอไปตามระเบียบ

    “เดนีส คนที่คุยกะพี่อยู่ในทวิตคือใครฮะ” ผมโทรถามเดนีสทันที
    “เพื่อนน่ะ เจอที่ไทย ทำไมมีอะไรรึเปล่า”
    “ก็น่ารักดีฮะ ไม่มีอะไรซะหน่อย”
    “แหม เห็นสาวสวยไม่ได้เลยนะไนออล”
    “ก็นิดนึงน่ะ”
    “พี่ว่าจะชวนอลิซไปทานอาหารเย็นกัน ไปมั้ยไนออล” หืม เธอชื่ออลิซสินะ
    “ก็ได้ฮะ วันนี้ผมว่างๆ~~”
    “ได้ เดี๋ยวพี่นัดเธออีกที บายจ้ะ”

    หืมมมม มีใครส่งแมสเซจมาในทวิตผมล่ะ
    “นี่ไปเที่ยวกันมั้ย วันนี้เลยฉันว่าง เบื่อที่สุด!” อลิซชวนผมไปเที่ยว เธอใจกล้าดีนะครับ!
    “โอเค ที่ไหนดีล่ะ” ผมเลยตอบตกลงโดยไม่ลังเล ฮ่า ๆๆๆๆ
    “ขอโทษค่ะ ฉันตั้งใจจะส่งให้เดนีส” โอ้ะ ผมว่าแล้วเชียว เธอก็ดูขี้อาย ไม่น่ามาออกปากชวนผมไปเที่ยว ถ้าผมชวนสิค่อยน่าเป็นไปได้หน่อย ฮ่า ๆๆๆ
    “คุณไม่อยากไปเที่ยวกับผมหรอ :(” ต้องทำเศร้าฮะ ผู้หญิงจะได้สงสาร!
    “ว่าแต่ คุณจำฉันได้?”
    “แน่นอน ผมสงสัยจังว่าหน้าคุณหายแดงแล้วรึยังน่ะ ;)”
    “ค่ะ!!”
    “แล้วตกลงคุณจะไปกับผมมั้ยครับ :) :)”
    “ฉันขอคิดดูก่อนนะ”
    “ส่วนเดนีสผมบอกเธอให้แล้ว”
    “โอ้… ขอบคุณค่ะ”
    “เดนีสชวนคุณไปทานข้าวเย็นคืนนี้”
    …
    “คุณออกไปเที่ยวกับผม ตอนเย็นไปดินเนอร์กัน โอเคนะฮะ แล้วเจอกัน :)” ผมจัดการให้เธอเสร็จสรรพ เธอจะต้องตกลงเท่านั้น
    “ถ้าคุณจะพูดขนาดนี้ ตกลงก็ได้ค่ะ ฮ่าฮ่า” เห็นมั้ย! ผมบอกแล้ว เยส!!
    “ผมจะรอคุณหน้าร้าน Nando’s นะ ผมอยู่แถวนี้พอดี คุณก็คงด้วย ;)”
    “โอเค!”
    หลังจากผมเสร็จธุระกับทีมงาน ก็ขับรถส่วนตัวไปรอหน้าร้าน Nandos อีกที

    เธอเดินมา ผมเดาว่าบ้านเธอคงไม่ไกลจากร้านนี้หรอก เธอแต่งตัวสบายๆ เสื้อไหมพรหมแขนยาวตัวยาวเหนือเข่าสีขาว แลคกิ้งสีดำ กับรองเท้าผ้าใบสีขาว เธอปล่อยผม ผมของเธอเป็นลอนธรรมชาติ สีน้ำตาลแดงสะท้อนแสงดูสวยมาก! ผมมองเธอเดินมา เดินมาที่รถ เอ้ะ จะว่าไป เราแต่งตัวสีเดียวกันเลยนี่ครับ!


____________________

Writer Talk : อ่านจบแล้วอย่าลืมคอมเม้นกันบ้างน้า เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ
รักนักอ่านทุกคนจ้ะ xoxo