เจ้าหญิงแวมไพร์ ภาค พันธสัญญามังกร

ลำดับตอนที่ #8 : เจ้าหญิงปีศาจ

บทที่ 7

เจ้าหญิงปีศาจ

“กฎของเจ้าหญิง สำรวมกิริยาตลอดเวลาที่สำคัญที่สุดคือปกครองบ้านเมืองอย่างดีแทนพระราชบิดา เราเจ้าหญิงเป็นผู้อยู่กองหลังไม่มีความสามารถไปสู้รบกับชายใดได้ เราจึงต้องมีสติปัญญาที่คมกริบเป็นอาวุธ ตัดสินใจอย่างเฉียบขาดเพราะการตัดสินใจของเราในบางสถานการณ์นั้นอาจหมายถึงชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนทั้งอาณาจักร เชิญคะ แนะนำตัวและสถานที่ที่จากมาให้คล้ายอยู่ในที่ประชุมอย่างที่เคยสอน”

“ข้าพเจ้าเจ้าหญิงอนาตาเซีย เมอร์ซาเควส จากนครนากิ ขอเรียนถามท่านอาจารย์คะ ถ้าหากเราตัดสินใจพลาดทำไมจึงส่งผมกระทบต่อประชาชนในเมื่อท่านพ่อของเราแก้ไขได้”

“งานของพระราชบิดาล้นมืออยู่แล้ว ในฐานะลูกสาวที่ดี อาจารย์ทราบว่าพระราชธิดาทุกพระองค์ย่อมไม่ต้องการให้พระราชบิดามาแก้ไขงานของตนอีกงาน ขอบคุณสำหรับคำถามคะ อนาตาเซีย นั่งลงได้” บรรยากาศในห้องเรียนเจ้าหญิงและกุลสตรีชั้นสูงก็เป็นแบบนี้มีแต่เจ้าหญิงกับอาจารย์สอนเรื่องเดิมๆน่าเบื่อ เจ้าหญิงนาลินล่า เรเรียล เป็นคนหนึ่งที่เอือมระอากับสังคมที่หลงตัวเอง “เอาล่ะ ตอนนี้ไปพักกันได้ ครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ลานต้อนรับ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ เจ้าหญิงทุกคน เรากำลังจะมีงานเปิดปีการศึกษาแรกของพวกเธอ หวังว่าทุกคนจะเตรียมตัวกันอย่างดีแล้ว อาจารย์ดีใจที่ได้สอนสาธิตพวกเธอ”

“นาลิน เธอว่าชุดใหม่ของฉันเป็นไงบ้าง สวยหรือเปล่า” เจ้าหญิงมือใหม่ที่เราเรียกเธอว่า เมลอน เธอเป็นคู่หมั้นของเจ้าชายที่องค์ราชาให้มาฝึกมารยาทเตรียมพร้อมสู่การเป็นเจ้าหญิงที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้เข้ามาทักแล้วอวดโฉมชุดใหม่ “สวยดีจ๊ะเมลอนฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับงานต้อนรับนักศึกษาก่อนล่ะนะ” หญิงสาวคิดว่าเธอคงเป็นคนแรกที่เมินแฟชั่นของเจ้าหญิงใหม่นี้เป็นแน่เพราะหากใครพูดเรื่องเสื้อผ้าคนนั้นจะเป็นจุดสนใจทันที เธอเดินไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจใบหน้าของเมลอน เจ้าหญิงเปิดประตูเข้าไปในห้องพักตามเบอร์ที่คุณครูเคยบอก ห้องนั้นยังไม่มีการตกแต่งอะไร เหมือนาลินจะเข้าใจความหมายของห้องนี้เธอดีดนิ้วหนึ่งครั้ง ห้องตามใจฉันของเธอก็ปรากฏขึ้น ห้องสีขาวคล้ายโรงแรมมีห้องนั่งเล่นปรากฏในสายตาเธอเพราะความพิเศษของเวทมนต์ทำได้ทุกอย่างตามที่ใจต้องการ

ตู้เสื้อผ้าในห้องแต่งตัวเล็กๆในห้องน้ำมีเสื้อราตรีสีดำสนิทรัดรูปสายเดี่ยวคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำบางๆตัวนี้เธอชอบมากเพราะลวดลายบนผ้าปักได้อย่างสวยงามจนเธอนึกอยากเห็นหน้าคนปัดลาย ผ้าคลุมเนื้อผ้าอย่างดีเธอชอบของที่ดีทั้งภายในและภายนอก “เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ไปรวมกันที่ลานต้อนรับใน 5 นาที” เสื้อสงสัยต้องเก็บไว้งานเลี้ยงแล้วล่ะ เสื้อที่เธอกำลังใส่มันก็ไม่ได้แย่อะไร เธอเดินออกจากห้องไปทางลานอย่างสง่างาม

ลานต้อนรับถูกตกแต่ง เก้าอี้สีขาวถูกจัดวางไว้อย่างดีหลายร้อยตัวนักเรียนหลายคนมาถึงและจับจองที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว “น้องนาลินทางนี้จ๊ะ” หญิงสาวหน้าใสอีกคนโบกมือเป็นสัญญาณให้เธอ แน่นอนใครจะพลาดโอกาสที่มีคนหยิบยื่นให้ “พี่ไซเรน สวัสดีคะ ไหนว่าปีนี้พี่จบการศึกษาแล้ว”

“พี่จะจบตอนเดือนตุลาคมจ๊ะ พี่ล่ะอยากกลับไปหาน้องดอสเร็วๆจังเลยล่ะจ๊ะ” ใครก็รู้กันทั่วโรงเรียนว่านักเรียนดีเด่นและประธานนักเรียนคนเก่งเป็นพี่ที่เห่อน้องยิ่งกว่าอะไรทั้งๆที่น้องของประธานนักเรียนคนนี้กำลังจะเข้าสู่บังลังค์แห่งปีศาจเต็มตัวแล้ว “เอาล่ะ ตอนนี้ใกล้จะได้เวลาปฐมนิเทศแล้วล่ะนะ น้องนั่งลงก่อนนะจ๊ะ” หญิงสาวใบหน้าอ่อนเยาว์ราวเด็กสาวยิ้มแย้มแล้วพูดอย่างร่าเริงสดใสเมื่อได้พูดถึงน้องชายอันเป็นที่รัก ไม่นานผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยก็เดินขึ้นมาบนเวที เขาเป็นชายชราร่างท้วมดูใจดี ผมสีขาวบ่งบอกถึงวัยชราภาพ เขายอมเป็นที่รักของเด็กๆทุกคนแน่ๆตามความคิดของคนธรรมดาที่เจอเขาครั้งแรก “ยินดีต้อนรับนักเรียน มาสเตอร์ทุกคนในมหาวิทยาลัยนี้ยินดีที่จะรับนักเรียนทุกคนเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยวิกตอเรียน เดอ คาวิสเนส แห่งราชอาณาจักรปกครองพิเศษเขตการศึกษาชั้นสูงเฉพาะทาง...” การพูดคุยของผู้อำนวยการดูน่าดึงดูดให้นักศึกษาทั้งเก่าและใหม่สนใจคำพูดของเขาได้อย่างดี ไม่นอกเนื้อหาสาระและไม่น่าเบื่อหน่าย “...ขณะนี้ถึงเวลาอันเป็นสมควรแล้ว ขอเปิดปีการศึกษาใหม่แห่งวิกตอเรียน ขอให้ทุกคนตั้งใจและผ่านพ้นมันไปได้อย่างดี” ผู้อำนวยการรับของขวัญจากทางนักเรียนและคณะมาสเตอร์แล้วเดินลงจากเวทีไป คนต่อมาที่ขึ้นมาคือมาสเตอร์หัวหน้าฝ่ายกิจการนักศึกษา “นักศึกษาทุกคนเชิญเข้าชั้นเรียนได้ นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ทุกคนมาพบคุณครูที่หน้าเวที เรียงตามห้องเรียนแถวตอนลึก 2 แถว”

“ดูท่าพี่คงต้องไปก่อน เจอกันที่งานรับน้องนะจ๊ะ ควงหนุ่มๆมาให้ได้นะไม่อย่างนั้นจะถูกทำโทษจากพี่ๆปี 4 นะจ๊ะอย่าให้เสียชื่อเรเรียลนะ” พี่สาวโบกมือแล้วลาไปอยู่กับกลุ่มเพื่อน นาลินได้แต่ถอนหายใจ “เฮ้อ คนอย่างเราจะมีใครมาชอบ”

-----------------------------------------------------------------------------------------
เจ้าหญิงของเราออกตัวใช้ได้นะเนี้ย ติดตามต่อนะคะ

ตอบ คห. 8
แงงงงงงงงงง
ทำไมถึงรู้อ่ะว่าลิล่าเป็นคนปัก
ปักสวยมากๆเลยล่ะคะ ไม่รู้เรียกปักมากจากไหนจะไปเรียนบ้าง