Truly Madly Deeply : One direction Fan Fiction

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Sister-in-Law

Chapter 1 : Sister-in-Law

~ เสียงนาฬิกาปลุก ~
    ฉันเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกในไอโฟนของฉัน ตอนนี้ก็ แปดโมงเช้าแล้ว แต่มันก็ยังง่วงอยู่เลยแหะ … หาววววว ~~
    วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันไม่ต้องไปทำงาน สบายใจจัง
    ฉันทำงานเป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ อยู่กับแบรนด์นึง ฉันจบดีไซน์เนอร์มาหมาดๆเลยล่ะ จบปุ้ปมีงานปั้ป สบายเสียจริงๆ แล้วก็ยังมีร้านเสื้อผ้าออนไลน์เล็กๆ ที่ฉันเปิดตั้งแต่สมัยเรียนปี 1 กับเพื่อนๆ
    ว่าแล้วก็หยิบแมคบุคออกมาเปิด เชคออร์เดอร์สินค้าซะหน่อย ~

~everybody wanna steal my gir ..~ ฉันสไลด์รับมือถืออย่างเร็ว เมื่อขึ้นชื่อเพื่อนสนิท
    “ว่าไงจ้ะ” ฉันกรอกเสียงลงปลายสาย
    “วันนี้ วันเสาร์ ไปเที่ยวกันเถอะ อลิซซซซซซ”
    “แน่ใจนะว่าเธอว่างจริงๆ อย่ามาเบี้ยวเหมือนคราวก่อนนะยะ”
    “ก็คราวที่แล้วมี  ประชุมด่วนนี่นา”
    “เหรออออ” ฉันล้อเลียน
    “ด้วยเกียรติของแพรวาเลย รอบนี้ฉันไม่หนีชัวร์! สยามนะ อยากชอป”
    “อะ ๆ โอเค เดี๋ยวเจอกันจ้ะ” ฉันรับปากแล้ววางสาย

    แพรวาเป็นเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่เรียนปี 1 แม้ว่าเราจะไม่ได้ทำงานด้วยกัน แต่ก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ และแพรวก็หนีประจำ ฮ่า ๆๆ แต่ฉันว่าอะไรไม่ได้ เพราะเจ้านายของหล่อน เอาแน่เอานอนไม่ได้ซักที เห้อ ~ ฉันบ่นไป พลางไปอาบน้ำแต่งตัว พร้อมไปเจอเพื่อนสาว

    เนื่องจากคอนโดฉันอยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้า ไม่กี่นาทีก็มาถึงสยาม พารากอน แน่นอนยัยแพรว คงยังมาไม่ถึงแน่ๆ ฉันเดินไปเรื่อยๆ รอเพื่อน

    ฉันเดินมาเรื่อยๆ ว่าจะหาซื้อเพลงไปฟังระหว่างงานซะหน่อย ขอบอกเลย ฉันเป็นแฟนคลับวันไดเรกชั่นค่ะ.. หนุ่มๆ 5 คนนี้ ฉันนะคลั่งมาก ฮ่า ๆๆๆ
    “ขอโทษนะคะ” มีเสียงผู้หญิงเรียกฉันด้วยภาษาอังกฤษ
    “คะ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ” ฉันหันไปตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
    “คุณรู้มั้ย ห้องน้ำไปทางไหน ฉันตามป้ายมาไม่เห็นเจอเลย”
    “อ้ะ ตามฉันมาเลยค่ะ” ฉันพาผู้หญิงคนนี้ไปห้องน้ำด้วยกันซะเลย ก็มันว่างนี่นา แล้วฉันก็อยากจะไปห้องน้ำอยู่แล้วด้วย

    “ขอบคุณมากนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นออกมาพร้อมกับฉัน พร้อมบอกขอบคุณและยิ้มให้ฉัน
    “นิดหน่อยเองค่ะ” เราเดินออกมาด้วยกัน จนถึงร้านขาย ซีดี ที่มีแสตนดี้ วันไดเรดชั่นขนาดเท่าตัวจริงอยู่หน้าร้าน เธอคนนั้นหยุดมอง สงสัยจะเป็นไดเรกชั่นเนอร์เหมือนกันละมั้ง ..
    
    “คุณเป็นแฟนคลับหรอคะ” ฉันเอ่ยถามไป
    “อ๋อ.. ใช่แล้วค่ะ” เธอยิ้มตอบ
    “ว้าว ฉันก็ด้วย ฉันอลิซค่ะ แล้วคุณ..?”
    “ฉันเดนีส ยินดีที่ได้รู้จักนะ” เดนีสยื่นมือมาจับทักทายฉัน “แล้วใน5คนนี้คุณชอบใครมากที่สุดคะ” อยู่ดีๆเดนีสก็ถามขึ้นมา
    “พวกเขาน่ารักหมดเลยนะ ฮ่าๆ แต่ฉันเลือกไนออลแล้วกันค่ะ” ฉันตอบแบบขำๆเขินๆ
    “นั่นสินะ ก็ไนออลน่ารักจริงๆ ฮ่า ๆ” เดนีสก็ยืนขำกับฉันไปด้วย

~everybody wanna steal m..~ ฉันกดรับมือถือ สงสัยยัยแพรวามาถึงแล้วมั้ง
    “อลิซซซซซซซซซ....”
    “เธอจะเบี้ยวฉันใช่มั้ยยะ ฉันถึงแล้วนะ”
    “เก๊าขอโทษษษษษษษษษษ” ว่าแล้วเชียว ฮึ่ย
    “เห้ออออ ช่างเถอะ ไปทำงานไป”
    “ไว้คราวหน้าฉันจะเลี้ยงข้าวเธอนะ บายจ้ะ” ยังไม่ทันจะตอบอะไร ก็ชิงวางสายซะละ

    “แล้วนี่คุณมาเที่ยวไทยคนเดียวหรอ” ฉันเห็นว่าเดนีสยังอยู่ก็เลยหันไปถาม
    “เปล่า ฉันมากับครอบครัวน่ะ สามีแล้วก็ลูกชาย” ว๊าวววว “แต่พวกเขาอยู่ที่โรงแรม ธีโอ ลูกชายฉันน่ะ วันนี้ดื้อมาก เลยขอมาชอปปิ้งซะหน่อยค่ะ” สงสัยเห็นหน้าสงสัยว่าพวกเขาไปไหน ของฉัน เดนีสเลยเล่าให้ฟัง
    “งั้น เราไปหาอะไรทานกันมั้ยคะ” อยู่ดีๆก็ชวนเขาไปกินข้าวซะงั้น ฮ่าๆๆๆ ฉันน่าจะเพี้ยน
    “โอเค คุณเป็นไกด์ให้ฉันหน่อยสิ”
    
    ฉันพาเดนิสมากินอาหารไทยๆ ชาวต่างชาติน่าจะชอบ เราก็คุยเรื่องสัพเพเหระ รวมถึงว่าทำไมฉันพูดภาษาอังกฤษคล่อง เพราะแม่ฉันเป็นคนอังกฤษน่ะ แล้วแม่กับน้องฉันก็อยู่อังกฤษ มีแต่ฉันที่มาเรียนที่ไทย แล้วก็คุยเรื่องธุรกิจเล็กๆของฉันเล็กน้อย แล้วเดนีสก็เอารูปลูกชายเธอมาให้ฉันดู ฉันกำลังดื่มน้ำอยู่แทบพุ่ง...!
    “นี่คือธีโอ ที่คุณว่าหรอคะ” ฉันถาม
    “ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่า” เดนีสยิ้ม
    “ขอถามอะไรแปลกๆนะคะ คุณนามสกุลฮอแรนใช่มั้ย” ใจฉันเต้นตึกตักๆ ขอให้ผิดเถอะ
    “ค่ะ” เดนีสยิ้ม ฉันนี้ไม่รู้จะมุดหัวไว้ไหนแล้ว เดนีส ฮอแรน, ธีโอ ฮอรแรน พี่สะใภ้และหลานของไนออล ศิลปินที่ฉันชอบมากที่สุด ฉันจำเดนีสไม่ได้ แต่ฉันจำหน้าธีโอได้เพราะไนออลอัพไอจีบ่อย ๆ .. อยากจะกรี๊ด แต่ฉันพูดไม่ออกมากกว่า กรี๊ดดดดดด
    “อลิซ เป็นอะไรรึเปล่า” ฉันอยากบอกว่า ฉันกำลังกรี๊ดอยู่ในหัวค่ะ !!
    “ขอโทษนะ ที่ฉันจำคุณไม่ได้ ญาติของไนออล” ฉันพูดอย่างอายๆ
    “โอ้ย ไม่เป็นไรหรอก ดีซะอีก เธอดีกับฉันมาก แม้ไม่รู้จักฉันเลยนะ~! นี่เดี๋ยวฉันเลี้ยงมื้อนี่เอง ต้อนรับเพื่อนใหม่ของฉัน”
    “ไม่ค่ะ ไม่แน่นอน ฉันจ่ายเอง ฉันพาคุณมานะ”
    เราเถียงกันพักนึง ก่อนที่ฉันจะแพ้ แล้วเดนีสก็กลายเป็นคนจ่ายค่าอาหารมื้อนั้นไป

    “ขอบคุณมากนะวันนี้” เดนีสยิ้มให้ฉัน
    “ไม่เป็นไรเลย วันนี้ฉันก็สนุกมาก ฮ่า ๆๆ”
    “แล้วฉันจะติดต่อเธอได้ยังไงน่ะ มีทวิตเตอร์มั้ย”
    “อ้อ @Alicees เมนชั่นมานะ ฮ่า ๆๆๆ”
    “แน่นอน กลับบ้านดีๆนะจ้ะ”
    “บายค่ะ ฉันเป็นแฟนคลับธีโอนะ :D” แล้วเราก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน

@Alicees ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ x

“@DeniseHoran: @Alicees ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ x” ขอบคุณเหมือนกันนะ:)

แล้ววันนี้ก็หมดไปอีกวันนึง ซึ่งเป็นอะไรที่เยี่ยมมาก ที่ฉันได้เจอญาติของไนออล!

~everybody wanna steal ma..~ วันนี้โทรศัพท์ฉันฮอตเป็นบ้า !!
    “ว่าไง”
    “กลับบ้านด่วนเลยอลิซ แม่เข้าโรงบาล”
    “ห้ะ!! แม่เป็นอะไร”
    “กลับมาไวๆเหอะน่า! แค่นี้นะโทรทางไกลแพง บาย!”
    “คริสตี้!!” ยังไม่ทันที่จะคุยรู้เรื่องด้วยซ้ำ คริสตี้หรือคริสตินน้องสาวของฉันก็วางสายไปแล้ว แล้วนี่แม่เป็นอะไรเนี่ย ฉันเปิดเว็บจองตั๋วไปอังกฤษทันที แต่ไฟลท์เร็วที่สุดก็พรุ่งนี้แล้ว ฉันก็ได้แต่เก็บข้าวของไปอังกฤษพรุ่งนี้เช้า …