คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ข้อตกลง
"อะไรนะคะ พ่อ"
"เพื่ออนาคตนะลูก"
"ถ้าหนูไม่ทำจะมีปัญหามั้ยคะ"สาวน้อยหน้ามนที่ตอนแรกนั่งฟังอยู่ดีๆกลับลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าพ่อเขม็งยั้งกับเป็นศัตรูกันมาได้ซักชาตินึง
"เบกก้าฟังพ่อก่อนสิลูก"ผู้เป็นพ่อเริ่มหน้าซีดเมื่อเห็นลูกยืนขึ้นหลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่พ่อเธอเล่าให้ฟังเมื่อกี้
"ก็ฟังอยู่นี้ไง พ่อก็บอกมาสิว่าถ้าหนูไม่ทำจะเกิดอะไรขึ้น"เบกก้าที่เริ่มไม่พอใจกับเรื่องที่พ่อเล่าให้ฟัง
"ลูกก็นั่งลง แล้วฟังพ่ออีกรอบนึงสิ คราวนี้ม้วนเดียงจบ ไม่มีรีเทริน"มาตินเริ่มมีน้ำโหกับการกระทำของลูก ที่มายืนค้ำหัวผู้ใหญ่แบบนี้
"ก็ได้ค่ะ"เด็กสาวพูดอย่างจำยอม เพราะท่าทางพ่อเธอเริ่มอารมณ์บ่จอยแล้ว
"พ่อจะให้ลูกไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาราในสังกัด แล้วถ้าลูกไม่ยอมทำพ่อก็จะตัดลูกออกจากกองมรดก โอเคมะ"มาตินพูดรวดเดียวจบโดยไม่ยอมให้เบกก้าพูดแทรกแม้แต่คำเดียว ถึงแม้เธอจะพยายามแทรกก็ตาม
"แต่พ่อขาพ่อก็รู้ไม่ใช่หรอคะว่าหนูไม่ถนัดเรื่องพวกนี้อะ"เธอพูดพลางส่งสายตาอ้อนไปทางพ่อ เพราะเธอหวังว่าพ่อของเธอคงยอม แต่ผิดคาดมาตินกลับมองลูกสาวด้วยสายตาเย็นชา และตอบไปว่า
"งั้นพ่อก็คงต้องตัดลูกออกจากกองมรดกแล้วล่ะ"มาตินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ในใจกลับคิดว่า ไอแผนดัดนิสัยขี้เกียจ อันนี้ที่เค้าคิดขึ้นมามันคงจะช่วยบรรเทานิสัยเสียๆต่างๆของลูก คงจะช่วยได้ อย่างน้อยก็น่าจะตื่นเช้าแทนที่จะตื่นบ่ายละกัน
แต่มันก็ไม่แน่นะไอแผนการเนี้ยมันคงจะช่วยเค้าหาลูกเขยในอุดมคติก็ได้? ลูกเขยหรอนี่เค้าคิดอะไรบ้าๆนะ คนอย่างเบกก้าเนี่ยนะจะมีลูกเขยให้เค้าภูมิใจ ไม่มีทางคนที่ไม่เคยสนใจผู้ชายอย่างเธอไม่มีทางชัวร์ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังหวังว่าเธอคงมีแฟนกะเค้าบางล่ะนะ
"เอ่อ...พ่อ...อือ..งั้นตกลงค่ะ เริ่มงานวันไหนคะ"เบกก้าที่ไม่แน่ใจตอนแรกแต่พอเธอมาลองคำนวณปริมาณเงินที่เธอจะได้แล้วล่ะก็ ฝันไปเถอะว่าเธอจะไม่สนเพื่ออนาคต เอาวะเพื่อเงิน สู้เพื่อมรดกเจ้าค่า
"ดีมากสรุปว่าลูกยอมทำแล้วนะ"มาตินถามอย่างไม่มั้นใจ เพราะคนอย่างเบกก้าสามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ตลอดเวลา อย่างเช่น เมื่อกี้เธออยากอาบน้ำ แต่ตอนนี้เธออยากทานข้าว
"ค่ะ หนูยอมทำก็ได้ แล้วจะเริ่มงานวันไหนล่ะคะ"เธอพูดอย่างเด็ดเดี๋ยวแล้วยืนขึ้นทำท่าเหมือนอุนตร้าแมน? จนมาตินรู้สึกว่าครั้งนี้เธอเอาจริง เหมือนมีประกายไฟพุ่งออกจากตัวเธอ อำนาจเงินช่างศักดิ์สิทธิจริงๆ
"เรื่องงานไม่ต้องห่วง แต่คราวนี้เอาแน่จริงๆนะ"
"ค่ะ ชัวร์"เธอบอกว่าชัวร์ แต่ตอนนี้ใจเธอเต้นตึกตัก หนังตากระตุก นี้คือลางสังหรณ์ของเธอ แล้วเธอก็เลือกที่จะไม่คิดว่ามันคือลางสังหรณ์ แต่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าถ้าเธอรับงานนี้มันจะต้องมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นแน่ๆเลย
"เรื่องเวลาเรายังกำหนดไม่ได้ แต่คาดว่าคงไม่น่าจะเกินเดือนนี้"มาตินพูดด้วยนำเสียงจริงจังเหมือนเวลาเข้าประชุม
"หรอคะ งั้นก็แสดงว่าหนูมีเวลาเที่ยวใช่มะ"เบกก้าพูดด้วยสายตาแพรวพราว
"ใช่แต่ว่า ลูน่าจะเตรียมตัวนะ อย่างเช่นลองไปถามคุณส้มหน่อยนะว่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวนักแสดงเค้าต้องทำยังไงบ้างนะลูก"มาตินบอกด้วยนำเสียงเป็นห่วง แต่เค้าก็ทราบดีว่าน่าจะเบกก้าทำได้
"พ่อขาแล้วนักแสดงที่หนูต้องไปเป็นผู้จัดการเค้าเป็นผู้หญิงหรือชายคะ ถ้าเป็นผู้ชายหนูไม่เอานะไม่ชอบอะ"เบกก้าไม่ชอบผู้ชายผู้ชายมาตั้งแต่เด็กๆแล้วผู้ชายที่เบกก้าชอบก็มีแต่ญาติสนิทของเธอ กับเพื่อนบางคน แล้วก็พวกสาวประเภท2 เธอมีรสนิยมที่แปลกมาก ถึงเบกก้าเป็นคนสวยก็จริงแต่เธอไม่เคยมีแฟนเลย นั้นเป็นเพราะเธอเกลียดผู้ชายที่มีความเป็นชาย100%
"คือว่าเค้าก็เคยมีข่าวว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย แล้วก็เคยมีเพื่อนนักแสดงผู้ชายตามจีบ ลูกก็คงจะเดาออกนะว่าเค้าเป็นพวกอะไร"มาตินพูดความจริงเพราะนักแสดงคนนี้ไม่เคยมีแฟนผู้หญิงจึงทำให้นิตยาสารต่างๆไปลงว่าเค้าเป็นเกย์ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่จริง
"หา พ่ออย่าบอกนะว่าว่าเค้าเป็นเกย์อะ"เบกก้าพูดด้วยนำเสียงไม่อยากจะเชื่อ แน่ล่ะเธอดีใจนี่
"แล้วแต่ลูกจะคิดนะ"ถ้ามาตินบอกไปว่านักแสดงคนนั้นเป็นชาย100%เบกก้าคงไม่ยอมแน่มาตินหนักใจจริงว่าทำไมเบกก้าถึงมีรสนิยมที่แปลกประหลาดต่างจากคนอื่นเค้า
"แล้วเค้าชื่ออะไรหรอคะ อายุเท่าไหร่ อยู่ที่ไหน"เบกก้าถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กทั้งๆที่อายุเธอปาเข้าไปตั้ง22ปีแล้ว
"ชื่อริก อายุ24 อยู่คอนโดที่เดียวกับลูกอยู่ห้องข้างๆกัน"ที่มาตินให้เบกก้า และริกอยู่ที่เดียวกันเพราะว่าเขาต้องการให้ดูแลกันอย่างทั่วถึงแล้วคอนโดนั้นก็คนไม่พลุพลานมากดาราอาศัยอยู่เยอะ
"ชื่อริกหรอคะชื่อไม่น่ารักเลย ชื่อริกะดีกว่าน่ารักว่าเยอะ ริกะ ริกะ หุหุ"เบกก้าพึมพัมอย่างพอใจแล้วตั้งชื่อให้ใหม่ว่าริกะโดยที่เจ้าของยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
"เบกก้าลูกจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดวันไหนมาบอกพ่อด้วยนะ"
"พ่อจัดห้องให้หนูรึยังคะถ้าจัดแล้วหนูขอกุญแจห้องด้วยนะ"
"จัดเสร็จแล้วอ่ะกุญแจห้อง"มาตินวางกุญแจบนโต๊ะ
"ขอบคุณค่ะ พ่อทำไมมี2ดอกอะ"เบกก้าชูกุญแจ2ดอกขึ้นมา
"กุญแจสำรองไง ลูกนี่เอ๋อจิงๆ"มาตินพูดโดยไม่มองว่าไอกุญแจที่เค้าให้ไปมันผิดดอก
"อ๋อค่ะ พ่อขาหนูไปแลวน้า"เบกก้าเธอก็ไม่ได้มองเหมือนกันว่ากถุญแจของเธอมันมีเลขที่ห้องต่างกัน
"ไปคอนโดระวังๆนะลูกขับรถดีๆนะ"
"เจ้าข้า คุณผู้ชาย"
"คับคุณลูกสาว"
"อิอิ บายค่าพ่อ"เบกก้าลำลามาตินเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในลิฟท์แต่ลางสังหรณ์เจ้ากรรมที่รู้สึกเมื่อกี้มันช่างรุนแรงเหลือเกิน เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะไปเจอกับเรื่องวุ่นวาย แล้วจู่ๆเธอก็คิดถึงริกขึ้นมา
"ริกะ..คงไม่ใช่มั้ง.ลางสังหรณ์งี่เง่า บ้าไปแล้ว"แล้วลิฟท์ก็มาจอดอยู่ชั้นP แล้วก็.......
ความคิดเห็น