:: dog tales ::

ลำดับตอนที่ #1 : 01 : Home Sweet Home ^^

 

   ผมลืมตาขึ้น นี่มันเย็นแล้วนินา  อ่า หิวจัง - -;; แล้วทันใดนั้นเองประตูห้องสีขาวเรียบๆก็เปิดขึ้นดังผลัวะ~

 

 

  “อ๋า เบอนาร์ดดด~คิดถึงจัง ^^” ปิงปิงหรือนายปิงหรือไอ้ปิง อะไรก็แล้วแต่คนนี้คือเจ้านายของผม เขาเอาหน้าหล่อๆมาซุกกับหลังของผมแล้วก็ถูหน้าไปมา ตาของเขาสีฟ้ามันดูหล่อดีนะแต่ผมเป็นตัวผู้จะไม่หลงรูปลักษณ์ภายนอกเด็ดขาด ผมสีน้ำตาลที่ดูไม่เป็นทรงนี่มันทิ่มเข้าไปในตัวผมเต็มๆ เจ็บนะ TT___TT

 

 “วันนี้ฉันกลับช้า โทษทีนะ รู้มั้ยล่ะว่าฉันไปทำอะไรมาบ้างอ่ะ ฮิๆๆ อยากรู้ล่ะซิ~” แล้วเจ้าหน้าหล่อก็เริ่มเล่าว่าไปทำอะไรมาบ้าง ไปเล่นเกมส์จีบสาวที่บ้านเพื่อน นั่นเด็กม.ต้นเขาเล่นกันไม่ใช่เรอะ

 

   “อ่ะ แล้วก็นะ นางเอกของฉันน่ะก็คือ ซุป ด้วยนะ ^^ นางฟ้าของฉัน” อ่า ผมหิวแล้วนะปิงแต่ฉันก็บอกไม่ได้ ทำไมเป็นหมาแล้วพูดไม่ได้กัน!! ซุปที่ว่าของท่านเจ้านายก็คือสาวสวยแห่งโรงเรียนนานาชาติ แบงค๊อกแค่ก โรงเรียนเดียวกันกับเจ้านายผมแต่เป็นฝ่ายอินเตอร์ หรือฝ่ายลูกคนมีกระตังค์นั่นเอง ! ถึงจะสวยแต่ก็สู้พี่ฟางผู้แสนเพอร์เฟ็คของผมไม่ได้หรอก

 

  


 “ เราเจอกันแค่แป้บเดียวแต่ฉันก็ใช้สูตรโกง(action reply) พระเจ้า >_____< เราจูบกันด้วยแหละ ไว้วันหลังฉันจะพานายไปด้วยนะ^^” ผมนับหนึ่งถึงล้าน ไอ้บ้านี่มันเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย จะพาผมไปดูมันนั่งเล่นเกมปัญญาอ่อนนั่น กระเพาะน้อยๆอย่าเพิ่งขาดน้า t_t

 

 


“เฮ้ นายหิวใช่มั้ยเนี่ย”  ปิงถามผมแล้วยังเอามือขาวๆของเขามาลวนลามขนขาวๆปุยๆของผมอีกด้วย เดี๋ยวแจ้งตำรวจจับซะเลย!

 

   “(- -)( _ _) (- -) ( _ _)” โหย ปวดคอ ผมพยักหน้าแรงไปหน่อย

 

“โอเค ไปกินข้าวกันเถอะ”

 

“พ่อ แม่ พี่ กินข้าวกันเหอะ!!!” เจ้านายที่ดูไม่ค่อยฉลาดตะโกนเรียกทุกคนแต่เขาจะรู้มั้ยว่าทุกคนกำลังนั่งกินข้าวโดยไม่รอเราสองคนไม่สิไม่ เราหนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัว~ พูดก็พูดเถอะ ผมได้ยินเสียงคุณป้าตะโกนมาตั้งหลายรอบ ไอ้บ้านี่ก็เอาแต่เพ้ออยู่นั่นแหละ ผมเลยกินผิดเวลาเลย t___t หิวไส้จะขาด

 

 

  “ทำไม~วันนี้มีเรื่องดีๆหรอไง” พี่สาวของปิง สวยสุดๆเป็นผู้หญิงที่ผมยอมรับว่าสวยมากๆๆ ผมหลงเธอจริงๆ  พี่ฟาง //-o-\\ แก้มผมแดงขึ้นมั้ย ไม่สิ ขนต่างหาก

 

  “เยอะแยะเลยล่ะ” ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลงมือสวาปามอาหาร ให้ตายสินายดูไม่จืดเวลาวุ้นเส้นติดอยู่ที่ริมฝีปากนะ ปิงน้อย ^^

 

 

       เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

        สวบๆๆ

 

    อะไรกัน ผมรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหว มีใครบางคนกำลังใส่ผมลงในถุง เอ๊ะ ไม่สิกระเป๋าต่างหาก - - รู้สึกอึกอัดชะมัด ที่นี่มันทั้งแคบทั้งเหม็น

 

     
     ผมค่อยๆใช้หัวอันน้อยนิดดันให้ผมหลุดออดจากที่แคบๆนี่

 

    “อ้าว แมวขี้เซา ตื่นแล้วหรอ ^^” ปิงอุ้มผมขึ้นไปกอด เหมือนเด็กผู้หญิงกอดตุ๊กตา นายแมนแน่รึป่าว ปิงเอ๋ย ?

 

   “นี่ ถ้าแม่รู้ว่านายเอาเบอนาร์ดมาด้วยล่ะก็ นายโดนบ่นแน่” นางฟ้าของผมนั่งอยู่ตรงที่คนขับรถ หันมาเอ็ดน้องชาย

 

  “เถอะน่า พี่ก็รู้ผมขาดเขาไม่ได้” ซึ้งจนน้ำตาจะไหล ปิงปิง

   
   “เออๆ ระวังอย่าให้อาจารย์เห็นซะล่ะแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”

 

    “เบอนาร์ดนายคงต้องลงไปอยู่ในนั้นก่อน ฮิๆ” ผมต้องลงไปอยู่ที่อับๆนั่นอีกแล้วเรอะ

 

    

   “พี่ไปทำงานดีๆล่ะ ผมไปล่ะ บ๊ายบาย”

 

   “บั้ยบาย ^^”

 

  ผมต้องจากกับนางฟ้าไปอยู่กับยมทูตอย่างเจ้านายผมอีกแล้ว T_______T


   วันนี้ทั้งวันผมต้องอยู่กับเขาที่โรงเรียนนี่หรอเนี่ย ไม่นะ พวกเด็กม ปลายจะพากันเเตกตื่นเเล้วเข้ามารุมขอสัมผัสขนนุ่มๆของผมกันอย่างเเน่นอน ถ้าเกิดขนผมเสียทรงล่ะ!!!!