คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [CHAPTER 10] ตอนนี้ไม่อ่านไม่ได้ (.\/.)
[CHAPTER 10]
ตอนนี้ไม่อ่านไม่ได้ (.\/.)
ซูจินขอ............................................
ค่ำคืนของอากาศเย็นสบายเนื่องจากมีหิมะตกลงมาปอยๆ สายลมพัดอ่อนๆทำให้เรือนผมน้ำตาลทองหยักโศกพลิวไหวไปมาตามแรงลมหญิงสาวร่างบางเดินออกมาทางระเบียงกระชับเสื้อกันหนาวของตัวเองด้วยความหนาวเหน็บ
หมับ!!!(อ่านเป็นเสียงจันแขน กรุณาอย่าคิดลึก)
“เธอใช่ไหม กวอน ซองจิน”ชายหนุ่มร่างสูงถามฉันด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น (ขอย้ำว่า ‘เยือกเย็น’)
“ออ…”
“ถ้าใช่ก็ดี เรามีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกัน”ว่าแล้วหมอนั่นก็กระชากตัวฉันเข้าไปในร้านกาแฟ แต่แว้กกก... ฉันไม่ใช่ซองจิน ฉันซูจิน ซองจินหนะ พี่สาวช้านนนนน นายทักคนผิดแล้ว ฉันพูดทำไมนายไม่ฟังห๊า...(เขาจะไปได้ยินยังไง ในเมื่อแกพูดในใจ ยัยบ๊องซูจิน)
“อ๊าก...นี่นายจะลักพาตัวฉันไปปล้ำรึไง ><”ฉันพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของหมอนันที่จับตัวฉันไปแต่ก็ดิ้นไม่หลุดอยู่ดี (แล้วจะดิ้นไปเพื่อ.....?)
“รำคาญ อยากตายรึไงฮะ”ไอ้โรคจิต สบถใส่ฉันแล้วร่างบางของฉันที่ถะนุถะนอมมาเป็นอย่างดีก็ถูกกระชากออกจากร้านกาแฟอย่างแรง หน้าเหวอไปตามทางเดินจากแรงฉุด ฮือๆ ToT ฉันยังไม่อยากตายน้า..ฉันยังต้องไปเจอฮงกีของฉันก่อน ฮงกี... ฮือ... ฮงกี... ตัวเองรอเค้าก่อนน้า...(ยังมีอารมณ์นะ -.-)
.
.
ไอ้โรคจิต ประสาทแดกกึ่งลากกึ่งดึงกึ่งฉุดกึ่งอุ้มฉัน - -? ไปที่รถ BMW ซี่รีย์ 3 สีแดงแปร๊ดจี๊ดบาดใจจอดเด่นอยู่หน้าตึก
“ว้าก...รปภ. ช่วยด้วย หมอนี่จะจับไปข่มขืน ช่วยด้วยคะ ช่วยด้ว.. อุบ..”
หมอนั่นเอามือเค็มๆมาปิดปาก ใบ้แดกเลยฉัน พอถึงรถก็กระชากประตูเปิดออกแล้วเหวี่ยงฉันเข้าไปในรถ จากนั้นหมอนั้นก็..ก็...ก็ดันตัวเองเข้ามาในรถแล้วปิดประตูดังโครม! พร้อมถอดหมวกไหมพรมกับผ้าปิดปากปิดจมูกออกที่ทำให้ฉันเห็นแค่ดวงตา เมื่อถอดออก ก็ได้รู้ว่า…….O////O
“คุณชางมิน”ไม่อยากเชื่อ ชางมินแห่งดงบังชินกิจะจับ ลาก ฉุด อุ้ม ผู้หญิงธรรมดา ธรรมดาอย่างแต่สวย น่ารัก คิขุ อย่างฉันมาข่มขืน คิดแล้วเขิน >///<(ฉันจะชมตัวเอง ใครเถียง! -_- )
“ใช่ ฉันเอง แล้วเธอกล้าดียังไงเรียก รปภ.มาจับฉัน อยากตายรึไง”ว่าแล้วชางมินก็ตะคอกใส่ฉัน จะตะโกนอะไรหนักหนา หูจะแตกอยู่แล้วนะ U-U
“>[]<”ยังเขินอยู่ อ้าย~ชางมินจะปล้ำฉัน(คิดไปเองป๊าวเนี่ยใครจะไปปล้ำแก ยัยซูจิน -*-/คนแต่ง)
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ...”
“.......อยากตายรึไงฮะ”ฉันต่อจะคำพูดของเขาทันที
“หุบปากเธอซะ”อะ...อ๊าว
“ก็นายให้ฉันพูด ><”
“ใครให้เธอเถียง...อยากตายนักใช่ไหม”ขณะที่ฉันจ้องไปที่ใบหน้าอันขาวเวอร์ด้วยสายตาหื่น เอ๊ย...สายตาบ้องแบ๊ว ชางมินก็ยังสบถแต่คำว่า อยากตายใช่ไหม ไม่หยุด เทียบเวลาโดยสนามบินสุวรรณภูมิสาขาเกาหลี - -^ 20 นาที 52 วินาที ที่ผ่านมาก็พูดแต่คำว่า อยากตายใช่ไหมได้ 3 คำ -_-
“มองทำไม อยากตายนักใช่ไหม”จนถึงบัด NOW ก็ยังไม่เลิกพูดคำนั้น =[ ]=^
“แล้วนายจับฉันมาทำไมอ่า”
“ทำไม ชายหญิงอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 ไม่ทำอะไรมันจะเป็นเรื่องแปลกไม่ใช่หรอ ^^”ชางมินพูดพร้อมกับส่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่แฝงด้วยความสยองมาให้
“ฉันควรจะดีใจใช่ไหม...แต่ปล่อยฉันทีซิ”ฉันจะระงับอารมณ์ให้ปล้ำนายไม่ไหวแล้วน้า................><............ (ยัยหื่น/คนแต่งสุดสวย)
“ทำไม เธอต้องอ่อยพี่แจจุงด้วย!!!”ชางมินตะคอกใส่ฉันอย่างแรง อะ..เขาพูดเรื่องอะไรของเข้า เมื่อกี้ยังจะปล้ำฉันอยู่เลยเปลี่ยนเรื่องทำไม แล้วฉันไปอ่อยแจจุงของเขาเมื่อไร แล้วเมื่อไรจะปล้ำฉัน
“ฉันไม่ได้อ่อยน้า >..<”
“ไม่ได้อ่อยแล้วขับรถชนท้ายรถพี่แจจุงทำไม ฉันรู้ว่าเธอรู้ว่านั้นเป็นรถพี่แจจุง แล้วเธอตั้งใจชนเพื่อจะอ่อยพี่แจจุงใช่มั้ย”ชางมินหันมาตะคอกฉันเสียงดัง เล่นเอาสติสตังฉันแตกกระเจิง คนอะไรฟ่ะบ้า ป่าเถื่อน อารมณ์แปรปรวนเหมือนพวกเลือดไม่เล่นสมอง แต่แค่นั้นยังไม่พอ...
“แล้วเธอขึ้นรถไปกับพี่แจจุงทำไม”
“ก็ เขาลากฉันไปเอง”เอาวะ! เข้าใจผิดไปแล้วก็ตามบทไปแล้วกัน กลับถึงบ้าน อาเจ้ แกไม่รอดแน่ ตายอย่างเขียด ฮึ่ย!( - -^แกกล้าเหรอ/คนแต่งสุดสวย, >_< ก็..../ซูจิน)
“เขาลาก”ชางมินทำเสียงสูง พร้อมหันมาคว้าหมับที่ไล่สองข้างของฉนพลางบีบแรงๆ เจ็บ โว้ยยยยยยย!!
“เขาชวนให้ไปนอนด้วย ก็ไปอย่างงั้นใช่มั้ยหา!!”
“นายพูดเกินไปแล้วนะ”ฉันพูดตะคอกกลับไป
----------------------------------------------85-------------------------------------
“เธอต้องการอะไรกันแน่”
“นายพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ - -*”
“เธอรู้ใช่มั้ย ว่าพี่แจจุงมีพี่ยุนโฮ เธอจะไปแย่งมาทำไม ยังไงซะเธอก็แยกสองคนนั้นไม่ได้หรอก ไม่ว่าเธอจะใช่มารยายั่วพี่แจจุงหรือยั่วพี่ยุนโฮ เธอก็ไม่มีวันได้แอ้มพี่แจจุง แล้วเธอคิดว่ามันน่าภูมิใจหนักเหรอที่แย่งแฟนชาวบ้านเค้า”ชางมินพูดพลางบีบไหล่ฉันแน่นกว่าเดิม แต่อ่า...ข้อมูลใหม่ ยุนโฮเป็นแฟนกันแจจุง (ทำไมต้องแสดงความโง่ออกมาให้คนอ่านเห็นด้วย -^-) ต้องเอาไปเม้าท์ แต่ จะเอาไปเม้าท์ให้ใครฟัง- -?
“ใช่ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ถ้านายจ่ายให้ฉัน สี่แสนวอน ฉันจะเลิกพฤติกรรมสั่วๆนั้น”แต่สี่แสนวอนมันน้อยไปนะสำหรับค่าตัวฉัน คนอย่างซูจิน ลูกเจ้าของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี ค่าตัวไม่ต่ำกว่า 100 ล้านวอน ประมาณ 10 ล้าบาท โฮะๆๆๆ ^0^
ชางมินหรี่ตาพร้อมถามฉันอีกครั้ง
“เธอพูดจริงเหรอ”
“จริงสิ”
“แต่ฉันว่าสี่แสนวอนมันมากไปนะ สำหรับค่าตัวเธอ”
“ทำไมนายต้องการอะไรอีก นายก็แค่จ่ายมาให้ฉันเท่านั้นก็จบ”
“ไม่จบ อยากตายรึไงฮะ”อ้าว...ไม่จบ แล้วทำไงให้จบ -*- หมดปัญญา ขุ่นมัวชีวิตฉันขุ่นมัว
“เธอต้องนอนกับฉัน”
“ฮะ..อะ...ไรนะ ฉันต้องนอนกันนาย OoO?”
“ใช่ เธอฟังไม่ผิด”
“ถะ...ถ้า...ถ้าฉันนอนกันนาย นายต้องจ่ายเพื่ออีกแสนวอน โอเค”อือ...ทำไมปากฉันมันไปก่อนความคิดฟร่ะ อ้าก...ซูจินอยากตาย >< ไอ้ปากเวร ‘ด่าตัวเองทำไม - -’
“โอเค เธอพูดจริงนะ”
“กะ...ก็ จริงสิไม่มีผู้หญิงคนไหน ยอมนอนกันผู้ชายแปลกหน้าอย่างนายฟรีๆเหรอนะ”
“แต่เธอต้องรับปากฉันว่าถ้าซื้อตัวเธอแล้ว เธอจะไม่ยุ่งกับพี่แจจุง พี่ยุนโฮ พี่ยูชอน พี่จุนซู รวมถึงผู้ชายทั้งโลกด้วย ถ้าเธอกลับไปยุ่งอีกเธอตายสถานเดียว”ไม่ให้ฉันยุ่งกับผู้ชายทั้งโลก -*- กลับบ้านไปบวชชีกับพระหมีวัดลิงขบทั้งชีวิตดีกว่าเสียตัวให้กับไอ้ป่าเถื่อนแบบชางมินนี่ ฉันคิดผิดไมวะ ที่ยอมมัน (ผิดตั้งแต่แกทำบัตรคอนเสิร์ตหายแล้วยัยซูจิน)
“ได้ ตกลง”แว้ก..ฉันตกลงไปแล้ว เป็นไงเป็นกัน ยอมก็ยอม
ชางมินหัวเหาะ หึหึ พร้อมหยิบเช็คขึ้นมาเซ้นก่อนจะยื่นให้ฉัน
“ค่าตัวเธอถูกเป็นบ้า”
“ฉันกลัวเรียกแพงแล้วนายจะไม่เอา แล้วอีกอย่างเงินแค่นี้คงไม่ทำให้นายสะทกสะท้าน ถึงกับกับต้องไปปล้นร้านทองเพราะอดอยากหรอก ก็นายมันรวยจะตายไป”
“ฉันยอมจ่ายเพราะเป็นทางเดียวที่จะหยุดพฤติกรรมสั่วๆของเธอได้”ชางมินยิ้ม(อย่างสยอง) ก่อนจะออกรถแล้วรถก็เคลื่อนตัวออกจากที่จอดอย่างรวดเร็วจนฉันมองข้างทางอย่างพร่ามัว ฉันว่าอาเจ้ขับเร็วแล้ว ชางมินเหยียบมิดไมล์เลยทีเดียว แต่มันจะไปไหนวะ- -?
ไม่นานเกินรอ ฉันก็ถึงคอนโดสุดหรูแห่งหนึ่งที่ฉันไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ลึกลับ และไม่น่าค้นหา พอจอดรถเสร็จชางมินผู้ที่มีเลือดเล่นไม่ถึงสมองก็จับฉันลากขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องคงเป็นห้องของเขา
ภายในห้องของเขา สุดจะบรรยาย เรียบร้อยไม่มีทีติ เตียงนอนสีฟ้าจัดวางเป็นระเบียบ เรียนร้อยกว่าห้องยัยมีโซลซะอีก(อ้าวฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย: มีโซล) อยู่ๆชางมินก็อุ้มฉันจนหน้าของฉันกับชางมินห่างกันไม่ถึงคืบ>,< อ๊ากกก ตายๆ ฉันตายแน่ๆ TT ผ้า ขอผ้า ผ้าซับเลือดหน่อย เลือดกำเดาจะกระฉูดติดผนังห้อง อ้ายยยย หน้าขาวเรียบเนียนชวนหลงใหล จมูกโด่งเป็นสัน แต่เคลิ้มไปได้นิดเดียว -.- ชางมินก็โยนฉันลงบนเตี่ยงเล่นเอาตัวฉันเด้งดึ้งขึ้นตามแรงสปริงแต่ง ดีนะที่เตียงนุ่มเหมือนปุยฝ้ายถ้าแข็งละก็ ก้นระบม ตูดหักแน่ คิดแล้วเสี่ยว ถ้าไม่มีตูดคงอัปลักษณ์น่าดู -_-* คิดอะไรอยู่เนี่ยฉัน
ชางมินยิ้มก่อนจะดึงร่างของฉันเข้าไปกอดอย่างแนบแน่น แล้วก้มลงใช้ปลายจมูกไซ้ที่ต้นคออย่างแผ่วเบา รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอ ทำให้ร่างฉันร้อนผ่าวไปทั่วตัว จากนั้นก็ไล้ริมฝีปากมาจนถึงใบหู พลางค่อยๆใช้มือที่อยู่ไม่นิ่งแกะกระดุมเสื้อสีครีมของฉัน เผยให้เห็นบราสีขาวสะอาด แล้วค่อยๆเลือนปากมาประกบริมฝีปากอย่างนุ่มนวล ฉันรู้สึกว่ามันเป็นจูบที่หอมหวานที่สุด เราจูบกันนานจนฉันรู้สึกร้อนผ่าวที่ระอุอยู่ในอกและเป็นรสสัมผัสที่ดีที่สุดในโลก ถ้ามันเกิดขึ้นเพราะความรัก............
พลั่ก ! ตุบ !!!!
ฉันพลักชางมินออกอย่างแรงจนหงายหลังตกเตียงไปนอนราบบนพื้น แล้วจัดการกับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของฉัน
“โอ๊ย เธอทำอะไรของเธอ”
“จำไว้นะฉันไม่ใช่ผู้หญิงสิ้นคิดที่จะใช้เรือนร่างของตัวเองแลกกับเงินไม่กี่วอน นายคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันไม่มีปัญญาหาแฟนหรือไงถึงมาดูถูกกันแบบนี้ แล้วฉันก็ไม่อยากเสียตัวก่อนที่จะบรรลุนิติภาวะหรอกนะ ลาก่อน ชาตินี้ฉันไม่มีวันเอาคนอย่างนายทำพันธุ์ อ้อ...เงิน ห้าแสนวอนนี้ฉันขอนะเพราะตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดตัวสักวอน(หลอกหลวง) ไปหละ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย แล้งน้ำใจ ปากสุนัข สมองไม่มีเลือดขึ้นไปเลี้ยง ไอ้โหด หื่น เถื่อน~”ฉันเล่นด่าชางมินเป็นรัว ชางมินก็ได้แต่อ้าปากคางด้วยความงงอย่างสุดขีด แล้วฉันก็กระทืบเท้าปึงปังออกจากห้องนั้นด้วยความรวดเร็ว โดยจักการคว้าโทรศัพท์ของฉันที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกับเช็คเงินสดใส่กระเป๋าหลุยส์ไปด้วย แกไม่มีทางได้แอ้มฉันหรอกชางมินไอ้ปีศาจผีทะเล ฉันรีบวิ่งออกจากคอนโดนรกนั่นอย่างรวดเร็ว พร้อมควานหาโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยของฉันมาโทรหาอึนจี สงสัยตอนนี้จะออกจากคอนเสิร์ตมาแล้ว แต่ OoO? ทำไมโทรศัพท์มือถือของฉันถึงได้สีดำแบบนี้ แง้...อยากตาย มันไม่ใช่โทรศัพท์ฉันนี่หว่า T^T ชิชะเชะแชะชุโชะ! ยังไงซะฉันก็ไม่มีทางขึ้นไปเหยียบห้องนรกนั้นอีกเด็ดขาด เอาโทรศัพท์ชางมินโทรก่อนก็ได้
‘ขอโทษคะเลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’
แง้..อยากตายอีกแล้วทำไมมันติดต่อไม่ได้ เชอะ นั่งแท็กซี่กลับก็ได้
บนแท็กซี่…
“ลุงๆ ไปที่ตึด SBSc นะ”ฉันบอกลุงคนขับรถไป พร้อมกันหยิบมือถือไอ้เฮงซวย (ชางมิน) ขึ้นมาเล่น อ๊ากกกก เบอร์ดารานักร้องเต็มเลย มีทั้ง...
แจจุง 003-8925XXX
ยุนโฮ 009-5969XXX
ลีทึก 006-2563XXX
ซองมิน 005-5345XXX
ฮีชอล 005-7452XXX
ฮันกยอง 005-7453XXX
ชีวอน 005-7851XXX
ดงแฮ 002-2595XXX
คิบอม 002-2594XXX
ฯลฯ(มีเป็นร้อยสองร้อยสามร้อย - -^)
อ่า...ดูเบอร์ชีวอน ฮีชอล ฮันกยองซิ คล้ายกันมาก 3P หนักใจ ทำไมดารานักร้องเดี๊ยวยนี่เป็น Y กันไปหมด (อย่ามาว่าฮีชอลของฉันนะ/คนแต่ง, แล้วทำไม เคะขนานนั้น/ซูจิน) ไม่เว้นแม้แต่ดงแฮกับคิบอม -*-
ไอ้เฮงซวยเบอร์สาวๆก็ไม่ใช้ย่อยมีมากเหมือนกัน
เจสสิก้า 001-8523XXX
ทิฟฟานี่ 003-4863XXX
ซึลกิ 008-5293XXX
ซันนี่ 007-4456XXX
ยูนอา 004-8585XXX
ซูยอง 001-8989XXX
ยูรี 008-9632XXX
ฯลฯ นับไม่ถ่วนเช่นเดียวกัน =[]=
ที่ตึก SBSc ฉันขึ้นไปรอที่ร้านกาแฟร้านเดิม
“ซูจิน”เสียงเรียกชื่อฉันดังมาจากด้านหลัง
“มีโซล นันโช เชปปอน ฮันบยอล”
“ไง ไปไหนมา พวกเราหาแกตั้งนาน คิดว่าถูกลักพาตัวไปข่มขืน แล้วฆ่าหมกป่า”ฮันบยอลพูดกับฉันพร้อมกับลากตัวฉันออกมาจากร้านกาแฟ
“ไม่โดนแต่เกือบไป”
“ห๊า แกว่าอะไรนะ OoO?”
“พูดอะไร ฉันไม่ได้พูด ประสาทรึเปล่า”
“แกนั้นแหละประสาท หายไปนาน พวดฉันตามหาแกแทบแย่”
“ไม่ได้ไปไหน แค่ไปเข้าห้องน้ำ ปวดฉี่นิดหน่อย”ฉันโกหกยัยพวกนี้ไป ถ้าบอกความจริงพวกมันได้ช๊อกตายแน่ๆ
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว กลับเหอะ ง่วง ฮ้าว”นันโชอ้าปากหาวเหมือนจะกี่หัวเชปปอนได้ทั้งหัว
“อือๆ กลับก็กลับ”เชปปอนเปิดปากพูด
“งั้นฉันไปก่อนนะ”นันโชพูดกับทุกคนก่อนจะขึ้นแท็กซี่กลับไป
"นันโช กลับด้วยกันมั้ย"เชปปอนถาม
“อือ ก็ได้ ไปเหอะ ง่วงสุดๆ”นันโชหันไปพูดกับเชปปอนและฮันบยอล
“อือ ไปเหอะ”เชปปอนพูดพร้อมหันมาโบกมีให้กับฉันและมีโซล ก่อนที่จะหันไปพูดเรื่องคอนเสิร์ตกัยนันโชต่อ
“บาย นะทุกคน”ฉันพูดพร้อมกับโบกมือให้กับเชปปอน นันโช และฮันบยอลที่กำลังจะขึ้นรถแท็กซี่
“ซูจิน แกไปไหนมา ฉันไม่เชื่อว่าแกเข้าห้องน้ำ”มีโซลถามโพล่งขึ้นมา แล้วฉันทำไงดี อุส่าห์จะเก็บเป็นความลับ แง้...ซูจินอยากตาย
“เรื่องมันยาวเดี๊ยวค่อยเล่า กลับบ้านเหอะ”ฉันไล่มีโซลให้กลับบ้าน แต่มันยังยืนเป็นน้ำแข็งอยู่ที่เดิม
“แล้วแกจะกลับบ้านแก หรือว่าจะไปที่ห้องฉัน พอดีพ่อ แม่ พี่ ไม่อยู่ไปอังกฤษ ไม่มีใครอยู่บ้าน ฉันเลยมาอยู่ที่คอนโดของพี่แทน แกจะไปม่ะ”มีโซลชวนฉันไปคอนโดพี่มัน มีเรอะที่ฉันจะไม่ไป อิอิ
“ไปๆ”
“โอเค งั้นแกจ่ายค่ารถแท๊กซี่ให้ด้วยนะ”
“อือ ก็ได้”
“เย้ๆๆๆๆๆ ฉันรักแกยัยซูจิน”มีโซลดีใจพร้อมกระโดดจนตัวลอย
“อ้ากกกกกกก ปล่อยฉัน หายใจไม่ออก ถ้าฉันตายฉันจะมาหลอกแกก่อนใครๆ ยัยมีโซล”ฉันขู่มันแต่มันกลับไม่กลัว ก็ลืมไปมันกลัวผีเป็นซะที่ไหน
“แท็กซี่มาแล้ว ไปๆ”ฉันพูดพร้อมดันหลังมีโซลให้ขึ้นรถไป ก่อนจะตามเข้าไปนั่ง เมื่อหันไปมองยัยมีโซลอีกที่ มันก็....ZZzz ไปเฝ้าพระอินทร์แล้ว =[]=
-------------------------------100%--------------------------------------
เฮ้อ ครบสักที ตอนที่หื่นๆแล้งแต่งเอาแต่งเอา ไม่เข้าใจตัวเอง แต่ตอนนี้เซ็งจิตพร้อมกับจิตตก อย่างแรง ทำไม่คอนเสิร์ต เอสเจ ต้องมีบัตรราคา 6000 ด้วย ไม่มี 4000 ซะงั้น
บัตรก็มีราคา 1000/1500/2000/6000 บาท เล่นแค่ 2 ชั่วโมง ที่เกาหลี ตั้ง 4 ชั่วโมง ใครบอกไม่รุจำไม่ได้ หรือว่าจะคิดไปเอง T T เริ่มประสาทแล้วฉัน - -* ใครรู้ก็ช่วยบอกที
ความคิดเห็น