ใช่ไม่ใช่? ชอบไม่ชอบ? [Yuri]

ข้อมูลเบื้องต้น

 เรื่องนี้เกิดจากความรู้สึกของไรท์เตอร์จริงๆ ถ้าเกิดมีบางคำอ่านแล้วแปลกๆก็ขอโทษด้วยนะคะ

เนื้อเรื่อง

หญิงสาวในชุดนักเรียนม.ปลาย ดึงเสื้ออกมาด้านนอกด้วยความอึดอัด ผมหน้าม้ายาวประบ่าที่ผิดกฏรร.สั่นไหวไปมาเมื่อเธอขยับตัว ดวงตาที่หรี่ลงจนมองไม่แทบเห็นตาขาวเวลายิ้มดูมีเสน่ห์ แว่นสีเหลืองอันโตของเด็กม.ต้นที่เธอนั่งคุยด้วยถูกนำมาสวมใส่ มือขวาที่ถนัดชูขึ้นสองนิ้วตามประสาท่ายอดนิยมเวลาถ่ายรูป สายตามองไปยังโทรศัพท์เจ้าของแว่นที่กำลังจะถ่ายรูปเธอ ......

ไม่ได้ดูดีนัก ..... แต่ก็ดูน่ารักดี

“เห้ย!เป็นไร?”เด็กสาวอีกคนที่นั่งข้างๆหันไปหาต้นเสียงแทบจะทันที เพื่อนสนิทของเธอมองหน้าอย่างงุนงง

“เป็นไรไป?”เจ้าของแว่นถามย้ำอีกรอบ หลังจากถ่ายรูปเสร็จก็หันมาเจอคนข้างๆนั่งเหม่อๆอยู่

“ไม่ได้เป็นไรนี่”วิวตอบกลับไปพร้อมยิ้มให้เล็กน้อย

“อืม ...”มีนตอบรับ ก่อนจะหันไปถ่ายรูปกับรุ่นพี่คนนั้นต่อ

“ไม่ถ่ายบ้างเหรอวิว?”คนถูกถามสะดุ้งนิดหน่อย เงยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่ที่ถอดแว่นออกแล้ว ก่อนจะส่ายหน้า

“กลัวว่าจะทุเรศอ่ะดิ ฮ่าๆ”รุ่นพี่หัวเราะออกมาเมื่อได้กัดน้องของเพื่อน

“โหยๆ ยังกับตัวเองดูดีตายแหละ”วิวกัดตอบ พลางหัวเราะออกมา

‘เพื่อนของพี่’เพราะพี่เขาเป็นเพื่อนของพี่ ... เธอจึงไม่กล้าแม้แต่ที่จะคิดชอบ กลัว ... พี่จะรู้   กลัว ... จะเป็นเหมือนพี่คนนั้นอีก

“เดี๋ยวมานะ อยู่กับณัฐไปก่อน”พูดจบเจ้าตัวก็รีบวิ่งไปทันที ปล่อยให้น้องสาวที่เพิ่งเข้ามาเรียนรร.ใหม่อยู่กับเพื่อนของตน

“อะไรวะ”วิวสบถออกมา เป็นพี่ทำไมไม่ดูแลน้องเนี่ย! ก่อนจะมองคนที่พี่เธอให้อยู่ด้วย

พี่ณัฐ เพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมของพี่สาวเธอ แน่นอน .. ว่าเธอก็ต้องรู้จักด้วย เรียกได้ว่าสนิทที่สุดแล้วในบรรดาเพื่อนของพี่ ... แต่ไม่รู้ว่าพี่เขาจะคิดอย่างนั้นเหมือนกันรึเปล่า?

“เป็นไงวันแรก?”วิวหันไปมองคนข้างๆที่กดเกมส์ไม่หยุด

“ก็ดีมั้ง”ตอบห้วนๆไป อันที่จริงก็อย่างสุภาพกว่านี้ แต่มันรู้สึกแปลกๆ

“อยู่ห้องไหนล่ะ?”คนถามคงไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้หน้าคนถูกถามดูเจื่อนขนาดไหน ... ก็แน่ล่ะสิ เธอแอบชอบพี่ณัฐมาตั้งแต่ประถม ตอนมาสอบเข้ามัธยมก็เลยขอให้อยู่ห้องเดียวกันกับพี่ณัฐ .... แล้วเธอก็ได้อยู่ห้องเดียวกับพี่ณัฐจริงๆ เพียงแต่ว่าสิ่งที่ตามมา ....

“พี่จะไปวันไหนเหรอ?”วิวไม่ตอบคำถาม กลับถามต่อเมื่อนึกถึงสิ่งที่พี่เธอเล่าให้ฟังว่า พี่ณัฐ .. จะไปย้ายไปเรียนที่อื่น

“วันเสาร์ วันนี้พี่มาลาออกน่ะ”ณัฐละจากเกมส์หันมาตอบ

“อืม .. เหรอ”วิวไม่รู้ว่าควรตอบว่าอะไรดี ... จ้องมองคนที่เลนเกมส์อยู่เป็นระยะๆ อยากบอกว่า ‘ชอบ’ แต่ก็ไม่กล้า แต่มันวันสุดท้ายที่จะได้เจอแล้วนี่!

“เอ่อ .... พี่ณัฐ”เรียกชื่อออกไป

“หืม?”

“........................................”บอกดีมั้ย? บอกไม่บอก?

“มีอะไรเหรอ?”ณัฐหยุดเล่นเกมส์ มองหน้าคนที่เรียกชื่อเธอ

“เอ่อ ................ คือว่า”วิวชอบพี่ พูดออกไปสิๆ

“คือ?”

“.................................”

“................................”

“คือว่า ........................................ เดี๋ยวไปเซเว่นก่อนนะ”คนพูดแทบอยากฆ่าตัวตาย พูดอะไรออกไปเนี่ย! ณัฐยิ้มๆเมื่อได้ยินคำพูด

“ก็ไปสิ ซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะ น้องสาว”ณัฐแกล้งแหย่น้องสาวที่ลุกเดินออกไปทันทีที่พูดจบ โดยไม่รู้เลยว่าคำสุดท้ายมันทำให้คนฟังรู้สึกเบาหวิวแค่ไหน

‘น้องสาวงั้นเหรอ?’ อืม ... ก็ดีนะ .. อย่างน้อยก็คงได้อยู่ใกล้ๆพี่ในฐานะนั้น และคงได้เรียกพี่ว่า ‘พี่สาว’ ....... ถ้ามันไม่สายเกินไป

“มีเหาป่ะเนี่ย?”อัญเอ่ยถามคนที่นั่งเอาตัวพิงหลัง และเอาหัวถูๆหัวเธอมาครู่หนึ่งได้

“ไม่มีอ่ะ มีแต่รังแค”คนพิงตอบไปตามความจริง

“อี๊”อัญแกล้งรังเกียจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ .... ไม่ได้บอกให้อีกคนเลิกพิง

“พี่อัญไปส่งหน้ารร.หน่อย”มีนเดินมาหาหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ พลางดึงอัญให้ยืน

“ขี้เกียจเดิน”อัญปฏิเสธไปตามประสา

“หน้ารร.เอง”มีนตื้อต่อ

“เออๆก็ได้”อัญลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปส่งมีน ... คนที่เคยพิงหลังมองตาม ก่อนจะโบกมือลาให้พื่อน ..... โบกลาแค่คนเดียวใช่มั้ย? ... พี่จะยังกลับมาอีกใช่มั้ย? ....

วิวนั่งขีดกระดาษเล่นไปเรื่อยๆ ..... ใกล้ๆกับกลุ่มของพี่สาวเธอ

“เพื่อนพี่มันบอกว่าแกหยิ่งด้วย ทักก็ไม่ทัก”วิวหันไปมองพี่สาวเธอ ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อได้ยินจนจบประโยค ....

หยิ่งเพราะ ... ไม่ทักงั้นเหรอ? .... แล้วใครจะไปกล้าทักวะ ทักผิดขึ้นมาทำไง -*- ....

“ใครบอก?”วิวถาม อยากรู้นักว่าใครว่าเธอเนี่ย

“อัญอ่ะ”วิวพยักหน้ารับ พอจำหน้าได้ ...

แล้วหลังจากนั้นเธอก็ยังไม่ได้ทักพี่อัญบ้าบอะไรนั่นอยู่ดี - - ก็เล่นมาเป็นกลุ่ม ใครจะไปกล้าทักเนี่ย! จนวันหนึ่งเธอนั่งล่นเฟซแล้วบังเอิญไปเห็นรูปที่พี่อัญนั่นถ่ายคู่กับหมา หน้าเหมือนกันเลยอ่ะ ฮ่าๆ เธอจึงไปโพสชมหมา และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ได้คุยกัน(มั้ง) หลังจากนั้นเธอกับพี่อัญก็เริ่มกวนกันมากขึ้นเรื่อยๆ .. โดยพื้นฐานเป็นคนกวนบาทาทั้งคู่ จึงไม่มีใครยอมใคร จนสนิท(มั้ง) พอรู้จักเธอ ก็รู้จักเพื่อนเธออีก - -^

“ไง ทำไรอ่ะ?”อัญโผล่มา ก่อนจะนั่งงที่เดิม แล้ววิวก็พิงเหมือนเดิม

“ซักผ้าอยู่มั้ง”วิวตอบกวนๆ

“หูยย .. ซักไม่สะอาดเลยอ่ะ”วิวไม่ตอบ เพราะขี้เกียจเถียงด้วย .... เธอนอนพิงอีกคนอยู่อย่างนั้นจน

ทำไมกัน .... ทั้งๆที่เอ่ยว่าชอบคนนู้นคนนี้ได้อย่างไม่ขัดเขิน แต่ทำไมคนคนนี้ .... ทำไมถึงรู้สึกไม่แน่ใจล่ะ? .... หรือเพราะกลัวพี่จะรู้? ... แต่ก็ไม่น่าใช่ .... เธอแยกความรู้สึกชอบ กับ กลัวออก

ทั้งๆที่รู้สึกว่าหลายๆอย่างในตัวเขาทำให้เธอรู้สึกพึงพอใจ ..... แต่ก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ๆ .... ไม่ได้รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรง เมื่อเวลาได้มอง ... ไม่ได้รู้สึกว่าหัวใจมันอ่อนแรงเวลาเห็นเขาอยู่กับคนอื่น เวลาหยอกล้อคนอื่น เวลาพูดถึงคนที่เขาชอบ ........ เหมือนกับคนอื่น

ใครๆก็พากันมองว่าเธอชอบเขา ... แต่เธอก็ปฏิเสธแทบจะทันที .. และก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บที่พูดอย่างนั้นไป

แต่ ....... บ่อยครั้งก็รู้สึกที่อยากทักทาย อยากกวน อยากแกล้ง อยากยิ้มให้ อยากพูดคุยด้วย ... และอยากให้เขาทำอย่างนั้นเหมือนกัน รู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเขาดูจะสนิทกับเพื่อนเรามากกว่า ... เห็นแก่ตัวไปรึเปล่า? .....

ชอบ  หรือ  ไม่ชอบ ...... ?

แล้วถ้าชอบ .....จะเป็นเหมือนพี่ณัฐมั้ย? จะอยู่รอให้บอกว่า ‘ชอบ’ มั้ย? ..... แล้วพี่จะรู้สึกยังไง .... รังเกียจมั้ย? ... ที่คนที่ชอบพี่เป็นผู้หญิง? ..

“คิดดูดีๆนะว่า ชอบ หรือ ไม่ชอบ แต่รีบๆล่ะ เดี๋ยวจะไม่มีโอกาสได้พูด”

_____________________________________________________

มันจะย้อนกลับไปมานะคะ ถ้าอ่านไม่เข้าใจ หรืองงๆ ก็พยายามเข้าใจให้ได้ละกันค่ะ -*-
ตอนแต่งตัวเองยังงงๆอยู่เลย แหะๆ

ประโยคสุดท้ายเป็นของเพื่อนสนิทไรท์เตอร์คนหนึ่งที่บอกมาเมื่อตอนคุย msn 
ก็ .... ขอบคุณละกัน ไม่รู้จะได้อ่านมั้ย 555+