ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : One-Short ill (1)
แกร็ก..ฮยอนอาใช้มือบิดลูกบิด
และแง้มประตูให้เปิดออก
เธอเดินเข้ามาในห้อง ใช้หลังดันประตูให้ปิดลง
เดินไปวางถาดอาหาร
พร้อมกับนั่งลงข้างเตียง
ของจียุนที่นอนสั่นเทาอยู่ใต้ผ้าห่ม
“พี่จียุนคะ ลุกขึ้นมาทานโจ๊กก่อนค่ะ จะได้ทานยา”
ฮยอนอาพูดขึ้นเบาๆ พยุงตัวจียองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“พี่ไม่ทานไม่ได้เหยอ YOY”
จียุนคร่ำครวญก่อนจะเข้าไปมุดอยู่ใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
“ไม่ได้นะคะ พี่ยังไม่ได้ทานอะรัยเลยมาตั้งแต่เที่ยงนะ
แล้วพรุ่งนี้เราก้อต้องไปทำงานต่อด้วย
พี่จียุน!! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”
ฮยอนอาพล่ามยาวพร้อมกับดึงจียุนขึ้น
แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้ความร่วมมือ
เธอจึงตวาดออกไป
“T___T พี่จะนอน”
“ก็ทานก่อนสิคะ แล้วค่อยนอน”
ฮยอนอาเริ่มเสียงแข็ง
จียุนจึงไม่กล้าขัด ยอมทานโจ๊กแต่โดยดี
“แค่กๆ..”จียุนสำลักออกมา
ฮยอนอารีบยื่นแก้วน้ำให้จียุนดื่ม
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
ฮยอนอารับแก้วน้ำมาจากจียุน
จียุนยัดช้อนเข้าปากหนึ่งครั้ง
แล้วยื่นถ้วยคืนฮยอนอา
ลงไปนอนใต้ผ้าห่มต่อ
“พี่จียุน ลุกขึ้นมาทานให้หมดนะ!
ชั้นอุตส่าห์ตั้งใจทำเพื่อพี่”
“พี่ง่วง T^T”
“พี่จียุนคะ!!”
ฮยอนอาจ้องหน้าจียุน
ที่เปลือกตาแทบจะปิดหมดเขม็ง
จียุนแทบอยากจะร้องไห้
เพราะเธอปวดหัวและอยากนอนมากๆ
แต่ก็ไม่กล้าขัดฮยอนอา
“งั้นเอางี้ ถ้าพี่ทานโจ๊กหมดและยอมกินยา
ชั้นยอมทำตามใจพี่”
จียุนหันมามองฮยอนตาโต
“อะรัยก็ได้เหรอ”
ฮยอนอาพยักหน้านิดๆ
เริ่มรู้สึกหวั่นๆเมื่อเห็นรอยยิ้มมุมปากของจียุน
“มาโลด...^^”
จียุนรับถ้วยโจ๊กจากมือฮยอนมา
ก่อนจะสวาปามปานไม่เคยกินมาเป็นเดือน
ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
ถ้วยที่เคยมีโจ๊กฝีมือของฮยอนเกือบเต็ม
เหลือแต่น้ำติดก้นชามให้มองออก
ว่าเคยใส่อาหารในนี้มาก่อน
“ยาค่ะ..”
ฮยอนอารับถ้วยจากจียุน
ยื่นเม็ดยาพาราให้หนึ่งเม็ดกับน้ำอีกหนึ่งแก้ว
แต่จียุนกลับส่ายหน้าซะงั้น
“ทำไมไม่ทานล่ะคะ”
จียุนยิ้มออกมาอีกครั้ง
ก่อนจะจับคางฮยอนให้เชิดขึ้นกรอกน้ำในมือ
ฮยอนลงไปโดยไม่ยอมให้
อีกฝ่ายกลืนลงไปเสียก่อน
“เธอให้พี่ทำได้ตามใจเลยใช่มั้ย”
จียุนพูดเบาๆ
รอยยิ้มสุดแสนหื่น+เจ้าเล่ห์
เผยให้เห็นอยู่บนใบหน้า
ยาถูกโยนเข้าปาก
แล้วกลืนลงคออย่างรวดเร็ว
แทบจะไม่ได้รับรู้ความขมของยา
ริมฝีปากล่างของจียุนแตะอยู่ที่
ริมฝีปากล่างของฮยอน
จียุนค่อยๆจับคางฮยอนให้เลื่อนต่ำลงมา
พอที่จะให้น้ำในปากของฮยอน
สามารถไหลลงสู่ปากของเธอได้
จียุนใช้ฟันขบริมฝีปากล่างของฮยอนเล่นเบาๆ
หลังจากรับความหวานของน้ำ
จากปากฮยอนหมด
จียุนปล่อยมืออกจากคางของฮยอนอา
ประกบริมฝีปากเข้า
แล้วเริ่มลิ้มรสความหวานของอีกฝ่าย
แขนหนึ่งข้างกระชับเอาร่างของ
ฮยอนให้เข้ามาใกล้มากขึ้น
ก่อนจะสอดเข้าไปลูบแผ่นหลัง
ปลดตะขอและกระชากออกอย่างไม่สนใจ
อีกข้างก็สอดเข้าไปใต้ร่มผ้าสีขาว
...............................................................
และแง้มประตูให้เปิดออก
เธอเดินเข้ามาในห้อง ใช้หลังดันประตูให้ปิดลง
เดินไปวางถาดอาหาร
พร้อมกับนั่งลงข้างเตียง
ของจียุนที่นอนสั่นเทาอยู่ใต้ผ้าห่ม
“พี่จียุนคะ ลุกขึ้นมาทานโจ๊กก่อนค่ะ จะได้ทานยา”
ฮยอนอาพูดขึ้นเบาๆ พยุงตัวจียองให้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“พี่ไม่ทานไม่ได้เหยอ YOY”
จียุนคร่ำครวญก่อนจะเข้าไปมุดอยู่ใต้ผ้าห่มอีกครั้ง
“ไม่ได้นะคะ พี่ยังไม่ได้ทานอะรัยเลยมาตั้งแต่เที่ยงนะ
แล้วพรุ่งนี้เราก้อต้องไปทำงานต่อด้วย
พี่จียุน!! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”
ฮยอนอาพล่ามยาวพร้อมกับดึงจียุนขึ้น
แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้ความร่วมมือ
เธอจึงตวาดออกไป
“T___T พี่จะนอน”
“ก็ทานก่อนสิคะ แล้วค่อยนอน”
ฮยอนอาเริ่มเสียงแข็ง
จียุนจึงไม่กล้าขัด ยอมทานโจ๊กแต่โดยดี
“แค่กๆ..”จียุนสำลักออกมา
ฮยอนอารีบยื่นแก้วน้ำให้จียุนดื่ม
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
ฮยอนอารับแก้วน้ำมาจากจียุน
จียุนยัดช้อนเข้าปากหนึ่งครั้ง
แล้วยื่นถ้วยคืนฮยอนอา
ลงไปนอนใต้ผ้าห่มต่อ
“พี่จียุน ลุกขึ้นมาทานให้หมดนะ!
ชั้นอุตส่าห์ตั้งใจทำเพื่อพี่”
“พี่ง่วง T^T”
“พี่จียุนคะ!!”
ฮยอนอาจ้องหน้าจียุน
ที่เปลือกตาแทบจะปิดหมดเขม็ง
จียุนแทบอยากจะร้องไห้
เพราะเธอปวดหัวและอยากนอนมากๆ
แต่ก็ไม่กล้าขัดฮยอนอา
“งั้นเอางี้ ถ้าพี่ทานโจ๊กหมดและยอมกินยา
ชั้นยอมทำตามใจพี่”
จียุนหันมามองฮยอนตาโต
“อะรัยก็ได้เหรอ”
ฮยอนอาพยักหน้านิดๆ
เริ่มรู้สึกหวั่นๆเมื่อเห็นรอยยิ้มมุมปากของจียุน
“มาโลด...^^”
จียุนรับถ้วยโจ๊กจากมือฮยอนมา
ก่อนจะสวาปามปานไม่เคยกินมาเป็นเดือน
ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
ถ้วยที่เคยมีโจ๊กฝีมือของฮยอนเกือบเต็ม
เหลือแต่น้ำติดก้นชามให้มองออก
ว่าเคยใส่อาหารในนี้มาก่อน
“ยาค่ะ..”
ฮยอนอารับถ้วยจากจียุน
ยื่นเม็ดยาพาราให้หนึ่งเม็ดกับน้ำอีกหนึ่งแก้ว
แต่จียุนกลับส่ายหน้าซะงั้น
“ทำไมไม่ทานล่ะคะ”
จียุนยิ้มออกมาอีกครั้ง
ก่อนจะจับคางฮยอนให้เชิดขึ้นกรอกน้ำในมือ
ฮยอนลงไปโดยไม่ยอมให้
อีกฝ่ายกลืนลงไปเสียก่อน
“เธอให้พี่ทำได้ตามใจเลยใช่มั้ย”
จียุนพูดเบาๆ
รอยยิ้มสุดแสนหื่น+เจ้าเล่ห์
เผยให้เห็นอยู่บนใบหน้า
ยาถูกโยนเข้าปาก
แล้วกลืนลงคออย่างรวดเร็ว
แทบจะไม่ได้รับรู้ความขมของยา
ริมฝีปากล่างของจียุนแตะอยู่ที่
ริมฝีปากล่างของฮยอน
จียุนค่อยๆจับคางฮยอนให้เลื่อนต่ำลงมา
พอที่จะให้น้ำในปากของฮยอน
สามารถไหลลงสู่ปากของเธอได้
จียุนใช้ฟันขบริมฝีปากล่างของฮยอนเล่นเบาๆ
หลังจากรับความหวานของน้ำ
จากปากฮยอนหมด
จียุนปล่อยมืออกจากคางของฮยอนอา
ประกบริมฝีปากเข้า
แล้วเริ่มลิ้มรสความหวานของอีกฝ่าย
แขนหนึ่งข้างกระชับเอาร่างของ
ฮยอนให้เข้ามาใกล้มากขึ้น
ก่อนจะสอดเข้าไปลูบแผ่นหลัง
ปลดตะขอและกระชากออกอย่างไม่สนใจ
อีกข้างก็สอดเข้าไปใต้ร่มผ้าสีขาว
...............................................................
เช้าวันต่อมา
“ฮัดเช้ย//ฮัดชิ้ว”
จียุนและฮยอนจามออกมาพร้อมกัน
ลีดเดอร์นัมเห็นจึงเอ่ยถาม
“ยังไม่หายอีกเหรอจี
แล้วฮยอนไปติดหวัดจีมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย”
“เอ๋ๆรึว่าเมื่อคืนน้อ~~”
ตุ้บ! จียุนฟาดเนื้อเพลงลงบนหัวของโซฮยอน
โซลูบหัวตัวเองเบาๆก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่จียุน
“เดี๋ยวเถอะยัยเด็กบ้า”
จียุนชี้หน้าโซฮยอนที่
แลบลิ้นใส่เธอไม่เลิกอยู่หลังกายุน
โดยไม่สนใจว่ายังมีอีกคน
ที่น่าแดงมาตั้งแต่เมื่อครู่
“ไม่สบายมากเหรอฮยอนน่าแดงเชียว” >///<
เช้าวันต่อมา
“ฮัดเช้ย//ฮัดชิ้ว”
จียุนและฮยอนจามออกมาพร้อมกัน
ลีดเดอร์นัมเห็นจึงเอ่ยถาม
“ยังไม่หายอีกเหรอจี
แล้วฮยอนไปติดหวัดจีมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย”
“เอ๋ๆ รึว่าเมื่อคืนน้อ~~”
ตุ้บ! จียุนฟาดเนื้อเพลงลงบนหัวของโซฮยอน
โซลูบหัวตัวเองเบาๆก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่จียุน
“เดี๋ยวเถอะ ยัยเด็กบ้า”
จียุนชี้หน้าโซฮยอนที่
แลบลิ้นใส่เธอไม่เลิกอยู่หลังกายุน
โดยไม่สนใจว่ายังมีอีกคน
ที่น่าแดงมาตั้งแต่เมื่อครู่
“ไม่สบายมากเหรอฮยอน น่าแดงเชียว” >///<
“ฮัดเช้ย//ฮัดชิ้ว”
จียุนและฮยอนจามออกมาพร้อมกัน
ลีดเดอร์นัมเห็นจึงเอ่ยถาม
“ยังไม่หายอีกเหรอจี
แล้วฮยอนไปติดหวัดจีมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย”
“เอ๋ๆรึว่าเมื่อคืนน้อ~~”
ตุ้บ! จียุนฟาดเนื้อเพลงลงบนหัวของโซฮยอน
โซลูบหัวตัวเองเบาๆก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่จียุน
“เดี๋ยวเถอะยัยเด็กบ้า”
จียุนชี้หน้าโซฮยอนที่
แลบลิ้นใส่เธอไม่เลิกอยู่หลังกายุน
โดยไม่สนใจว่ายังมีอีกคน
ที่น่าแดงมาตั้งแต่เมื่อครู่
“ไม่สบายมากเหรอฮยอนน่าแดงเชียว” >///<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น