ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : - แฝดคนเล็ก ทงเฮ
ทงเฮ แฝดคนเล็ก
- ปี 2 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาสถาปัตยกรรมภายใน มหาวิทยาลัยโซล
- 1 ใน 25 คน ในTwenty five young celebrity ความสามารถทางด้านการ ถ่ายภาพ
Q: การเป็นแฝดคนเล็ก
DH: มีสิทธิพิเศษมาก อ้อนได้ โกรธได้ เอาแต่ใจก็ได้ แต่โดนแกล้งมากที่สุด !
Q: เรื่องราวตอนเด็กของแฝด 4 ที่จำไม่ลืม
DH: ตอนอยู่ม.ปลายไปเรียนวาดรูปคังอินจะไปรับตลอดไม่เคยมีใครรู้ว่ามีฝาแฝดเลยคิดว่ามีแฟนแล้ว มีคนที่มาจีบไปท้าต่อยคังอินรายนั้นชื่นชอบการต่อสู้มากเลยรับคำท้าเลยต่อยจริงๆพอโทรเรียกคยูฮยอนแทนที่จะมาห้ามก็ไปช่วยเขาต่อยฮยอกแจเลยจะเข้าไปห้ามแต่ไปมาๆก็โดยต่อยกันหมด 4 คนตอนกลับบ้านแม่ด่า 3 ชั่วโมงแต่พ่อกลับชอบใจบอกว่า เท่ดี วันนั้นสรุปมีผ้าก๊อตแปะแผลที่หน้าทุกคนคนละสองแผล นึกถึงแล้วขำทุกที
Q: ห่วงใครมากที่สุดในบรรดาแฝด
DH: ฮยอกแจสิ ! มันเต้นจนหัวแตก นิ้วหัก แขนเดาะ ขาเข้าเฝือกไม่รู้ว่ามีส่วนไหนที่ยังปกติ สมองมันต้องกระเทือนด้วยแน่ๆยิ่งบ๊องๆอยู่
Q: ทงเฮชอบคนแบบไหน
DH : ไม่เคยคิด
Q: มุมมองความรัก
DH : สักวันก็ต้องเจอคนที่เรารักและรักเรา
ทงเฮมองกระดาษหัวข้อในการะประกวดภาพวาดปีนี้แล้วขมวดคิ้ว เขานั่งท่านี้มาเป็นชั่วโมแล้วด้วยคนที่เดินผ่านไปผ่านมาตรงเค้าเตอร์ร้านกาแฟคงสังเกตุได้ คยูฮยอนชะโงกหน้ามาดูก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าแฝดคนเล็กที่วันนี้มาในโหมดเงียบขรึมเพราะเห็นคิ้วขมวดมาหลายชั่วโมงแล้ว ฮยอกแจลองจิ้มไปที่คิ้วนั่นเบาแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมคลายออกสายตาเอาแต่มองหัวข้อการประกวดไม่วางตา
“ คนจากภาพถ่าย ”
คังอินขมวดคิ้วบ้างไรวะ ? เขาเรียนบริหารไม่เข้าใจอะไรอย่างนี้สักเท่าไหร่และดูเหมือนเจ้าน้องชายจะเครียดมากไม่เห็นเคยมันอยู่นิ่งๆอย่างนี้เลย คังอินยื่นขนมไปจ่อที่ปากของทงเฮเจ้าแฝดคนเล็กงับทันควันก่อนจะคว้าขนมมาถือไว้
“ ขอลางาน ไปหาแรงบันดาลใจก่อนนะ ” ว่าแล้วก็คว้ากล้องเดินออกไปจากโรงแรมซะดื้อๆแหลือแต่แฝดทั้งสามคนทื่ยืนมองอย่าง งงๆ
อารมณ์ศิลปินนี่มันช่างเข้าใจยากจริงๆ
…………
………………………
…………………………………
ทงเฮถือกล้องเดินมาเรื่อยๆตามทางของมหาวิทยาลัยมือบางเห็นอะไรก็ถ่ายไปเรื่อยๆแต่ยังไม่เกิดความรู้สึกอยากถ่ายรูปคนเลยสักนิดทงเฮเดินมาถึงสนามบอลของมหาวิทยาลัย ร่างบางเดินขึ้นไปบนแสตนด์ พร้อมกับท้าวคางมองนักศึกษาที่เตะฟุตบอลอยู่ตรงสนามบางคนถึงกับถอดเสื้อเล่นเพราะความสนุก ลูกกลมๆในสนามยังคงกลิ้งไปกลิ้งมาก่อนที่เหมือนจะมีอีกคนเหมือนจะครองฟุตบอลไว้ได้ค่อยๆเลี้ยงไปจนถึงโกล ทงเฮยกกล้องขึ้นกดชัตเตอร์เมื่อเห็นว่าคนนั้นเตะบอลเข้าโกลได้อย่าสวบงาม ใบหน้าหล่อหันมายิ้มตาหยีก่อนจะโดนเพื่อนๆเข้ามากอดด้วยความดีใจ ทงเฮซูมจนเห็นใบหน้านั้นชัดๆ
เจอแล้ว ..คนในภาพถ่าย
การประกาศภาพถ่ายของคณะสถาปัตย์ได้เปิดตัววันแรกทุกคนเดินเข้าออกหอศิลป์จนล้นหลาม ภาพวาดของทงเฮได้รางวัลที่ 2 จากการประกวดภาพวาดจะถูกติดไว้พร้อมกับรูปถ่ายต้นแบบโดยมีชื่อภาพว่า …ผู้ชนะ
ร่างสูงของใครคนหนึ่งยืนมองภาพของทงเฮก่อนจะขมวดคิ้วแล้วหันหลังเมือต้องการถามอะไรสักอย่าง แต่พอหันมาทุกคนที่ยืนดูรูปอยู่ก็ต้องยืนตะลังบางคนมองร่างสูงที่ยืนอยู่สลับกับภาพที่ติดไว้ แน่นอน
คนที่ยืนอยู่กับคนในภาพคือคนคนเดียวกัน
“ รู้จักคิมทงเฮไหมครับ เจ้าของภาพนี้ ”
“ รู้จัก เห็นยืนคุยกับแฝดเขาตรงทางเดินเมื้อกี้ ”
“ แฝด ?”
“ ใช่..รู้สึกจะเป็นฮยอกแจแฝดคนที่สาม ” ยิ่งพูดยิ่ง งงร่างสูงเลยขอตัวไปตามหาเองพอพ้นร่างสูงไปเสียงพูดคุยก็ดังขึ้นไม่หยุด
“ นั่นมันคนในรูปที่ได้ที่ 2 นิ”
“ คิมคิบอม เดือนคณะวิศวะไงตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะ แต่ทงเฮวาดเก่งมากจริงๆเหมือนเปี๊ยบเลย ”
พอคิบอมเดินมาเรื่อยๆตามทางเดินพลางถามคนแถวนั้นอีกรอบว่าใครคือ คิมทงเฮคนที่วาดรูปเขากันและเมื่อมีนักศึกษาคนหนึ่งชี้มาทางคนตัวเล็กๆที่ยินคุยอยู่กับคนตัวขาวคนหนึ่งคิบอมก้มหัวขอบคุณก่อนจะเดินมาหา และเมื่อเขาเดินมาใกล้ๆทงเฮก็หันมามองพร้อมกับท่าทางตกใจ
“ คุณคือ ทงเฮที่วาดรูป ..”
“ ขอโทษจริงๆนะ ! เราไม่ได้ตั้งใจจะแอบถ่ายแต่ตอนนั้นนายทำให้เราอยากกดชัตเตอร์มากๆ ขอโทษจริงๆที่ไม่ได้ขออนุญาตก่อน อย่าโกรธเราเลยนะ ”
ยังพูดไม่ทันจบคนตรงหน้าก็โพล่งออกมาซะก่อนคิบอมมองคนตัวเล็กที่ก้มหัวขอโทษอย่างขำๆตอนแรกกะจะมาต่อว่าซะหน่อยที่เอารูปเขามาวาดโดยไม่ได้รับอนุญาตแต่พอเห็นคนตรงหน้าเขาก็โกรธไม่ลงจริงๆแววตาสำนึกผิดนั่นทำให้เขาใจอ่อน
“ ช่างเถอะ อย่างน้อยรูปผมก็ทำให้คุณได้รางวัล” ทงเฮยิ้มแป้นพลางขอบคุณคิบอมยกใหญ่แค่เพียงไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาใบหน้าที่สวยแถมหุ่นยังกะนางแบบทำให้ทุกคนต่างหันมามอง
“ คิบอมมีรูปนายด้วย ได้รางวัลด้วยอ่ะไปถ่ายรูปบอกเพื่อนที่คณะกัน เร็วๆ ” คิบอมที่โดนนานะลากไปตามทางเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลยก่อนจะหันมายิ้มให้ทงเฮก่อนจะเดินไปตามแรงลาก ทงเฮมองมือของนานะที่จับอยู่ตรงแขนคิบอมรู้สึกแปลกๆเลยสบัดหัวคงเพราะเขาอยู่กับรูปถ่ายที่มีหน้าคิบอมนานเกินไปสินะ
“ โอ๊ะโอ๋ ..หลงรักคนมีแฟนเหรอเจ้าแฝดเตี้ย นั่นมันคิบอมเดือนคณะวิศวะเลยนะ ไปแอบวาดรูปเขาสุ่มสี่สุ่มห้าเดี๋ยวก็โดนแฟนเขาด่าให้หรอก ”
“ เงียบไปเลยฮยอกแจ ”
“ ต้องโทรไปรายงานคังอินกับคยูฮยอนก่อน ” ทงเฮพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์จากเจ้าแฝดสามฮยอกแจที่พยายามจะกดโทรออกซะให้ได้เสียงโวยวายดังลั่นจนอาจาร์ยต้องเข้ามาดุคิบอมที่เพิ่งเดินไปยังหันมามองก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นว่าทงเฮคนเมื้อกี้โดนอาจาร์ยดุทำหน้าหงอยพอพ้นหลังอาจารย์ก็หันมาตบตีกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ สนใจเหรอ เจ้าแฝดสองคนนั่น ”
“ แฝด ?เขาเป็นฝาแฝดกันเหรอ ”
“ นายนี่ไม่รู้จักแฝดสี่ของมหาลัยเราได้ไง นั่นฮยอกแจแฝดคนที่สามคนที่ซีวอนสุดหล่อของฉันจีบอยู่ไง ส่วนคนตัวเล็กๆคือทงเฮ แฝดคนเล็ก อีกสองคนคือคังอินบริหารกับคยูฮยอนการโรงแรม คยูฮยอนหล่อมากฉันชอบแต่จริงๆก็ชอบคังอินด้วยนะ แต่ยัยจองซูศิลกรรมได้ไปแล้วน่ะสิ ”
นานะยังคงพร้ำเพ้ออะไรสักอย่างที่คิบอมฟังแล้ว งง งงแต่ก็ชื่นชมความสามารถของนานะที่อธิบายเขาซะได้ละเอียดยิบแบบถี่ถ้วน แฝดสี่เหรอแปลกดีนะปกติเขาเห็นแต่แฝดสองกับแฝดสามไม่เคยได้เห็นแฝดสี่เลยสักครั้ง แต่ดูเหมือนจะเป็นแฝดคนละใบเพราะหน้าตาดูไม่เหมือนกันเลย
……
……………………..
………………………………..
“ มีแฟนแล้วทิ้งน้องเหรอ พวกนี้! ฉันโกรธพวกนายจริงๆนะเนี่ย ” เช้าวันอาทิตย์วันหยุดสุดสัปดาห์ทงเฮกอดอกทำหน้าตูมอยู่กลางบ้านเมื่อคุณแม่บอกว่า สามแฝดออกไปตั้งแต่เช้าแล้วเห็นบอกว่ามีเดทกัน ยิ่งบอกรายละเอียดทงเฮก็หันหน้าหนีคล้ายไม่อยากรับรู้แถมดูจะโกรธหนักเมื่อได้ยินพ่อบอกว่า สงสัยจะเหลือเจ้าแฝดคนเล็กที่ขายไม่ออก
ทงเฮถือกระดานวาดรูปสะพายกล้องออกจากบ้านมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใครอยู่พอสักพักก็มีรถขับออกมาจอดพอทงเฮถามคนขับรถก็บอกว่าคุณคังอินเตรียมไว้ให้เผื่อคุณทงเฮอยากไปไหนพอได้ยินทงเฮได้แต่เบะปาก
เตรียมไว้พร้อมเชียวนะ ..
ร้านโปสการ์ดร้านเดิมคือสถานที่ที่ทงเฮมาตลอดทุกอาทิตย์เจ้าแฝดเล็กทักทายเจ้าของร้านอย่างสนิทสนมพอถามถึงอีกสามแฝดทงเฮก็ได้แต่สบัดหน้าหนีพลางบอกว่าอย่าไปเอ่ยชื่อมันเจ้าของร้านได้แต่ขำๆคงงอนกันมาอีกแล้วแต่ช่างเถอะเดี๋ยวเขาก็คงดีกันทงเฮเดินดูโปสการ์ดที่มาใหม่ไปเรื่อยๆโดยหยุดที่โปสการ์ดแผ่นหนึ่งเพราะสายตากลมโตจ้องอยู่แค่แผ่นโปสการ์ดตรงหน้าเท่านั้นเลยไม่ได้สังเกตุว่ามีใครอีกคนที่ยืนฝั่งตรงข้าม มือบางค่อยๆดึงโปสการ์ดแผ่นนั้นออกมาและเมื่อโปสการ์ดแผ่นนั้นอยู่ในมือสายตากลมก็เห็นใบหน้าของคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
คิบอม..
ร่างสูงยิ้มให้อีกฝ่ายเขาเห็นทงเฮตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านตั้งแต่แรกแต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ยอมเข้าไปทักเขาอยากจะเห็นทงเฮฝ่ายเดียวมากกว่าเพราะคิบอมไม่ได้สนใจอะไรในมหาลัยมากนักถึงไม่เคยสังเกตเห็นว่ามีฝาแฝดสี่คนอยู่ในมหาลัยและก็ไม่เคยรู้ด้วยว่าแฝดคนที่สี่จะน่ารักดี
“ มาซื้อโปสการ์ดเหรอ ” ทงเฮเอ่ยถามเพราะไม่คิดว่าคนอย่างคิมคิบอมที่เรียนวิศวะจะมาชื่นชอบงานศิลปะอะไรพวกนี้คิบอมได้แต่มองไปที่อื่นแต่ก็เอ่ยออกมาลอยๆ
“ ก็คิดว่าคงจะเริ่มสนใจศิลปะตั้งแต่วันนี้ ”
ทงเฮไม่รู้ว่าคิบอมหมายความว่ายังไงแต่มันก็ทำให้แก้มขาวๆแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้และเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกเลยขอตัวไปอีกทางท่าทางเขินๆของคนตัวเล็กทำให้คิบอมยิ้มออกมา
แฝดสี่ น่ารัก ตลกด้วย ..
ทงเฮดึงโปสการ์ดออกมาสามใบก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะสำหรับเขียนโปสการ์ดด้วยความเป็นมืออาชีพในการวาดรูปเลยวาดรูปอย่างคล่องแคล่วรูปการ์ตูนเด็กผู้ชายหน้าบึ้งเลยถูกวาดบนโปสการ์ดสามแผ่นมีการวาดเป็นรูปกรอบคำพูดก่อนจะเขียนตัวอักษรตัวใหญ่ๆไว้ให้คนอ่านเห็นชัด
โคตรโกรธ !!
ทงเฮเดินเข้าไปจ่ายเงินกับเจ้าของร้านแต่ก็โดนแซวว่าพี่ๆมีแฟนกันหมดแล้วล่ะสิ เลยโดนทำหน้าโกรธใส่อีกคนเจ้าแฝดคนเล็กฟึดฟัดๆก่อนจะเดินออกไปนอกร้านทันที
“ เฮ้ๆ พ่อหนุ่มเป็นเพื่อนทงเฮรึเปล่า เขาลืมกระดานวาดรูปไว้น่ะ ฝากคืนเขาที ” คิบอมรับกระดานวาดรูปมาก่อนจะขอตัวออกจากร้านพลางมองเห็นหลังของทงเฮไวๆร่างสูงวิ่งไปตามทางก่อนจะยื่นกระดานให้ทงเฮ คิบอมอยากจะหัวเราะให้ตายเมื่อทงเฮบอกว่ารู้สึกเหมือนลืมอะไรแต่นึกไม่ออก
“ จะไปวาดรูปเหรอ ผมไปด้วยได้ไหม ”
“ ……………………….”
“ ไมได้เหรอครับ ”
“ เอ่อ คือไม่มีอะไรให้เล่นหรอกนะ กลัวว่าจะเบื่อ ”
สวนสาธารณะใกล้ๆคือสถานที่ที่ทงเฮมานั่งวาดรูปแปลแปลนสิ่งก่อสร้างชนิดนึ่งถูกออกแบบในลักษณะกรีกทำให้ทงเฮอยากลองวาดแบบทั้งหลังดูริมน้ำตรงสนามหญ้าคือพื้นที่ที่ทงเฮจับจองพอนั่งลงแล้วได้วาดรูปทำให้ทงเฮลืมสิ่งรอบตัวโดยที่ไม่รู้ว่ามีอีกคนที่นั่งกอดเข่ามองคนที่พิงต้นไม้วาดรูปอย่างตั้งอกตั้งใจ
น่าแปลกคิบอมไม่เคยนึกสนใจงานศิลปะเลยสักนิดให้เขาวาดรูปคนยังทำไม่ได้เลยเขาคงวาดได้แค่บ้านหนึ่งหลังมีต้นไม้นกบินพระอาทิตย์อะไรพวกนั้น เขาเรียนมาทางด้านวิทยาศาสตร์เลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แต่วันนี้เขากลับนั่งมองคนคนหนึ่งวาดรูปทั้งๆที่ไม่คำพูด ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นเลยสักนิดแต่เขาไม่ได้รู้สึกเบื่อ
ดวงตากลมโตที่เอาแต่มองสิ่งก่อสร้างแล้วหันกลับมาวาดรูปในกระดานตามเดิม นั่นคือสิ่งที่เขาสนใจคิบอมก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำคืออะไรไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยจีบใคร ชอบใครเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งก็มีบ้างที่เห็นคนน่ารักแล้วมองแต่จะไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนถ้าคนนั้นไม่ทำให้เขาอยากรู้จักจริงๆ
“ ถ้าเบื่อกลับได้เลยนะ ” ทงเฮเงยหน้าขึ้นมาบอกคิบอมแต่ร่างสูงก็ยังส่ายหน้ายิ้มๆทงเฮขมวดคิ้วก่อนจะก้มลงวาดรูปต่อ คิมิคิบอมต้องการอะไรทำไมถึงมานั่งมองเขาวาดรูปอย่างนี้น่าเบื่อจะตายมานั่งมองคนวาดรูปอย่างนี้
“ ครั้งที่แล้วขอโทษจริงๆนะ แฟนนายว่ารึเปล่าที่เราแอบวาดรูป”
“ แฟน ? ผมมีแฟนแล้วเหรอ ถ้าเป็นยัยนั่นแค่เพื่อนร่วมคณะน่ะ แต่เพื่อนที่คณะบอกผมว่า..”
“ ว่า ?”
“ นึกว่าคุณแอบชอบผมเลยวาดรูปผมส่งประกวด ”
ทงเฮชะงักค้างพลางเอาดินสอชี้ใส่คิบอมก่อนจะให้คิบอมไปบอกเพื่อนที่คณะเลยว่าเข้าใจผิดคิบอมไม่รู้ว่าแฝดคนเล็กทงเฮจะโกรธหรือจะอายเพราะใบหน้าที่แดงมากๆบวกกับอาการแกล้งโวยวายกลบเกลื่อนความเขินคิบอมดูออก พอโวยวายเสร็จก็ขอโทษเสียงอ่อยที่ทำเสียงดังเพราะความเคยชิน แลวก็กลับมานั่งวาดรูปต่อตามเดิม
คิบอมนั่งมองทงเฮที่ดูเหมือนจะเหนื่อยเพราะเห็นว่าหลับตาพิงไปกับต้นไม้แต่สงสัยจะจะเหนื่อยจริงๆเพราะไม่เห็นจะลืมตาขึ้นมาอีกคิบอมเขยิบมานั่งลงข้างๆทั้งๆที่มือยังถือดินสอแต่ตากลับหลับไปแล้วคิบอมเห็นทงเฮสับประงกก่อนจะค่อยๆจับให้หัวนอนลงบนไหล่เพราะกลัวจะหลับหัวทิ่มไปซะก่อน
แรงสั่นจากโทรศัพท์ทำให้ทงเฮรู้สึกตื่นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูดวงตากลมโตค่อยๆกระพริบเพื่อปรับแสงแล้วมองไปรอบๆตัวไม่มี่คิบอมอยู่คงกลับไปแล้วสินะ ทงเฮตั้งใจจะลุกขึ้นแต่สายตากลับเห็นโปสการ์ดรูปกล้องถ่ายรูปหนีบไว้ตรงกระดานทงเฮหยิบมันขึ้นมาก่อนจะพลิกอ่านด้านหลัง
จริงๆอยากให้คุณนอนบนไหล่ผมต่อแต่ผมต้องไปติวหนังสือกับเพื่อนแล้ว แล้วเจอกันใหม่นะครับ คิบอม
อ่า..อะไรคือนอนบนไหล่
โอ๊ยยย แย่แล้ว ……..
เวลาเกือบเที่ยงคืนทงเฮชะโงกหน้าลงมาดูเตียงชั้นล่างฮยอกแจยังไม่กลับมาทงเฮเบะปากก่อนจะกลับมานอนตามเดิมเสียงเปิดประตูห้องทำให้ทงเฮยกผ้าห่มปิดหน้าปิดตาพยายามแกล้งทำเป็นหลับเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาในห้อง ทงเฮหลับตาแน่นเมื่อรู้สึกว่ามีคนยืนอยู่เตียงพอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่ามีฝาแฝดทั้งสามคนยืนอยู่
“ ทงเฮ ซื้อเค้กมาฝากด้วยนะ ”
“ ทงเฮ มีสมุดภาพเล่มใหม่ล่าสุดด้วย ”
“ ไอ้แฝดเตี้ย ฉันซื้อเสื้อมาให้นะเว้ย ”
ทงเฮยังคงนอนนิ่งไม่ได้สนใจในสื่งที่สามแฝดชูขึ้นมาเลยสักนิดฮยอกแจเลยปีนขึ้นมาบนเตียงส่วนสองแฝดได้แต่ยืนข้างล่างไอ้แฝดสี่ท่าทางจะโกรธมากจริงๆ ไม่ยอมพูดไม่ยอมจาด้วยเลยแน่นอนเขาได้รับโปสการ์ดพร้อมคำว่าโคตรโกรธตัวเบอเร่อเบอร่าวางไว้บนโต๊ะแถมพ่อกับแม่ยังใส่ไฟว่าไอ้แฝดสี่โกรธสุดๆไม่ยอมกินข้าวกินปลา
“ โอ๋ๆ อย่าโกรธกันสิ ยิ่งโกรธตัวยิ่งเตี้ยนะ ” ทงเฮยกขาเตะฮยอกแจทันทีคยูฮยอนยื่นมือมาลูบหัวทงเฮไปมาเจ้าแฝดเหลือบตามองแต่ก็ยังไม่ยอมพูดด้วยจนคังอินต้องยื่นมือมาวางบนตัวก่อนจะจั๊กกะจี้ไม่หยุด
“ โอ๊ย ! พอแล้ว ไม่เอาแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาแล้ว ” เจ้าแฝดสี่พยายามหยุดมือสามแฝดที่เอาแต่จั๊กกะจี้ไม่ยอมหยุดจนทงเฮหอบแฮกๆฮยอกแจเลยฉุดให้ลุกขึ้นมานั่งดีดีทงฮเหลือบมองของที่สามแฝดซื้อมาฝากก่อนจะคว้ามาไว้กับตัวฮยอกแจคว้าตัวไอ้แฝดเล็กเข้ามากอดส่วนสองแฝดได้แต่หัวเราะก่อนจะยื่นมือมาขยี้ผมจนยุ่งก่อนที่ทงเฮจะบอกบางอย่างที่ทำให้คังอินกับคยูฮยอนคิ้วกระตุก
“ จะไปกับแฟนก็ไปเลยนะ เดี๋ยวจะไปเที่ยวกับแฟนบ้าง ”
……………
………………….
……………………………..
เพราะทงเฮอยู่ชมรมวาดภาพในมหาลัยพองานเก่าเสร็จงานใหม่ก็มาอีกทงเฮมองหัวข้อทีได้มาเพราะอาทิตย์หน้าจะมีการโชว์ผลงานจากชมรมต่างๆในมหาลัยทงเฮแทบจะล้มลงไปนอนกลิ้งกับพื้นเพราะงานที่ต้องทำส่งกองท่วมหัวอยู่แล้วยังต้องมาทำงานของชมรมอีก
สำคัญ
หัวข้อให้มาแค่นี้จริงๆ อะไรสำคัญ คน? สิ่งของ ? ทงเฮไม่รู้ว่าอะไรสำคัญสำหรับทงเฮ ไอ้โน่นก็สำคัญไอ้นี่ก็สำคัญ เลยไม่รู้จะวาดอะไรทงเฮหยิบกล้องคล้องคอก่อนจะเดินออกไปจากห้อชมรม ทงเฮยังคงเดินไปคนอื่นที่ส่งยิ้มมาให้บางคนก็เรียกเขาว่าแฝดแต่มันเป็นสิ่งที่เขาเคยชินอยู่แล้ว ทงเฮยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายไปเรื่อยๆตามปกติแต่เลนส์กล้องที่มืดไปทำให้ทงเฮยกกล้องลงก่อนจะเห็นคิบอมยืนยิ้มอยู่
“ ถ่ายรูปใครอยู่จะแอบวาดรูปใครอีกแล้วเหรอ ”
“ ป่าวสักหน่อย ..”
ทงเฮเดินไปตามทางผ่านสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยโดยมีคิบอมเดินอยู่ข้างๆร่างบางเหลือบมองคนข้างๆที่เดินนิ่งๆตามปกติแต่พอจะเดินผ่านสนามบอลอยู่ดีดีลูกบอลก็ลอยมาโดนหัวคิบอมซะเฉยๆคิบอมยกมือขึ้นมาจับบริเวณที่โดนเพราะรู้สึกมึนๆอย่างบอกไม่ถูก ทงเฮเข้ามาดูอาการก่อนจะเงยหน้ามองคนที่อยู่ในสนามเจ้าแฝดสี่หยิบลูกบอลขึ้นมาพร้อมกับเดินไปที่สนามฟุตบอล
“ คังอิน !คยูฮยอน! รู้นะว่าทำอะไร ” แฝดสองคนเฉไฉไปตามเรื่องพลางบอกว่าเป็นอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจแต่ท่าทางแบบนั้นทงเฮรู้ดีโคตรตั้งใจที่สุดทงเฮยื่นบอลคืนให้ตามเดิมแล้วกลับมาหาคิบอมที่ยืนจับหัวอยู่
“ อย่าไปสนใจสองคนนั้นเลย ไปกันเถอะ ”
“ ผมไม่โกรธหรอกก็ทงเฮน่ารักพี่ๆก็ต้องหวงอยู่แล้ว ”
ทงเฮแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินกับประโยคทีได้ยินจากคนข้างๆแต่คิบอมก็ยังได้ยินที่ทงเฮพูดเบาๆว่าก็ไม่ได้น่ารักมากมายสักหน่อยแต่ท่าทางเขินๆแบบนี้นั่นแหล่ะคือสื่งที่คิบอมอยากบอกว่าน่ารักอยู่ดีดีคิบอมก็หยุดเดินจนทงเฮหยุดเดินตามก่อนที่คิบอมจะพูดบางอย่างที่ทำให้ทงเฮหัวเราะ
“ จริงๆแล้วตอนนี้อยากจับมือทงเฮนะ แต่คาดว่าลูกบอลคงมาเกินสิบลูกแน่ๆ ”
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนแล้วแต่ทงเฮก็ยังนอนไม่หลับดวงตากลมโตก็ยังไม่หลับเจ้าแฝดคนเล็กกระสับกระส่ายไปมาก่อนจะถามบางกับฝาแฝดที่นอนอยู่ข้างล่าง
“ ฮยอกแจ หลับยัง”
“ ใกล้แล้ว ”
“ ถามอะไรหน่อย ”
“ หืม ?”
“ ฮยอกแจรู้ได้ไงว่ารักซีวอน”
“ ……………..”
“ ถามจริงๆ ”
“เรื่องอย่างนี้ต้องรู้เองสิ ใจตัวเองเองนะ ”
ต่างคนต่างเงียบไปทั้งคู่ทงเฮคิดว่าที่ฮยอกแจตอบคงจะจริงทงเฮหยิบหัวข้อของชมรมขึ้นมาก่อนจะเปิดไฟจากมือถือเพื่ออ่านหัวข้อที่ได้มาอีกครั้งแต่อยู่ดีดีเสียงฮยอกแจก็ดังขึ้นอีกรอบ
“ ทงเฮ ..”
“ หืม ?”
“ ถ้าใครทำให้เสียใจบอกนะจะจัดการให้ ”
ทงเฮหัวเราะได้แต่แค่ตอบอืมไปตามภาษาแต่พอจะนอนฮยอกแจก็ยังคงถามขึ้นอีก
“ ทงเฮ รู้แล้วเหรอว่าจะวาดรูปอะไร”
“ รู้ตั้งนานแล้ว ”
………..
……………………
………………………
“ ไอ้แฝดเตี้ยแกเขียนอะไรซึ้งๆก็เป็นเหรอเนี่ยหะ!แต่แกวาดตัวเองดูดีคนเดียวเลยนี่ ”
ฮยอกแจชี้ไปที่รูปที่ติดโชว์ไว้ที่หอศิลป์แน่นอนรูปแฝดสี่ของทงเฮที่ติดไว้ตรงกลางกับหัวข้อว่า สำคัญ ทุกคนที่เดินผ่านได้แต่หยุดมองพร้อมกับอ่านข้อความที่ที่อยู่ใต้ภาพก่อนจะยิ้ม
การเป็นแฝดสี่ เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์และน่าปวดหัว เรารักกัน ทะเลาะกัน แล้วก็กลับมารักกัน แล้วก็ทะเลาะกัน เป็นอย่างนี้มาตลอด 20 ปี มีแฝดพี่คังอิน แฝดรองคยูฮยอน แฝดสามฮยอกแจ และ แฝดคนเล็กทงเฮ และมันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
คยูฮยอนอ่านแล้วยิ้มอย่างภูมิใจก่อนจะหยิบปากกามาเซ็นลงพื้นที่ข้างๆบอร์ดที่เขาให้เขียนถึงตัวนักศึกษา แน่นอนคนเขียนถึงทงเฮมากมายนอกจากจะชมผลงานแล้วยังมีการเขียนถึงแฝดคนอื่นๆอีกด้วย
“ ดีนะที่คุณวาดรูปแฝดคุณ ถ้าวาดคนอื่นผมอาละวาดแน่ ” เสียงคิบอมที่ดังขึ้นทำให้ทงเฮกลั้นยิ้มก่อนจะเขยิบออกมาจากกลุ่มแฝดที่ยืนมองรูปกันอยู่
“ พูดจริงๆนะ ”
“ แล้วทำไมจะวาดคนอื่นไม่ได้ ”
“ เป็นแฟนผมก็ต้องวาดผมคนเดียวสิ ” ทงเฮอ้าปากค้างเขาไปเป็นแฟนคิบอมนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เจ้าแฝดคนเล็กยกมือตีคิบอมที่ยืนอยู่ข้างๆแรงๆทีหนึ่งคิบอมเลยแกล้งโอดครวญไปตามประสามือแกร่งเลยถือโอกาสจับมือทงเฮไว้
“ นี่ ! ยืนห่างๆกันหน่อยได้ป่ะ ! ”
เสียงคังอินที่ดังขึ้นทำให้ทั้งสองคนกระเถิบตัวออกจากกันอย่างอัตโนมัติแล้วต่างคนต่างแกล้งมองโน่นมองนี่ไปคนละทางและเมื่อคังอินหันกลับไปมองรูปตามเดิมทงเฮเลยหันมามองคิบอมที่ยืนหัวเราะอยู่พร้อมกับพูดบางอย่างเบาๆ ทงเฮพยักหน้าเพราะจับใจความได้ว่า
หนีออกไปข้างนอกกันนะ .
……….
………………….
………………………………
“ กว่าจะอ่านจบเล่นเอาผมเหนื่อย เรื่องเจ้าแฝดนี่มันวุ่นวายจริงๆ ” คิมซึงฮยอนวางหนังสือในมือลงก่อนจะรับน้ำชามาจากภรรยาที่นั่งข้างๆเสียงโหวกเหวกข้างนอกทำให้รู้ว่าเป็นช่วงเวลาบ่ายมากแล้ว
“ ทงเฮ ! แกลบรูปนั้นออกเลยนะ ใครให้แกถ่ายรูปนั้นกัน ”
“ ก็แกหลับอ้าปากหวอทำไม ฉันจะเอาไปให้ซีวอนดู ! ”
เสียงสองแฝดดังก่อนที่ตัวจะมาถึงพร้อมกับการวิ่งไล่แย่งกล้องเข้ามาในบ้าน คิมโซรีส่ายหน้ายิ้มๆตอนเช้าก็ทะเลาะกันตอนเย็นยังจะทะเลาะพอฮยอกแจสู้ไม่ได้ก็ไปบอกคยูฮยอนให้ช่วยแต่คยูฮยอนยักไหล่เพราะทงเฮไปหลบหลังคังอินเป็นที่เรียบร้อย
“ เมื่อไหร่มันจะโตกัน ”
“ เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วนี่คะ ฉันอยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวัน ”
………….
……………………..
…………………………………
THE END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น