คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] :: Series 8 : Secret is I love U too. ::
[SF] :: Series 8 : Secret is I love U too. ::
Couple: SIWON – HYUKJAE FT.KYUHYUN – DONGHAE
thanks : เนื้อเพลง SISTAR's Hyorin – I Choose to Love you (널 사랑하겠어)
คำอ่านไทย+แปลไทย : @TUCKYGIRLZ [กรี๊ดโจวรักกี้หลงคยู 279249]
Author note : หายไปสามชาติเศษ T__T ซอรี่ๆ ตอนนี้จิ้มลิ้มอมยิ้มจิ้มเกลือมาก เลี่ยนปานคัพเค้ก (เปรียบเทียบศัพท์สมัยใหม่ )
: Secret is I love U too. ::
ปัญหาแฟนเก่าผ่านไปแล้ว ..
ฮยอกแจก็หายป่วยเป็นปลิดทิ้งแต่ชเวซีวอนกลับป่วยแทนในที่นี้ไม่ได้หมายถึงป่วยแบบเป็นไข้หวัดตัวร้อนเป็นไข้แต่อย่างใดอาการพวกนั้นซีวอนไม่ปรากฏให้เห็นนอกจากอาการเขียวช้ำตามแขนเพียงเท่านั้นซองมินก้มลงมองใกล้ๆแล้วขมวดคิ้วกับรอยช้ำเหล่านั้น
“ โดนไรมาวะ ”
“ ฮยอกแจหยิก ”
“ มึงจะปล้ำเขาล่ะสิ เอาเขาไปนอนกอดถ่ายรูปโชว์ที่บ้าน”
“ ก็เพราะไอ้รูปนี้ฮยอกแจทั้งต่อยทั้งหยิกกู เขินแล้วลงไม้ลงมือตลอด ”
ซีวอนรู้ดีว่าฮยอกแจไม่ได้โกรธแบบจริงจังเมื่อเห็นรูปที่เขาแอบทวิตลงทวิตเตอร์ตั้งแต่ตื่นมาตอนเช้ายังสวีทกุ๊กกิ๊กคุยกันหงุงหงิงกันอยู่บนเตียงแต่พอฮยอกแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูคิ้วก็ขมวดทันทีเพราะจำนวนเมนชั่นที่เยอะมากผิดปกติซีวอนเหลือบมองแล้วค่อยๆกระเถิบตัวตั้งใจจะหนีไปอาบน้ำก่อนแต่ยังไม่ทันจะก้าวไปไหนฮยอกแจก็หันมาเรียกชื่อซะเสียงดังลั่นโถมตัวมาล๊อคคอกันหนีไว้อีกต่างหาก ดวงตาเรียวเล็กจ้องแบบโกรธๆแต่ซีวอนก็ว่ามันก็ไม่ได้น่ากลัวตรงไหน
พออธิบายว่าอยากให้ดาเฮรู้ชัดๆว่าเขาเลือกใครและรักใครในตอนนี้ ฮยอกแจก็อ่อนลงแต่ก็ยังแอบหยิกซีวอนไปทีสองทีถึงจะทำหน้าโกรธแต่สองแก้มก็แดงแจ๋แถมยังเห็นว่าแอบยิ้มอีกต่างหากและที่สำคัญที่สุดซีวอนเห็นว่าร่างบางแอบเซฟรูปไว้ด้วย
ปากแข็งขี้โวยวายไม่ค่อยยอมรับแต่การกระทำน่ารักโคตรๆเลย
“ แล้วสรุปดาเฮนี่จบแบบไม่มีภาคต่อแล้วใช่ไหม ?
ซองมินถามอีกรอบเพราะเห็นว่าถึงแม้ซีวอนจะหักหน้าแบบถ่ายรูปคู่สวีทลงทวิตแต่ก็ยังเห็นว่าดาเฮยังคงทวิตหาซีวอนเรื่อยๆแต่อาจจะน้อยลงบ้าง
“ ก็ปล่อยๆเขาไปอย่างน้อยก็ไม่อยากรุนแรงไปมากกว่านี้ ฮยอกแจเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ”
“ พวกมึงสองคนชอบไม่พูดแรงๆแต่การกระทำทำให้คนสติแตกได้เลยนะ รูปล่าสุดของฮยอกแจ”
ซองมินยื่นโทรศัพท์ให้ซีวอนที่นั่งตีกลองเรื่อยเปื่อยดูเพราะซีวอนเอาโทรศัพท์วางไว้บนลำโพงข้างๆเสมอเวลาตีกลองเลยไม่ได้สนใจร่างสูงหยิบโทรศัพท์ซองมินมาดูใกล้ๆก่อนจะหัวเราะจำได้ว่าเมื่อเช้าที่ขับรถมาส่งฮยอกแจที่คณะ อากาศหนาวมากฮยอกแจเลยพันผ้าพันคอปิดหน้าปิดตาตอนรถติดซีวอนก็เห็นว่าฮยอกแจนั่งเล่นโทรศัพท์ปกติแต่สักพักก็ยื่นมือมาหาแล้วบอกว่าหนาวถึงจะดูงงๆแต่ซีวอนก็พอเข้าใจเลยจับมือบางมาวางไว้ที่ตักแล้วขับรถมือเดียวมาตลอดทาง
ไม่รู้ตัวว่าฮยอกแจถ่ายรูปตอนไหนเพราะในรูปที่ฮยอกแจทวิตล่าสุดเป็นรูปที่ฮยอกแจยิ้มให้กล้องแต่ถ้าสังเกตุดีดีมืออีกข้างที่วางอยู่บนตักคนที่ขับรถอยู่แต่ในรูปเห็นตั้งแต่คอลงมาเท่านั้นแต่เสื้อชอปวิศวะทำให้ทุกคนก็พอรู้ว่าใคร ในรูปฮยอกแจมีลูกศรชี้ที่ตัวซีวอนเขียนไว้ว่า
“ คนบ้าคนหนึ่ง”
และแน่นอน เรตติ้งดีจนทุกคนทวิตมาหาเขาและฮยอกแจจนอ่านไม่ทัน ซีวอนยิ้มจนลักยิ้มบุ๋มก่อนจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดูทวิตเตอร์แล้วทวิตบางอย่างตอบไป
siwon407
@AllRiseSilver ไม่ได้บ้านะครับ ^^
แค่เพียงไม่นานก็มีคนเมนชั่นมาเยอะจนซีวอนไม่รู้จะตอบอันไหนเพราะตอนแรกคงมีใครอีกหลายคนที่ยังไม่รู้ว่าใครคือคนในรูปแต่เพราะเขาเองที่ทวิตตอบไปแบบนั้นก็เท่ากับว่าเฉลยว่าคนที่จับมือฮยอกแจอยู่คือใคร?
내 뜨거운 입술이 너의 부드러운 입술에 닿길 원해
ริมฝีปากที่ร้อนรุ่มของฉัน ต้องการสัมผัสริมผีปากนุ่มๆของเธอ
내 사랑이 너의 가슴에 전해지도록..
แล้วความรักของฉันก็จะถูกส่งไปที่ใจของเธอ
ซองมินมองเพื่อนตัวเองที่ยิ้มอยู่คนเดียวเลยปล่อยให้มันอยู่ในโลกอินเลิฟต่อไปเสียงกระดิ่งหน้าประตูห้องซ้อมดังขึ้นทำให้ซองมินหันไปมองหน้าประตูคยูฮยอนยกมือทักทายซองมินที่ขมวดคิ้วมองคยูฮยอนที่เดินเข้ามาแต่ข้างหลังมีไอ้เด็กแคระทงเฮกอดเอวเคยูฮยอนเป็นลูกลิงแต่สองตากลมหลับสนิทเหมือนยังไม่ตื่นดี
“ แล้วนั่นเป็นอะไร ”
“ นอนไปแค่สองชั่วโมงเลยเบลอๆ”
คยูฮยอนเป็นคนตอบแทนเพราะท่าทางทงเฮไม่รับรู้โลกภายนอกเท่าไหร่ซองมินตาโตกระเถิบเข้าหาคยูฮยอนพลางกระซิบถามถึงเรื่องจีอึนเพราะตอนที่เขาไปส่งไอ้เด็กแคระที่บ้านคยูฮยอนก็หายเงียบไปไม่รายงานข่าวให้รู้ ไอ้เราก็เป็นห่วง
“ ก็โอเค เป็นเพื่อนกันเฉยๆรายนั้นก็ดูท่าทางจะมีคนที่คุยอยู่ด้วยนะ ”
“ แล้วไอ้เด็กแคระก็เพื่อนกันงั้นสิ โอ๊ย..”
ยังไม่ทันจะถามอะไรไอ้เด็กแคระที่หลับตาอยู่แต่ยกขาเตะซองมินซะแม่นยำจนซองมินต้องเอื้อมมือไปบิดแก้มแรงๆจนเจ้าตัวต้องลืมตาขึ้นมา
“ เจ็บนะ อีซองมิน แก้มเบี้ยวไปข้างนึงเลย ”
“ แหม วันนี้กลับมาซ่าได้เหมือนเดิมแล้วนะเมื่อวานยังจ๋อยอยู่เลย ว่าแต่เมื่อวานใครพูดอะไรซึ้งๆนะ ฉันจะอยู่..”
ซองมินยังไม่ทันจะพูดจบประโยคเด็กแคระก็พุ่งตัวมาปิดปากซองมินไว้ด้วยใบหน้าแดงกล่ำความง่วงหายเป็นปลิดทิ้งจนคยูฮยอนขมวดคิ้วพร้อมกับบอกให้ซองมินเล่ามาให้หมดแต่ทงเฮก็ส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตายมือก็พยายามจะเอื้อมมาปิดปากซองมินจนคยูฮยอนคว้าตัวมากอดไว้บนตักรัดมันทั้งแขนทั้งขาจนทงเฮกระดิกตัวไม่ได้
“ อื้อออ หายใจไม่ออก ” ยิ่งโวยวายคยูฮยอนต้องรัดแน่นมากกว่าเดิมซองมินหัวเราะก่อนจะแกล้งทำท่าทางซึ้งๆมีการทำเสียงหล่อๆเกินจริงอีกด้วย
“ ฉันจะอยู่ข้างๆคยูฮยอน จะอยู่ข้างๆ ไม่ว่าฐานะอะไรก็ตาม ..”
พอซองมินพูดจบคยูฮยอนดูจะเงียบไปทงเฮเองก็เอาแต่เม้มปากแน่น
ซองมินยิ้มให้เด็กแคระก่อนจะยกมือขยี้ผมอย่างหมั่นเขี้ยว
“ ตอนที่ได้ยินครั้งแรก บอกตรงๆตอนนั้นฉันไม่คิดเลยนะว่าทงเฮจะเข้มแข็งได้ขนาดนี้ ถ้าตอนนั้นนายเลือกจีอึนไอ้เด็กแคระก็จะอยู่ข้างๆนายในฐานะเพื่อนต่อไป นายโชคดีมากๆแล้วนะไอ้คยูฮยอน ”
ซองมินเดินออกไปกินข้าวกับซีวอนแล้วเหลือแค่คนสองคนที่นั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟาความเงียบทำให้ทงเฮขยับตัวยุกยิกยนตักคยูฮยอนแต่แรงกอดที่เพิ่มขึ้นทำให้เด็กแคระหยุดขยับตัวเสียงกระซิบตรงข้างหูทำให้ทงเฮต้องยิ้มจนตาหยี
“ ขอบคุณ ทงเฮ ขอบคุณจริงๆ ”
내 사랑이 너의 가슴에 전해지도록..
แล้วความรักของฉันก็จะถูกส่งไปที่ใจของเธอ
아직도 나의 마음을 모르고 있었다면은
แม้เธออาจจะยังไม่รู้ แต่ใจฉันยังคงเป็นแบบนั้น
เพราะวันคริสมาสใกล้เข้ามาถึงเป็นเรื่องปกติที่ทุกคณะจะจัดงานกับเทศกาลนี้รวมถึงคณะวิศวะที่ 80 %ในคณะเป็นผู้ชายเลยไม่ค่อยจะรู้เรื่องละเอียดเกี่ยวกับพวกเทศกาลอะไรอย่างนี้เท่าไหร่แต่ตอนนี้ชเวซีวอนหนึ่งในคณะกรรมการของสโมสรคณะวิศวะกำลังก้มหน้าก้มตาผูกไทน์ของมหาลัยอย่าง งงๆ เพราะต้องเข้าประชุมเพื่อเตรียมงานวันคริสมาสของคณะวิศวะ ซีวอนไม่ใช่คนเนี๊ยบมากถึงขนาดผูกไทน์สวยงามแบบเป๊ะๆนี่ไปหาไทน์เจอก็บุญเท่าไหร่แล้วไม่ได้ผูกไทน์มาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งท่าทางเลยมันดูเก้ๆกังๆ เหลือบตามองคังอินที่นั่งยิ้มแป้นโดยไทน์ผูกเรียบร้อยเพราะพี่อิทึกผูกเตรียมไว้ให้ตั้งแต่เช้า
มันผูกยังไงวะ ขวาทับซ้าย ซ้ายทับขวา ?
“ จะผูกคอตัวเองเล่นเหรอไง ” เสียงที่ดังใกล้ๆทำให้ซีวอนเงยหน้าขึ้นมามองกลุ่มของฮยอกแจที่เดินเข้ามาในโรงอาหารกลางแต่ร่างบางแยกตัวมาหาคนที่เอาทำท่าจะเอาไทน์พันคอตัวเองอยู่รอมร่อ
“ ผูกไทน์เป็นไหม ”
“ เป็นสิ ง่ายจะตายแล้วทำไมต้องผูกไทน์ เปลี่ยนลุค?”
“ มีประชุม พี่ปี4 โคตรโหดบอกให้แต่งตัวถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้า ดีนะไม่ต้องทำผมเรียบแปร้”
ท่าทางจะหงุดหงิดจริงๆนานๆจะเห็นชเวซีวอนบ่นยาวๆอย่างนี้ปากกก็บ่นไปมือก็ผูกไทน์ไปมั่วซั่วไปหมดแกะใหม่ผูกใหม่มันอยู่อย่างนั้นฮยอกแจส่ายหัวก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้ๆก่อนจะจัดการผูกไทน์ให้ซีวอนเพราะขืนให้ผูกเองคงจะผูกคอตัวเองตายไปซะก่อน อาจเป็นเพราะฮยอกแจกำลังตั้งใจทำอะไรสักอย่างเลยไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวร่างบางกระเถิบเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าผูกไทน์ไม่ถนัดอย่างที่คิด ซีวอนก้มลงมองคนที่กำลังตั้งใจผูกไทน์ให้เขาก่อนจะยิ้มกว้างๆ อารมณ์หงุดหงิดหายเป็นปลิดทิ้ง
“ ผูกเก่งนะ ฉันทำตั้งนาน”
“ ก็พอจำได้ไม่ค่อยได้ผูกเหมือนกัน เอ๊า ..พอดีหรือยัง หรือจะเอาหลวมกว่านี้ ”
“ ก็โอเค แต่ตอนนี้รู้สึกว่า…”
“ รู้สึกอะไร ”
ซีวอนมองคนที่ก้มหน้าก้มตาจัดไทน์ให้อย่างจริงจังโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างร่างสูงก้มหน้าลงมามากระซิบใกล้ๆ
“ รู้สึกว่าเหมือนเป็นสามีแล้วมีภรรยาคอยผูกไทน์ให้ก่อนไปทำงาน ”
มือที่กำลังขยับจัดไทน์ให้ร่างสูงหยุดชะงักพร้อมกับค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองซีวอนที่ยิ้มซะจนลักยิ้มบุ๋มก่อนจะค่อยๆหันไปมองรอบๆตัวทุกสายตาที่มองเขาแล้วยิ้มๆบางคนทำท่าเขินเอามือจับแก้มแล้วกรี๊ดเบาๆ
“ โอ๊ยยย ทำอะไรกันเนี่ย อิจฉา !”
“ ไอ้ซีวอนมึงแกล้งผูกไทน์ไม่เป็นแน่นอน กูมั่นใจปีหนึ่งมึงยังสอนกูผูกอยู่เลย แผนสูงนะมึง ”
“ ผมก็ผูกไม่เป็น ฮยอกแจมาผูกให้หน่อยได้ไหม ”
“ น่ารักว่ะ ฮยอกแจดูแลไอ้ซีวอน ดี๊ดี เป็นกูเอาไทน์รัดคอมันตายไปแล้ว ”
เสียงแซวดังขึ้นรอบตัวจนฮยอกแจทำอะไรไม่ถูกกลุ่มเพื่อนซีวอนนี่เป็นหัวโจกแกนนำในการแซวตลอดเวลาซีวอนหัวเราะเพราะว่าคราวนี้เขาช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ
“ ทำเองเขินเองนะเนี่ย ” ซีวอนแกล้งแหย่ฮยอกแจที่ส่งสายตาค้อนๆมาให้มือใหญ่แกล้งยกขึ้นมาจับศีรษะฮยอกแจให้ซบลงตรงอกเป็นที่กำบังเพราะหน้าตาหูเหอแดงไปหมดแต่ฮยอกแจก็ดิ้นหลุดยกเว้นแต่มือที่ยังถูกจับไว้อยู่
“ เดี๋ยวเลี้ยงน้ำแก้วนึง ” ซีวอนจับมือฮยอกแจให้เดินตามมาด้วยพอผ่านโต๊ะกลุมฮยอกแจเพื่อนๆก็ส่งเสียงแซวกันอีกรอบเพราะเห็นมือที่ถูกจับไว้แน่นฮยอกแจก้มลงมองมือที่ถูกจับไว้แล้วเงยหน้ามองซีวอนที่สั่งน้ำที่เขาชอบได้โดยไม่ต้องถามใบหน้าหล่อท่าทางจะมีความสุขจริงๆยิ้มซะจนหน้าหมั่นไส้ พอเห็นอย่างนี้เลยเลือกที่จะกระชับมือให้แน่นๆแทน
이세상그 누구보다 널 사랑하겠어..
ฉันจะรักเธอ มากกว่าใครบนโลกใบนี้
널 사랑하겠어 언제까지나
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ฉันก็จะรักเธอ
เทศกาลคริสมาสดูจะเป็นเทศกาลที่ผู้หญิงทุกคนสนใจมากจริงๆ ซีวอนและคังอินมองเพื่อนผู้หญิงในคณะที่กำลังเตรียมงานอยู่ดูจะตื่นเต้นมากมีการเตรียมของขวัญให้แฟนพอไปล้อก็โดนทำท่าจะกระโดดเตะเข้าให้
ผู้หญิงคณะนี้นี่มันอะไร อ่อนโยนหน่อยไม่ได้หรือไงกัน
นี่จะโยนของขวัญคริสมาสให้แฟนรึเปล่าก็ไม่รู้ -*-
คังอินและซีวอนนั่งลงตรงขอบหน้าต่างหลังจากช่วยยกของไปวางตามซุ้มเสร็จเรียบร้อยแล้วซีวอนมองบรรยากาศข้างนอกตึกปีนี้เป็นไวน์คริสมาสจริงๆเพราะหิมะตกแต่ไม่หนักมากมันเป็นบรรยากาศแบบสบายๆ
“ ยัยฮโยรินบอกว่า วันนี้เป็นวันที่หลายคนจะบอกรักคนที่ตัวเองชอบ”
“ แล้วพี่อิทึกบอกรักมึงยังล่ะ ”
“ คู่กูบอกรักทุกวันเหอะ ก่อนนอน ตื่นเช้า สามเวลาหลังอาหารด้วยซ้ำ”
“ ไม่คิดว่ามึงจะโรแมนติคขนาดนี้นะคังอิน ”
“ มึงก็รู้ว่ากว่าคู่กูจะเป็นอย่างทุกวันนี้ ผ่านอะไรมาเยอะ กูทำพี่อิทึกร้องไห้จนนับไม่ถ้วน เรื่องบอกรักแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้ ไม่ได้อยากบอกเพราะหน้าที่ของคนเป็นแฟนนะเว้ย กูอยากเพราะอยากบอกจริงๆ ”
ซีวอนมองคังอินที่ทำหน้าเขินๆคงอายที่จะต้องมาพูดอะไรแบบนี้เพราะปกติคังอินมักจะโหดเถื่อนตลอด ซีวอนยกมือตบๆไหล่คังอินมันไม่ใช่เรื่องน่าอายตรงไหนถ้ามันจะทำให้คนที่เรารักมีความสุข
“ ฮยอกแจเคยบอกรักมึงหรือยัง ?”
ซีวอนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างเกล็ดหิมะที่ตกลงมาเบาๆทำให้ซีวอนยิ้มบางๆ
“ กูก็รอฟังอยู่เหมือนกัน ”
널 사랑하겠어 지금 이 순간처럼
ฉันจะรักเธอ เหมือนกับช่วงเวลาในตอนนี้
이세상그 누구보다 널 사랑하겠어
ฉันจะรักเธอ มากกว่าใครบนโลกใบนี้
งานคริสมาสที่มหาลัยโซลยังคงได้รับความนิยมจากคนภายนอกเหมือนเดิมและชมรมดนตรีสากลยังขายบัตรได้หมดก่อนชมรมอื่นตอนกลางวันซีวอนและคังอินต้องไปช่วยงานที่คณะวิศวะถึงจะเป็นแค่คนยกของไปยกของมาตามที่เพื่อนๆสั่งแต่ก็ไม่วายจะมีคนมากริ๊ดๆสองหนุ่มไม่หยุดหย่อน รุ่นน้องมัธยมที่มางานหรือแม้แต่ผู้หญิงจากคณะอื่นก็มาแวะเวียนคณะวิศวะไม่เคยขาดคังอินดูไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่แต่ถ้ามีน่ารักก็มองบ้างแต่แค่แปบเดียวก็หันไปมองซุ้มของพี่ปีสามที่จัดอยู่ใกล้ๆมีผู้หญิงแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดจากมหาลัยอื่นเข้ามาถามเพื่อนในคณะวิศวว่าคังอินมีแฟนรึยัง ยังไม่ทันจะตอบภาพที่เห็นทำให้คนที่ถามถอยไปเองโดยอัตโนมัติ
คังอินอยู่ปีสองแต่เดินไปหาซุ้มปีสามพร้อมกับเข้าไปกอดเอวรุ่นพี่ปีสามผมทองที่กำลังก้มหน้าทำของประดับตกแต่งอยู่พอโดนกอดเจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พร้อมกับยกมือจับผมให้คังอินเบาๆ
ส่วนซีวอนรายนั้นไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้าหาเอาแต่กดโทรศัพท์มันอยู่อย่างนั้นไม่กดก็โทรมีอยู่สองอย่างไม่รู้ว่าเพราะฮยอกแจต้องเตรียมตัวแสดงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าทำให้ฮยอกแจมาที่ซุ้มคณะวิศวะไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าการดูแลจะขาดตกบกพร่องเพื่อนๆแอบเห็นว่ามีกล่องนมชอคโกแลตมาให้ซีวอนพร้อมกับขนมสองสามชิ้นคนส่งหน้าตาคล้ายอยู่ศิลปกรรมรู้สึกว่าจะชื่อลิซซี่
ลิซซี่มาพร้อมกับนมชอคโกแลตกับขนมเล็กน้อยแต่ต้องแบกถุงขนมอันใหญ่โตกลับไปด้วยเพราะซีวอนเล่นซื้อทุกอย่างที่ฮยอกแจชอบไม่ว่าจะเป็นขนมหรือเครื่องดื่มเอามาหมดทั้งร้าน..
어려운 얘기로 너의 호기심을 자극할 수도 있어
ฉันจะกระตุ้นความอยากรู้ของเธอ ด้วยคำพูดที่เข้าใจยาก
그 흔한 유희로 이 밤을 보낼 수도 있어
จะใช้เวลาในคืนนี้ร่วมกัน
คณะที่สบายที่สุดคงเป็นคณะดุริยางค์เพราะซองมินทำหน้าที่เล่นกีตาร์เพลงเกี่ยวกับคริสมาสโดยมีคยูฮยอนเป็นคนร้องดอกไม้ถูกนำมาให้นักร้องและนักดนตรีเป็นจำนวนมากบางคนชอบใจที่เห็นว่าซองมินขี้เล่นเอาดอกไม้มาเสียบหูแล้วดีดกีตาร์ไปด้วย ในมือคยูฮยอนถือตุ๊กตาสโนว์แมนที่ทำมาจากไหมพรมไว้ไม่รู้ว่าจะให้ใครแต่เห็นถือมานานแล้ว เสียงเพลงที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่องจนคยูฮยอนเหลือบมองคนที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าสุดของคนที่ล้อมวงฟังเพลงกันอยู่
ทันทีที่จบเพลงอยู่ดีดีนักร้องอย่างคยูฮยอนก็ลุกขึ้นพร้อมกับยื่นตุ๊กตาสโนว์แมนในมือให้กับทงเฮที่ยืนกระพริบตาปิบๆทงเฮมองซ้ายมองขวาก่อนจะยื่นมือไปรับตุ๊กตามาไว้กับตัวโดยมีซองมินดีดกีตาร์คลอเบาๆ
“ ของขวัญจากซานตาครอส ”
คยูฮยอนกลั้นหัวเราะเพราะทงเฮทำท่าจะอ้วกคยูฮยอนก็รู้สึกเลี่ยนตัวเองยังไงชอบกลเลยยกขาเตะป๊าปไอ้เด็กแคระแก้เขินเลยโดนเตะคืนบ้างคยูฮยอนเลยล๊อคคอทงเฮมาใกล้ๆท่าทางเหมือนโลกนี้มีกันอยู่สองคนทำให้บรรดาคนที่ยืนฟังเพลงอยู่หันมามองหน้าซองมินเหมือนจะหาคำตอบแทนซองมินเลยได้แต่ตอบไปยิ้มไป
“ เขาเป็นเพื่อนสนิทกันครับ เพื่อนสนิทกันมากๆน่ะ ”
하지만 나의 마음을 이제는 알아줬으면 해
แต่ว่าตอนนี้ใจของฉัน มันอยากให้เธอรู้
이세상그 누구보다 널 사랑하겠어
ฉันจะรักเธอ มากกว่าใครบนโลกใบนี้
งานตอนกลางวันผ่านไปแล้วช่วงตอนกลางคืนก็เหมือนเป็นงานที่ผ่อนคลายทุกคนดูจะชอบมากบรรยากาศตอนนี้ค่อนข้างจะสบายๆเวทีที่จัดกลางลานเหมือนเป็นปาร์ตี้ขนาดย่อมๆหลายต่อหลายคนที่นั่งฟังดนตรีกันอยู่ด้านหน้า ชมรมดนตรียังคงป๊อปปูล่าไม่เปลี่ยนเพราะเนื่องจากอากาศเหมาะกับเพลงช้าๆดนตรีเลยเป็นเพลงง่ายๆ
ตลอดการเล่นดนตรีมีนักศึกษาบางคนร้องเพลงคลอตามไปด้วยกลุ่มศิลปกรรมที่นั่งฟังเพลงไปพร้อมกับแกล้งฮยอกแจไปด้วยเมื่อเห็นว่าบางครั้งมือกลองเผลอส่งยิ้มให้คนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ ส่วนเจ้าเด็กแคระไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่คงเพราชินที่เห็นคยูฮยอนร้องเพลงเลยไปเล่นกับเพื่อนในคณะอีกด้านแทน
เพลงสุดท้ายที่จบลงเป็นเพลงที่ทุกคนคุ้นเคยดีเกี่ยวกับเทศกาลคริสมาสเลยร่วมกันร้อง จากนั้นก็เป็นการร้องเพลงของคณะอื่นชมรมดนตรีเลยเก็บข้าวของแล้วลงจากเวที กว่าจะเช็คเครื่องดนตรีเสร็ตเรียบร้อยก็เกือบสามทุ่มซองมินขอตัวไปกับเพื่อนในคณะก่อนไปแกล้งทำท่าเศร้าบอกว่าไม่มีแฟนเลยไปลัลล้ากับเพื่อนขอไปหาเอาดาบหน้า แทนที่ทุกคนจะสงสารเลยกลายเป็นหมั่นไส้แทน
คยูฮยอนกอดอกมองไอ้เด็กแคระที่เอาจักรยานที่เขาเอาไว้จัดฉากที่ซุ้มของคณะมาขี่เล่นวนไปวนมาอยู่ตรงด้านหลังตึกคณะดุริยางค์พอทงเฮขี่มาใกล้ๆคยูฮยอนก็คว้าจักรยานไว้ก่อนจะนั่งซ้อนท้ายจนไอ้เด็กแคระโวยวายว่าหนักขี่ไม่ไหวคยูฮยอนเลยแกล้งนู่นแกล้งนี่ให้ทงเฮขี่ไม่ได้ สุดท้ายก็เลยเปลี่ยนตำแหน่งให้ทงเฮมานั่งซ้อนทายแทน
“ คยูฮยอน ง่วงนอนตาจะปิดแล้ว”
“ ไม่อยากฟังอะไรจากฉันหน่อยเหรอไง ”
“ จะบอกอะไรล่ะ ”
“ก็คิดว่าบางทีก็อยากจะพูดให้นายฟังบ้าง ถือว่าได้ฟังเฉพาะวันเทศกาลแล้วกัน ”
คยูฮยอนหยุดขี่จักรยานพลางหันมามองเด็กแคระที่กอดเอวแล้วเอาหน้าซบลงตรงหลังแต่ตากลมโตหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้วคยูฮยอนขยับตัวสองสามทีทงเฮก็ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาท่าทางจะเหนื่อยจริงเพราะทงเฮต้องแสดงละครเวทีในวันเคริสมาสเห็นท่องบทมาหลายอาทิตย์ได้นอนวันละสองสามชั่วโมงเท่านั้น คยูฮยอนเลยปั่นจักรยานต่อช้าๆ
“ รักนะ ไอ้เด็กแคระ ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกันตลอด ”
คยูฮยอนยังคงปั่นจักรยานไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าคนที่นอนหลับตาซบลงอยู่ตรงหลัง
นั้นยิ้มซะจนเต็มแก้มสองมือกอดเอวคยูฮยอนแน่นขึ้นไปอีก
널 사랑하겠어 언제까지나
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ฉันก็จะรักเธอ
널 사랑하겠어 지금 이 순간처럼
ฉันจะรักเธอ เหมือนกับช่วงเวลาในตอนนี้
“ ลืมเอาถุงมือมา ” ฮยอกแจบอกซีวอนที่ยืนอยู่ข้างๆพลางชูสองมือขึ้นมาให้ดูซีวอนหัวเราะเพราะท่าทางเหมือนเด็กๆคงเพราะเดินเล่นกันมาเรื่อยๆไม่คิดว่าจะเดินมาไกลถึงสวนตรงคณะวิศวะที่จัดสถานที่เป็นซุ้มสโนว์แมน ร่างสูงเลยถอดถุงมือที่ตัวเองใส่อยู่ก่อนจะจับมือฮยอกแจแล้วสวมถุงมือให้
ฮยอกแจมองซีวอนที่ถอดถุงมือให้อย่างไม่ลังเลทั้งๆที่อากาศหนาวมากหายใจยังเป็นไอทุกการกระทำให้ฮยอกแจยิ้มบางๆชเวซีวอนเป็นคนที่ดูแลใครสักคนได้ดีจริงๆ ตั้งแต่เริ่มคุยกันมาการดูแลเอาใจใส่ไม่เคยขาดตกหล่นอะไรตรงไหน ยอมรับว่าตัวเขาเองยังดูแลซีวอนได้ไม่ดีเท่าซีวอนดูแลเลย
“ นายจะทำให้ฉันเคยตัวนะซีวอน ”
“ ยังไง แค่ถุงมือเองเล็กน้อยน่า.. ”
“ ทุกเรื่องต่างหาก ”
“ เพราะฉันรัก ฉันถึงทำ บางทีนายก็ดูเหมือนผู้ใหญ่บางครั้งก็เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่ไม่ค่อยดูแลตัวเองเพราะฉะนั้นฉันถึงต้องคอยดูแล เข้า – ใจ – ไหม – ครับ ”
ซีวอนจับแก้มฮยอกแจบิดไปมาพร้อมกับพูดทีละคำจนฮยอกแจต้องยู่จมูกเพราะแก้มคงเป็นรอยแดงๆ ซีวอนหัวเราะพร้อมกับจูงมือให้ฮยอกแจเดินเข้าไปดูตุ๊กตาสโนว์แมนใกล้ๆแต่แรงรั้งตรงแขนทำให้ซีวอนหันกลับมามอง
“ ฉัน…คิดว่าฉันควรจะบอกนายให้รู้สักที ”
“ ……………………………………”
“ ตอนแรกฉันไม่คิดว่าคนอย่างชเวซีวอนจะมาจริงจังกับฉันอะไรมากมาย อาจจะแค่เล่นๆ หรือไม่ก็เพราะตอนนั้นนายยังไม่เจอใครที่ใช่ ”
“ …………………………………… ”
“ ฉันถึงต้องรออะไรหลายๆอย่าง จนกว่าจะมั่นใจ ตอนแรกคิดว่าแค่เดือนเดียวนายก็คงจะเลิกคุยกับฉันไปเอง แต่พอรู้จักชเวซีวอนจริงๆมันทำให้ฉันอยากจะรู้จักนายมากขึ้น นายมีอะไรเยอะแยะเต็มไปหมดที่ฉันคาดไม่ถึง แล้วตอนนี้ฉันก็รู้สึก.. อยากอยู่กับนายอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ซีวอน .. ฉันรักนาย ”
“ …………………………………….”
ฮยอกแจได้แต่ยิ้มเมื่อซีวอนรั้งเข้าไปกอดแน่นๆร่างสูงไม่ได้พูดอะไรแต่อ้อมกอดที่กอดฮยอกแจทำให้ร่างบางรู้ดีว่าซีวอนก็ดีใจมากๆ ซีวอนผละออกมาเพียงนิดก่อนจะยกมือขึ้นมาจับแก้มของฮยอกแจทั้งสองข้างก่อนจะแนบหน้าผากลงมาให้ชนกัน
“ ได้ยินคำนี้สักที บอกอีกได้ไหม ”
“ บอกบ้างสิ อยากได้ยินอีกเหมือนกันนะ ”
เอากะเขาสิ ตัวเองเป็นคนบอกก่อนแท้ๆยังมีการต่อรองอีกซีวอนไล้มือไปตามแก้มใสก่อนที่กดจมูกหอมแก้มฮยอกแจจนแก้มบุ๋มลงไปฮยอกแจหัวเราะย่นคอหนีเพราะรู้สึกว่าเย็นๆเพราะซีวอนยังคงหอมแก้มซ้ำๆ จนซีวอนจูบลงบนริมฝีปากบางเบาๆทำให้ฮยอกแจหยุดมองซีวอนตรงๆ
“ รัก ..”
ซีวอนพูดชิดริมฝีปากก่อนจะรั้งร่างของฮยอกแจให้รับจูบแบบลึกซึ้งมากขึ้นหลังจากทีได้ยินประโยคที่อยากฟังมาตลอด
“ รักเหมือนกัน ”
이세상그 누구보다 널 사랑하겠어
ฉันจะรักเธอ มากกว่าใครบนโลกใบนี้
널 사랑하겠어
ฉันจะรักเธอ
Never Ending Story
ความคิดเห็น