[SF] Doosoeb # คนเจ้าแผนการ

เนื้อเรื่อง

SF Doosoeb #  คนเจ้าแผนการ

 

“เป็นไรมึงนั่งหน้าเครียดเลย” จุนฮยองที่เพิ่งเข้ามาในผับเอยถามเพื่อนที่นัดไว้

“เฮ้ออออ” ดูจุนหันมามองหน้าคนที่มาใหม่แล้วกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง จุนฮยองจึงนั่งลงข้างๆ

 

“ก็โยซอบสิว่ะ กูตามตื้อจีบมาจะปีหนึ่งแล้วยังไม่ใจอ่อนเลย” ตาคมฉายแววผิดหวังขึ้นมา คนหล่ออย่างดูจุน นักกีฬาคนดังของมหาลัยที่สาวๆ หมายปอง กลับต้องมาตามจีบผู้ชายคนเดียวเป็นปีๆ อะไรก็ไม่ได้ มันน่าเศร้าไหมหละ

“นี่มึงยังไม่เลิกจีบน้องโยอีกหรอว่ะ” อีกคนว่าแล้วยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มบ้าง

“......”

“......”

 

 

 

 

“กูคิดออกแล้ว!!” ดูจุนโผ่งขึ้นมาจนเพื่อนที่นั่งข้างๆตกใจสำลักเหล้าที่เพิ่งกรอกเข้าปาก

“แค่ก! แค่ก! คิดไรออกว่ะ แค่ก! แค่ก!” สำลักไอจนหน้าดำหน้าแดง ไอตัวต้นเหตุเลยยกมือลูบหลังให้ยกใหญ่

 

 

“กูจะเผด็จศึกโยซอบ!” พูดเสียงดังฟังชัด

“มึงว่าไงนะ!!!” ไม่ใช่ไม่ได้ยินแค่อยากถามอีกรอบเพื่อความมันใจ คิดได้ไงว่ะเพื่อนกรู -*-

“กูจะจัดการให้น้องโยมาเป็นของกู” ตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมา แล้วพูดต่อ

“ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ในเมื่อกูยอมตื้อมาเป็นปีๆ แล้วไม่ได้อะไรเลย ทีนี้หละ จะทบต้นทบดอกเลย!!” นิ้วแกร่งร่วมกันมาเป็นกำปั้น แล้วชูให้เพื่อนดู ว่างานนี้ยุนดูจุนไม่ได้ล้อเล่นแต่ประการใด

“แล้วมึงจะทำไง” ยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มแทนเพื่อล้างคอที่สำลักแทบตาย

 

“มอมเหล้า” กระตุกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ

“มอมเหล้า? มึงจะมอมเหล้าโยซอบเนี่ยนะ?” ยุนดูเอ๊ยงานใหญ่เลยนะนั้น ไม่รู้รึไงว่าโยซอบ เด็กน้อยของมึงคอแข็งชิบ

 

“ช่ายยยย” ยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

 

 

“แล้วมึงจะทำยังไง จะนัดโยมาหาทีนี่ กูว่าไม่มาแน่ๆอะ” จุนฮยองพูดถูก ไม่ว่าดูจุนจะขอเจอโยซอบที่ไหน ยัง โยซอบก็ไม่เคยตอบตกลงสักครั้ง แต่ครั้งนี้ยังไงๆ โยซอบก็ต้องมาแน่ๆ เพราะแผนการทั้งหมดมันอยู่ในหัวหมดแล้ว

 

 

 

รอยยิ้มมุมปากเกิดขึ้นอีกครั้ง ด้วยความพอใจในแผนการของตน ที่คิดเองเออเองว่าจะสำเร็จ

 

 

 

“ก็เมียมึงไง” เอ่ยถึงตัวแปลสำคัญที่จำเป็นจะต้องร่วมด้วย ทำเอาจุนฮยองเกือบสำลักอีกครั้ง หน้าเหรอหราหันมองเพื่อนทันที

“ห๊า!!! ฮยอนซึงเกี่ยวไรด้วย!!”

“ใจเย็นๆ ก็เมียมึงอะเป็นรุ่นพี่ที่โยนับถือเป็นเหมือนพี่แท้ๆ ถ้าเมียมึงชวนมา โยซอบต้องตกลงทันที” ฉลาดมากยุนดู

ที่รู้ว่าฮยอนซึงก็เหมือนพี่ชายที่แท้ๆของโยซอบ โยซอบรักและเชื่อฟังฮยอนซึงมาก ถ้าให้ฮยอนซึงชวนมารับร้องแผนนี้สำเร็จ!

 

 

“ง่ายยังงั้นเชียว?” ลืมไปหรือเปล่าว่าฮยอนซึงก็รักและห่วงโยซอบเหมือนกัน แล้วคิดว่าฮยอนซึงจะให้เค้าทำอะไรโยซอบได้ง่ายๆงั้นหรอ!

 

 

 

แต่ไม่ต้องห่วง ยุน ดูจุน คนนี้เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว

“เอาหน่า...กูมีแผนของกู มึงพาเมียมึงมาให้ได้แล้วกัน...อ่อ อย่าลืมให้ชวนโยมาด้วยหละ”

 

 

 

“กูไม่ร่วมแผนการมึง!”

“เฮ้ย! ไมวะ เพื่อเพื่อนเท่านี้ไม่ได้หรอ” ทำหน้าอ้อนเพื่อนทันที แม้ว่ามันจะดูแล้วไม่เข้ากันก็เถอะ

 

“ไม่ต้องมาทำหน้างั้นเลย...กูไม่ให้ฮยอนซึงมาที่นี่ มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบ” ก็แน่ละสิ ถ้าคุณมีแฟนสวยขนาดนี้ จะไม่หวงเลยหรอ จุนฮยองยอมรับแบบลูกผู้ชายเลย ว่าหึงเว้ยย!! เวลาฮยอนซึงมาที่นี่ทีไร พอคาดสายตาพวกเสือสิงกระทิงเข้ามารุมจีบเต็มไปหมด เลยต้องเก็บไว้ที่บ้านยังงั้นแหละดีแล้ว ถ้าเป็นไปได้จุนฮยองจะไม่ให้คนสวยของเค้าออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ

 

“เอาหน่า พาฮยอนซึงมาเปิดหูเปิดตาบ้างเถอะ แล้วอีกอย่างนะ พวกสาวๆหนุ่มๆหน้าสวยที่ตามตื้อมึงมาถึงที่นี้จะได้รู้ไงว่ามึงมีแฟนแล้วจะได้เลิกยุ่งกับมึง” ว่าแล้วชายตามองไปที่โต๊ะตรงข้ามที่เคยมีสาวๆมาอ่อยให้เพื่อนถึงที และแทบจะทุกครั้งที่มาที่นี้ จุนฮยองจะถูกสาวๆเหล่านี้ลวนลามตลอด

 

 

กล่อมเข้าไว้ดูจุน หาผลประโยชน์ให้จุนฮยองไว้ แล้วแผนการจะได้สำเร็จ!

 

 

หน้าหล่อครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบตกลง

“เอางั้นก็ได้ ถ้าไม่เห็นว่ามึงคือเพื่อน กูไม่ช่วยนะเนี้ย”

“ขอบใจเพื่อน!! กูรักมึงจัง” ดีใจมาก โดดเข้ากอดเพื่อนทันที แถมยังทำท่าจะหอมแก้มด้วย จุนฮยองต่อสู้สุดๆ ไอนี้มันชอบเล่นพิเรนๆ

 

“เฮ้ยยยย!!!  ถอยไป!!!!” ยกมือดันหน้าที่จะจู่โจมมาอีกรอบ แต่ดูจุนดูสนุกมากกว่าที่เห็นเพื่อนขัดขืน

 

“ถ้าไม่เลิกเล่นกูไม่ให้ฮยอนซึงมา!!!” คำขู่ได้ผล ดูจุนผละออกทันที

 

แล้วสองหนุ่มก็นั่งดื่มกันสักพักก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน แผนการจะถูกดำเนินการขึ้นในวันพรุ่งนี้

 

แล้วพรุ่งนี้จะได้รู้ว่าใครหมู่ใครจ่า...

 

 

 

 

 

 

....................................

 

“เฮ้ย!! จุนฮยองทางนี้!!” ดูจุนตะโกนเรียกเสียงดังทันทีที่เห็นเพื่อนเดินเข้ามาในผับที่ได้นัดกันไว้ วันนี้ดูจุนเลือกที่จะนั่งที่โต๊ะแทนที่จะนั่งบนเก้าอี้ที่ประจำตรงเคาเตอร์

“แล้ว.....” มองหาคนที่นัดไว้  ก็เห็นไอเพื่อนรักเดินเข้ามาคนเดียวไร้ซึ่งโยซอบและฮยอนซึง

“อ๋อ...เดี๋ยวก็มา...นั้นไงมาแล้ว”  หน้าหล่อพยักเพยิดหน้าไปทางคนที่เพิ่งเดินเข้ามา

 

 

 

แล้วก็เป็นอย่างที่จุนฮยองคิด คนในร้านทั้งหญิงและชาย(ส่วนมากชายอะนะ) หันมองตามทั้งคู่ คนหนึ่งน่ารักสดใสแสนจะมีเสน่ห์ ส่วนอีกคนสวยยังกะผู้หญิง ไม่สิสวยกว่าผู้หญิงหลายๆคนในทีนี้ด้วยซ้ำ

 

สองขายาวก้าวเข้าไปโอบเอวบางทันที ก่อนจะพามาที่โต๊ะ บอกแล้วว่าไม่ชอบให้ใครมองแฟนตัวเอง

“หวัดดีครับน้องโยซอบ ฮยอนซึง” รอยยิ้มหวานถูกส่งให้ทันทีพร้อมลุกขึ้นให้โยซอบนั่งก่อน

 

โยซอบเลือกนั่งข้างๆกับฮยอนซึงถัดจากฮยอนซึงกลับเป็นดูจุนที่พยายามจะนั่งข้างโยซอบ แต่ก็ถูกเมิน ลุกไปนั่งอีกข้างของฮยอนซึงทันที จุนฮยองจึงต้องมานั่งตรงที่ว่าง ข้างๆกับดูจุน

 

“ไม่เจอกันนานเลยนะครับน้องโย” ยิ้มหล่อถูกส่งให้อีกครั้ง แต่แล้วก็ถูกเมินเช่นเคย

“พี่ฮยอนซึง ดื่มไรดีครับ” หันไปถามพี่ชายหน้าสวยดีกว่าต้องมาเจอหน้ากับอีกคน

“อ...”

“พี่สั่งให้แล้วครับ” ยังไม่ทันที่ฮยอนซึงจะพูดอะไร ดูจุนพูดแทรกทันที แต่ดูเหมือนโยซอบจะไม่สนใจเลย หันไปสั่งของตัวเองเสร็จสรรพ

 

 

พอเครื่องดื่มทั้งที่ดูจุนและโยซอบสั่งมาถึง ทั้งสี่คนก็เลือกดื่มตามที่ชอบ ดูจุนก็ยังคงพยายามชวนโยซอบคุย แต่โยซอบก็พยายามคุยกับฮยอนซึงมากกว่า

 

 

แบบนี้แย่แน่ๆ แผนการเหลวแน่ๆ ถ้าฮยอนซึงยังนั่งกั้นกลางแบบนี้... คิดได้ดังนั้นดูจุนจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แล้วจัดการกับแผนใหม่ที่ได้วางไว้

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ พอดีเพื่อนผมอยากรู้จักคุณ” ทันทีที่ดูจุนลุกออกไป ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นหมากอีกตัวของแผนใหม่ก็เข้ามาสะกิดถามฮยอนซึง

 

“ยง จุนฮยอง”  เสียงเรียบเข้มของคนที่นั่งอีกด้านตอบแทน ทำเอาคนสวยสะดุ้งนิดๆ

“ผมถามคุณคนนี้ ไม่ได้ถามคุณ” อีกคนไม่ได้เกร่งกลัวสักนิด ยังคงเล่นลิ้นต่อล้อต่อเถียง

“คนนี้...เมียกู ถ้ายังอยากให้มึงหน้าใสๆอยู่แบบนี้  รีบไปให้ไกลๆไป!!” สำเร็จ!! ปลุกอารมณ์หึงในตัวจุนฮยองได้แล้ว ดูจุนจึงเดินกลับไปที่โต๊ะทันที แล้วนั่งลงที่เดิมอีกครั้ง...

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอ?” ทำหน้าตาไม่รู้เรื่องถามทันที แต่ก็ถูกเมิน จุนฮยองส่งเสียงสั่งแฟนขึ้นมา

 

“มานั่งนี่! ฮยอนซึง!” ว่าแล้วตบลงบนโซฟาที่ที่ว่าง

 

 

 

......ระหว่างขา.....

 

 

 

“บ้าเหรอ ให้นั่งทำบ้าไรตรงนั้น” หน้าขาวแดงขึ้นทันที

“มานั่งนี้!!!” ตะคอกเสียงดัง ตาคมดุขึ้นจนหน้ากลัว เวลาจุนฮยองหึงเค้าสามารถฆ่าไอคนที่มายุ่งกับแฟนเค้าได้ด้วยมือเปล่า แล้วข้อนี้ฮยอนซึงรู้ดี และแน่นอน ดูจุนก็รู้.....

 

 

 

รอยยิ้มมุมปากจากดูจุนเผยให้เห็นอีกครั้งที่ฮยอนซึงลุกขึ้นไปนั่งตรงหว่างขาจุนฮยอง ที่นี้ก็มีโอกาสได้เข้าใกล้โยซอบสักที

 

 

ฮยอนซึงลงนั้งตรงหว่างขาคนขี้หึงอย่างขัดๆเขินๆ สองมือหนาเข้าโอบรอบเอวบาง วางคางมนลงบนไหลคนรักแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทันที

“ฮยอนซึงครับ...อยากกินไอนั้นอะ” ว่าแล้วยกนิ้วชี้น้ำสีฟ้าสวยที่ตนเองอยากลิ้มลอง

“หือ?? นายไม่ชอบกินอันนี้ไม่ใช่หรอ?”

ฟอดดด~  ทันทีที่หน้าสวยหันมาถาม ปากหยักกดจูบเข้าไปเต็มแรง

“เอามาเถอะหน่า” หน้าแดงมากกว่าเดิมแล้วหันไปเอื้อมหยิบมาให้

“อะ” -/-

มือหนากุมมือนิ้มไว้อีกที แล้วยกดื่นเข้าปากไปเกือบครึ่งแก้ว แต่จริงๆแล้วจุนฮยองไม่ได้อยากกินมันเลยสักนิด แค่ต้องการแสดงความเป็นเจ้าของคนๆนี้ต่างหาก

 

“อืออ~” ปากหนากดจูบส่งแอลกอฮอล์ไปให้อีกคนได้ลิ้มรส จนหมดจึงถอนริมฝีปากออก ลิ้นหนาแลบเลียริมฝีปากตัวเองเก็บน้ำหวานส่วนที่เหลือจากจูบเมื่อสักครู่

 

ไม่ได้เรียกสีบนใบหน้าได้แค่คนถูกจูบเท่านั้น คนน่ารักอีกคนที่นั่งข้างดูจุนก็เขินแทนพี่ชาย ซึ่งทุกๆการกระทำที่แสดงออกมาของโยซอบเรียกความพอใจจากคนวางแผนได้อย่างดี

 

เด็กน้อยของพี่อ่อนหัดกับเรื่องนี้มาก ต้องสอนให้ชำนาญ

 

 

ได้เวลาแผนต่อไปแล้วหละดูจุน

“ฮยอนซึง ดื่มนี่สิ มันมีส่วนผสมของผลไม้ด้วยนะอร่อยดี ชั้นคิดว่านายน่าจะชอบ^^” น้ำใจงามมากดูจุน ถ้าไม่ติดว่าเป็นแผนการที่วางไว้นะ  -*-

 

“ขอบใจนะ” รับมาดื่มตอบแทนน้ำใจ และแก้เขินด้วยมั่ง ก็ไอคนขี้หึงข้างหลังเนี่ยเอาแต่จูบไปทั่วหลัง คอ ใบหูไม่หยุด

 

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนหน้าหล่อเกิดขึ้นมาทันทีที่ฮยอนซึงดื่มไปหมดแก้ว แล้วก็หันมาจัดการกับอีกคนต่อ

 

เด็กน้อยน่าจะสอง สามแก้วก็พอมั่ง

 

“น้องโยครับ อันนี้รสชาติดีมาก นำเข้ามาจากสเปน ลองดูหน่อยนะครับ”

“ขอบคุณครับ” ว่าแล้วรับมาดื่ม

“อืม~ อร่อยจริงๆด้วย” คนตัวเล็กหันมายิ้มให้คนรูปหล่อเป็นครั้งแรกของการเจอกัน

“เอางี้ไหมครับน้องโย เรามาเล่นเกมส์กันไหม?” แผนการยังคงดำเนินมาเรื่อยๆ แล้วก็ไร้ซึ่งการสนใจของอีกสองคน เพราะตอนนี้ฮยอนซึงเอนหัวหลับพิงจุนฮยองไปเป็นที่เรียบร้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าในแก้วนั้นมีอะไรอยู่ด้วย ส่วนจุนฮยองมันก็ลวนลามแฟนมันไม่หยุด

 

“เกมส์? เกมส์ไร?” ตาโตฉายแววไม่ไว้ใจ

“หาเหรียญ”

“????” คิ้วเล็กขมวดหากันอย่างไม่เข้าใจ

“พี่มีเหรียญอยู่หนึ่งเหรียญ...” ว่าแล้วชูเหรียญให้ดู

“แล้วก็มีแก้วน้ำอยู่สามแก้ว...” แก้วทั้งสามใบถูกยกมาวางบนโต๊ะ

“อ๋อ~~ เอาดิ” ง่ายนิดเดียวเอง โยซอบตกลงทันที แต่มันไม่ง่ายยังงั้นนะสิถ้าดูจุนไม่เลือกที่จะโกง ใครจะรู้ว่ามายากลคือความสามารถอีกอย่างของเค้า

 

เกมส์ถูกเล่นไปนานกว่าครึ่งชั่วโมง ทั้งคู่ผลัดกันกินจนเมาทั้งคู่ แต่ดูจากอาการแล้ว...ดูจุนเมามากกว่าโยซอบ...ทั้งๆที่ถ้านับแก้วดูแล้วโยซอบกินไปเยอะกว่าดูจุน ก็บอกแล้วว่าโยซอบคอแข็ง!! และมากกว่าดูจุนอีกด้วยซ้ำ

 

 

“ดูจูนนนนนนน อย่าเพิ่งหลับเดดดดด่ เล่นต่อๆ” เสียงยานคางถูกส่งออกมา พร้อมเขย่าตัวดูจุนด้วยแรงอันน้อยนิด สงสัยงานนี้ดูจุนคว้าน้ำเหลวแน่ๆ

“พอแล้วๆ กลับกันเถอะ” ว่าแล้วพยุงร่างกายอันโซซัดโซเซ่ลุกขึ้นดึงตัวอีกคน ส่วนไอเพื่อนและแฟนเพื่อนแอบหนีกลับไปตอนที่เกมส์กำลังดำเนินไปอย่างเมามันส์

 

 

โยซอบก็ว่าง่ายลุกตามออกไปทันที ดูจุนเลือกที่จะนั่งแท็กซี่มาส่งโยซอบที่คอนโดแทนที่จะขับรถมาเอง เพราะถ้าขับมาเอง คงต้องไปนรกแทนขึ้นสวรรค์แน่ๆ

 

“ดูจุนอา...นอนที่นี้ก่อนก็ได้น้า...ดึกแล้วววว” ฮ่าๆๆ ตามแผนดูจุนเป๊ะ แม้ว่าจะผิดแผนตรงที่จะพาโยซอบไปที่บ้านตัวเอง แต่ก็ดีที่ได้มาอยู่ในคอนโดโยซอบแทน

 

แต่...

 

ดูจุนพอถึงเตียงโยซอบปุ๊บ ทิ้งตัวลงเข้าสู่ห่วงนิททาในทันที ทั้งๆที่ใจอยากทำแต่ร่างกายมันไม่อำนวย

 

“ดูจูนนนน หลับแล้วหรอออ” โยซอบที่นั่งลงข้างๆกับคนที่หมดสติ แล้วสะกิดเรียก

 

“.....” ไม่มีเสียงตอบกลับจากอีกคน มีแต่เสียงลมหายใจที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ

 

 

ที่นี้หละรอยยิ้มมุมปากของคนน่ารักเกิดขึ้นบ้าง ก่อนจะ...

 

 

“ดูจุน นายเสร็จฉันแน่!!!”

 

 

 

กล้วยทอด!!! แผนตาลบัตร!! จากที่ดูจุนจะเผด็จศึกโยซอบกลับกลายเป็นว่าตอนนี้!!

 

 

 

โยซอบกำลังจะเผด็จศึกดูจุน!!!!!

 

 

 

………………………………………..

 

“จุนฮยอง!!!” เสียงดังลั้นทันทีที่เห็นไอเพื่อนนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำในมหาลัย

“ว่าไงครับพ่อนักวางแผน”  พูดกลั้วหัวเราะ เพราะถ้าเมื่อคืนฮยอนซึงไม่ได้สติขึ้นมา แล้วเร่งให้เค้ารีบพามาหาโยซอบที่คาดว่าน่าจะถูกดูจุนทำมิดีมิร้าย แต่มันกลับผิดไปหมด ไม่เช่นนั้นยุนดูจุนรูปหล่อของเราได้มีสาระมีเป็นโยซอบแน่ๆ

 

“ไม่ต้องเลยมึง!!! ทำไมไม่บอกกูตั้งแต่ทีแรกว่าโยซอบคอแข็งห๊ะ!!!” ตรงเข้ากระชากคอเสื้อเพื่อนเอาเรื่องทันที เกือบเสียตัวแล้วไหมหละดูจุน T^T

 

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็...ก็มึงไม่ถามนี่หว่า” พูดตะกุกตะกักเพราะต้องกลั้นหัวเราะไว้ ตอนนี้หน้าเข้มๆของเพื่อนกำลังขึ้นสี ไม่รู้ว่าโกรธหรืออายกันแน่

 

“ขอโทษๆ อะกูขอโทษก็ได้ ...” แขนแกร่งปล่อยคอเสื้อเพื่อนออก แล้วนั่งลงตรงข้ามด้วยอารมณ์หงุดหงิด

“แต่ก็ดีอย่างนะมึง”

“ดี? อะไรดีวะ?” คิ้วเข้มขมวดมุ้ยอย่างไม่เข้าใจ

“ก็อย่างน้อยมึงก็รู้ว่าโยซอบก็อยากได้ตัวมึงไง” อีกครั้งที่พูดไปกลั้วหัวเราะไป

“อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่ต้องพูดแล้ว!!!!” ขายหน้าชะมัดยากได้เค้า แต่กลับเป็นตัวเองที่เกือบจะเสีย T^T

 

 

“ไง คนเจ้าแผนการ” มาอีกคนแล้วมุกเดียวกับไอจุนฮยองเลย

“ไม่ต้องเลยฮยอนซึง”

“ไรเล่า มึงต้องขอบคุณแฟนกูถึงจะถูกที่ไปช่วยมึงทัน” เข้ากันเป็นปี่เป็นเลยนะไอสองสามี ภรรยาคู่นี้ ไม่เอาแล้วไม่อยากอยู่ตรงนี้ให้ไอพวกเพื่อนบ้ามันล้อแล้ว

คิดได้ดังนั้นก็ดันตัวเองลุกขึ้นหนี ตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจที่ตามหลังมา

 

เพียงแค่หันหลังเท่านั้นก็ต้องชะงั้กกับร่างเล็กที่เดินมาประชิดตัว

 

“ยะ...โยซอบ!” ตาคมเบิกกว้าง ส่วนอีกคนยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ครับ^^ พี่ดูจุน”

“.....”

“จะรีบไปไหนหละ  ผมว่าจะมาขอนั่งทานข้าวด้วยซะหน่อย” ว่าแล้วเอียงคออย่างน่ารัก

“เออ....” ถ้าหันหลังกลับไปหาไอเพื่อนสองคนนั้นมีหวังโดนล้ออีกแน่  แต่ถ้าจะไป...โอกาสที่จะได้อยู่กับโยซอบมันก็หายาก เอาไงดีวะดูจุน

 

 

เหมือนอีกสองคนจะรู้หน้าที่ว่าไม่ควรเป็น กขค เลยขอตัวไปก่อน

“ฮยอนซึงหิวข้าวอะ เมื่อเช้าไม่ได้กินไรมาเลย”

“งั้นไปหาไรกินกันดีกว่าเนอะ”

 

“เดี๋ยวดิพี่ฮยอนซึง!!” เสียงเรียกของโยซอบไม่เป็นผล เมื่อทั้งคู่เดินออกไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“งั้น พี่ดูจุนนั่งเป็นเพื่อนเค้านะ” เหมือนฝันที่วันนี้จู่ๆโยซอบก็อ้อนดูจุนซะอย่างงั้น แล้วมีเหรอที่ดูจุนจะปฏิเสธ รีบนั่งลงข้างๆทันที

 

 

ขณะที่โยซอบนั่งกินไปเงียบๆคนเดียว ดูจุนก็เลือกที่จะมองอีกคนเงียบๆไม่วางตา

 

 

“โยซอบ...” จู่ๆก็ทำลายความเงียบนั้นด้วยความตั้งใจบ้างอย่างที่ไม่ได้ผ่านการว่างแผนมาก่อนล่วงหน้า มีแค่ใจอย่างเดียวจริงๆที่จะทำลงไป

 

 

“ครับ” ละออกจากขนมปังที่เป็นอาหารเช้ามองหน้าคนเรียก 

 

 

 

 

และสิ่งที่โยซอบไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!

 

 

“ด...ดูจุนอา...พี่ทำอะไรหนะ” ดูจุนคุกเข่ามองโยซอบถ่ายทอดความรู้สึกมากมายไปให้คนตัวเล็กที่หน้าแดงจัดเพราะไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อน

 

“โยซอบครับ...ครั้งนี้ พี่ไม่ได้มีแผนการอะไรทั้งสิ้น...”

 

“ไม่ได้เตรียมดอกไม้...ตุ๊กตา...หรือขนมอะไรทั้งนั้นมาให้...”

 

“พี่ไม่ได้มีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับโยซอบ...แต่พี่อยากขอจากโยซอบ ได้ไหมครับ...”

 

“ทำไรหนะ...ลุกขึ้นเถอะพี่ คนมองกันใหญ่แล้ว ไม่อายรึไง” ตาโตมองซ้ายขวา ทุกๆคนจับจ้องมาที่นักฟุตบอลรูปหล่อของมหาลัย ที่กำลังนั่งคุกเข่าขอความรักจากผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่คิดว่าไม่คู่ควรสักนิดกับเค้า ผู้หญิงสวยๆมีตั้งเยอะแยะ แล้วทำไมคนๆนี้ต้องมาทำแบบนี้กับเค้าด้วยนะ

 

“พี่เคยขอเป็นแฟนโย...” ดูจุนไม่ได้แคร์ใครทั้งนั้น เพราะคนที่เค้าแคร์ที่สุดอยู่ตรงหน้าเค้าแล้ว

 

“พี่เคยขอให้โยมาสนใจพี่...แต่โยก็ไม่เคยทำ”

 

“พี่เอาเปรียบโยมากเลยนะครับ” ตาคมแสดงความผิดหวังออกมาให้อีกคนเห็น แล้วคิดหรอว่าคนขี้สงสารอย่างโยซอบจะไม่เห็นใจ แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มเล็กส่งมาให้อีกคน

 

“เออ...มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ” คนหน้ารักเงยหน้ามองฟ้าหลบสายตาคมที่ยังคงจับจ้องไม่วางตา จริงๆแล้วโยซอบก็ใช่ว่าจะไม่หวั่นไหวกับดูจุนหรอกนะ แต่กลัวว่ามันจะเป็นแค่ช่วงโปรโมชั่นที่พอได้เป็นแฟนแล้วดูจุนจะเปลี่ยนไป

 

“แต่ครั้งนี้ สิ่งที่พี่จะขอ...จากโยเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าโยให้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร...”

 

“พี่...พี่ขอแค่โอกาสได้ไหม...โอกาสที่ผู้ชายอย่างพี่จะได้ดูแลคนโย”

 

“โอกาสที่ผู้ชายอย่างพี่จะได้พิสูจน์ตัวเอง พิสูจน์ให้โยได้เชื่อใจว่าคนอย่างพี่...”

 

“รัก และยอมทำทุกอย่างให้กับโยได้...”

 

“ได้ไหมครับ พี่ขอแค่โอกาสเท่านั้น” ดูจุนรู้มาตลอดว่าโยซอบกลัวที่สุดคือกลัวว่าเค้าจะไม่จริงใจ แต่เวลาเกือบปีที่ดูจุนใช้มันเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ก็น่าจะมากพอที่โยซอบจะเชื่อใจได้

 

“....” คนตัวเล็กยังคงนิ่ง จนดูจุนแอบกลัวขึ้นมาในใจ

 

“โยซอบ...” ครั้งแรกที่แววตาสั่นไหวเกิดขึ้นต่อหน้าโยซอบ

 

“เป็นผมดีแล้วหรอ...ผม...คนอย่างผม...คนอย่างยังโยซอบ...ดีแล้วหรอครับ” คราวนี้คนตัวเล็กหันกลับมาสบตาอีกคน

 

“ถ้าไม่ใช่โยซอบ...จะเป็นใครได้หละครับ” ยิ้มบางๆแสนอบอุ่นส่งกลับไป

 

“.....”

 

“.....”

 

ความเงียบบังเกิดขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองคนยังคงใช้เวลาในการทบทวนเรื่องราวภายในใจก่อนทีโยซอบจะเป็นคนทำวายความเงียบบ้าง

“ลุกขึ้นเถอะครับ ดูจุนอา”

“ไม่! จนกว่าโยซอบจะตอบพี่มาก่อนว่าสิ่งที่พี่ขอ โยจะให้พี่ได้ไหม”

“....”

“.....” ดูจุนเลือกที่จะเงียบเพื่อรอคำตอบ

“ครับ...ก็ได้ครับ ผมให้โอกาสพี่ในการพิสูจน์ตัวเอง”

 

แล้วคนหล่อก็ยืนขึ้นเต็นความสูง ดึงร่างเล็กมากอดไว้อย่างแผ่วเบาแต่มอบไออุ่นไปให้อีกคน

“ขอบคุณครับ คนดี” ก้มลงจูบหน้าผากสวยเบาๆ โยซอบก็ปิดตาลง เหลือเพียงแค่หัวใจที่ยังคงเปิดขึ้นรับความรักของอีกคน....

 

 

...จริงๆแล้วความรัก มันไม่ต้องวางแผนอะไรให้มากมาย ไม่ต้องเสี่ยงที่จะหาอะไรมาเดิมพัน สิ่งที่คนถูกรักต้องการก็เพียงแค่ความจริงใจ...ที่คุณจะต้องพิสูจน์ให้เค้ารู้ เวลานี่แหละคือสิ่งที่ดีที่สุด...ไม่ใช่ข้าวของราคาแพงใดๆทั้งสิ้น...

...ของที่ถูกวางมาคู่กัน ไม่ต้องทำอะไร   ถ้าสิ่งๆนั้นคือของๆเราก็เป็นของเราอยู่วันยันค่ำ แต่ถ้าของสิ่งนั้นไม่ใช่ของเรา ต่อให้พยายามจะเอามาเป็นของตัวเองยังไง มันก็ไม่มีทางเป็นของเราอยู่ดี... เหมือนสองคนนี้ที่เกิดมาคู่กัน ไม่ว่าจะมีอุปสรรคขนาดไหน เค้าสองคนก็เป็นของกันและกันอยู่ดี....

 

 

 

~The end~

...........................................................

 

เย้ๆๆๆๆๆๆ

มาแล้วๆกับ SF เรื่องที่สาม

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นสำหรับสองเรื่องแรกด้วยน้า^^

ยังไง เราก็ยังอยากได้กำลังใจเล็กๆ จากรีดเดอร์เหมือนเดินนะ

ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกันนะก๊าบบบ : )


***โบนัส***
 

ตกลงลุงดู๋จะควงใคร
แล้วดูงานนี้จุนซึงมีเคลียร์กันยาวแน่

บอกแล้วว่าจุนฮยองขี้หึง!!