ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2~
Chapter 2
ณ ริมชายหาด..
เด็กสาวสองคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้
“แชรินออนนี ไหนเมื่อวานบอกว่าจะมาเล่นกับฉันไง..”เด็กสาวร่างเล็กพูดอย่างงอนๆ พร้อมกับสะบัดหน้าไปอีกทาง
“โอ๋~ มินจีของออนนี อย่างอนเลยนะ เมื่อวานออนนีจำเป็นต้องเข้าโซลนี่นา..”เด็กสาวอีกคนพูดง้อ
“จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ..”มินจีหันมาถาม แชรินพยักหน้ารับ
“ก็ได้ ฉันไม่งอนออนนีก็ได้ แต่คราวหน้าถ้าออนนีจะไปไหน ต้องบอกฉันก่อนนะ!”มินจีพยักหน้ารับอีกครั้ง พร้อมกับโอบไหล่ของมินจีเอาไว้
มินจีซุกเอาหัวของตนลงบนไหล่ของแชริน พร้อมกับสวมกอดอีกคน
แชรินมองคนในอ้อมกอด ใบหน้าเขยิบเข้าไปใกล้หน้าผากของมินจี..
“แชริน!! เธอจะทำไรน่ะ”ดาร่าในโหมดหวงน้องสาวเดินเข้ามากระชากแขนแชรินออก
“ดาร่าออนนี มีอะไรน่ะ.”มินจีถาม ยายามแกะมือของดาร่าที่จับแขนของตนไว้แน่น
“มินจีกลับบ้าน!!”ดาร่าพูดเสียงแข็ง ถลึงตาใส่แชรินที่ทำหน้าเจื่อนๆอยู่
“ไม่เอา หนูไม่กลับ”
“แต่เธอต้องกลับ เดี๋ยวนี้!”ดาร่าหันมาพูดกับน้องสาวที่ทำหน้าจะร้องไห้
“ไม่..หนูไม่ ฮึก..กลับ”น้ำไหลเป็นสายออกจากดวงตาที่เริ่มแดงก่ำของมินจี ดาร่าและแชรินตกใจ
“มินจี.”แชรินเอ่ยออกมา เขยิบตัวเองเข้าไปลูบหัวของมินจี
“อย่ามาแตะต้องน้องสาวฉัน”ดาร่าปัดมือของแชรินออก ดึงร่างของมินจีให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนแล้วเดินออกไป
“แชรินออนนี!!!”มินจีตะโกนออกมา มองไปหาแชรินที่ยืนคอตกอยู่
ณ ที่บ้านของดาร่า
“ฉันเกลียดออนนี เกลียดๆๆๆที่สุด..”มินจีร้องใส่ดาร่า แล้ววิ่งเข้าห้องตัวเองไป
“มินจี.. โธ่เว้ย”ดาร่าเรียกชื่อน้องสาว แต่มินจีไม่ฟังแถมปิดประตูใส่หน้าเธออีกด้วย
“ซานดาร่า..” เพี๊ยะ! ฝ่ามือของบอมตบเข้าที่แก้มของดาร่าจนหันไปอีกข้าง
“เธอ..”ดาร่ามองหน้าบอม ลูบแก้มที่โดนตบ
“ทำไมเธอทำอย่างนั้นกับมินจี..”บอมถามโดยไม่สนใจสายตาของดาร่า ที่จ้องเธอแทบกินเลือดกินเนื้อ
“นั่นมันเรื่องภายในครอบครัวฉัน เธอไม่เกี่ยว!”
“แต่ฉันมีศักดิ์เป็นพี่เธอนะ ซานดาร่า”[ แบบว่า บอมเป็นลูกของพี่แม่ดาร่า หรือเรียกง่ายๆว่าเป็นลูกป้าของดาร่าอ่ะค่ะ ]
“หึ งั้นเหรอ ฉันเพิ่งรู้แฮะ..”
“ซานดาร่า!!”
“คะออนนี? เอ๊ะ รึว่าอยากจะเป็นมากกว่านั้น..”ดาร่ามองไปตามสัดส่วนต่างๆของบอมที่ถูกชุดเดรสยาวสีขาวตัวบางปกคลุมอยู่
ก่อนจะค่อยๆเขยิบเข้าไปหาบอมมากขึ้น กระชับร่างของเธอให้มาอยู่ในอ้อมกอด
ก่อนจะค่อยๆเขยิบเข้าไปหาบอมมากขึ้น กระชับร่างของเธอให้มาอยู่ในอ้อมกอด
“มากกว่างั้นเหรอ? หึ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าคนอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้..”รอยยิ้มยั่วยวน ก่อนจะผลักร่างของซานดาร่าออก
แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ดาร่ายืนหัวเสียอยู่คนเดียว
แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ดาร่ายืนหัวเสียอยู่คนเดียว
................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น