Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : He's Niall Horan!!

Chapter 2 : He’s Niall Horan!!

“คริสตี้ ! ” ฉันตะโกนเมื่อเข้ามาในบ้านที่อังกฤษได้
    “ห้ะ ว่าไง มาไวจังเลย” คริสตี้ หรือ คริสตินน้องสาวแท้ๆของฉันหันมาตอบแล้วก็หันหน้าไปดูรายการทีวี
    “ไหนแม่ล่ะ”
    “ข้างบนน่ะ” เธอตอบโดยไม่หันมามองฉันซักนิด ไหนบอกแม่เข้าโรงพยาบาล แล้วอยู่บนห้องเนี่ยนะ ! เห้อ !
    ฉันเลยหอบข้าวของขั้นชั้นบนทันที แม่ฉันเป็นคนอังกฤษ น้องสาวฉันเกิดที่นี่ เธอพูดภาษาไทยไม่ได้สักนิด และนิสัยหลักๆของเธอคือ ไม่มีมารยาท
    “แม่คะ เป็นไงบ้าง.. อ้ะ.. แม่ก็ไม่ได้เป็นไรนี่” ฉันเปิดประตูห้องแม่
    “อ้าว ไม่เห็นบอกแม่ว่าจะมา แม่ก็สบายดีนี่จ้ะ” แม่พูดจบแล้วลุกมากอดฉัน โดยที่ตัวฉันก็พะรุงพะรังด้วยเสื้อผ้า
    “ก็คริสตินบอกว่า แม่เข้าโรงพยาบาลหนูเลยจองตั๋วบินมาเลยค่ะ”
    “เมื่อวานแม่แค่ไปตรวจร่างกาย ไม่เป็นอะไรซะหน่อย โดนน้องหลอกแล้ว ไปเอาของไปเก็บเดี๋ยวแม่ทำอะไรให้กินนะ” กรรมเวร ฉันปลงตก โดนหลอกให้บินข้ามทวีปมาเนี่ยนะ! เดินคอตกไปห้องของฉัน
    ฉันจะบินมาบ้านที่อังกฤษปีละครั้ง-สองครั้ง ไม่ก็พวกวันหยุดยาวๆ
    ห้องฉันเป็นสีชมพู ฉันชอบสีชมพู แต่ด้วยงานแฟชั่น ฉันจะต้องสร้างไลน์สินค้า ที่ใส่ได้ทุกสีล่ะนะ ฮ่า ๆๆๆๆ เลยเก็บความชอบมาลงที่บ้าน ฉันโยนกระเป๋าลงบนเตียงนอนขนาด 3 ฟุตพอดีตัว โต๊ะทำงานเล็กๆตรงมุมห้อง ติดกับหน้าต่าง ตู้หนังสือที่มีหนังสือตั้งแต่เด็กๆ อ้อ ฉันเรียนที่อังกฤษถึงไฮสคูลน่ะ ไปเรียน มหาวิทยาลัยที่ไทย ของที่บ้านนี่จะเยอะกว่าที่ไทยมากก ที่ไทยมีแต่ของที่จำเป็นต้องใช้เรียนตอนมหาลัย และทำงานก็แค่นั้น

    “ยัยน้องบ้า !!!!” หลังจากจัดของเสร็จ ฉันลงมาตะโกนใส่หน้าหล่อน ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ
    “อะไรของเธอ ฉันก็พูดจริงๆนี่นา”
    “ย่ะ ! ตกใจหมด” ฉันพูดแล้วนั่งลงโซฟาข้างๆคริสตี้ แล้วเอาหมอนตีเธอเบาๆ ถึงเธอจะนิสัยไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่ ไม่ค่อยเคารพฉันเลย เธออ่อนกว่าฉัน 3 ปีได้ แต่เธอก็เป็นคนดีแล้วก็เป็นน้องสาวสุดเลิฟของฉัน
    คืนนั้นเราสามคนแม่-ลูกก็นั่งกินอาหารในบ้านอย่างสบายใจ ในเมือฉันลางานมาตั้งอาทิตย์นึง ก็ถือว่ามาพักผ่อนที่นี่แล้วกัน ~!

    ~~~~~~~~~

    ฉันตื่นแต่เช้า ออกมาวิ่งจอกกิ้ง ตอนเช้า (เคล็ดลับหุ่นดีน่ะ ฮ่าๆ) ไม่รู้จะทำอะไรก็ออกกำลังกายซะอย่างนั้น ฉันวิ่งห่างออกมาจากระแวกบ้านซักพักเจอร้าน Nando’s เป็นร้านไก่ที่ไนออลชอบซะด้วย มาเปิดสาขาแถวนี้เมื่อไหร่เนี่ย ฉันเลยแวะเข้าไปในร้าน หาอะไรกินแล้วก็ซื้อไปฝากแม่กับน้องด้วยซะหน่อย อยากจะลองจริงๆ จะอร่อยขนาดไหนกันเชียวว
    ว่าแต่ร้านมันคนเยอะเนอะ … คนมุงเต็มเลยอะ สงสัยจะอร่อย
    มีเสียงกรี๊ดด้วย เขาแจกไก่ฟรีหรือไงเนี่ย
    สมองของฉันคิดไปต่างๆ นาๆ อยู่ดีๆในหัวฉันก็คิดถึงๆ คนๆ นึงขึ้นมา.. ไนออล

    ไม่ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ นี่ห่างจากตัวเมืองตั้งเยอะ เขาจะมาทำไมที่นี่ ฉันสะบัดไล่ความคิดบ้าๆ ออกไป แล้วเดินเข้าไปหลังกลุ่มฝูงชนหน้าร้าน Nando’s
    ยิ่งใกล้เท่าไหร่ เสียงกรี๊ดยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมเสียงเรียกว่า... ไนออล... ฉันคงหูฝาด ตั้งหน้าตั้งตา ฝ่าฝูงชนกลุ่มนี้เข้าร้านให้ได้
    มีการ์ดชุดดำ ยืนหน้าร้านกันพวกฝูงชน มนุษเด็กสาวจำนวนมากเอาไว้ ฉันพยายามดันตัวที่เพรียวบาง ของฉันเข้าไป ประจันหน้ากับการ์ดพวกนั้น
    “เอ่อ.. มีอะไรกันหรอคะ ฉันจะเข้าไปซื้อของได้มั้ย” ฉันถามหนึ่งในการ์ดที่หน้าตาเป็นมิตรที่สุด
    “ไนออลน่ะ คุณรู้จักมั้ย ไนออล วันไดเรกชั่นน่ะ” ฉันรู้สึกหน้าแดงทันที ที่ได้ยินชื่อเขา ฉันรู้จักดีจนแทบจะบ้า แต่ก็ต้องเก็บอาการ กรี๊ดได้แค่ในหัวเท่านั้น
    “อ๋อค่ะ แล้วฉันสามารถเข้าไปได้มั้ย หรือว่าให้กลับมาทีหลัง” ฉันถามเสียงนึ่ง แต่จริงๆเข่าแทบจะทรุดแล้ว เมื่อรู้ว่าไนออล ฮอแรนอยู่ห่างจากฉันไม่กี่ฟุต!
    “อ่ะ เอ่อ .. ได้ครับคุณผู้หญิง” อย่างน้อยการ์ดนี่ก็คงจะเป็นคนของร้าน อยากขายเป็นธรรมดาสินะ หรือเปล่า? ฮ่า ๆๆ ฉันก็เดินเข้าไปมาดนิ่งๆ ไม่โชว์ความตื่นเต้นหรืออะไรทั้งนั้น ! พวกแฟนคลับ ก็ไม่ได้เข้ามา ฮ่าๆๆ สะใจเบา ฉันเล่นละครเก่งนะ อิอิ
    พอพ้นข้ามประตูเข้ามา ในร้านก็ค่อนข้างสงบ มีไม่กี่โต๊ะเท่านั้นที่มีลูกค้านั่งกินอาหารอยู่ 1 ในนั้น คือไนออล ฮอแรน ตัวจริงเขาดู..ดีกว่าในรูปมาก ! ตาสีฟ้าประกาย ผมบลอนด์ ที่เข้ากับเขามากๆ ฉันต้องเก็บอาการ ไม่งั้นการ์ดพวกนั้นต้องมาลากฉันออกไปจากร้านแน่ ถ้ารู้ว่าฉันน่ะแฟนนัมเบอร์วัน ของไนออล !!
    “สวัสดีค่ะ ทานนี่หรือกลับบ้านคะ” พนักงานต้อนรับทักขึ้น
    “อ้ะ เอ่อ…กลับบ้านค่ะ ร้านเพิ่งมาเปิดหรอคะ”
    “ค่ะ เปิดได้เดือนเดียวเองค่ะ คุณลูกค้า จะรับอะไรดีคะ” ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้านนี้ขายอะไร ฉันยืนมองเมนูอยู่นานมาก
    “เอ่อ… ฉันไม่รู้ว่าควรสั่งอะไรดี” ฉันพูดกับพนักงาน เธอได้แต่ยิ้มรับ
    ….. ฉันไม่รู้ว่าตื่นเต้นที่ต้องสั่งอาหาร หรือเพราะอยู่ในร้านที่ ไนออลนั่งอยู่กันแน่ !

    “คุณควรสั่งนี่นะฮะ นี่ด้วย แล้วก็นี่ นั่น และ นั่น”
    “ค่ะ เอาหมดนี่เลย” ฉันจำเสียงสำเนียงไอริชนี้ได้ดี สมองฉันไม่สั่งการ เลยบอกพนักงานให้จัดรายการตามที่.. ไนออล เดินมาบอก…. ให้ตาย ฉันจะเป็นลมแล้ว เขายืนข้างๆฉัน!
    “อ..อะไรนะคะ” พนังงานหน้ามึน จำรายการไม่ได้
    “เอ่ออ อันนี้ค่ะ แล้วก็ …” ฉันก็จำไม่ได้นะจริงๆ ฉันชี้ตามรายการที่พอจำได้
    “นี่ฮะ นี่ๆ” ไนออลสั่งแทนฉัน ส่วนฉันน่ะก็จะละลายแล้ว ให้ตายเถอะ ฉันสาบานว่าหน้าฉันต้องแดงไปหมดแล้วแน่ๆ
    “ข..ขอบคุณค่ะ” ฉันหันหน้าไปขอบคุณไนออลข้างๆ เขาช่างหล่อ หล่อมากกว่าในรูป ในรายการทีวี ในอะไรก็ตามแต่ที่คุณจะเห็นเข้าได้ ไนออลยิ้ม ยิ้มนั้นทำฉันละลาย
    “ทานให้อร่อยนะฮะ” ไนออล .. พูดกับฉัน ฉันกรี๊ด กรี๊ดในหัว กลัวว่าถ้ากรี๊ดออกมาตรงนี้เขาจะตกใจและวิ่งหนีไป ฮ่า ๆๆ ฉันสงสัยว่าทำไมเขาถึงมาสั่งอาหารให้ฉัน อาจเป็นเพราะเขากำลังจะกลับ เห็นได้จาก กลุ่มคนเล็กๆที่มากับเขากำลังรอที่ประตูร้าน และฉันก็ยังสงสัยว่า ทำไมเขายังยืนมองหน้าฉันอีก ฉันจะระเหิดเป็นไอแล้วนะยะ!
    “เอ่อออ .. มีอะไรหรอ” ฉันถามไนออล
    “หน้าคุณน่ะ”
    “มีอะไรติดหน้าฉันหรอ?!”
    “เปล่าฮะ หน้าคุณแดงมากเลย” กรี๊ดให้ตายสิ ก็ฉันเขินคุณนั้นแหละ ไนออล ยังมีหน้ามาล้อเลียนฉันอีก นี่ทำให้ฉันยิ่งเขินเข้าไปใหญ่เลย ให้ตาย ให้ตาย !
    “ทานให้อร่อยนะฮะ บาย” ไนออลยังไม่หยุดขำ โบกมือให้ฉัน แล้วก็ฝ่าฝูงชนแฟนคลับออกไปขึ้นรถ ทิ้งให้ฉันยืนหน้าแดงอยู่ตรงเค้าเตอร์ แถมฉันยังไม่ได้ถ่ายรูปกับเขาเลย น่าเสียดายที่สุด ฉันรับอาหารจากพนักงาน จ่ายเงิน แล้วก็หิ้วอาหารจำนวนมากกว่าจำนวนคนกลับบ้าน