คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
“คุณน้าคะ เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ..”บอมเดินไปช่วยแม่ดาร่ายกถาดผัก และ สัตว์ทะเล [กุ้ง หอย ปู ปลา ฯลฯ //อธิบายเพื่อ?]
“ขอบใจจ้ะ เออนี่ก็ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว หนูบอมจะอยู่กับน้าถึงวันไหนล่ะจ๊ะ..” [ ผ่านไปเร็วเว่อร์ ]
“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ทำไมคะหรือว่าคุณน้าเบื่อหนูแล้ว”บอมพูดทำหน้ามุ่ยๆ
“เปล่าหรอกจ้ะ น้าถามเฉยๆ กลัวหนูลำบากทนที่นี่ไม่ไหว เผื่ออยากจะกลับก่อน..”
“โอ๊ย! ไม่หรอกค่ะ อยู่นี่ดีจะตายไป อาหารก็อร่อย บรรยากาศก็ดี แถมไม่ต้องไปนั่งเหงาคนเดียวเหมือนตอนอยู่โซลด้วย”
“ที่แท้ก็เด็กขาดความอบอุ่น..”ดาร่าที่เพิ่งเดินเข้ามาเอ่ยขี้น
“ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ..”บอมหันมาต่อว่า ดาร่าจะอ้าปากเถียงต่อ แต่แม่ดาร่าขัดไว้ก่อน
“ดาร่า พูดอย่างนั้นได้ไง บอมเขาเป็นพี่หนูนะ”ดาร่าหันไปมองแม่ด้วยสายตาอ้อนๆ แต่แม่ดาร่ากลับส่งสายตาดุๆมาให้
“แล้ววันนี้ก็ไปอยู่เป็นเพื่อนหนูบอมเขาด้วยล่ะ ทางการเขาบอกว่าวันนี้จะตัดไฟตอนสองทุ่ม”
“แล้วทำไมต้องเป็นหนูล่ะ ให้มินจีไปอยู่ด้วยก็ได้นี่..”
“มินจีบอกว่า จะไปค้างบ้านแชริน”
“อะไรนะ! น้องจะไปค้างบ้านยัยนั่นน่ะเหรอ แม่ปล่อยน้องไปได้ไงน่ะ”ดาร่าจะเดินออกไป แต่แขนเธอถูกบอมจับไว้ก่อน
“เธอจะไปไหนน่ะ ซานดาร่า”
“มันเรื่องของฉัน เธอไม่เกี่ยว”ดาร่าสะบัดมือบอมออก แต่ก็ถูกกระชากกลับอีก ดาร่าเตรียมจะด่า
“ยัย....”ดาร่าหุบปากลงทันทีเมื่อเห็นว่าใครที่กระชากแขนเธอ
“แม่...”
“ไม่ต้องไป ปล่อยน้องบ้าง จะหวงอะไรนักหนา น้องไม่ใช่เมียซะหน่อย”แม่ดาร่าพูด ดาร่าพยักหน้ารับอย่างเซ็งๆ
.........................................
ความคิดเห็น