[SF] SUPER JUNIOR LOVE STORY

ลำดับตอนที่ #3 : - We love each other [WONHYUK]

 

::  We love each other  ::

 

“ ผมนายมันยาวไปแล้วนะ ฮยอกแจ ..”





 ซีวอนที่นั่งทำงานในโน้ตบุคบอกฮยอกแจที่นั่งอ่านชีทของตัวเองอยู่ข้างๆ ฮยอกแจจับๆผมข้างหน้าที่ตอนนี้ดูเหมือนจะยาวจนจะทิ่มตาอยู่รอมร่อ ซีวอนกระเถิบเข้าไปใกล้พร้อมกับหยิบกิ๊ฟสีดำขึ้นมาติดไว้ให้ฮยอกแจหลวมๆ

 

“ ของสาวที่ไหนล่ะ ” ร่างบางเอ่ยถามคล้ายแกล้งเล่นซีวอนก็ยักไหล่พร้อมกับจับผมร่างบางให้มันเข้าที่เข้าทางกว่าเดิมพร้อมกับการพูดคุยว่าเย็นนี้ไปตัดผมไหม ที่ไหนกันดี ร้านนี้ดีไหม ภาพบรรยากาศเดิมๆแต่ทำไมคนรอบข้างถึงต้องแอบกลั้นยิ้ม

 

“ พวกมึงนี่  บรรยากาศสีชมพูชอบกล ” คังอินที่นั่งอยู่ตรงข้ามถามขึ้น พลางหลิ่วตามองหน้าซีวอนและฮยอกแจเพื่อนในกลุ่มทั้งสองคนหันมามองหน้ากันแล้วหัวเราะก่อนจะก้มลงไปสนใจงานของตัวเอง 

 

 

 “ เออๆ เจอกันร้านเนื้อย่าง โทรบอกไอ้คยูแล้วใช่ไหมวะ ”  คังอินถามเพื่อนแต่ละคนก่อนที่จะแยกย้ายขึ้นรถของตัวเอง ทุกคนในกลุ่มมองซีวอนที่หยิบหนังสือของฮยอกแจขึ้นมาถือก่อนจะเดินไป ฮยอกแจหยิบเพียงแก้วน้ำที่กินทิ้งไว้เดินตามซีวอนไปที่รถคันหรู

 

มันเหมือนเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนรู้ เวลาแยกย้าย

ซีวอนกับฮยอกแจ จะต้องเป็นคนที่ไปด้วยกันเสมอ 
ทั้งๆที่ทุกคนในกลุ่มก็มีรถให้ฮยอกแจนั่งเหมือนกัน

มันเหมือนความเคยชินเวลาที่จะไปไหน รถซีวอนจะต้องมีฮยอกแจนั่งคู่ด้วย 

 

 

“ มันไม่รู้ตัว หรือ มันไม่ยอมบอกเพื่อนวะ ? ”  ฮันเกิงมองตามทั้งคู่ที่เดินไปรถออดี้ของซีวอน เพื่อนๆที่เหลือได้แต่ยักไหล่ ยากที่จะตอบคำถามนี้

 

 

………

…………….

……………………………….

 

 

“  พรุ่งนี้มีเรียนเช้าใช่ไหม เดี๋ยวมารับแล้วกัน” ซีวอนเอ่ยถามฮยอกแจที่นั่งเล่นโทรศัพท์ของเขาอยู่ ร่างบางพยักหน้าขึ้นลง พลางกดเกมส์เล่นอยู่อย่างนั้น ซีวอนเหลือบมองก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์คืนมาจนฮยอกแจต้องหน้ามุ่ยแต่สุดท้ายก็ต้องแอบยิ้มเมื่อมือของซีวอนไม่ยอมปล่อยออกจากมือบาง ..

 

“ จับทำไม ไม่หนีหรอกน่า ..”

 

“ หนีไม่รอดหรอก นายน่ะ ”

 

คำพูดคล้ายเข้าข้างตัวเองทำให้ฮยอกแจแอบแลบลิ้นใส่ แต่ก็ยอมให้ซีวอนจับมืออยู่อย่างนั้น เสียงโทรศัพท์ซีวอนดังขึ้นทำให้ร่างสูงกดรับเมื่อเสียงที่ดังขึ้นเป็นเพลงเฉพาะของ คยูฮยอน

 

“ เออๆ มาเร็วๆ คุณชายอย่ามัวมาโรแมนติคแต่งเพลง ..”

 

“ รีบแล้ว ..ยัยแทยอนเข้ามาแกล้งกูเลยสายนิดหน่อย ”

 

“ แฟนไอ้เตอินี่หว่า เออๆ เฮ้ยๆๆ ฮยอกแจจะคุยกับมึง ..”

 

 

 “ คยูฮยอน ! มาช้าเลี้ยงข้าวทุกคนในกลุ่ม อย่าลืมไม่ได้ขู่ ! พูดจริง ! ” ซีวอนมองฮยอกแจที่ยังคงเถียงกับคยูฮยอนที่ดูเหมือนจะกวนประสาทฮยอกแจได้คนเดียวในกลุ่มจริงๆ เพราะทั้งกลุ่มดูเหมือนจะตามใจฮยอกแจกันทั้งหมด 

 

“ ทำไมมันกวนโมโหฉันได้ทุกวี่ทุกวัน  ภาพลักษณ์กับนิสัยต่างกันยังกะขั้วโลก ” ฮยอกแจคืนโทรศัพท์ให้ซีวอนก่อนจะนั่งกอดอกหน้าคว่ำรู้สึกขัดใจจริงๆ ซีวอนหัวเราะพร้อมกับรับโทรศัพท์มาคุยตามเดิม

 

“ อนาคตเมียมึงนี่ดุจริงๆเลยว่ะ ซีวอน   มึงมองหาแฟนใหม่เผื่อไว้ก็ดีนะ ..เออๆ แค่นี้ล่ะ ” คยูฮยอนเป็นคนกวนประสาทที่สุดในกลุ่มแต่ก็ฉลาดที่สุดในกลุ่มเหมือนกัน เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับฮยอกแจเขาเองก็ไม่เคยพูดก็แค่ทำอย่างทุกวันตามปกติ แต่คยูฮยอนเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

 

“ อีตาคยูพูดอะไร ..”

 

“ บอกให้ฉันหาแฟนใหม่เผิ่อ ”

 

“ ฉันจะเอาไวโอลีนมันไปเผา จริงๆ คอยดู ! ” 

 

 

ฮยอกแจทำหน้าตาโกรธสุดๆจนซีวอนกลั้นหัวเราะพร้อมกับยกมือขยี้ผมร่างบางเบาๆ ฮยอกแจได้แต่ปัดมือออกพร้อมกับบ่นขมุบขมิบๆไปตามประสาคนเถียงสู้ไม่ได้  

 

 

…….

…………..

………………………….

 

 

วันนี้เป็นวันศุกร์เป็นวันที่ทั้งกลุ่มนัดกันว่าจะต้องกินข้าวครบกลุ่ม ร้านเนื้อย่างจึงเป็นร้านที่ทุกคนตกลงกันเซ็นสัญญาทำการผูกขาด ทันทีที่กลุ่มของซีวอนเดินเข้ามาในร้านเปรียบเสมือนสิ่งดึงดูดให้ทั้งร้านหันไปมอง

 

ก็หน้าตาดีระดับเดือนคณะกันทุกคน

จะไม่ให้สนใจได้ยังไงกัน !!!!!

 

 

  

ทันทีที่เนื้อย่างมาเสริฟเสียงพูดคุยดูจะวุ่นวายกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เสียงคังอินและคยูฮยอนที่เอ่ยแกล้งฮยอกแจ จนร่างบางต้องเถียงไฟแลบ เสียงหัวเราะที่นานๆทีจะได้ยินจากคิมคิบอมเดือนคณะรัฐศาสตร์ ที่นั่งเงียบๆคอยฟังเรื่องราวจากเพื่อนๆบางทีก็พูดคุยไปตามประสาบ้าง

 

“ คิบอม เดี๋ยวนี้ดูมึงจะสนใจทางด้านศิลปะจังนะ เห็นเมื่อวานไอ้ฮันเกิงบอกว่า มึงไปห้องสมุดคณะสถาปัตย์ ไปดูหนังสือ หรือ อะไรน่าสนใจกว่านั้นวะ ” คังอินจิบเบียร์ไปด้วยพลางหันไปมองคิมคิบอมที่นั่งยิ้มแก้มป่องตามฉบับ

 

“ มีแฟนแล้วไม่บอกเพื่อนเหรอ คิบอม ” ฮยอกแจชี้ตะเกียบไปทางคิบอมที่เอาแต่นั่งยิ้มอย่างเดียวจนทุกคนถอนหายใจ คิมคิบอมหล่อเงียบ เป็นสโลแกนคิบอมมาตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง ถ้าไม่ตอบซะอย่างก็อย่าหวังจะได้ยินอะไรจากคนพูดน้อยคนนี้เลย

 

“ แล้วพวกนายล่ะ เป็นแฟนกันแล้วไม่บอกเพื่อนเหรอ ..” คังอินชี้ตะเกียบไปทางซีวอนและฮยอกแจร่างสูงของซีวอนหัวเราะก่อนจะปิ้งเนื้อในเตาต่อไป ฮยอกแจเองเอาตะเกียบที่ชี้ไปทางคิบอมกลับมาคีบเนื้อในจานกินต่อทำเป็นไม่ได้ยินคำถามของคังอิน คังอินได้แต่หมั่นไส้หยิบฝาขวดน้ำโยนใส่ฮยอกแจเบาๆ ฮยอกแจก็ได้แต่โยนกลับไปเท่านั้น

 

 

ว่าแล้ว .. ต้องไม่ได้คำตอบ

 

 

ทุกคนในกลุ่มได้แต่ส่ายหัวแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะการกระทำของทั้งคู่ก็ดูออกกันอยู่แล้ว ภาพซีวอนที่เอาแต่ปิ้งเนื้อในเตาใส่จานฮยอกแจน้อยครั้งนะที่ซีวอนจะได้กินเพราะมัวแต่ปิ้ง แต่ฮยอกแจเองก็เหมือนจะรู้ว่าเป็นอย่างนั้น จึงจัดการคีบกินเองไปด้วย ก่อนจะป้อนซีวอนไปด้วย ..

 

 

 

 

จริงๆแล้ว ดูเหมือนจะเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วนะ

 

 

 

 

 

……….

………………..

……………………………..

 

 พอออกจากร้านเนื้อย่างดูเหมือนจะมีเวลาเหลือ ทุกคนต่างลงความเห็นโยนโบวลิ่งแก้เครียด ซึ่งคยูฮยอนก็ถามทันทีใครเครียดอะไรวะ ไม่เห็นจะมีสักหน่อยเลยโดนเพื่อนเตะไปสักป๊าบสองป๊าบ พอถึงที่โยนโบวกลับมีแค่ 4 หนุ่มที่ยังคงแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ซีวอนกับฮยอกแจแยกออกไปซื้อของ โดยมีคังอินแซวไล่หลังว่า ไปซื้อของเข้าบ้านกันเหรอ ~   ทำเอาฮยอกแจอยากจะโยนโบวลิ่งใส่หัวคังอินสักลูกสองลูก

 

“ ซีวอน กาแฟหมดแล้วนะ ซื้อไปด้วย ” ซีวอนพยักหน้าพลางเข็นรถเข็นตามฮยอกแจไปด้วย ขนาดเขาอยู่ที่คอนโดตัวเองยังไม่รู้เลยว่าอะไรต่อมิอะไรที่คอนโดมันอยู่ตรงไหน แต่ฮยอกแจกลับจำได้หมด ซีวอนมองฮยอกแจที่เลือกขนมอยู่ตรงชั้นแล้วยิ้ม

 

เขารักฮยอกแจตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ..

 

 

“ ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหน ” ฮยอกแจนั่งลงตรงข้างๆซีวอนแล้วหยิบค้กกี้ขึ้นมากัด พอคังอินบอกว่ามันเป็นของยุนอาผู้หญิงที่จีบซีวอนอยู่ฮยอกแจก็วางคุ้กกี้ลงทันทีทันใด

 

“ อร่อยจะตาย เธออย่ามาหาเรื่องเลย ทำขนมไม่เป็นล่ะสิ ” คังอินหยิบชิ้นที่สามเข้าปากเครี้ยวกรุบๆแล้วก็รู้ด้วยว่ารสชาติไม่ได้เลวร้านอะไร

 

“ ทำไม่เป็นแล้วทำไมล่ะ ก็มันไม่อร่อย ..ซีวอนอย่าไปกินนะ ” หันไปห้ามซีวอนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ มือบางดันกล่องคุ้กกี้ไปไกลๆ ร่างสูงเหลือบมองฮยอกแจที่นั่งหน้าตูม ใบหน้าบ่งบอกถึงความไม่พอใจมากๆ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะคิดว่าเป็นเรื่องปกติ เวลาฮยอกแจไม่พอใจอะไร แต่ซีวอนรู้ดีมันไม่ใช่ …

 

ฮยอกแจกำลังหึง ..ความรู้สึกนี้เขาเองรู้สึกได้

แต่ก็น่าแปลก ที่เขาเองก็ดีใจที่ฮยอกแจหึงเขาเช่นกัน

 

 

“ อีตาคยูโทรมาตามแล้ว มันถามว่าเราซื้อของเข้าเรือนหอเสร็จรึยัง มันน่าเตะดีจริงๆ ” ฮยอกแจเดินมาหาพร้อมถุงขนมมากมายซีวอนเลยรู้สึกตัวร่างสูงรั้งเอวบางให้เดินไปด้วยกัน ฮยอกแจยังคงชี้นู่นชี้นี่ไปตามประสา

 

 

ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงสำหรับฮยอกแจและซีวอน

ทุกอย่างยังคงเหมือน ปกติ แต่ไม่เห็นจะแปลกอะไร

ในเมื่อทั้งสองคนเข้าใจกันดี  

 

 

 

 

 

 

……

……………………….

 

 

“ คืนนี้เจอกันที่เดิม ห้ามเบี้ยวนะเว้ย คนมีเมียอนุญาตเมียมาด้วย ..” คังอินปรายตามองคิบอมที่คุยโทรศัพท์อยู่ ร่างสูงได้แต่ยักคิ้วพร้อมกับเดินหนีไปไกลๆ คยูฮยอนและฮันเกิงเดินมากอดคอคังอินไปด้วยพร้อมกับคุยกันว่าต้องรู้ให้ได้แฟนคิบอมคือใคร !  

 

เวลาสี่ทุ่มสถานที่บันเทิงนับเป็นสถานที่กลุ่มเพื่อนได้มาสังสรรค์ ฮันเกิงที่มาก่อนมานั่งรอที่โต๊ะพร้อมกับจิบเหล้าในมือเบาๆตามไปด้วย ต่อมาก็เป็นคังอินเดือนคณะวิศวะเพลย์บอยอันดับหนึ่งควงสาวสวยเดินเข้ามา พร้อมกับนั่งลง คยูฮยอนเดินตามมาด้วยรอยยิ้มที่เอาโต๊ะข้างๆแทบละลาย ก่อนจะนั่งลงมองวงดนตรีอย่างสนใจ ทุกคนลงความเห็นดนตรีอยู่ในสายเลือดจริงๆ !

 

“ อีกสามคนไปไหนวะ ” ฮันเกิงเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าถึงเวลานัดแล้ว

 

“ คิบอมไปรับฮยอกแจ ซีวอนโดนคุณนายแม่ให้ไปส่งที่งานไรไม่รู้ ” คยูฮยอนเป็นคนตอบก่อนจะหัวเราะเมื่อนึกถึงคุณนายแม่ของซีวอนที่เหล่าเพื่อนต่างรู้จักดี เพียงไม่นานคิบอมกับฮยอกแจก็เดินเข้ามา คิบอมที่ยังคงคอนเสปหล่อเงียบถึงแม้จะไม่ได้แต่งตัวเลิศเลออะไรมากมายแต่ก็ดึงดูดคนรอบข้างได้เสมอ อีฮยอกแจที่เดินข้างๆก็เหมือนกัน ร่างบาง ขาวใส ที่ใครๆก็ต่างมองกันตั้งแต่เดินเข้ามา เสื้อไหล่กว้างที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนทำให้คยูฮยอนหัวเราะ

 

“ โดนไอ้ซีวอนด่าแน่ๆ ฮยอกแจ ” คยูฮยอนบอกแต่ฮยอกแจยักไหล่ไม่สน ทุกคนในกลุ่มรู้ดี ฮยอกแจเอาแต่ใจแค่ไหนและไม่มีใครในกลุ่มที่ไม่ตามใจ แต่คงมีคนหนึ่งที่ยอมสุดๆ คนนั้นจะเป็นใครได้นอกจาก ชเวซีวอน !

 

ซีวอนที่มาถึงพร้อมกับนั่งลงข้างๆฮยอกแจที่จิบเครื่องดื่มอยู่ ร่างสูงเหลือบมองคนข้างๆก่อนจะขมวดคิ้วร่างสูงก้มลงไปกระซิบกับร่างบางเมื่อเสียงเพลงในที่นี้มันดังจนเกินไป

 

“ ใครให้ใส่เสื้อตัวนี้ ”

 

“ อยากจะใส่ทำไม ..”

 

“ เดี๋ยวโดนดีแน่ อีฮยอกแจ ”

 

“ ฉันไม่กลัวนายหรอก ชเวซีวอน ถ้าฉันโกรธ นายนั่นแหล่ะจะซวย ..”

 

ซีวอนได้แต่เถียงไม่ออกและมันเป็นอย่างที่ฮยอกแจว่าจริงๆ เวลาฮยอกแจโกรธยิ่งกว่าอะไรทั้งโลก คยูฮยอนเคยโดนครั้งหนึ่งขนาดเจ้านั่นเป็นพวกประเภทกวนประสาทยังต้องง้อฮยอกแจเป็นอาทิตย์ๆ ร่างสูงกระเถิบเข้าหาร่างบางพร้อมกับเอื้อมมือไปวางบนโซฟาคล้ายโอบไหล่ฮยอกแจไว้

 

 “ ทำอย่างนี้ไม่โกรธนะ   แต่เอาอะไรปาใส่ตาอีตาคยูที ”  ฮยอกแจยิ้มพร้อมกับกระเถิบเข้าหาซีวอนมากขึ้นแต่สายตาเหลือบไปเห็นแววตาล้อเลียนจากคยูฮยอนที่มองมา ซีวอนหัวเราะพร้อมกับส่งสัญญาณให้อีตาคยูหันไปดูดนตรีตามเดิม ..

 

เมื่อเหล้าหมดขวดทุกคนก็ดูเหมือนจะสนุกมากขึ้นคังอินและฮันเกิงเป็นตัวตั้งตัวตีในการเล่นเกมส์โดยการหมุนขวดเหล้าพูดความจริง ทุกคนลงความเห็นมันเป็นเกมส์สมัยโบราณ -*-

 

“ เอ๊าๆ หมุน ..ใครวะ อ้าวไอ้คยูตามึงเมื้อกี้กูตอบกูขอถาม .. มึงเป็นคนหล่อแต่ทำไมไม่มีแฟนวะ ?”

 

คำถามของฮันเกิงทำให้ทุกคนในโต๊ะหัวเราะโดยเฉพาะฮยอกแจที่ตบมือชอบอกชอบใจกับคำถามคยูฮยอนได้แต่พยักหน้าคล้ายกับยอมรับร่างสูงจิบเหล้าเข้าปากพร้อมกับตอบออกมา

 

“ ก็เขาไม่มาบอกรักกูสักที ..” 

 

สิ่งที่เป็นคำตอบทำให้ทุกคนในโต๊ะทำหน้า งง ฮยอกแจผลักหัวคยูฮยอนเบาๆเมื่อรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเป็นคำตอบสักเท่าไหร่ แต่ทุกคนก็ได้แต่เลยตามเลยแล้วให้คยูฮยอนเป็นคนหมุนขวดต่อสุดท้ายปากขวดก็หยุดอยู่ตรงหน้าคิบอม

 

“ คุณคิมคิบอม ขอถามได้ไหม มึงคบใครอยู่ ..”  คยูฮยอนหันไปมองคนข้างๆ คิบอมหลุดหัวเราะพร้อมกับเขยิบมานั่งดีดีทุกคน จ้องมาที่คิบอมเป็นตาเดียวร่างสูงยิ้มตาหยีตามเดิม

 

“ ไว้อะไรมันโอเค จะพามาเปิดตัว ”

 

ทุกคนต่างส่งเสียงโห่เมื่อคำตอบที่ได้ไม่ได้ต่างจากคยูฮยอนเลยสักนิด คยูฮยอนยกแก้วชนกับคิบอมเมื่อคำตอบดูจะคล้ายๆกัน คังอินยังคงพยายามถามถึงคนที่คิบอมคบแต่คิบอมก็ไม่ยอมตอบสักที คิบอมได้แต่บ่ายเบียงพร้อมกับบอกว่า รอให้กูกับเขาโอเคก่อน คังอินก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งระดับคิมคิบอม จีบใครจะไม่ติดวะ ?

 

“ พอๆ กูหมุนบ้าง ” คิบอมตัดบทก่อนจะหมุนขวดเหล้าต่อขวดเหล้าหยุดอยู่ระหว่างฮยอกแจและซีวอนและดูเหมือนเป็นคู่ที่ทุกคนรอคอยคังอินยักคิ้วให้คิบอมที่หันหน้ามาทางทั้งสองคน

 

  

“ ฮยอกแจ ซีวอน ทั้งสองคนคบกันอยู่รึเปล่า ”

 

ฮยอกแจกับซีวอนหันมามองหน้ากันก่อนจะกลั้นยิ้ม ฮยอกแจอยากจะขำให้ตายเมื่อหน้าเพื่อนในกลุ่มดูจะลุ้นกับคำตอบเขาเป็นพิเศษ

 

 

“ เปล่า .. ไม่ได้คบกัน ” 

 

 

คำตอบที่ได้ยินทำให้คยูฮยอนทำหน้าตาล้อเลียนฮยอกแจอยู่จนร่างบางต้องยกมือตีไปหลายที ฮยอกแจเลยหมุนขวดต่อเมื่อตอบคำถามเสร็จแต่ปรากฏว่าขวดเหล้าก็หยุดอยู่ตำแหน่งเดิมเป๊ะๆ จนคังอินขอเป็นคนถาม

 

“ ซีวอนและฮยอกแจ ทั้งสองคนรักกันอยู่ใช่ไหม ”

 

คำถามเรียกเสียงแซวจากเพื่อนได้ดี ฮยอกแจได้แต่หน้าแดงแล้วหันหน้าหนี ซีวอนเองก็ดูจะเขินไม่แพ้กัน ทั้งสองคนอิดออดจนเพื่อนๆอดที่จะแซวอีกไม่ได้ ซีวอนหันมามองหน้าฮยอกแจ พร้อมกับให้ฮยอกแจตอบแต่ร่างบางก็พยักหน้าให้ซีวอนเป็นคนตอบเอง

 

“ ว่าไง   รักกันอยู่ใช่ไหม ? ”

 

“ มึงอย่าเซ้าซี้สิวะ ..”

 

“ ก็ตอบมาดิ ซีวอน ”

 

“ กูก็เขินเป็นนะเว้ย ..”

 

“ สรุปว่าไง ? ”

 

“ เออ ..”

 

“ เออ อะไร ไม่ได้ยินพูดดังๆสิวะ ”

 

 

 

 

 

 

 

“ เออ  เรารักกัน ! ” 

 

 

ทันทีที่ซีวอนพูดจบ ทุกคนก็ส่งเสียงไชโย คังอินแกล้งฮัมเพลงงานแต่งงานขึ้นมา ทำให้ฮยอกแจปาหมอนอิงใส่ใบหน้าเขินอายของฮยอกแจทำให้ทุกคนแซวยิ่งกว่าเดิม ไม่ค่อยได้เห็นมันเขินเท่าไหร่หรอกเห็นแต่เวอร์ชั่นวีนใส่

 

กว่าจะเกมส์จะจบลง ฮยอกแจกับซีวอนก็โดนแซวไปหลายรอบ จนเวลาล่วงเลยมานานแล้ว ฮยอกแจหลับคอพับคออ่อนไปกับโซฟาโดยมีเสื้อคลุมของซีวอนคลุมไหล่ขาวไว้ คงเหลือแต่คนคอแข็งนั่งคุยกันอยู่

 

“แปลกนะ วันนี้มึงไม่แตะเหล้าเลยซีวอน .. ” คังอินเหลือบตามองซีวอนที่นั่งกินน้ำเปล่าอยู่ ร่างสูงพยักหน้าคล้ายจะยอมรับ

 

“ เดี๋ยวต้องขับรถ ขืนกินฮยอกแจคงวีนใส่กูอีก ” ปรายตามองไปยังร่างบางที่หลับไปแล้วก็เล่นแข่งกินกับคยูฮยอนตัวเองคออ่อนก็ฟุบหลับแต่คยูฮยอนกลับไปนั่งดีดเปียโนโชว์สาวอยู่บนเวที ตอนแรกซีวอนห้ามแล้วห้ามอีกแต่ก็เป็นที่รู้กันดี ชเวซีวอนขัดใจอีฮยอกแจเป็นที่ไหน

 

“ กลัวเมีย หรือ เป็นห่วงเมียกันแน่วะ ”

 

“ หึ .. กลัวก็กลัวแต่เป็นห่วงมากกว่าว่ะ ”

 

“ มึงเปลี่ยนไปนะ .. เลิกกินเหล้าเพราะความเป็นห่วงใครคนหนึ่ง”

 

“ถ้ามึงรักใครจริงๆ สักคน มึงก็ทำเพื่อเขาได้ พ่อเพลย์บอย  ” 

 

ซีวอนหันไปมองฮยอกแจที่งัวเงียตื่นขึ้นมา มือบางชี้ไปที่เวทีที่คยูฮยอนเล่นเปียโนอยู่พลางบอกว่า หนวกหูให้ไปลากมันลงมา ซีวอนหัวเราะกับฮยอกแจขนาดง่วงยังจะทะเลาะกับคยูฮยอนได้ ร่างบางเอนซบซีวอนพร้อมกับหลับตาลงไปใหม่ ซีวอนเอื่อมมือไปหยิบเสื้อคลุมของตัวเองมาคลุมให้ฮยอกแจตามเดิมก่อนจะนั่งมองคยูฮยอนเล่นเปียโนต่อไป คังอินเหลือบมองทั้งคู่ ก่อนจะยิ้มบางๆเมื่อฮยอกแจขยับตัวซีวอนก็กอดกระชับร่างบางแน่นขึ้นไปอีก

 

 

บางทีการมีคนรักจริงๆ สักคนก็คงจะดี …